vrijdag 12 juni 2009

Dag 128 en 129 in Graz : verslag van een dag, zonder reden tot verslag

Donderdag 11 juni en vrijdag 12 juni 09

Volle zomer hier! Met het raam open en mijn benen in de zon op de vensterbank begin ik al bijna naar gewoonte mijn studiedag. Vandaag is een feestdag dus alles potdicht en de kerk beleefd drukke tijden. Nee, ik moet toegeven, dit is tot nu toe de feestdag met het minste kerkgangers. Ik heb ook geen flauw idee wat Fronleichnam betekent dus misschien is het helemaal niet zo kerkelijk. Maar goed, terwijl kleine kinderen op het kerkplein spelen en door het watertje op het plein lopen lees ik ijverig Duitse teksten om mijn examen voor te bereiden. Vandaag is een studeerdag maar morgen wordt weer een taakdag. Al moet ik op vrijdag ook wel opstaan omdat ik les heb. De vrijdag verloopt als volgt: lezen, les, officiële staatsburger van Oostenrijk worden (voor twee weken weliswaar … moest nog een officieel document gaan ophalen dat ik wat uitgesteld had, maar alles nog volgens de regels!), weer lezen, weer les, opzoeken en lezen in de bib, en u gelooft het of niet, dan was het alweer 21.30h! (het sluitingsuur van de bib). Nu heb ik geen flauw idee waarom ik een saaie dag als deze beschrijf.. sja, het is maar dat iemand het weet! Ik heb vandaag misschien een beetje gebrek gehad aan contact met medemensen. Dit weekend is het ‘Afrika Fest’ in een park in Graz, niet zo ver van mij. Daar plan ik morgen, als pauze dan toch even mijn kop te laten zien! Hip hoi! Afrika in Graz, ik ben eens nieuwsgierig. Toppunt van de dag is misschien het afstuderen van mijn huisgenoot. Hij is nu bachelor of Arts… de reactie als ik hem feliciteerde: Och, jij bent afgestudeerd, voor ik aan mijn studie begonnen was! ( verwijzing naar de leeftijd) Sja, Belgische ijverigheid. Amai, klinkt ook ni bepaald natuurlijk maar goed. Bye! X

donderdag 11 juni 2009

Dag 127 in Graz: taken in de uni, gitaren in Stadtpark

Woensdag 10 juni ’09

Als ik goed heb geteld is het ondertussen al dag 127. Het gat van de niet verslagen dagen is te groot geworden! Ik kan het niet meer dichten. Al is veel van die tijd wel naar taken, presentatie voorbereiden of examens gegaan. De echte eindrace begint echter pas. Twee weken, twee presentaties, drie papers, vier (of eigenlijk vijf) examens. Wie biedt er meer? Hier in elk geval niemand! Van de erasmusstudenten toch niet. Maar ja, als alles lukt verlies ik geen half jaar door mijn erasmus, wat vele andere wel zoizo hebben. Maar ik sla niet net vandaag aan het schrijven om mezelf te beklagen.. neen, ik tegendeel. Vandaag heb ik wat gewerkt aan taken/presentaties. Geen denderende dag maar dat kan ook al eens gebeuren. Morgen plan ik te studeren voor één van de examens in de week dat ik er drie heb en ondertussen nog les ook. Ik ben nog steeds niet van mening veranderd: zotte klojo’s! Maar nu ben ik nog steeds niet afgeweken van het zelfbeklag. Op naar wat zelfreflectie, zelfprijzing :-). Dat ik het nu ook niet exact. Eerder: mezelf gelukkig prijzen. En dat doe ik met de heerlijk ontspannen avond in het stadspark. Vandaag was het zonnig en warm dus we hadden ’s avonds afgesproken om in het park iets te drinken. Vele mensen dachten daar zo over. (morgen is het namelijk een feestdag dus iedereen heeft een vrije avond) We begonnen met een klein groepje en uiteindelijk bleken er echt ongelofelijk veel Erasmusstudenten op dezelfde plek in het park te hebben afgesproken. Bekende en minder bekende. Verjarenden en afscheidnemenden. Alles op een hoopje en later nog in het water (een paar zatte mensen eindigden in het zeer artificiële meer, rivier met stilstaan water in het park). Er was ook iemand met een gitaar. Zalig! Niet dat we veel gemeenschappelijk kenden maar gewoon al de muziek van de gitaar en een paar meezingende mensen gaf een heerlijke sfeer. En dat allemaal in het midden van de stad, in het midden van het stadspark, stiekem Dekoninck drinkend, en geen Oostenrijks bier. Ach, als ze het proeven, begrijpen ze waarom ;-). Tot zover de uiteenzetting van amusement tot zelfbeklag. Nene, dat laatste doe ik echt niet. De laatste drie weken zijn ingegaan en ik wil de dagen echt niet aftellen, maar de periode is te druk om niet met de dagen bezig te zijn. In elk geval, naast het afslaan van tripjes (een Sloveniëtripje meerbepaald) of het afslaan van ‘ganze Tag Ausflüge’, is er nog een groot genoeg aanbod ontspanning. En het weer wordt er beter op. het is weer even kouder geworden hier: kouder is 18° - 20° niet in de 20°, laat staan eind de 20 maar ik denk niet dat het erger is als in België (op één dag na: zaterdag 30 mei! Ijskoud! Heb mijn handschoenen terug aangedaan! En ik had die zaterdag van 9h tot 18.30h les! Maar goed, morgen weer mooi en hopelijk blijft het zo! Slaapwel!

zaterdag 30 mei 2009

Dag 107 – 108 in Kroatië (Selce, Plitvice)

Donderdag 21 mei ’09

Vannacht heb ik heel de nacht half geslapen omdat de andere rond twee uur zouden aankomen, en een Radka’s gsm zouden laten rinkelen. De tweede auto, die grotendeels in het andere huis slaapt zou normaal morgen zeer vroeg vertrekken maar de chauffeur (een Spanjaard :-) ) prefereerde om ’s avonds te rijden. Ik werd echter niet gewekt door een gsm, tot zeven uur toen Radka bewust wakker werd en zag dat nog steeds niemand haar gerinkeld had. In de stress. Ik ben uiteraard de kalmte zelve. We proberen alle mensen van de auto te bellen, geen enkele neemt op! Nu worden we toch wel ongerust want ze zouden normaal gezien vijf uur geleden aangekomen zijn.. Rampscenario’s … maar zonder zekerheid nog niet panikeren. We proberen nog eens iedereen te bellen, uiteindelijk neem Riika (Finse) op. Ze liggen te slapen op het strand en zullen over een paar uur naar ons komen. Opluchting! Ik kruip in terug in mijn bed en tussen zeven en negen slaap ik nog mijn beste twee uur van de hele nacht. Hoe vermoeiend kan het zijn om half te slapen! Om negen uur komt de tweede auto dan bij ons aankloppen. Blijkt dat ze vannacht voor de deur stonden. Elina had ze gezien toen ze naar het toilet ging… Ze wilden ons niet wekken dus hebben ze een verschrikkelijk nachtrust gehad op de stenen op het strand en in de auto… Stom! Want ik was de avond ervoor, na een lange discussie met iedereen, samen met Ronald (een Nederlander, sliep één nacht in ons huis, verhuisde daarna naar het ander, reed mee met de andere auto die ook vandaag reed, met buiten hem, vier Finnen = twee koppels) aan de ‘huisbazen’ gaan vragen of er eventueel een paar extra mensen in het huis konden slapen voor enkele uren. Dat was geen probleem.. maar uiteindelijk verloren moeite! Ach ja. We hebben toch een mooie discussie gehad of we de huisbazen er al dan niet van op de hoogte moesten brengen. (De Nederlandse openheid en eerlijkheid heeft het gesprek gewonnen, de Belgische moedigheid mocht het uiteindelijk gaan uitleggen). In elk geval, we zijn in dag twee in Kroatië beland! Felle zon, van ’s morgens vroeg! Bakker beneden in het dorp en een strand dat op ons wacht. We gaan naar het strand en dit is de langste stranddag die ik ooit heb geleefd denk ik. Ik besef weer dat strandvakanties niet mijn ding is! De zon is ook veel te warm en ik zoek verwoed naar plekjes schaduw. In de loop van de dag komt ook nog de laatste auto aan. Het grootste deel daarvan zal ook in ons huis slapen. Johannes, een Oosterijker. Marika en haar zus Susanna, die haar een weekje bezoekt en dan al wat bagage meeneemt en dan nog twee andere die niet in ons huis slapen. Heino en Elsika (resp Fin en Tsjechische). Deze avond zijn we dus voltallig! Een gezellige avond! We wandelen ook nog naar het naburige dorp om daar een Kroatisch pintje te drinken. Daar gaat de bende! (16 man!) (das 20 – de vier Finnen = de twee koppels in de auto zaten, zij zitten ook met z’n vier in een ander huis). Ik ben blij dat deze dag toch nog een activiteit heeft, woont na de stranddag had ik daar een zeurende behoefte aan! (al is dag niet echt een bestaande uitspraak..) We maken het niet té laat want de volgende dag gaan we naar de Plitvice meren!! Een hele dag uitstap! Officiële plan: vertrek om acht uur. Officieus, we vertrekken zoizo later want het is onmogelijk dat iedereen zo stipt is. De Plitvice meren is ook wel een paar uur rijden. Maar eerst, eens goed slapen.

Vrijdag 22 mei ’09

Vroeg op, naar de bakker voor een lunchpakket en om kwart na acht kunnen we dan toch al vertrekken! Maar dan … Pam.Pam.Paaam…. Topi valt van een drempel en verstuikt zijn voet fameus. Hup, medische studenten erbij halen! Oké, ijs mee in de auto en off we go! De voet blijkt wel echt serieus verstuikt te zijn maar niet gebroken. Hij gaat toch mee in het park maar Elina en hij (koppel) zullen met z’n tweeën een kortere en langzamere tocht doen tussen de meren. Ondertussen gaat een groep van 18 man, die af en toe wat verspreid en dan weer samenkomt, op pad! Tussen bejaardenclubs en massa’s schoolkinderen genieten we van het prachtige natuurpark! In de loop van de dag komt het idee op voor een barbecue. Bij één huisje staat een barbecue in de tuin en op de heenweg naar de Plitvice meren zijn we een lidl gepasseerd waar iedereen wat vlees zou kunnen kopen. Op het einde van de dag, wordt de knoop doorgehakt en in massa rijden we achter elkaar naar de lidl! Iedereen koopt wat, groepjes vleesdelers worden gevormd en dan wordt de tocht naar huis verder gezet. Uiteindelijk is het al zeven à acht uur als we thuis aankomen. Het lijkt nu al, of we hier al dagen zijn, volop ontspanning, en iedereen vrolijk. Maar ’t is al laat dus we moeten meteen beginnen grillen! Bestorming van de barbecue, salades worden geprepareerd, allerlei soorten vlees worden op de barbecue gegooid en drank vloeit. Het is een gezellige avond maar het koelt toch fameus af dus we maken het niet ongelofelijk laat. Binnen wordt nog een beetje nagetafeld maar om echt nog laat door te doen zijn we veel te kapot! Es war einen sehr schönen Tag! Gute Nacht und sweet dreams.

vrijdag 29 mei 2009

Dag 106: Graz – Kroatië (Selce)

Woensdag 20 mei ’09

Kroatië, wondermooi Kroatië! Ik wil al terug als ik erover begin :-). Ook wel deels omdat het zo op en top vakantiegevoel was, precies al zomervakantie. Volledig geen stress. Met leuke mensen en de zon gaf ook niet op. In tegenstelling tot terug in Graz, iets kouder, af en toe regen en vollen bak stress! Taken, presentatie, een tussenexamen en vijf eindexamens op het einde van de maand.

Op woensdagmorgen zeven uur vertrekken we naar het warme Zuiden! (ocharme 4 en een half uur rijden, quel luxe!) Om vijf na zeven stopt de auto - die ongelofelijk ruim blijkt te zijn wegens een foutje in verhuurfirma – voor mijn deur. Ik stap in, moet al meteen de weg uit de stad en naar de snelweg wijzen, en even later zijn we goed en wel onderweg! Iedereen vol goesting, enkel een beetje gevloek op de Sloveense wegen. Waarvoor betaald dient te worden en dan sturen ze u nog op een baan met 1 rijstrook en putten! Ik zit in de auto met Chris, Radka, Topi en Elina. (Die twee laatste zijn een koppel en ze komen uit Finland, voor de andere, zie andere verhalen ;-) ). Onderweg naar de kust stoppen we even in Karlovoce (en op die laatste c moet zo’n accent). Topi heeft een kennis (een erasmusser die net als ons dit semester in Graz zit maar eigenlijk in Kroatië woont en studeert) in deze stad. De Kroaat, Gordan, nodigt ons uit voor een pintje in op een prachtig geleden terrasje. Omdat het nu zo ongeveer tien uur, ga ik toch maar voor een koffie ipv bier. Al blijkt het bier wel de moeite. Het oudste bier van Kroatië wordt namelijk in deze stad gebrouwd. Het terrasje was prachtig gelegen maar bij aankomst zagen we niet eens een café. Integendeel. Een oud verlaten hotel dat kapotgeschoten en gebombardeerd is in de burgeroorlog. Kleine confrontatie met het ongelofelijk recente verleden van Kroatië. Ik ga even op in een kleine cultuurshock (er zitten ook nog gaten in sommige huize van de schoten en de Kroaat verteld hoe hij voor de oorlog ook in deze stad woonde en dan verhuisd is, maar nu woont hij er terug.) In elk geval laten we mijn shock niet overroepen. (enkele uren later zal ik namelijk al zorgeloos in de Kroatische zee zwemmen.) Na het drankje worden we nog uitgenodigd bij Gordan thuis. Heerlijk! We krijgen Kroatische broodjes! Met zelf gerookt vlees en nog iets anders, van de boerderij van de bomma. Spannend om zo bij vreemde binnen te dringen en eten te krijgen maar heerlijk interassant :-). We wisselen in deze stad dan ook nog onze euro’s om in Kroatisch geld en dan is het hoog tijd om de zee te zoeken! We rijden nog een tweetal uur verder. Gaan de sleutel van ons het ophalen, staan versteld van het huis en beginnen aan vijf dagen volop genieten! We hebben het beste terras van het dorp! Uitzicht op de prachtige blauwe zee en de huisjes met rode daken. Een groot salon, vriendelijke ‘huisbazen’ (een bejaard koppel dat onder ons woont). We hebben de eerste verdieping van hun huis, en daar hoort dan ook de tweede verdieping bij. We leven gelukkig wel volledig afgesloten van hen. Vooral het terras is super! We kunnen er met twintig man op zitten en elke maaltijd buiten eten aan de grote tafel die er staat. Na de kamers uitgekozen te hebben (allemaal tweepersoonskamers, maar de verdeling was al gebeurd, planning!), bikini’s en zwembroeken te hebben aangeschoten, trekken we naar het strand. Het is zo’n 200m naar beneden wandelen tot de zee, maar daar liggen boten, dus voor een ‘strand’ (geen zand eh) is het nog een beetje verder. We springen direct in het water want we zijn nog niet gewend aan de hoge Kroatische temperaturen. Het water is verfrissend maar helemaal niet koud. Amper mei en al 20 graden! Volgens mij kookt het water hier in de zomer. Dat we hier nog net in het laagseizoen zijn maakt het des te aangenamer: strand, zee en dorp zijn nog rustig. Enkel een paar niet-te hard werkende werkmannen zijn ‘druk’ in de weer alles op te stellen voor het zomerseizoen. Dit dorp is een heus hip, Kroatisch Benidorm. Maar er is natuurlijk ook een negatief puntje. Niets is ideaal natuurlijk. Er zitten hier zee-egels in het water! Seeigel! Dus das met schoenen aan in het water. Omdat ik geen slippers of zomerschoenen heb in Graz (op ballerina’s na) koop ik in de eerste de beste supermarkt prachtige teenslippers voor drie euro! Gered van zweetvoeten en zee-egels! Op de terugweg van het strand kopen we eten en drinken voor de avond en dan gaan we terug naar het huisje. Radka en ik hebben samen iets gekocht en maken dat klaar. Chris kookt even later ook en Topi en Elina gaan uit eten (rijke Finnen, ziet u).
We proberen op te blijven tot een andere auto van onze groep arriveert, maar wegens opstaan om zes uur rekken we het niet langer als half twee.

dinsdag 19 mei 2009

Dag 105 in Graz

dinsdag 19 mei 2009

Vandaag weer opgestaan met de zon. Nuja, niet gelijktijdig maar ze was aanwezig in mijn ‘wakkerwordingproces’. In de voormiddag had ik geen les maar moest nog wat afwerken voor ik morgen naar Kroatië vertrek! Een taak, boeken bestellen bij die allerbeste bib die elke dag zo’n één a twee uur bemand is. Naar de post omdat mijn volmacht al is terug gestuurd wegens te zwaar. En dan moest ik mijn kamer terug wat op orde stellen (met name, de immense stapels papieren en boeken van mijn bureau verwijderen) want om 12 uur kwam er een meisje naar mijn kamer kijken om het na mij te huren. Dan moest ik van Johan ook nog wat helpen met het opkuisen van de rest van het huis. Gewoon, omdat ik toevallig thuis was. Heb ik toch maar even gezegd dat hij dat in het vervolg ’s avonds mag zeggen. (het zijn immers altijd dezelfde mensen die overdag thuis zijn). Ik help dus even mee maar omdat ik ook nog naar de post moest tussendoor ben ik er eigenlijk grotendeels onderuit gemuisd. Ik vind het ni erg om het huis te poetsen maar wel op de momenten dat ik het zelf inplan. Ik elk geval om 12 uur staat dat meisje daar en ’t is eigenlijk de sympathiekste bezichtiger van de kamer die ik al heb zien passeren en eigenlijk ook de meest geïnteresseerde. Bleek nu wel een paar dagen geleden dat er al wel andere geïnteresseerden waren die ze hebben afgewimpeld omdat ze ze niet tof vonden. Jaja, je wordt hier naar het schijnt echt gekeurd voor dat je welkom bent. Heb ik dus even boerenchance gehad dat mijn kop hen aanstond die avond dat ik hier kwam binnenvallen om de kamer te bezichtigen.
Amai, ik moet even kwijt, het is hier nu, om kwart voor zeven, griezelig hard aan het onweren! Ik voelde daarnet de grond trillen om de moment dat het donderde en volgens mij waren de donder en de bliksem op hetzelfde moment. Als ik nu naar buiten ga ben ik natter als onder de douche denk ik. In elk geval, ik ben blij dat mijn les (die eigenlijk tot zeven uur duurde) vandaag vroeger gedaan was zodat ik vrolijk en droog naar huis kon fietsen. Het weer is hier nog wel grappig. De laatste dagen altijd hetzelfde weer: overdag stalende zon en 22 tot 27 graden, te warm om een trui aan te doen dus! :-) En elke keer als het avond werd. Gisteren was het al donker, vandaag is het iets vroeger, begint dat te onweren. Nee, ni gewoon regen, ineens de grote middelen!
Om verder te gaan met het verslag van de dag: in de namiddag zat ik dus in die bib. Die erg klein was. Mijn boeken lagen klaar en dan mocht ik daar gaan zitten om die boeken te doorbladeren. Wel raar ze. Een ronde kamer, aan alle wanden boeken en in het midden een aantal tafels en dan hing er nog een bordje ‘Vorsicht Kamera’. De boeken waren wel geschikt maar je mag dat daar niet meenemen. Het waren ook eigenlijk niet echt boeken maar eerder verzamelmappen ofzo. Daarna ben ik dan recht naar mijn les gegaan, waar ik dan vroeger moest buitenlopen (echt hatelijk, terwijl dat de les nog bezig was) om naar mijn volgende les te gaan die begon op het einduur van de eerste les. Die hebben hier namelijk de domme gewoonte om stipt te beginnen en stipt te eindigen. Dat betekent dat als je eerste les van 15.00h tot 16.30h is en de tweede van 16.30h tot 19.00h dat je eigenlijk van lokaal moet verflitsen. De ene eindigt geen minuut te vroeg en de andere begint geen minuut te laat. Het gevolg is ook als er in het lokaal waar je zit en er begint een nieuwe les op het einduur van u les dan valt de volgende groep gewoon doodnormaal binnen als de klok op vier uur staan. Die zetten zich dan al terwijl die ander nog aan het opruimen zijn. Erg slimme regeling…
Mijn zoals ik al zei duurde mijn tweede les niet tot zeven wat mij iets meer tijd geeft om vanavond al mijn dingen af te werken en in te pakken voor Kroatië. Want morgen vertrekken we om 7uur, de zotten! Maar goed dan zijn we wel voor het middageten in Kroatië. Gelukkig komen ze mij ook wel ophalen want als ik nog ergens anders naartoe zou moeten stappen zou ik echt voor zes uur moeten opstaan! Leven de vakantie! ;-) Allezja, echt vakantie is het niet, meer een paar dagen ertussenuit en volop genieten! Hopelijk toch! Mijn blog rust dan ook weer een paar dagen… Tschau! X

Dag 103 – 104 – 105 in Graz

zaterdag 16 en zondag 17 mei ’09

Zaterdag slaap ik een beetje uit maar niet overdreven. Ik heb om één uur namelijk afgesproken met Chris, Daniel en Denisa om in de Asian Food te gaan eten. Middagbuffet a volonté. Maar ik moet Chris en Daniel nog op de hoogt brengen van het wat en waar dus moet ik toch een paar uur daarvoor opstaan. De zon schijnt eindelijk terug dus is het opstaan alweer iets aangenamer! In rok en T-shirt vertrek ik iets voor één naar Jakomini waar we zo ongeveer hebben afgesproken. Het middageten is gezellig maar vooral veel te veel! Terwijl we daar zitten slaat het weer om en begint het te stortregenen. In de hoop dat we daar niet door moeten blijven we tot ongeveer drie uur in het restaurant zitten… Uiteindelijk mindert het een beetje en gaan we er toch maar door. Moe van het eten en de dag ervoor en met een volle maag die er na twee, drie uur nog niet leger op is, doe ik nog een dutje om het rotweer te negeren. ’s Avonds, om zeven uur, heeft Denisa afgesproken met een Oostenrijkse uit haar klas (ze doet engels en heeft een vak waarbij ze heel de tijd moeten spreken en halve toneeltjes opvoeren dus het contact met Oostenrijkers gaat in dat geval iets vlotter als bij mij :-) ). In elk geval, heeft ze mij ook uitgenodigd dus ga ik mee genieten van het happy hour in die cocktailbar.

In de cocktailbar was het wel gezellig en het Oostenrijkse meisje Micka of zoiets nodigt ons ook uit om ’s avonds meer te komen indrinken bij haar thuis. Ze heeft een paar vriendinnen uitgenodigd en voor ze uitgaan gaan ze nog ‘Vorglühen’ bij haar thuis. Dat was wel gezellig maar van het Oostenrijks accent dat ze hadden verstonden Denisa en ik wel niets! Er was er zelfs ééntje die gewoon geen Hoogduits kon! Al vrij snel zijn we dus maar op het Engels overgeschakeld ( ze studeerden allemaal Anglistik dus hun Engels klonk perfect). Na een paar uur zijn Denisa en ik dan vertrokken want mee uitgaan zagen we toch niet zo goed zitten. Toen ik tussen de cocktail en het Vorglühen een tweetal uurtjes thuis was heb ik bij mijn kotgenoten ook eens gepolst naar die club die het Oostenrijkse meisje vermeld had. Het antwoord van mijn medebewoners: “Tine , als jij daar binnengaat, kom je zonder papieren en met drugs terug naar buiten”. Bij die woorden stond mijn beslissing dus vrij snel vast. Het was al bij al een gezellige avond dus naar mijn mening geen probleem dat er geen feestje op volgde.

Op zondag slaap ik een beetje uit, wordt ik allergisch aan pollen, snotter bijgevolg de hele dag en probeer wat aan een taak de werken. ’s avonds laat komt een kotgenoot die voor drie maanden een wereldreis heeft gemaakt terug dus dan staat even het huis op z’n kop.

maandag 18 mei ’09

Maandag, weer les, ik ga ook langs de geschiedenisbib. Daar zijn ze erg vriendelijk en de mevrouw legt mij het hele systeem uit. Even later kom ik echter tot de ontdekking tot de Zuid – Oost Europese en Aziatische geschiedenis niet in de geschiedenisbib staat maar een aparte bib heeft. De beste mop is dan nog dat die bib niet bemand is omdat er te weinig geld is… Het systeem: je moet bellen of mailen en zeggen welke boeken je wil. Dan is er elke dag voor twee uurtjes iemand die dat bemand, die legt dan u opgevraagde boeken klaar en dan kan je die daar raadplegen. Niet eens meenemen dus! Het bezoek ook die bib is in elk geval een werkje voor morgen want vandaag heb ik de openingsuren al gemist. Das toch ongelofelijk, te weinig geld! Een universiteit! Voor ’s avonds was er half en half gezegd om samen te eten omdat die ene kotgenoot is maar uiteindelijk gebeurt er helemaal niets in die richting. Ik ga dan om acht uur nog wel naar Radka om samen met Elisa en Topi te bespreken hoe we gaan rijden en wanneer we vertrekken. Chris, de bestuurder, stuurt zijn kat, omdat het is beginnen stortregenen. Na een kleine twee uur zijn we er toch al mee klaar (we hebben eigenlijk heel de tijd gezocht naar een alternatief voor de Sloveense autowegen. Wat niet gelukt is!).

zondag 17 mei 2009

Dag 100 – 102 in Graz

woensdag 13 en donderdag 14 mei

Al klinkt honderd als een spectaculaire dag, iets zo spectaculair als zijn de honderste te zijn had de dag niet. Woensdag en donderdag zijn de dagen dat ik echt even moet doorwerken altijd dus dat was ook deze week het geval. Een taak tegen vrijdag en weer een bundel Duitse teksten. In tussentijd kuis ik mijn kamer ook eens grondig, mail wat met proffen, regel mijn volmacht en vervloek de grijze dagen! Slecht voor het humeur, goed voor de studie zeker. :-)

vrijdag 15 mei ’09

Op vrijdag heb ik na mijn lessen een afspraak met een prof over de stand van zaken van een taak. Hij blijkt mijn taak erg goed te vinden, leent mij twee van zijn persoonlijke boeken uit, zegt waar er nog gaten zijn en biedt tenslotte tot driemaal toe hulp aan waar nodig en dat ik hem altijd mag mailen. Het vriendelijkheidsniveau van de Oostenrijkers schiet weer de hoogte in. Ik plan ineens nog een beetje aan die taak te werken nu al zijn opmerkingen nog vers in mijn geheugen zitten, maar met een het vrijdaggevoel dat toch overheerst lukt dat niet echt. Er blijkt dan ook nog een feestje te zijn in een studentenheim dat ik nog niet ken maar eigenlijk wel vrij dichtbij is. Ik duik dus in de douche, besluit mijn haren te vinden (want ik geloof niet dat ik hier iemand vind die dat kan … aan de reactie te zien die ik kreeg toen ik vertelde dat ik Chris zijn haar had geknipt, blijkt dat toch geen alledaagse bezigheid te zijn). Ik ga op zoek naar een schaar bij mijn kotgenoten maar iedereen heeft lang haar en gebruikt een borstel. Niet te geloven! Een huis zonder kam. Dan maar zonder kam en met vingers die in een kramp schieten. Ik knip het zelfs ik laagjes en verschiet eerder gezegd van het resultaat dat er nog goed doorkan. Lange stukken durfde ik er nu niet echt af te knippen maar om er een andere laag in de brengen is er toch wel wat haar in de vuilbak verdwenen. Daarna kook en eet ik en ik vertrek naar Denisa waar ik met nog twee anderen heb afgesproken om nog even iets te drinken voor we naar het feestje gaan. Ik stel aan hen Elexir d’Anvers voor en dat maakt hen alweer een smaak rijker! Daarna trekken we richting het feestje. Het gebouw is groot en lelijke en doet mij denken aan de blokken op linkeroever. Sja, je moet voor alles openstaan eh… Zo kan ik mezelf nog eens gelukkig prijzen met mijn WG. Het feestje op zich is wel leuk, er zijn zelfs een paar Oostenrijkers, al zijn dat nu net eerder de speciale gevallen … Het wordt vrij laat. Als ik op dit late/vroege uur op mijn kot aankom verwacht ik dan ook geen beweging. Maar als ik de deur opendoe, zie ik daar in het midden van de living mijn kotgenoot Andy staan(das de fotograaf). ‘‘Du bist die letzte’’… Of zoiets versta ik toch. Blijkt dat het vrij tot zeer dronken is maar gelukkig blijft de situatie grappig. Ik drink wat water, raad hem aan hetzelfde te doen, nadat hij uitgebreid verteld dat hij te dronken is om in slaap te vallen. Ik poets mijn tanden, Andy doolt verder door het huis. Ik ga naar mijn kamer en ga slapen, Andy doolt nog wat verder door het huis. Omdat hij vlak naast mij slaapt (en onder mij door moet om naar zijn kamer te gaan hoor ik hem nog even dolen en dan wordt het toch stil in de Sparbersbachgasse. (-> ik slaap op een zo’n soort verhoog, dat boven de ‘gang/doorgang’ is naar zijn kamer).

woensdag 13 mei 2009

Dag 99 in Graz : Unglaublich :)

dinsdag 12 mei ’09

In de voormiddag werk in een beetje aan een taak die ongeloofelijk traag vooruit gaat. Maar ’t is niet voor lang want om kwart voor één heb ik al les. Duitse les meerbepaald. Vorige week had ik daar examen van.. Ik schets even de situatie: vorige week, nog geen 24 uur terug van België, nog niet bijgeslapen van het Belgische feest maar klaar voor het examen. Allé, dat denk ik toch. Ik heb er niet bijster veel voor gedaan maar in de les lukt alles altijd dus ik heb er eigenlijk geen schrik voor. Op de luchthaven in België en op de trein naar Brussel heb ik een beetje geleerd. En dan voor het examen ook een klein uurtje. Pakt dat ik er in totaal hoop en al twee uur in heb gestoken. Das eigenlijk zelfs al teveel want die leuke Antwerpse universiteit gaat mij hier sowieso geen credits voor geven. Terug over naar deze week, dinsdag, Deutschkurs. Al netjes verbeterend krijgen we ons examen terug. De prof deelt de examens uit, als ik het mijne in handen krijg moet ik prompt in lachen uitbarsten. "Unglaublich", zeg ik tegen Carole naast mij, ook zij vindt het nogal speciaal. Dat zou ik Frankrijk toch ook niet kunnen… Op het examen staat boven de ‘sehr gut’ 100/100. Primeur moet ik toch wel toegeven. Conclusie: voor het volgende examen Duits (want het zijn er twee) doe ik geen klop! Buizen lijkt me vrij onmogelijk. En zelfs als ik een nul haal ben ik er nog door. Haha.
Daarna heb ik nog een andere les: Entwicklungssoziologie. We hebben eerst een reeks theoretische lessen gehad en nu volgt er een reeks gastsprekers. Vandaag een prof uit India. Het leek mij al reuze interessant maar ik ben een beetje teleurgesteld over de inhoud na de les. Het was een vrij droge schets van de situatie in India. Ik ga nog langs de bib en dan terug naar huis. Weer wat lezen en omzetten in het Engels voor een taak, een beetje eurosong kijken, weer poging tot lezen en dan ga ik toch maar slapen.

maandag 11 mei 2009

Dag 98 in Graz

maandag 11 mei 2009

Ik heb op maandag niet zo veel les maar toch een drukke planning. ’s morgens heb ik afgesproken voor een groepswerk dat binnen een paar dagen moet worden afgegeven. Ik moet een massa afdrukken dus spendeer wat tijd met afdrukopdrachten te geven en op de afdrukken te wachten. Ik moet de resowi bib eens gaan ontdekken (waar ik alleen maar op onduidelijke zoeksystemen stoot die ik nog moet ontcijferen) en dan in de vroege namiddag heb ik les. Na mijn les heb ik met Radka en Denisa afgesproken om samen een koffie ofzo te gaan drinken. Het is snikheet (zeker 28 graden in de zon). Dus wordt het toch maar een ijsje van de beste ijsjesverkoper in Graz. Hij heeft een terras op de winkelstraat richting station die toch nog vrij rustig is. Het is ‘Italienisch Eis’ en de keuze is zo breed dat we er eerst vijf minuten staan te draaien en heen en weer te lopen om alle ijssoorten af te gaan. We zitten nog even op het terras en lopen dan langs een paar winkeltjes terug richting Kunsthaus waar onze fietsen staan. Vandaag was het een speciale dag waarop studenten gratis in een aantal museums binnen konden. Spijtig genoeg had ik niet zoveel tijd om daaraan deel te nemen. In het Kunsthaus ben ik ook al geweest en dat was toen eigenlijk niet bijster interessant. Radka en Denisa zijn er vandaag naar toe geweest en blijkt dat het er zelfs nog minder interessant op is geworden. :-) Na het ijsje gaan we terug naar huis. Ik probeer nog een beetje te werken en op te zoeken maar dan gaat er ineens wat tijd naar skypen en bloggen. Ach ja, morgen werk ik verder! De zwoele dagen in Graz maken het arbeiten gewoon iets moeilijker. :-) Tschau! X

Dag 96 en 97 in Graz

Zaterdag 9 mei ’09 en zondag 10 mei ’09

Na een ontspannende avond zie ik er al iets minder tegenop om vandaag even mijn tijd in een taak te steken. Met het weekendgevoel dat er toch wel is ga ik vrij rustig te werk. In de late namiddag kom ik toch nog even buiten want het weer is weer heerlijk warm. Ik fiets naar het centrum en stoot daar op een marktje op de Hauptplatz, aangename verassing! In de H&M kom ik nog iemand tegen die ik wel wat beter ken van mijn Duitse les. ’s avonds heb ik nog wat aangename gesprekken met een kotgenoot en even met meer kotgenoten dus ’s avonds verzet ik niet meer veel werk. Op zondag staan me weer wat Duitse teksten te wachten. Omdat het weer zo’n prachtig weer is kan ik het toch niet laten, die maar met halve concentratie in het zonnetje op het kerkplein te lezen. Gelukkig heb ik eerst binnen toch wat nuttig werk verzet. Zo wordt het zondag avond, ik kijk nog eens wat Duitse tv en het gaat mij eigenlijk al goed af. De Amerikaanse misdaadreeksen in het Duits gedubd zijn nog wel te overleven. :-)

Dag 95 in Graz

Vrijdag 8 mei ’09

Eindelijk vrijdag! Maar de drukte is nog niet voorbij. Ik heb in de namiddag een les waarvoor ik een tekst moest lezen en met discussie en presentatie, ik heb er dus al veel stress voor! Tussen twee lessen door ga ik bloed geven, of eerder plasma. Hier wordt je daar zelfs voor betaald dus das mooi meegenomen. Na een klein uur bloed te hebben laten aftappen en terug inspuiten heb ga ik naar mijn stressles. Uiteindelijk tikt het uur voorbij en voeg ik niet veel toe aan de discussie :-s. Onze groep had wel al afgesproken dat deze week één meisje de tekst zou lezen en de vraag erover zou beantwoorden in de plenum discussie… Na de les kan ik ben ik toch blij dat de week voorbij is. Ik ga inkopen doen en hoop op een plan dat tevoorschijn zal komen voor vanavond. Als ik de moed bijna wil opgeven komt er toch nog een plan op de proppen en even later zit ik op een zwoele vrijdagavond een cocktail te drinken in de Sporgasse, in het centrum, heerlijk! Samen met Radka zit ik op café met een Oostenrijkse uit Radka’s les. Eindelijk eens contact met echte Oostenrijkers! :-) Het is wel een gezellig en interessante avond. Na de cocktail wandelen we de Sporgasse naar beneden, terwijl we de steile straat naar beneden wandelen vind het Oostenrijks meisje 20 euro! Ze wil ons daarmee nog op een drankje trakteren in een ander café. Beneden, op de Hauptplatz aangekomen komen we dan nog een vriend van haar tegen die ons meeneemt naar een kleine maar erg gezellige Ierse pub. De barkeeper kan zelfs geen Duits! Zoals het hoort in een Ierse pub dus. :) We drinken wel iets minder Iers wegens gebrek aan zin in bier. Het wordt iets Spritzelachtig met witte wijn erin. Het smaakt in elk geval. Daarna gaan we elk naar huis en ga ik toch ontspannen mijn weekend in.

zondag 10 mei 2009

Dag 92, 93, 94 in Graz

Dinsdag 5 mei ’09, woensdag 6 mei ’09, donderdag 7 mei ’09

Ik heb vandaag, dinsdag examen Duits. Ik heb er bijster weinig voor voorbereid… een beetje op het vliegveld doorgenomen en dan vanmorgen op mijn kot nog een beetje. Andere vakken zijn belangrijker dus daar wil ik dan ook eerder mijn tijd in steken. In de voormiddag dus wat Duits en andere stof en in de namiddag examen en daarna les. ’s avonds moet ik ook nog werken aan taken allerhande. ’t Wordt echt een veel te drukke week. In het laat geraak ik gelukkig toch nog op de Stammtisch waar ik blij ben de mensen terug te zien na mijn Belgisch avontuur. Ik maak het niet te laat want hoewel ik morgen geen les heb, zal ik de hele dag moeten werken.

Woensdag wordt wat ik er van verwacht had, het lijkt een beetje op een examendag, het is prachtig weer. Echt warm maar ik zit de hele dag binnen om aan taken te werken en teksten te lezen. ’s Avonds kan ik gelukkig nog even buitenkomen, mijn concentratie is dan ook wel op. Om acht uur moet iedereen die mee naar Kroatië komt, zijn deel voor het huisje komen betalen bij Radka en Denisa. Elena (een Finse) zal het geld ontvangen en de huisjes boeken. De prijs is vrij goed als we ze helemaal vullen. We gaan uiteindelijk met 20 man! Dat zijn drie huisjes dus het ziet er wel naar uit dat het gezellig wordt! Een deel gaat van woensdag 20 mei tot zondag en een ander deel tot maandag. Er zijn verschillende auto’s dus er wordt ook op verschillende dagen gereden. En dan is er nog een unicum! Ik zal nederlands kunnen praten, heel af en toe. :- ) Er is last-minute nog een Nederlander, een geneeskunde student uit Rotterdag bijgehaald. Hij is pas dinsdagavond gevraagd en ook meteen overtuigd ( we kwamen nog een man tekort om alle bedden te vullen). De avond zelf is vrij rustig, een theetje en een beetje babbelen maar ik ben al blij dat ik andere mensen zie.

Donderdag wordt en niet rustiger op, heel veel les en daartussen moet ik nog een taak te zien af te drukken, te eten, … het is een gecross van hier naar ginder en ’s avond s heb ik dan ook barstende koppijn, een uitnodiging voor een avondlijke picknick in het park moet ik door de hoofdpijn en een tekst die op mij wacht dus afslaan.

Dag 90 - Antwerpen -> Graz

maandag 4 mei 09

Een hele dag onderweg en maar vliegen, en wachten, en alle mogelijke vervoersmiddelen nemen. Uiteindelijk kook ik 's avonds gewoon weer mijn potje op mijn kot in Graz.

Dag 88 - 90 in Antwerpen

Dag 87 in Graz – over Wenen en Brussel – Antwerpen

Donderdag 30 april 2009

erg volle dag in Graz en op het einde vlieg ik dan nog naar Brussel...

Dag 86 in Graz

Woensdag 29 april 2009
volgt

woensdag 6 mei 2009

Dag 85 in Graz

Dinsdag 28 april 2009

In de voormiddag heb ik geen les, nog herhalen dus? Nee hoor, Tine heeft te veel stress :-). Ik denk dat het al lang geleden is dat ik nog zo zenuwachtig ben geweest zo op voorhand. Ik voelde mij er dan ook vrij belachelijk bij. In de voormiddag kon ik mij dus niet echt meer concentreren, in de namiddag had ik dan eerst Duitse les. Alleen maar verwarrend! Eerst Duitse les en dan dat examen in het Engels! Gaan afleggen. Het examen was in elk geval niet wat ik er van verwacht had. Niet zozeer verbanden leggen en vergelijken maar stomme korte vragen die je zo’n beetje uit het hoofd moet leren. We zullen de resultaten dus wel afwachten!
Na het examen fiets ik recht naar de fietsenmaker om mijn beklag te doen over mijn slot. Ik kom er aan, leg de situatie uit en krijg een nieuw slot. Deze keer is het geel en niet exact hetzelfde. Het ziet er zelfs steviger uit! Ik loop dus al als ne gelukkige mens naar buiten. Voor de deur probeer ik het slot even, sleutel past erin, ik probeer de sleutel de draaien, en ja hoor daar loopt het al mis! De sleutel draait niet, ik dus weer naar binnen, laat het slot zien er krijg wéér een nieuw. Deze keer ziet het er wel exact hetzelfde uit als het vorige. Hij test het zelf ook uitgebreid. Nu loop ik met mijn vierde slot in drie maanden naar buiten! Tja, gelukkig is het niet de vierde fiets eh! Terug thuis begin ik aan een grote opruim, ik geraak echter niet ver want ik moet vroeg eten en zorgen dat ik om zeven uur aan de opera sta. Ik ga naar de musical ‘my fair lady’ zien. Als je zo de overschot tickets koopt is dat goedkoper. In elk geval, buiten dat we de ‘lady’ niet verstaan het eerste deel omdat ze zwaar dialect spreekt is het wel een aangenaam stuk. Mooie decors ook. Na het toneel gaat ieder naar huis, morgen heb ik ook weer gewoon les, maar ik heb dan toch wat after-examen ontspanning gehad.

maandag 4 mei 2009

Dag 84 in Graz

Maandag 27 april 2009

De dag voor het examen dus ik spartel mij door de laatste teksten en probeer het geheel zo’n beetje te leren. ’s Avonds is het een belangrijke avond, de mooiste kleren moeten uit de kasten gehaald worden want vandaag is het eindelijk: de verwelkoming door de burgemeester! Om twintig voor zes worden we verwacht voor het Rathaus. We worden ontvangen is een mooie, oude ontvangstruimte. De burgemeester vertelt hoe leuk hij het vindt dat wij hier zijn en twee Erasmusstudenten vertellen hoe leuk ze het vinden om hier te zijn :-). Wat kan de wereld toch mooi zijn! Voor de rest worden er rectoren en belangrijke personen allerhande bedankt en bedankt iedereen de burgemeester. Daarna mogen we op het balkon, dat uitzicht heeft op de Hauptplatz, vrij uniek zicht en het is wel de moeite. Daarna worden we naar een andere zaal geleid meer hapjes en wijn. (iets chiquer als de dag ervoor!) De burgemeester staat te wachten aan de deur, hij geeft iedereen een hand en vraagt vanwaar hij/zij komt. Bij mij kan er nog een extra boodschap af zelfs: Ah, Belgium, you’re the first! Het is erg gezellig in de mooie zalen van het stadhuis, iedereen eet zijn buikje vol, keurt de wijn goed en drinkt een extra glaasje en met een groep van zes à acht andere studenten, ga ik nadien nog even een koffie drinken. Het is vandaag zo’n heerlijk weer geweest dat we in het centrum, buiten op een terrasje kunnen zitten! Heerlijk! Daarna ga ik met een dosis cafeïne terug naar huis om de laatste keer mijn notities door te nemen.

Dag 83 in Graz

Zondag 26 april 2009

Door mijn extreme vroege slaapgedrag sta ik de volgende morgen voor dag en dauw op. (al klinkt dat meer zes uur dan het eigenlijk uur :-) ) ’t wordt en hele studiedag, ’s avonds, zo rond vijf uur begint het al, zijn we uitgenodigd voor iets dat ‘international the’ heet. De bedoeling is dat alle culturen elkaar tegenkomen en wat praten. (dat ik nu net wat Erasmus voor een groot deel betekent, dus weinig origineel, maar goed.) Ze lokten ons eigenlijk met het beloven van een gratis buffet. Dus wij daarheen!
Als we daar uiteindelijk aankomen beloofd het iets vreemds te worden. We moeten opschrijven welke talen we spreken en ik wordt naast een oude, Oostenrijkse mevrouw gezet. Na een babbeltje met de Oostenrijkse dame, begint er één of andere show. Dat valt wel tegen want ik ben hier met razende honger naar toe gekomen. Het eerst half uur valt wel mee, kinderen die iets op een viool komen spelen (tot vier stukken toe weliswaar) en de sponserende organisatie worden bedankt. Maar daar blijft het helaas niet bij! Willen of niet, we worden ‘geëntertaind’ door een Duitser die in Oostenrijk woont, mopjes maakt, zingt en ons probeert te laten zingen, … dit wordt toch al verdacht en na twee uur, klinken eindelijk de verlossende woorden dat het buffet geopend is! Bestorming! Na de hapjes (broodjes met vanalles en ook een paar dessertkoekjes + cakejes) ga ik terug naar huis.

Dag 82 in Graz: Weinstrasse

Zaterdag 25 april 2009

Vandaag, zaterdag, de langverwachte en beruchte wijntrip! Ik sta vroeg op om nog langs de uni te kunnen gaan vooraleer de bus vertrekt. Ik laat één fiets dus even zonder slot in de fietsenstalling staan en fiets met de andere naar de uni. Daar ga ik de slides van de lessen van het vak waarvan ik dinsdag examen heb afdrukken. Sinds kort staat er eindelijk geld op mijn studentenkaart dus nu kan ik de magische wereld van print- en kopie-systemen in Graz ontdekken. Na een beetje hulp te hebben gevraagd, slaag ik er dan toch in om een dik pak slides uit de printer te laten glijden. :-) Ik fiets terug naar huis, neem m’n gerief want om tien uur vertrek de bus aan de opera. De wijntrip zelf is wel leuk en zelfs interessant. We leren welke soort wijn hier gemaakt wordt en hoe ze gemaakt wordt. Kanttekening: al vertelden ze trots over hun de soort druif die hier geteeld wordt en dat het klimaat voor die druif, hier, enkel in deze streek in Oostenrijk ideaal is, toch kunnen ze niet zeggen dat Oostenrijkse wijnen de top halen. Al zijn ze vooruitstrevend met de draaidop! :) (en Oostenrijkers zijn niet bekend voor extreem vooruitstrevend gedrag.. zou ik spontaan denken). Uiteraard leerden we de wijn ook proeven. We deden dat op twee locaties. De eerste was echt leren proeven en maar met drie wijnen. De tweede was een stuk of twintig wijnen en drie schnaps. De enige fout die permanent aanwezig was, was dat we de wijn niet moesten uitspuwen. Na deze fameuze proeverij zijn we nog naar een derde locatie gereden waar we eten en drinken kregen (deze keer ook niet-wijn-dranken). Na de trip, we waren rond negen uur terug in Graz, ben ik direct gaan slapen. Om de volgende dag weer helemaal ‘sober’ aan de dag te beginnen.

Dag 81 in Graz: Dass kannst du doch nicht glauben?! Der Schloß funktioniert wieder nicht!

Vrijdag 24 april 2009

Het is al van even geleden, maar ik had het al half en half geschreven dus zet ik mijn verslagje er toch nog even op! Vrijdag neemt de stress voor het examen van dinsdag wel toe. Ik heb les in de voormiddag en de namiddag probeer ik te studeren. Zaterdag kan ik de hele dag niets doen dus heb ik eigenlijk nog maar drie dagen, maar die drie dagen zijn niet zonder nevenactiviteiten. :-) Tussen de les en het studeren ga ik ook even langs de fietsenmaker. Ik durf zelf al bijna niet binnen gaan want ik ben daar nu al zooo vaak binnen en buiten gelopen. Het blijkt ook niet nodig te zijn als ik op het kruispunt ervoor Radka en Denisa tegenkom. Radka moet ook naar die fietsenmaker dus zij gaat binnen, koopt het goedkoopste slot voor mij en ik wacht buiten bij de fietsen. Thuis aangekomen, ga ik de tang van mijn kotgenoot halen om mijn slot met gebroken sleutel door te knippen. Ik knip het door en doe het nieuwe slot open en weer dicht rond de fiets. Waarom ik deze ceremonie zo gedetailleerd omschrijf? Na mijn slot te hebben gesloten, wil ik de sleutel er weer uithalen… maar in plaats van enkel de sleutel, komt ook de cilinder (waarin je de sleutel zo moet draaien) ook los! Met een beetje moeite krijg ik het slot weer los. Dit slot is ook al naar de vaan! Pech, pech, pech! Alle fietsproblemen op een hoopje. Nu heb ik helemaal geen slot meer. Gelukkig heb ik nog de sleutel van de het slot van die kotgenoot die op wereldreis is en wiens fiets ik mocht gebruiken. Ik kan dus tijdelijk die twee fietsen aan elkaar vast maken.

vrijdag 24 april 2009

Dag 78 – 79 – 80 in Graz

Dinsdag, woensdag, donderdag 23 april

Ik heb volgende week dinsdag een examen, dus ik moet dringend beginnen doorleren, de stress neemt toe. Dinsdag heb ik twee lessen en de tweede moet ik erg goed voorbereiden dus veel tijd schiet er vandaag niet meer over. ’s Avonds is het Stammtisch, ik ga pas vrij laat omdat ik na het eten nog een poging wil doen om iets te leren. Die poging wordt ook nog eens uitgesteld omdat er ineens een poging wordt ondernomen om de ijskast uit te kuisen! Das echt nodig want de ijslaag is al zeker vijf centimenter dik en met haardroger en heet water wordt er dus een aanval op het ijs gedaan. Ik zet mij in maar ben toch blij als ik na drie kwartier kan zeggen: “nu moet ik echt vertrekken”. Goei plan eh, die diepvries eens uitkuisen want er lag ook veel rommel in, maar dinsdagavond om half negen daaraan beginnen is misschien toch iets té enthousiast. Als ik aankom in het café, ben ik blij dat ik niet thuis ben gebleven!(de tuin is open dus het eerste half uurtje kunnen we nog buiten zitten!) Het is heerlijk om iedereen terug te zien, iedereen heeft nieuwe verhalen en sommige mensen heb ik toch al echt gemist in de vakantie! Ongelofelijk hoe snel je aan elkaar gewoon wordt. Maar dit is dan ook wel iets intensiever als een doorsnee semester natuurlijk (het contact met de mensen dan eh). Er worden afspraken gemaakt voor nieuwe feestjes, ons reisje wordt in een andere vorm genoten, … en we kunnen er weer tegen.
Op woensdag heb ik geen les dus ik ga voor heel de dag studeren. De teksten gaan traag en buiten lonkt het mooie weer, … in’t zonneke middageten gaat er gelukkig nog net af.
Donderdag heb ik weer les en wéér een les die voorbereid moet worden, ’t is dus weer teksten lezen en doornaast proberen studeren voor het examen. Na de les wil ik snel langs de winkel gaan en naar huis gaan en dan strooit een klein probleempje roet in het eten! Mijn fietssleutel breekt af! In het slot! Als een dief loop ik dus met mijn fiets onder de arm naar huis. Ik heb nog geen moment spijt gehad dat ik een mini-fiets heb gekocht! Maar alle fietsproblemen die ik in belgië ooit heb kunnen vermijden, overkomen mij hier nu wel één, na één! Donderdagavond is er een feestje van een Tsjechische jongen in zijn studentenheim, niets te groot, ik ken alle mensen al die komen, dus is een gezellig avond. Ik tover in de loop van de avond een paar Belgische bieren uit mijn tas en kan iedereen bekoren met de veelzijdige smaken ;-).

Dag 77 in Graz: groen en vol bloesem!

Maandag 20 april ’09

Vandaag weer les, na de les onderneem ik een fietstochtje met Radka langs een paar zaken die auto’s verhuren om te vragen of we ermee richting Balkan kunnen rijden. Slecht nieuws: na twee verhuurbedrijven blijkt dat het nergens zal lukken omdat het in Oostenrijk gewoon niet mogelijk is om een verzekering te krijgen voor een Balkanland verder als Kroatië. Een beetje teleurgesteld keren we terug van onze tocht.. nu valt onze bijna geplande reis in het water! Om de schok te verwerken gaan we in het zonnetje op de Hauptplatz nog een ijsje eten. Prachtig! Graz in de lente! Het valt mij nu pas af dat er nog vrij veel groen in de stad is. Rond de universiteitsgebouwen staat wel wat groen, het lange stadspark staat volledig in bloei en in mijn buurt hebben veel mensen bloesem in hun voortuin, ook het plein voor de kerk ziet groen. Doordat de bomen nu weer breed in bloei staan kan in vanuit mijn bed niet meer de bakker aan de andere kant van het plein zien! Enkel groen nu! ’s Avonds blijkt dat ik nog absoluut niet bijgeslapen ben van de vakantie. Want vrij vroeg val ik al als een blok in slaap!

zondag 19 april 2009

Dag 75 en 76 op doorreis en de nacht daartussen: Nendaz-Strasbourg-Linz-Graz

Verslag zaterdag 18 april en zondag 19 april 09

We ontbijten nog met z’n allen op het appartement in Nendaz. Ik (en anderen) voorzie(n) mezelf van een goede voorraad eten en drinken voor de treinreis en de wachttijd en dan kan de afdaling beginnen. We rijden richting Strasbourg, om 15h wordt ik daar afgezet. De rest rijdt verder richting België. Ik wandel naar het station maar heb eigenlijk nog meer als vijf uur te vullen voor mijn trein vertrekt. Ik laat mijn rugzak voor 4euro achter in een locker in het station. Hij past er maar net in maar ik moet hem nu toch al niet meer heel te tijd meesleuren. Dan ga ik op zoek naar de toeristische dienst in het station voor een kaart. Ik weiger het uiteindelijk te kopen omdat ze er 1 euro voor vragen! Smerige Fransen, in andere steden smijten ze ermee naar uwe kop en hier zijn ze zo vriendelijk er een euro voor te vragen. Zonder kaart zal het voor die paar uur ook wel lukken. Ik ben toch niet van plan een toeristisch bezoek te brengen aan deze stad. Ik vind mijn weg aan de hand van plannen die er af en toe staan. Ik vervloek de stad, het blijft regenen, ik ben doorweekt, ik betaal 3,20 euro voor een thee, blijf dan ook koppig bijna twee uur in dat café zitten. Spijtig genoeg ben ik dan nog niet droog. Ben het lezen beu en ga dus terug naar buiten. Ik loop even rond voor wat lucht maar het regent nog steeds! Ondertussen heb ik al heel Frankrijk vervloekt. Niet veel later ga ik in een pizzaria iets eten en daarna ga ik op tijd(!) terug naar het station. Ik haal mijn rugzak weer uit de locker en dan moet ik nog een klein uurtje in de wachtzaal zitten. Gelukkig is het daar wel warm en rustig. Om kwart na acht kan ik al op mijn trein. Het valt beter mee als verwacht want ik kan liggen. Het zijn zo coupés met zes stoelen. Drie over drie. Als je je eigen zetel en die over je zo ver mogelijk uitrekt heb je een bed. Omdat het gereserveerd is en een nachttrein is, is bij iedereen de stoel over die persoon vrij. Ik kan dus slapen! De mensen in mijn wagon vallen ook wel mee. Een Chinees/Japans uitziende jongen die naar Stuttgart moet en erg behulpzaam is en enkel Engels spreekt. En een vrouw die niets zegt maar vriendelijk overkomt, iets in de dertig is en een kantwerkje bij heeft. Na Stuttgart wordt de plaats van de Japanner (al denk ik dat het eerder nog iets anders is) ingenomen door een Oostenrijker… Dat denk ik toch, af te leiden aan de manier waarop hij vroeg of die plaats vrij was. Om vier uur staat mijn wakker. Ik heb toch wel een aantal korte slaapjes kunnen doen tussen elf en vier. Om 4.33h moet ik afstappen in Linz, de trein rijdt verder naar Wenen. Vijf minuten later als gepland komt de trein daar aan. Het station is modern en opgekuist. Het is niet verlaten maar echte clochards zijn er ook niet (wel halve clochards en vreemde figuren) maar er loopt ook wat secuirity rond dus ik voel me vrij veilig. Eerst wacht ik even beneden op een bankje, eet een koekje voor de ochtendhonger en ontdek dan dat er toch een afgesloten wachtruimte is. Op de meeste banken hier hangen jongeren te slapen, ik merk dat ze helemaal geen bagage bij hebben en sommige hebben ook enkel een T-shirt aan (’t is dus overdag alvast warm in Oostenrijk). Ik vind het toch wat verdacht dus ga de roltrap op die naar de uitgang leidt en waar langs de andere kant de wachtruimte is. Er staar op dat die pas vanaf 5uur open is, dus ik denk: “goed dat ik nu pas naar boven kom”. Er staat ook op dat je er enkel mag zitten als je een geldig treinticket hebt. Ook dat klinkt wel geruststellend. Als ik binnenkom worden een paar van deze ideeën al ontkracht. Er liggen een drietal mensen op de tegels(!) in de stationswachtzaal te slapen. Het zijn wel alledrie reizende of erg alternatief uitziende jongeren en geen clochards. Er zitten ook twee figuren die ik nog wel als clochard zou bestempelen. Iedereen hangt of ligt te slapen als ik binnenkom. Dat ruik ik dan ook meteen, de stinkende geur van een aantal slapende mensen bijeen, ik ben blij dat ik beneden al iets kleins at want hier is mijn honger toch wel over. Aan de ingang zit nog één andere jongen die ook niet slaapt. Hij ziet er amper 18 uit en zit heel te tijd voor zich uit te smilen. Zijn cola ligt omgevallen en slordig naast hem op de grond. (valt wel op vermits hier voor de rest geen afval ligt). Ik begin hier maar wat de lezen en doe ondertussen een kleine observatie van mensen die tussen vijf en zes het station binnenkomen (ik heb zicht op de ingang van het station). Om stip half zes komt de secuirityman de mensen die op de grond zitten wakker maken en zeggen dat ze op de stoelen moeten zitten. Om tien voor zes wordt omgeroepen dat de trein naar Graz al klaar staat, dus ik vertrek al richting trein (die vertrekt eigenlijk pas om tien na zes). Het is weer een trein met zo coupés voor zes personen/drie liggende personen. Ik heb de hele rit een coupé voor mij alleen. Hier slaap ik nog het beste. De trein stopt veel minder als de nachttrein en de deur van de coupé blijft ook gesloten. Ik slaap eerst een volledig uur en daarna nog twee keer een half uur. Rond mij zie ik in het typische landschap de zon steeds hoger opkomen. Om negen uur ben ik uiteindelijk in Graz. Het tramverkeer verloopt om de één of andere zondagse reden niet zo goed en ik ben pas om kwart voor tien thuis. Het begin van een zondag! Toch een vreemd gevoel dat het nog zo vroeg is. De hele morgen voel ik me nog vrij uitgerust maar kan me toch nergens aan zetten, in de namiddag slaap ik nog drie uur. Eigenlijk een op en top zondag, zonder activiteit. :-)

Dag 69 t.e.m. 74 in Nendaz

Van zondag tot vrijdag, zes dagen snowboarden. Op één dag na, elke dag zon, prachtig weer, maar de slechtste sneeuw die ik ooit gezien heb. Ach ja, de charme van het zand en het gras van de tweede week van de paasvakantie mogen er ook zijn! Ik ontspan en geniet! Ik profiteer van dat er nog eens gekookt wordt voor mij maar kook zelf eens (of ik maak de taart en stefan voorziet de gehele maaltijd:) ). We eten een avond samen met tante, nonkel, nicht+vriend en neefjes. Met Stefan verken ik het centrum van Nendaz en als alles goed zit hebben we toch de helft van de café bezocht ;). Ik proef nog eens de smaak van belgische bier maar de laatste avond is het toch een lekkere fles wijn waar ik met Stefan van geniet. (maar ook een goede fles wijn, kan ik moeilijk onderscheiden in Oostenrijk) De laatste dag picknicken we nog met z'n allen samen en daarna splitsen onze wegen zich terug.

Dag 68 in (Graz ->) Zwitserland: Zürich -> Nendaz

Verslag zaterdag 11 april ’09

Ik word wakker/ ben wakker/ waak op de trein. Vanaf zes uur slaap ik in elk geval niet meer. We steken (eindelijk, Oostenrijk is zo’n belachelijk lang land) de grens met Zwitserland over. Er komt zelfs grenscontrole op de trein. Een paar subjectief gekozen mensen moeten hun identiteitskaart laten zien. Die douaneman begint dan te telefoneren, geeft een paar nummers en letters door en gaat dan naar de volgende subjectief gekozen, eventueel verdacht uitziende mens. We rijden in de ochtendzon langs een prachtig meer. Het blijkt de Züricher See te zijn. Even later, om twintig na acht kom ik aan in Zürich. Ik ga op zoek naar een locker voor mijn snowboard en mijn zware rugzak. Die blijkt acht Zwitserse frank te kosten en zo op het zicht geraakt mijn snowboard er niet in. Ik vind het wat veel voor twee à drie uur en heb geen Zwitsers geld dus ga verder in het station een stadsplan halen bij de toeristische dienst. Blijkt dat de oude stad in één ovaalvormige wandeling vlot te bekijken is. Op het kaart staan de belangrijke gebouwen dus ik begin, met snowboard, rugzak en handtas meteen aan mijn tocht. Ik trek veel foto’s, geniet van de zon, wordt vreemd bekeken en bekijk zelf Zürich. In Zürich blijken ze Duits te spreken, das wel een leuke ontdekking want das momenteel gemakkelijker als switchen naar het Frans. Na iets meer dan twee uur ben ik rond, om twintig voor elf zit ik weer ik het station en mijn trein is eigenlijk pas om twaalf uur. De verbinding is er elk uur dus ik kan nu eigenlijk een trein vroeger nemen, dan ben ik al om 13.35 in Sion. Dan moet ik daar gewoon een uurtje wachten op de rest. Ik bel even om te overleggen en besluit toch de trein vroeger te nemen. Met al mijn spullen zal het aangenamer (en een normaler zicht) zijn om in Sion te wachten. Het station in Zürich is nogal druk. De trein staat al klaar dus ik vertrek meteen. Het is een erg volle trein. Hij rijdt namelijk door Bern en dan verder naar een andere grote stad, dus ik denk dat het een belangrijke verbinding is. In zit in elk geval en geef mijn plekje voor het volgende anderhalf uur à twee uur niet af. :) Ik stap af in Visp waar ik maar vijf minuten heb om over te stappen. Gelukkig zijn treinen overal in Europa stipter als ik België en haal ik vlot mijn aansluiting. Op deze trein, tot in Sion waar mama, papa, Toon, Lotte en Stefan mij komen oppikken, moet ik maar een half uurtje zitten. De zon schijnt en het is niet koud. Ik plan dus een plekje in de zon voor het station te zoeken en daar te wachten. Als ik van het perron de trappen afloop, hoor ik mijn naam roepen. Ze zijn er al! Die hebben ook even doorgereden. :-) Na een kleine herstructurering van mijn gerief kruip ik mee in de auto en kan de klim naar Nendaz beginnen. Om drie uur of zijn we dus al in Nendaz! Tijd genoeg om ons te installeren, skipassen te kopen, en voor mij toch een beetje om thuis te komen. :-). Voilà, het skiën en snowboarden kan beginnen!

Dag 67 in Graz, en andere nachtelijke Oostenrijkse landschappen

Verslag vrijdag 10 april ’09

Zoals gepland slaap ik vandaag uit. In de namiddag wil ik naar de bib gaan om nog vanalle dingen op te zoeken voor een taak voor ik vertrek. Ik fiets dus rond één uur naar de bib… wat blijkt daar: dat ze gesloten zijn in de namiddag omdat het Karfreitag is! Pff, overkatholiek Oostenrijkers! Zonder het bibnet kan ik weinig doen voor de taak en ik wou ook een bepaald boek raadplegen dat me weer verder voort zou moeten helpen… dat zal bij deze dus tot na de vakantie moeten wachten.
Ik ga dan maar wat andere teksten lezen in het zonnetje op het pleintje voor de kerk en voor mijn deur. Daarna doe ik nog een paar laatste inkopen voor de treinreis. Ik ga nog eens lopen, daarna neem ik een douche, maak eten warm. Ontdek dat ik nog een salade moet opmaken en maak die klaar voor onderweg… uiteindelijk moet ik hem achterlaten door plaatsgebrek. Ineens is de tijd snel gegaan en moet ik mij als een gek beginnen haasten. Ik zoek op dat ik zonder problemen een tram later kan nemen. Aan de tramhalte aangekomen blijkt dat het internet niet klopte. Volgens de regeling aan de tramhalte komt die tram pas tien minuten laten… ik ga op van de stress. Theoretisch kan ik er geraken maar dan moet die tram perfect doorrijden en de verbinding heel snel verlopen. Ik sta tien minuten aan die halte, volledig gestress. Ik dokter noodscenario’s uit voor als ik de trein mis en verwijt mezelf dat ik geen nummer van een taxi in mijn gsm heb! Als ik aankom op jakomini staat er al een tram klaar die moet vertrekken naar het station.. ik ben blij en vlieg er meteen op… daar sta ik dan… de tram blijft stilstaan. Ik wou dat ik streng gelovig was en dat ik kon bidden dan die tram gewoon zou vertrekken. Terwijl ik dat ben aan het denken verschijnt er een Jesusschilderij op de tv in tram. Toeval alom en laat nu de tram vertrekken, dan wordt ik echt gelovig. En daar vertrok de tram. Ik ben dat Jezusbeeld eeuwig dankbaar! :-) Maar ik ben er nog niet, de tram rijdt traag over de drukke winkelstraat richting station, ik stress verder. Ik zie elke minuut voorbijtikken. Zet bij al een halte te vroeg bij de uitgang klaar om naar het perron te racen. Vijfendertig als zie ik op de stationklok, de trein vertrekt om achtendertig. Gelukkig is het geluk mij goed gezind. De trein staat te wachten op peroon één. (daar kan je recht op lopen, voor de andere moet je eerst naar benenden en dan terug naar boven.) Twee minuten voor vertrek zet ik mijn voet op de trein, mijn plaats vind ik vrij vlot. Daarna heb ik nog een half uur à een uur nodig om van de stress te bekomen. Eindelijk op weg naar Zwitserland! Op de blijf ik de eerst enkele uren wakker. Er zit even iemand naast mij tussen tien en twaalf ofzo en daarna zit ik alleen. Nadat die persoon weg is, zet ik mijn rugzak naast mij, met mijn hoofd, of andere lichaamsdelen op mijn tas en rugzak slaap ik dan toch een beetje. Een half uurtje hier, een half uurtje daar, en ook eens twee uur, als de trein ter uitzondering eens twee uur niet stilstaat. Das echt afschuwelijk hoeveel dat deze trein stopt.

Dag 66 in Graz: Frühling!

Verslag donderdag 9 april

Vandaag heb ik een picknick gepland. Ik sta vrij vroeg op om eerst nog wat te kunnen lezen. Veel komt daar niet echt van in huis. Ik kan mij er maar niet op concentreren. Ik besluit dan maar alvast aan de pannenkoeken te beginnen. Dat is een uurtje later pas klaar maar dan is het niet meer de moeite om nog veel te doen. (een kotgenoot begon weer een lange discussie met mij en vroeg me meer pannenkoeken te maken, vandaar dat ik er wel wat tijd in stak. Maar hij deed ondertussen wel de afwas die er al dagen stond (niet van mijn maar van hemzelf, hij laar altijd al zijn afwas staan tot er geen plek meer is! Maar ik was dus al blij dat hij aan het afwassen sloeg!) Ik maak mijn tas met beleg voor de pannenkoeken en deken inclusief klaar. Om iets na één fiets ik naar de plek waar we hebben afgesproken om naar het park te fietsen. Radka en Chris zijn er al geweest. Het is een zalig park. Er ligt een meer in het midden doorrond liggen langs één kant bomen, langs een andere kant een café/brasserie met terras en langs de derde kant een grasveld met uitzicht op de vijver (want meer is een beetje overroepen). We hebben vrij veel eten met z’n drieën: pannenkoeken, fruitsla, broodjes, chips, … het is wel gezellig. Een beetje luieren en de zon die brandt er maar op los! Rond vier uur knippen we Chris zijn haar. Op één of andere manier waren we daar eens op gekomen en van het één komt het ander en voila, daar sta ik dan, in het midden van een park van Graz de haren van een Amerikaan te knippen! Radka helpt ook wat, maar enkel de gemakkelijke stukjes want ze heeft het nog nooit gedaan en heeft er ook geen idee van hoe het moet. We krijgen vele grappige reactie van de wandelaars die voorbijlopen. Na het knippen zie ik er door de wind uit als een aap (al het haar vloog op mij door de wind…) Ik ga mij even verfrissen in de openbare toiletten. Hier moet je zogezegd ook voor betalen maar er zit niemand. Ik ontdek wel een plakkaat waar op staat dat je voor niet betalen een boete van 150 euro kan krijgen. Ik ga er toch maar van uit dat de politie van Graz wel iets beters te doen heeft dan ‘zwartplassers’ op te pakken. :-) Thuisgekomen leg ik al wat spullen klaar die ik wil meenemen, duik mijn rukzak op en zet mijn snowboard klaar. Daarna begin ik aan een lange nacht! Ik eet erg laat om mijn ritme wat te rekken en probeer me met nuttige zaken voor school, tv en facebook wakker te houden. De reden voor de ritmeverandering? Ik wil in de treinreis niet te moet worden, zodat ik mijn spullen (wat er vrij veel zullen zijn) in het oog kan houden.

vrijdag 10 april 2009

Dag 64 en 65 in Graz

Verslag dinsdag 7 april en woensdag 8 april

Vandaag is het weer prachtig weer! Ik probeer op het terras en voor de kerk wat te lezen maar ik geraak altijd om één of andere reden snel afgeleid. :-) Ik ga ook naar de uni vandaag om wat op te zoeken. Daarna ga ik eindelijk nog eens langs de fietsenmaker hoe het zit met dat extra stuk voor mijn licht. En jawel hoor! Het is aangekomen, eindelijk is mijn fiets helemaal in orde! Dat werd zo stilaan wel tijd eigenlijk maar qua kosten ben ik er al bij al nog goed vanaf gekomen. ’s Avonds kijk ik naar de gedubde csi miami… Tot mijn kotgenoot de tv inpikt! Ik maak een lijstje op wat ik nodig heb en hang mijn was uit. Want ik heb een groot machine laten draaien vandaag. Woensdag is qua lezen en zon een beetje hetzelfde. Ik kuis ook mijn kamer eens, ruim op, steek een ander machine (nee zoveel kleren heb ik niet dat ik twee machine kan vullen na elkaar! ’t Was beddengoed.), ik strijk maar begin nog net niet aan nieuwe culinaire hoogstandjes. Op skype praat ik met radka, de vorige dagen was haar vriend en een goede vriendin met haar vriend hier. Maar nu zijn die allemaal weg dus om de zonnige dag af te sluiten besluiten we op een bankje in het stadspark een pintje te drinken. Echt lang houden we het daar niet uit. Na anderhalf uur is de warmte van de dag volledig weg en zijn we afgekoeld. Het is echt een voelbaar aantal graden verschil tussen de straat en het park. In Radka’s studentenheim is een feestje… een Spaans feestje maar omdat we een paar van de Spanjaarden kennen besluiten we toch maar te gaan. Zonder kennis van het Spaans is een Spaanse party een risico. We hebben twee persoonlijke tolken en voor de rest is iedereen heel expressief dus het is wel grappig. Ze willen zelfs salsa beginnen dansen! Hip hoi, spijtig genoeg kom ik niet verder dan de conclusie dat ze het gevoel voor ritme en de bewegelijkheid in de heupen wel hebben maar niet de kennis van de passen. Sja, ’t is toch grappig. Spijtig genoeg blijven we niet zo lang want Radka moet morgen vroeg opstaan… jammer, maar alleen overleef ik dat zoizo niet :-).

woensdag 8 april 2009

Dag 63 in Graz

Verslag maandag 6 april ’09

Misschien maar goed voor mijn schoolwerk dat mijn plannen in het water zijn gevallen. Hoe meer ik er naar kijk, hoe groter de massa werk lijkt te worden. Er wacht mij nog een hele hoop Duits werk! Vandaag is het weer weer veel te mooi en veel te warm dus ik combineer het leeswerk met een zonnetje. ’s Morgens vult de zon door het raam mijn kamer, ’s middags ga ik op het plein voor de kerk, op een bankje lezen. Met een rok en een hemdje, … iedereen draagt hier topje à volonté maar ik heb nog geen enkele rok en blote benen gezien. Ach, mijn benen genieten ook van de zon, dan mogen die Oostenrijkers dat al raar vinden! ’t Is vandaag echt zeker 25 graden in de zon. Een windvlaagje af en toe maakt het wel frisser. In de namiddag lunch in op het balkon aan de achterkant van het huis. In de late namiddag fiets ik naar het ‘citycenter’. Ik ben er nog niet geweest maar na enige omweg vind ik het toch. Hier koop ik eindelijk Toons cadeau en fiets weer naar huis. Ook van de avondzon geniet ik nog tijdens het lopen. Pas om negen uur eet is uiteindelijk en omdat iedereen ineens voor de tv hangt naar een onnozel Amerikaans ‘Date or fake’ programma te kijken is het als snel laat. Een zonovergoten eerst vakantiedag dus! Al moet ik morgen wel iets sneller/meer proberen lezen… (misschien minder zon zien :) ) Slopel!
Ps: één van de dagen probeer ik de foto’s van Salzburg online te krijgen.

Dag 62 in Salzburg -> Graz

Verslag zondag 5 april

De titel geeft in dit geval, volledig de dag weer… Vooral de pijl dan. We hebben eigenlijk de hele dag tussen Salzburg en Graz gehangen. Na een ontbijt in de jeugdherberg, dat bijbetalen was en je reinste afzet, begonnen we aan onze rit ‘richring Graz’. We hadden op voorhand een plan gemaakt van wat we allemaal op de terugweg konden zien. Twee dagen in Salzburg is namelijk iets te lang dus hebben we nog uitgebreid de kans om op zondag de omgeving te verkennen. Eerste bestemming is de waterval. Het is een grote bekende waterval in de buurt van Salzburg, als hij al een naam heeft, ben ik hem vergeten. Het is prachtig warm weer vandaag maar op bij de waterval te geraken moeten we een tiental meter door de sneeuw stappen. Oostenrijk, vol contrasten! We hebben wel wat een berg moeten beklimmen om onze auto zo dicht mogelijk bij de waterval te parkeren maar ’t is nu niet dat we al uren gereden hebben. Het ene moment in een levende stad (behalve ’s nachts dan), het andere moment in de ongerepte natuur. De waterval is prachtig, best groot en ligt in het midden van een bos. Het was in elk geval het ommetje wel waard. De volgende bestemming is een kasteel. Er liggen twee kastelen die wel de moeite zijn op onze weg naar huis. Op voorrand besloten we er maar één van de twee binnen te gaan uit tijdsoverwegen. Na de berg (een kwartiertje bergop) te hebben beklommen voor het eerste kasteel merken we dat we ongelofelijk voor zitten op schema en we dus eigenlijk nog wel tijd hebben om dit kasteel ook te bezoeken. De inkom is 9 euro. Ik heb mijn keuze snel gemaakt. Ik ben geen kasteelfreak dus ik denk er niet aan om twee keer op één dag negen euro neer te tellen om wat door oude koude gangen te lopen (en dat terwijl de zon ongelofelijk warm het landschap opfleurt :) ). De andere willen wel binnengaan dus ik zeg dat ik wel wacht op een bankje. Het bankje staat perfect trouwens: in het zonneke, tussen de kasteelmuren en nog niet voorbij de dure inkom. Ik heb mijn muziek hier, een boekje voor school, een paar boterhammen (’t is ondertussen nl 12 uur), water. Ik kom niets te kort. Na mijn medereizigers daar ook van te hebben overtuigd, laten ze hun truien bij mij achter en gaan op verkenning in het kasteel. Twee uur later zijn ze terug en ik heb gelukkig geen spijt van mijn besparing. We rijden van kasteel één naar kasteel twee dat een vijftigtal minuten verderop ligt. Dit kasteel is minder toeristisch maar heeft inhoudelijk meer te bieden (vele kamers gevuld met oude meubelen en andere kasteelinhoudattributen). Bij het eerste kasteel stond vanaf de parking alles aangegeven in vier talen en volgens Denisa hadden ze de audiogids zelfs in het Nederlands. Bij het tweede kasteel, is er 1 gids die we voor ons alleen hebben en die enkel Duits spreekt. Vooraleer de gegidste tocht door het oude kasteel begint (kasteel van een aartsbisschop, dat lang diende als gerechtshof, folterkamer inclusief) moeten we nog even wachten. Er is ook een traditioneel café, met oude Duitstalige traditionele muziek (al geen schlagers dus). Hier drinken we om de tijd te doden een beker Glumosch, het is het concept van Glühwein maar niet met wijn maar met een zelf gebrouwen sap. Het is erg lekker, warm en gekruid. Daarna worden we door 18 van de 100 kamers van het kasteel gegidst en ik ben blij dat ik dit kasteel gekozen heb om binnen te gaan. De persoonlijke gids maakt het ook al meer z’n geld waard. Voor de Spanjaarden valt het wel wat tegen dat het enkel in het Duits is maar als we af en toe iets vertalen gaat het ook wel. Voor mij is het in elk geval geen probleem! Daarna drinken we nog een koffie in het café om er voor de rit naar huis tegen te kunnen en dan volgt de rit… afschuwelijk! Kronkelwegen, door het bos, in het donker, met een ondertussen lege maag, ... Denisa wou deze weg nemen om de snelwegen te vermijden (op de heenweg hebben we 4,5euro moeten betalen voor de snelweg en dat wil ze niet meer… Maar op deze manier doen we méér dan 4,5 euro op aan benzine! Onlogische Tsjechische zuinigheid! Maar goed, ik moet niet rijden dus ik protesteer niet… Tot mijn maag het op een protesteren zet. Op die verlaten weg hebben we zelfs een keer alles moeten dichtgooien omdat er een ree over de weg liep. Denisa zegt dat ze het naar de dierenarts zou brengen, moesten we het aangereden hebben… Ik neem niet deel aan deze discussie! Ben al lang blij dat Quiké zo goed kan rijden en ons er zonder veel moeite veilig heeft uit gekregen. Na een uur kronkelweggetjes ga ik toch maar voorin zitten. Om half tien zijn we eindelijk in Graz. We regelen nog even de geldzaken en dan brengt Ginés mij met de auto nog naar huis. Een voordeel van die Spanjaarden! Die staan erop dat te doen want toen ik zei dat ik het wel kon wandelen hebben ze het zo gedraaid dat Ginés dezelfde avond nog de auto naar de verhuur zou brengen en daardoor mij eerst thuis zou kunnen afzetten. Het was een heel leuk tripje en ik ben toch dankbaar dat ik voor mijn deur wordt afgezet! Moe en uitgeput na die autorit :-). We zijn er al bij al veel goedkoper vanaf gekomen met de auto dan dat we met de trein zouden zijn gegaan en we hebben er veel meer aan gehad. Perfect dus!
Thuis gekomen maak ik nog een salade en ga voldaan maar zonder plannen voor de volgende week slapen.

dinsdag 7 april 2009

Dag 61 in (Graz ->) Salzburg

verslag zaterdag 4 april

Een reis kan nog afgezegd worden tot vijf minuten voor vertrek… Het uiteindelijke plan was dat Quiké (Spanjaard die ik al een tijdje ken, hij is erg goed bevriend met Denisa ook) (Aja, eigenlijk is zijn naam Enriqué maar omdat ik dat niet met een Spaanse ‘r’ kan zeggen houden we het maar bij de bijnaam. :-) ) naar de autoverhuur zou fietsen om half negen om daar om negen uur de auto te kunnen ophalen en ons te komen oppikken. Ik verwachte hem vanaf kwart na negen. Dat was misschien wel heel optimistisch maar ik kon maar al op tijd klaar zijn eh. De klok tikt naar half tien, kwart voor tien, … ik word wat ongeduldig maar nog niet ongerust want het zijn Spanjaarden voor iets… Om vijf voor tien zijn ze er eindelijk. Ik maak kennis met Ginés, de andere Spanjaard van de twee, die ik nu voor het eerst zie. Achteraf blijkt dat de vertraging vooral door helm veroorzaakt was. Maar dat doet er nu niet meer toe want we zijn onderweg naar Salzburg! Hip Hoi! Ik ontdek dat met de auto reizen toch is unieks is£. Je voelt echt de afstand, ziet de dorpen en landschappen passeren. Je voelt het doel naderen. De zon schijnt en het is erg warm. Ik geniet er van en heb een echt vakantiegevoel tijdens de rit! We stoppen in de helft eens op een parking voor een Koffie. Tussen besneeuwde bergen maar veel te warm om nog een jas aan te doen. Rond één uur komen we aan in Salzburg. We laten de auto en ons gerief achter in de jeugdherberg en trekken meteen de stad in! Het plan is namelijk om vandaag heel Salzburg te zien. We lopen langs gebouwen, tussen de toeristen, en in T-shirt! Wat een contrast met vorige ervaringen :-) Graz is nog niet half zo toeristisch als Salzburg en dat terwijl het groter is en de tweede stad van Oostenrijk is. Tot hier toe waren al mijn trips voorzien van dikke winterjas en handschoenen. En over de koppen lopen heb in nog bij geen enkele andere uitstap moeten doen. Het is wel de moeite Salzburg. Mooi, verzorgd, Oostenrijks, een rivier erdoor waar iedereen in het gras naast zit, een reuzeschaaktafereel op het plein naast dat voor de Dom, mensen in traditionele kledij, … Het is de moeite. We bezoeken het kasteel, hiervoor beklimmen we eerst de berg waar het op staat maar het uitzicht in het kasteel is de moeite waard. Het kasteel is lekker Oostenrijks duur maar we kammen het goed uit, zien alle museums, zalen en ruimtes die er zijn te zien. Nadien bekijken we verder de klassiekers: de Dom, Mozarts geboortehuis, het huis waar hij geleefd heeft, kerkje, … De huizen van Mozart zijn we niet binnengegaan. Ik was dat op voorhand wel van plan maar de prijzen hebben mij wat van gedachte doen veranderen. Daarna hebben we even aan de kant van de rivier gezeten in het Gras met een hapje en een drankje. Die Spanjaarden kwamen andere Spanjaarden tegen en Spaans werd de voertaal. Op deze sociale zet zijn Denisa en ik maar verder bezienswaardigheden gaan zien, zodat de niets zouden missen. We zaten even aan de fontein voor het kasteel dat Marie Theresia van haar minnaar de aartsbisschop kreeg… Ik ben even de naam van het kasteel kwijt. Daarna kwamen Ginés en Quiké ons achterna. We lopen nog richting het klooster, ontdekken dan dat het meer dan twee kilometer een berg beklimmen is dus besluiten het toch maar te laten. We lopen terug meer richting centrum en daar eten we een pizza, in iets pitabarachtig. Daarna wandelen we nog even terug naar het toeristische centrum aan de andere kant van de rivier. Het is hier nu ineens griezelig verlaten. Het contrast met overdag is immens. Er is gewoon geen kat, maar echt geen kat of geen hond, geen toerist, geen mens, op straat! We zoeken even naar het cafeetje. We vinden al vrij snel een café waar we buiten kunnen zitten met wat kaarsjes. We drinken hier een warme choco en blijven nog vrij lang zitten. Gelukkig heb ik nog sap over dat ik in de namiddag heb gekocht toen we aan de oever van de rivier gingen zitten. Na een gezellig babbel daar buiten gaan we terug naar de jeugdherberg. Daar wordt Denisa gebeld door haar ouders. Er is plots iemand in haar familie overleden. De sfeer slaat dus wat om. Denisa zegt er niets over en we kunnen niet veel doen, het is allemaal nogal raar omdat je elkaar helemaal niet zo goed kent. De trip naar Tjechië wordt ook meteen afgezegd. Zij zal alleen gaan maar dat lijkt vrij logisch. Even later gaan we allemaal slapen.

zaterdag 4 april 2009

Dag 57 t.e.m 60 in Graz: plannen, afzeggen, plannen

Verslag dinsdag 31 maart en woensdag 1 april

Vandaag slaag ik er eindelijk in echt vroeg te beginnen lezen. Om acht uur zit ik ijverig aan mijn bureau een Duitse tekst te doorworstelen. Om tien uur wissel ik mijn kamer voor de bib. Ongelofelijk die bib. Je zit daar gewoon in het midden van zo’n oude, klassieke leeszaal te studeren. Er heerst een goede sfeer. Maar om mezelf niet helemaal de das om te doen mijn Duitse teksten ben ik nu toch maar even omgeschakeld naar een Engelse. Rond de middag ga ik thuis eten dan daarna heb ik les. Duitse les! ’t is echt oersaai, te gemakkelijk: het is hetzelfde als ik in de intensivkurs gedaan heb. Zelfs de oefening is hetzelfde! (niet de zinnen maar de vorm en de ‘originaliteit’) Ik erger mij dus twee uur om daarna meteen naar mijn volgende les te gaan… Gelukkig is die wel interessant het gaat over de ongelijkheid en de sociale structuren in Latijns-Amerika. Het eerste half uur geeft een meisje een presentatie in het dialect! Ik versta er niets van en kan niet geloven dat dat kan aan de universiteit. In elk geval, het wordt goedgemaakt door de tweede presentatie die door een Braziliaanse uitwisselingsstudent wordt gegeven en zelfs in het Engels is. ’s Avond kijk ik een beetje tv en schuw het leeswerk :-).

Op woensdag hoopte ik nog eens te gaan lopen maar het weer ziet er weer niet zo stralend uit dus is de optie warm bed veel te gemakkelijk gemaakt. Al sinds het weekend zijn Denisa, Enrique en ik op zoek naar één of twee extra personen die met ons mee naar Salzburg willen rijden. We plannen een tripje, twee dagen, één nacht. Maar de trein is vrij duur, dus willen we een auto huren maar de auto moet dan wel vol geraken. De stress stijgt want we vinden niemand. Sinds gisteren is het dan ook half en half afgezegd… iedereen heeft echt al uitgebreide plannen voor de paasvakantie. Om drie uur heb ik met Radka en Denisa afgesproken om Kaffee und Kuchen te gaan eten/drinken. In een café vlak bij de uni is het elke dag tussen twee en zes ‘Kaffee und Kuchen – happy hour’. Dan krijg je een koffie en een stuk cake voor 2,5 euro. Daar moesten we dus eens gebruik van maken. Voor ik vertrek ons cafébezoek heb ik nog even een online-gesprekje met Denisa.. dat we onze trip dan maar officieel moeten afzeggen. Dat betekent dat mijn eerste vakantie week van vol ineens naar leeg gaat. (want even ging Liselotte naar Graz komen maar dat bleek toch net niet mogelijk voor een menselijke prijs.) In eerste instantie zat mijn vakantie dus lekker vol. Zielig is nu wel hoe ik naar mijn vakantie kijk :-). Denisa zegt mij dat ze wegens gebrek aan mensen in Graz dan ook maar een paar dagen terug naar Tsjechië gaat met Pasen…We plannen nog 1 dag samen naar Wenen te gaan en zij zegt dat ze daarna door zal reizen naar Tsjechië. Omdat ik buiten 1 dag Wenen niets van planning heb flap ik eruit dat ik mee met haar naar Bro (bekende stad in Tsjechië die niet Praag is) kan reizen. Zij kan dan verder naar huis reizen en ik doe een stadbezoekje van 1 dag. Ze reageert heel enthousiast op mijn maffe plan. We zou mij in Bro kunnen rondleiden en dan zouden we bij een vriendin van haar kunnen gaan slapen of we zouden ook nog Olomouc kunnen bezoeken. (ook een studentenstad, zoals Bro, in de buurt van Bro maar iets kleiner en hier woont Denisa.) Omdat alles wat impulsief is besluiten we het bij de Kaffee und Kuchen nog eens te bespreken.

Onderweg naar het café vertelt Denisa mij dat we toch naar Salzburg kunnen gaan want dat de roommate van Enrique mee wil gaat. Met vier geraken we er ook wel uit dus het plan is terug in de running. Enige probleem is dat het ook een Spanjaard is en de vraag is dus nog hoe zeker hij mee gaat… die zuiderlingen zijn daar ‘net’ iets losser in. Het is nu dus wederom wachten om ‘bevestiging’ van die Spanjaard. Omdat Denisa les heeft blijf ik nog wat langer met Radka in het café plakken. Daarna ga ik naar huis en kan mijn huishoudrace beginnen :-). Wasmachine leeghalen die ik voor mijn vertrek gevuld had, en koken! Ik heb grote inkopen gedaan vanmorgen (en lang want ik werd lekker opgenomen omdat de aldi ineens mijn kaart niet wou aannemen en ik dus mijn spullen in de winkel moest laten om dan geld af te halen en dan cash te betalen.) Nuja, al bij al is dat nog goed verlopen. Nu moet ik een massa eten verwerken en kook dus nu twee gerechten op voorrand zodat ik een paar dagen in moet koken maar enkel opwarmen. Het is ook leuker en gemakkelijker om iets groter te maken dan elke dag een éénpersoonsgerecht. Na mijn kooksessie, eet is en ’t is al later als anders. Tijdens het eten begin ik een film te volgen die opgenomen is in Zweden en in het Duits gedubd is. Niet echt hoog niveau dus niet al te moeilijk te volgen.

Verslag donderdag 2 april ’09 en vrijdag 3 april ’09

Vandaag heb ik vroeg les. Tussen de middag krijg ik wel goed nieuws. De trip naar Salzburg gaat officieel door. Over enkele uren wordt de auto en het hostel vastgelegd! Ik moet ondertussen weer terug naar de les. Na mijn eerste les ga ik weer in de bib zitten om de laatste bladzijde van de tekst te doorworstelen die ik voor mijn les ik de namiddag moet voorbereiden. Ik ben alle een echt pro in de bib nu! Sleutel van de locker vragen alle spullen behalve leergerief daarin en ik alle stilte een plekje zoeken in de ‘leeszaal’. Ik moet enkel nog de bibtoiletten zien te vinden. Belevenissen in de bib! Ik ben al blij dat ik ondertussen het lockersysteem en het boekbestel en boekafhaal systeem ken! Na mijn leessessie ben ik nog even thuis gaan eten en dan kon ik alweer naar de les. Wel zalig dat ik zo dichtbij woon! En mijn ‘kleine tolles Fahrrad’ heb! Ik moet er echt eens een foto van nemen. Na de les was het zo heerlijk weer dat ik wel buiten moest zijn. Ik kon dus eindelijk nog eens een rondje lopen. En nog wel in T-shirt! ’s Avonds is er een feestje van Chris in zijn studentenheim. Hij heeft wat mensen uitgenodigd en de kelder gereserveerd (typisch concept: feestjes im Keller!). Het was wel echt ongelofelijk ver weg. Ik fietste er samen met Radka naar toe en we hebben echt langer als een half uur gefietst denk ik! En Graz doorkruisen kost je normaal maar een klein halfuurtje met de fiets! Maar het feestje was de moeite waard. Veel mensen bekenden en onbekenden. Enkel nadeel dat het een beetje laat is geworden en ik weer moest opstaan voor de les. Ach ja, met drie uur slaap, koffie en een redbull ben ik de dag toch doorgekomen :). Je kan maar één keer op erasmus zijn eh! Het was alleen wel een stomme samenloop dat ik net vandaag van tien tot half één en daarna nog eens van half twee tot half drie een Seminar had. Maar ik heb alles kunnen volgen dus no worries. In de namiddag deed ik nog een dutje en daarna heb ik samen met twee kotgenoten op het balkon van de zon genoten. Een mooi begin van de vakantie. Al voelt het niet echt zo aan. Want het is buiten de teksten en de lessen altijd een beetje vakantie hier! Na het avondeten ga ik nog even naar Denisa om concreet onze planning voor Salzburg te overlopen! Morgen al! Ze komen mij tussen negen en tien oppikken en dan zijn we hopelijk voor de middag in Salzburg! Vandaag heb ik nog andere maffe plannen vastgelegd. Tsjechië!! Zondagavond kom ik terug van Salzburg. Maandagmorgen vertrek ik dan weer op de volgende trip! We nemen de trein recht naar Brno want Wenen kunnen we altijd nog bezoeken. We komen daar dan op de middag aan. Dan bezoeken we in de namiddag Brno. We kunnen logeren bij een vriendin van Denisa en de volgende dag(dinsdag) rijden we naar Olomouc. Bezoeken dat ook en slapen dan bij Denisa thuis. De dag daarop(woendag), neem ik van Olomouc de trein terug naar huis. Maar nu ik erover nadenk. Ik denk dat we twee dagen in Olomouc zullen doorbrengen want volgens Denisa’s planning zou ik pas donderdag terug naar graz rijden. Ik zou van 11h tot 17h onderweg zijn. Dan heb ik nog één nacht in mijn eigen bedje in Graz en vrijdagavond moet ik de nachttrein al nemen naar Zurich! Jaja, het wordt nog ingewikkeld! Maar ik ben blij dat ik nog in Tsjechië geraak! Maar, kleine paniek! Ik moet cadeaus meenemen voor de gastvrijheid! Paniek! Want ik moet dan Oostenrijkse dingen verzinnen ofzo. Sja, als de zorgen daarover moeten gaan, mag ik niet klagen denk ik ;-). So enjoy the beginning of the holidays in Belgium! Viel Spass! Gutes Familienparty! Eet een stuk taart op mijn gezondheid!Steirische Grüβe! X

maandag 30 maart 2009

Dag 56 in Graz

Maandag 30 maart ’09

Maart loopt ten einde en vandaag is het als de laatste les voor de paasvakantie! Ik ben één les vandaag, samen met Nick, waarmee ik naar Budapest ben geweest. Dit is ook de enige les waarin ik iemand ken. Alle lessen zijn met andere mensen en veel contact tussen de mensen is er dan niet. In de voormiddag nog wat proberen lezen en in de namiddag luister ik geconcentreerd naar vertelsels over de Oostenrijkse geschiedenis. Dit is nog maar de derde les die we hebben van dit vak en ’t is al vakantie! Maar ik mag mij wel niet laten misleiden want, in tegenstelling tot in België heb ik hier nog heel de maand juni les! Na de les geraak ik eindelijk in de bib. Ik kan wel niet ontdekken waar welke boeken staan maar bestel online wel een boek. Het blijkt binnen een uur na de bestelling aan een afhaalbalie klaar te liggen. Zo lang ga ik hier nu wel niet zitten. Ik kom het morgen wel ophalen (dan ligt het er ook nog te wachten). Ik ga dan maar naar huis om nog een leespoging te doen. Uiteindelijk stop ik veel meer tijd in koken, eten en afwassen maar ik ben dan toch een paar pagina’s verder geraakt. Minder feestjes, meer lezen deze week!

Dag 54 en 55 in Graz

Verslag zaterdag 28 en zondag 29 maart

Het weekend verloopt min of meer zoals gepland. Binnenblijven en veel teksten proberen lezen. Veel is al een zekerheid, die teksten ook maar de combinatie van véél teksten en ze dan nog eens lezen lukt iets minder goed. Traagheid alom… dat hoort er dan ook maar bij zeker. Als pauze ga ik nog even winkelen maar voor de rest kom ik niet buiten. Mijn kotgenoot had op vrijdag nog gevraag of ik plannen had voor het weekend. Hij zei dat we dan zaterdagavond om tien uur met z’n allen iets zouden gaan drinken. Zaterdag iets voor tien maak ik mij dus klaar.. er gebeurt niets, half elf, grapjassen! Twintig voor elf een andere kotgenoot (niet degene die mij over het op cafégaan had verteld) vertrekt. Das duidelijk, het gaat niet (meer?) door. Dat heb ik dan ook weeral geleerd. Reken niet op kotgenoten! Voel ik mij even zielig. Mijn toppunt is nog dat er gewoon niemand zegt: aja, het gaat niet door eh. Sympathiek!
Weinig te verslagen dus. Zondag kom ik rond tien uur uit mijn bed, het heeft al de hele ochtend geregend dus dat jaagt je niet bepaald vroeg uit je bed. Ik ga even naar de badkamer en als ik terugkom, zie ik op mijn laptop dat het kwart na ELF is. Ik kan onmogelijk een uur en een kwartier in de badkamer zijn geweest, terwijl dat aanvoelde als een kwartier! Een blik op mijn kalender leert mij gelukkig dat vandaag het uur verandert. Al een geluk dat ik het nu merk want dat beperkt mijn voormiddag wel. Weg met de kookplannen want om één uur heb ik afgesproken. Carole kookt voor een paar mensen een uitgebreide vegetarische menu! Door de regen fiets ik er naartoe. Het wordt een gemoedelijke, lekkere en gezellige zondagnamiddag. Uiteindelijk ben ik pas tegen vijf uur weer thuis. Das dan toch een mooie zondagactiviteit. Moeten we meer doen! De tegenuitnodiging is al beloofd. Al zal het voor mij toch iets moeilijker worden een lekkere menu te maken zonder vlees, ei, melk, kaas, … jaja, alle dierenproducten. Niet dat Carole zo strikt is maar zelf probeert ze toch zo te koken. We zullen wel zien!

Dag 53 in Graz

Verslag vrijdag 27 maart

Vandaag is papa jarig. Nu wil het toeval dat ik vandaag toch wel weer een taart ga bakken! Samen met Denisa. Ik lag er gisteren niet al te vroeg in maar heb wel weer lekker vroeg les. Ik geraak er nog vrij vlot en excuseer mij alvast dat ik volgende week de les weer moet missen (overlappingen!) Na de les fiets ik meteen naar Hofer (aldi van hier). Daar heb ik met Denisa afgesproken om de ingrediënten van onze taart te kopen. Na de inkopen gaan we naar mijn kot om de taart te maken. Na de taart eet ik voor de middag en later maak ik een overzichtje van mijn lessen. Wat er iets minder mooi uit ziet als de taart. ’s Avonds ga ik met taart en al naar Radka en Denisa, daar eten we samen met nog een paar anderen de taart, die toch wel goed geslaagd is (naar Oostenrijks recept). Iedereen blijft nog wat hangen (met de nadruk op hangen want iedereen is eigenlijk vrij moe) maar het wordt niet echt laat. Toch een geslaagde dessertavond!

zondag 29 maart 2009

Dag 52 in Graz

Verslag donderdag 26 maart

Pijnlijk, om half acht opstaan, les om negen uur. Gelukkig duren de lessen hier wel steeds maar anderhalf uur. Als ik na mijn eerste les terug thuis kom, moet ik wel als de bliksem verder lezen voor mijn tweede les. (gisteren niet afgekregen) Het is toch wel even aanpassen dat ik hier zoveel lessen met een massa leeswerk moet voorbereiden. Tijdens de les voel ik mij echt een sukkel. We moeten in groep discussiëren over wat Elias (een socioloog) over emoties zegt. Elke groep moet één bepaalde vraag beantwoorden. (het gaat over de tekst die we dus moeten voorbereiden). Ik heb tijdens heel die discussie geen woord gezegd en ik heb mij daar denk ik ook nog nooit zo slecht bij gevoeld! Ik voelde mij echt achterlijk. Duits is dus te moeilijk… ik verstond ni wat de Oostenrijkers zeiden en ik had die tekst niet genoeg verstaan laat staan dat ik er iets zou over kunnen zeggen in het Duits! Ja, hoe dom, kan je je voelen. Om toch iets te zeggen die les, ga ik na de les naar de prof. Even mededelen dat ik erasmusstudent ben en dat de teksten in het Duits toch wel moeilijk zijn.. Ik merk niet erg veel begrip op.. Ik vraag dan maar of ik die teksten in het Engels zou kunnen lezen. Ja, ge kunt de verwijzingen daar vinden ga maar zoeken in de bib! Verdomme, onbehulpzame Oostenrijkers. Duidelijk dat die geen ervaring hebben met het werkelijke gebruik van ANDERE talen (oké das overdreven maar die prof had op zen minst interesse kunnen tonen, als ik hoor wat voor uitzonderingen andere erasmussers hier soms krijgen. Deze keer vind ik het dus niet leuk om het de hard way te moeten doen! (hierbij verwijs ik naar het kot, waarover ik reuzeblij ben, omdat ik niet in een Studentenheim zit.) Officieel een kleine rotdag vandaag dus. ’s Avonds is er gelukkig nog even afleiding. Ik ga bij Denisa en Radka echte Spaanse omelet eten. Quiké komt die daar maken omdat Denisa en ik morgen een dessert gaan maken waar hij ook mee mag van smullen. Nu hopen dat de taart morgen ‘om te smullen’ wordt…

Dag 51 in Graz

Verslag woensdag 25 maart ’09

Met een paar dagen vertraging, maar hier volgt dan weer, het verslag van de dag! en nog een dag, en nog een dag! Geen les dus ik kan weer alles op mijn gemak doen vandaag. Voor morgen heb ik nog wel wat leeswerk maar omdat ik de hele tijd denk dat ik ‘toch de hele dag tijd heb’ gaat het niet echt vooruit. Het is ook echt moeilijk om van die theoretische, academische teksten in het Duits te verteren. Die beginnen dan van die vreemde moeilijke woorden te gebruiken. In de voormiddag ga ik ook nog eens lopen want het weer is weer zonnig. ’s Avonds probeer ik mijn honger zo lang mogelijk uit te stellen want om acht uur is het een Tsjechische Käseparty. :-) Denisa heeft een paar mensen uitgenodigd omdat haar vader, die haar vorige week kwam bezoeken een massa kaas uit Tsjechië had meegenomen. Uiteindelijk was het niet zo kaasachtig. Je moest het wel met brood eten maar het zag eruit als aardappel. Het is iets Cottagecheese achtig maar geen cottagecheese. Het moest met bier gedronken worden en niet met wijn en dat gebeurde dan ook. Al werd er af en toe ook een shotje Slivovicé (sterke Tsjechiche drank) tegenaan gegooid. Veel te laat om de volgende uitgerust in de les te zitten kwam ik uiteindelijk toch thuis van een grappige avond.

donderdag 26 maart 2009

Dag 50 in Graz

Dinsdag 24 maart ’09

Vandaag sta ik op om te beginnen lezen, ik heb in de namiddag les en moet daar nog zo’n 50 pagina’s voor lezen. Een deel in het engels maar hoofdzakelijk in het Duits. Genoeg werk dus! In de les is het gelukkig niet de prof die veel praat maar twee groepjes die een presentatie geven over de teksten. Die prof mompelt zo’n beetje dus hoe meer anderen er spreken, hoe interessanter de les! aja, ik vergeet mijn Duitse les bijna, want voor dit vak Politik(Entwickelungssoziologie) heb ik altijd twee uur Duits. ’t Is niet te moeilijk de duitse les maar volgende keer doen we grammatica dus dan zal ik wel iets bijleren. :-S
’s avonds is het weer Stammtisch. Wel oké, gezellig maar niet bijzonder, het is immers elke twee weken hetzelfde :-). Maar das wel eens handig om ander erasmussers te zien waar je (nog) niet afzonderlijk mee afspreekt.

ps: de sneeuw is gesmolten en het weer is weer normaal. Niet berenkoud, niet warm, geen neerslag :) Ik heb wel op de tv gehoord dat het dit jaar in maart véél te koud is (normaal moet het al warmer zijn) Dju é.

Dag 49 in Graz

Verslag maandag 23 maart ’09

Ben nog een beetje moe van het weekend ondanks mijn goede nachtrust. Gelukkig zijn mijn maandagen niet zo zwaar: maar 1 les in de namiddag. Wel een volle concentratieles maar daarna is het ook al weer gedaan dus ik klaag niet. Ik moet wel eens in de bib geraken voor dit vak want hij heeft verwezen naar een boek .. maar ik geraak elke keer afgeschrikt door de vreemde en onlogische systemen van de bib. Vandaag pak ik dus een beetje mijn spullen van Budapest uit, ga naar de les en voor de rest niet veel anders. Ik kook en krijg complimenten: Tine! Je kan altijd ruiken als jij aan het koken bent, het ruikt altijd zo goed :) jaja, mijn kookkunsten gaan erop vooruit. Al kook ik niet elke dag met mijn nieuwe ontdekking van ovenschotels en quiches waarvan ik dan meerdere dagen kan eten. Maar vanavond had ik dus wel gekookt. Na het eten vertrek ik meteen want er is een meisje jarig en we gaan iets drinken voor haar verjaardag. Eliska, ook een Tsjechische (ja, ik heb ze leren kennen via Radka en Denisa, landgenoten vinden elkaar nogal snel. En dan sta ik daar eh! zonder landgenoten! :-) )
We gaan naar een Irish pub, en ’t is wel gezellig. (iets later dan gepast, heb ik dan toch mijn Guinness).

Een terugblik op het weekend leert mij hoe grappig onze reisgroep was:
Een jongen uit Griekenland die geen Duits kon en Engels met héél erg veel haar op (hij kon echt simpele zinnen niet juist zeggen). Bovendien ontbrak heb nog een gevoel voor logica, wat tot vreemde situaties leidde want eigenlijk verwacht je bij iedereen een minimum aan logisch denken. (en de tweede middag, at hij twee pizza’s als middageten!!! ’s Avonds had hij wel niet veel honger.)
Dan was er een homo uit de USA die veel babbelde, heel Europa gaat rondreizen tijdens zijn erasmus en op zijn 16 al een jaar in Wenen heeft gewoond.
De tweede Amerikaan was erg hetero en viel dan ook meteen op Radka, het Tsjechische meisje. Aan zijn kijken en handelen was zijn ‘crush’ wel merkbaar. Het Tsjechische meisje op haar beurt heeft een vriend in Tsjechië dus er was eigenlijk niets aan de hand.. En dan was ik er nog! Helemaal normaal, vertegenwoordiging van de Benelux.

woensdag 25 maart 2009

Dag 48 in Budapest (-> Graz)

Verslag zondag 22 maart ’09

Vandaag staan we een klein uurtje later op als gisteren. Iets na tien zijn we dan ook uit het Hostel en weer onderweg. Radka en ik op kop, kaartlezen, een plan voor de dag. De jongens (vandaag nog 1 meer want de Australische jongen van het hostel is ook meegekomen) erachteraan zonder te weten naar waar ze gaan. We willen eerst een markt bezoeken. We hebben wel echt moeten zoeken voor een marktje op zondag maar omdat dat toch een typische zondagse activiteit is wilden we dat er wel bij. Na vrij lang stappen (tot in het Budadeel) komen we aan bij het gebouw. Het is een mooi groot gebouw zoals de foto die ik zag op internet bij de zoektocht naar een markt. Het gebouw staat recht over het parlement aan de andere zijde van de rivier. Wel mooi. We komen dichter en gaan binnen… en wat blijkt… het is een spar!!! Het ziet eruit alsof er vroeger wel een overdekte markt was maar nu is het een eenvoudige, alledaagse supermarkt. We gaan toch binnen en kopen er een picknick voor lunch (voor sommigen ontbijt). Daarna steken we de rivier terug over om de grote kerk, stephanskirche, vorm à la dom in Berlijn, te bezoeken. We hebben hem immers enkel bij nacht gezien. Ook overdag ziet hij er dus prachtig uit en binnen is het reusachtig groot. Een heel hoge koepel en veel goud en versiering. Een klein ongeloofwaardig detail: er ligt een rekwisiet in deze kerk, de rechterhand van een heilige (waarschijnlijk Stephan) en om die te kunnen zien moet je twee euro in een bakje gooien en dan gaat er voor twee minuten een licht aan en kan je de ‘hand’ bewonderen. Ongelofelijk! Dat ze dat kunnen toestaan! In een kerk dan nog wel! Na ons bezoek aan de kerk staan er nog een museum op het programma. Het ‘House of terror’, het is een modern, recent museum over de Holocaust en de recente geschiedenis van Hongarije. Veel terreur maar wel interessant en het museum zat ongelofelijk goed ineen. Zeker een aanrader moest je er toevallig in de buurt zijn. :) Na een tijdje in het museum te hebben gespendeerd (het was vrij groot) was het alweer vier uur. We lopen terug richting Hostel waar de auto staat. De auto is nog in goede staat en zonder wielklem dus we kunnen vlot vertrekken. Terug heim! Om half negen komen we terug aan in Graz. Omdat we langs steyergasse rijden zet Chris Radka af. (zij woont in deze straat) Ik stap ook meteen uit want dit is korter wandelen dan de autoverhuur. Ik ben doodmoe van het weekend en de autorit maar moet nog even tien minuten wandelen. Dat gaat echter niet door wanneer ik aan de praat geraak met een Franse jongen, ook erasmus, heb hem al paar keer eerder gesproken, hij komt met een andere groep ook terug van Budapest. Hij moet richting uni rijden en wil mij onderweg wel afzetten. “ik moet mijn Belgische buren toch helpen!” Met die woorden laat ik mij gemakkelijk overtuigen om de laatste tien minuten niet te moeten wandelen. Recht voor mijn deur wordt ik uiteindelijk afgezet! Perfect gewoon. Ik ben doodmoe nu maar heb wel een zalig weekend gehad! Leven de erasmusavonturen! Slaapwel. X

maandag 23 maart 2009

Dag 47 in Budapest

Verslag zaterdag 21 maart ’09

We staan vroeg op om te ontbijten en op tijd aan onze lange toeristische dag te beginnen. De Hostelman wil ons terug helpen met de planning van de dag. Als hij hoort dat we gisteren zijn plan niet helemaal gevolgd hebben is hij op z’n teen getrapt en volgens hem kunnen we daardoor vandaag niet rond geraken … we zullen wel zien! Ik ben er in elk geval van overtuigd dat het een mogelijk plan is. We vertrekken en nemen ineens ons zwemgerief mee. Op het einde van de dag willen we een Spa bezoeken, een toeristische attractie als een andere hier en dus ook voor ons een must. We beginnen de dag met een wandeling in Buda, het oude deel van de stad, met heuvels, aan de andere kant van de rivier. Hier lopen we echt tussen de andere toeristen, worden we aangesproken door een schraale opdringerige man die beweerd dat hij een officiële gids is en ons rond wil leiden in dit deel. Niet dus, alleen al zijn handen die wat bloeden en zijn voorkomen zijn genoeg om snel van hem af te geraken. Dat lukt niet helemaal want als Radka hem onderbreekt wordt hij al vijandig. Foute boel hier. We geraken gelukkig na vijf minuutjes toch van hem af. Ik hoor voor het eerst sinds mijn vertrek Vlaams (van anderen dan bekenden), ’t is zelfs Antwerps. Het oude deel van de stad bestaat een een groot kasteel, een kerk, oudere mooie straten en toeristen. We trekken massa’s foto’s, bezoeken de kerk en na een mooie wandeling steken we via een andere brug de rivier weer over naar Pest, de andere kant van de rivier. We eten hier voor de middag en proberen nadien nog de grote overdekte markt te halen. Die duurt volgens onze reisgids tot vier uur. Als we daar aankomen mogen we echter niet meer binnen. Blijkt dat hij maar tot drie uur duurt. Echt zonde, want ik had er wel wat op gerekend, van achter de tralies kijken we nog even binnen en besluiten dan richting Sparesort te wandelen. Dat ligt aan de andere kant van de stad. Het oude deel van Pest zagen we grotendeels al gisterenavond dus dat gaan we misschien zondag nog eens bij daglicht bekijken. Bij het Sparesort, waar we en uur naar toe stappen, zijn nog wat andere bezienswaardige gebouwen. Een grote triomfboog, iets concertzaalachtig dat reusachtig is en in het stadspark zelf ligt buiten het Sparesort ook nog een sprookjesachtig kasteel. We bezichtigen het allemaal en rond vijf uur gaan we naar de Spa. Het blijken drie grote zwembaden buiten te zijn. Het middelste heeft de temperatuur van een gewoon Olympisch bad. Het is ook eerder een baantjestrekzwembad. Het linkse zwembad is wat warmer, heeft bubbels en zo’n ronde wildwaterbaan waarin je door stroom wordt voortgeduwd. Hier zitten we eventjes in maar ik heb het toch niet zo warm hier. Even later blijkt dat er nog een derde bad is, dat echt super warm is, 40 graden denk ik. Das echt heerlijk. Geen koud meer, zo warm dat je af en toe zelfs half uit het water moest komen. Later bleek nog dat er binnen echt nog een stuk of twintig kleine zwembaden waren. Allemaal andere temperaturen, van ijskoud tot heet, allemaal met van dat echt (stinkend) bronwater. Zot wel, maar dat ontdekten we pas op het einde dus die hebben we niet echt allemaal kunnen uitproberen :-). Rond half acht staan we weer, helemaal gereinigd, voor het gebouw van de Spa. We zijn er wel allemaal moe van geworden dus besluiten we de metro terug naar het Hostel te nemen. (dan zijn we ook al een Hongaarse-metro-ervaring rijker) We stappen af bij de opera, gaan het gebouw ook even binnen en alleen de foyer al ziet er prachtig uit. Dan lopen we terug naar het Hostel. Het avondeten gaan we zelf koken. We dachten (ik had dat op een bord zien staan) dat de Tesco 24 uur open was maar degene die in de buurt is is net niet 24 uur open.. niet dat we er geraakt zijn maar dat wisten ze ons te vertellen als we de weg vroegen. In het hostel wijst de hostel man ons de weg naar een 24uren shop achter de hoek, handig maar wel allemaal iets duurder. Ach ja, alles is hier toch veel goedkoper dus daar mogen we niet over piekeren. We koken pasta mer spaghetti saus en drinken wat. Tegen dat we gedaan hebben met eten is het al half elf. Rond elf uur, half twaalf, gaan we, terug in form, mee met de twee Australiërs. Zij kennen de café en clubs in de buurt al en wijzen ons de weg. We zien een café, een club/café die reusachtig veel plaats heeft en toch overal nog gezellig is en eindigen terug in het eerst café dat vlak bij het Hostel is. We hebben een leuke, grappige en lange avond! Met een veel goedkoop Hongaars bier in de maag en een goed gevoel voor oriëntatie van mijner ’twegen geraken we terug in het Hostel. (de Australiër die ons heen had gebracht had net iets teveel gedronken om ons ook op dezelfde vlotte wijze terug te brengen :-) ). Aangekomen in het hostel vallen we één voor één als blokken in slaap.