vrijdag 24 april 2009

Dag 78 – 79 – 80 in Graz

Dinsdag, woensdag, donderdag 23 april

Ik heb volgende week dinsdag een examen, dus ik moet dringend beginnen doorleren, de stress neemt toe. Dinsdag heb ik twee lessen en de tweede moet ik erg goed voorbereiden dus veel tijd schiet er vandaag niet meer over. ’s Avonds is het Stammtisch, ik ga pas vrij laat omdat ik na het eten nog een poging wil doen om iets te leren. Die poging wordt ook nog eens uitgesteld omdat er ineens een poging wordt ondernomen om de ijskast uit te kuisen! Das echt nodig want de ijslaag is al zeker vijf centimenter dik en met haardroger en heet water wordt er dus een aanval op het ijs gedaan. Ik zet mij in maar ben toch blij als ik na drie kwartier kan zeggen: “nu moet ik echt vertrekken”. Goei plan eh, die diepvries eens uitkuisen want er lag ook veel rommel in, maar dinsdagavond om half negen daaraan beginnen is misschien toch iets té enthousiast. Als ik aankom in het café, ben ik blij dat ik niet thuis ben gebleven!(de tuin is open dus het eerste half uurtje kunnen we nog buiten zitten!) Het is heerlijk om iedereen terug te zien, iedereen heeft nieuwe verhalen en sommige mensen heb ik toch al echt gemist in de vakantie! Ongelofelijk hoe snel je aan elkaar gewoon wordt. Maar dit is dan ook wel iets intensiever als een doorsnee semester natuurlijk (het contact met de mensen dan eh). Er worden afspraken gemaakt voor nieuwe feestjes, ons reisje wordt in een andere vorm genoten, … en we kunnen er weer tegen.
Op woensdag heb ik geen les dus ik ga voor heel de dag studeren. De teksten gaan traag en buiten lonkt het mooie weer, … in’t zonneke middageten gaat er gelukkig nog net af.
Donderdag heb ik weer les en wéér een les die voorbereid moet worden, ’t is dus weer teksten lezen en doornaast proberen studeren voor het examen. Na de les wil ik snel langs de winkel gaan en naar huis gaan en dan strooit een klein probleempje roet in het eten! Mijn fietssleutel breekt af! In het slot! Als een dief loop ik dus met mijn fiets onder de arm naar huis. Ik heb nog geen moment spijt gehad dat ik een mini-fiets heb gekocht! Maar alle fietsproblemen die ik in belgië ooit heb kunnen vermijden, overkomen mij hier nu wel één, na één! Donderdagavond is er een feestje van een Tsjechische jongen in zijn studentenheim, niets te groot, ik ken alle mensen al die komen, dus is een gezellig avond. Ik tover in de loop van de avond een paar Belgische bieren uit mijn tas en kan iedereen bekoren met de veelzijdige smaken ;-).

Dag 77 in Graz: groen en vol bloesem!

Maandag 20 april ’09

Vandaag weer les, na de les onderneem ik een fietstochtje met Radka langs een paar zaken die auto’s verhuren om te vragen of we ermee richting Balkan kunnen rijden. Slecht nieuws: na twee verhuurbedrijven blijkt dat het nergens zal lukken omdat het in Oostenrijk gewoon niet mogelijk is om een verzekering te krijgen voor een Balkanland verder als Kroatië. Een beetje teleurgesteld keren we terug van onze tocht.. nu valt onze bijna geplande reis in het water! Om de schok te verwerken gaan we in het zonnetje op de Hauptplatz nog een ijsje eten. Prachtig! Graz in de lente! Het valt mij nu pas af dat er nog vrij veel groen in de stad is. Rond de universiteitsgebouwen staat wel wat groen, het lange stadspark staat volledig in bloei en in mijn buurt hebben veel mensen bloesem in hun voortuin, ook het plein voor de kerk ziet groen. Doordat de bomen nu weer breed in bloei staan kan in vanuit mijn bed niet meer de bakker aan de andere kant van het plein zien! Enkel groen nu! ’s Avonds blijkt dat ik nog absoluut niet bijgeslapen ben van de vakantie. Want vrij vroeg val ik al als een blok in slaap!

zondag 19 april 2009

Dag 75 en 76 op doorreis en de nacht daartussen: Nendaz-Strasbourg-Linz-Graz

Verslag zaterdag 18 april en zondag 19 april 09

We ontbijten nog met z’n allen op het appartement in Nendaz. Ik (en anderen) voorzie(n) mezelf van een goede voorraad eten en drinken voor de treinreis en de wachttijd en dan kan de afdaling beginnen. We rijden richting Strasbourg, om 15h wordt ik daar afgezet. De rest rijdt verder richting België. Ik wandel naar het station maar heb eigenlijk nog meer als vijf uur te vullen voor mijn trein vertrekt. Ik laat mijn rugzak voor 4euro achter in een locker in het station. Hij past er maar net in maar ik moet hem nu toch al niet meer heel te tijd meesleuren. Dan ga ik op zoek naar de toeristische dienst in het station voor een kaart. Ik weiger het uiteindelijk te kopen omdat ze er 1 euro voor vragen! Smerige Fransen, in andere steden smijten ze ermee naar uwe kop en hier zijn ze zo vriendelijk er een euro voor te vragen. Zonder kaart zal het voor die paar uur ook wel lukken. Ik ben toch niet van plan een toeristisch bezoek te brengen aan deze stad. Ik vind mijn weg aan de hand van plannen die er af en toe staan. Ik vervloek de stad, het blijft regenen, ik ben doorweekt, ik betaal 3,20 euro voor een thee, blijf dan ook koppig bijna twee uur in dat café zitten. Spijtig genoeg ben ik dan nog niet droog. Ben het lezen beu en ga dus terug naar buiten. Ik loop even rond voor wat lucht maar het regent nog steeds! Ondertussen heb ik al heel Frankrijk vervloekt. Niet veel later ga ik in een pizzaria iets eten en daarna ga ik op tijd(!) terug naar het station. Ik haal mijn rugzak weer uit de locker en dan moet ik nog een klein uurtje in de wachtzaal zitten. Gelukkig is het daar wel warm en rustig. Om kwart na acht kan ik al op mijn trein. Het valt beter mee als verwacht want ik kan liggen. Het zijn zo coupés met zes stoelen. Drie over drie. Als je je eigen zetel en die over je zo ver mogelijk uitrekt heb je een bed. Omdat het gereserveerd is en een nachttrein is, is bij iedereen de stoel over die persoon vrij. Ik kan dus slapen! De mensen in mijn wagon vallen ook wel mee. Een Chinees/Japans uitziende jongen die naar Stuttgart moet en erg behulpzaam is en enkel Engels spreekt. En een vrouw die niets zegt maar vriendelijk overkomt, iets in de dertig is en een kantwerkje bij heeft. Na Stuttgart wordt de plaats van de Japanner (al denk ik dat het eerder nog iets anders is) ingenomen door een Oostenrijker… Dat denk ik toch, af te leiden aan de manier waarop hij vroeg of die plaats vrij was. Om vier uur staat mijn wakker. Ik heb toch wel een aantal korte slaapjes kunnen doen tussen elf en vier. Om 4.33h moet ik afstappen in Linz, de trein rijdt verder naar Wenen. Vijf minuten later als gepland komt de trein daar aan. Het station is modern en opgekuist. Het is niet verlaten maar echte clochards zijn er ook niet (wel halve clochards en vreemde figuren) maar er loopt ook wat secuirity rond dus ik voel me vrij veilig. Eerst wacht ik even beneden op een bankje, eet een koekje voor de ochtendhonger en ontdek dan dat er toch een afgesloten wachtruimte is. Op de meeste banken hier hangen jongeren te slapen, ik merk dat ze helemaal geen bagage bij hebben en sommige hebben ook enkel een T-shirt aan (’t is dus overdag alvast warm in Oostenrijk). Ik vind het toch wat verdacht dus ga de roltrap op die naar de uitgang leidt en waar langs de andere kant de wachtruimte is. Er staar op dat die pas vanaf 5uur open is, dus ik denk: “goed dat ik nu pas naar boven kom”. Er staat ook op dat je er enkel mag zitten als je een geldig treinticket hebt. Ook dat klinkt wel geruststellend. Als ik binnenkom worden een paar van deze ideeën al ontkracht. Er liggen een drietal mensen op de tegels(!) in de stationswachtzaal te slapen. Het zijn wel alledrie reizende of erg alternatief uitziende jongeren en geen clochards. Er zitten ook twee figuren die ik nog wel als clochard zou bestempelen. Iedereen hangt of ligt te slapen als ik binnenkom. Dat ruik ik dan ook meteen, de stinkende geur van een aantal slapende mensen bijeen, ik ben blij dat ik beneden al iets kleins at want hier is mijn honger toch wel over. Aan de ingang zit nog één andere jongen die ook niet slaapt. Hij ziet er amper 18 uit en zit heel te tijd voor zich uit te smilen. Zijn cola ligt omgevallen en slordig naast hem op de grond. (valt wel op vermits hier voor de rest geen afval ligt). Ik begin hier maar wat de lezen en doe ondertussen een kleine observatie van mensen die tussen vijf en zes het station binnenkomen (ik heb zicht op de ingang van het station). Om stip half zes komt de secuirityman de mensen die op de grond zitten wakker maken en zeggen dat ze op de stoelen moeten zitten. Om tien voor zes wordt omgeroepen dat de trein naar Graz al klaar staat, dus ik vertrek al richting trein (die vertrekt eigenlijk pas om tien na zes). Het is weer een trein met zo coupés voor zes personen/drie liggende personen. Ik heb de hele rit een coupé voor mij alleen. Hier slaap ik nog het beste. De trein stopt veel minder als de nachttrein en de deur van de coupé blijft ook gesloten. Ik slaap eerst een volledig uur en daarna nog twee keer een half uur. Rond mij zie ik in het typische landschap de zon steeds hoger opkomen. Om negen uur ben ik uiteindelijk in Graz. Het tramverkeer verloopt om de één of andere zondagse reden niet zo goed en ik ben pas om kwart voor tien thuis. Het begin van een zondag! Toch een vreemd gevoel dat het nog zo vroeg is. De hele morgen voel ik me nog vrij uitgerust maar kan me toch nergens aan zetten, in de namiddag slaap ik nog drie uur. Eigenlijk een op en top zondag, zonder activiteit. :-)

Dag 69 t.e.m. 74 in Nendaz

Van zondag tot vrijdag, zes dagen snowboarden. Op één dag na, elke dag zon, prachtig weer, maar de slechtste sneeuw die ik ooit gezien heb. Ach ja, de charme van het zand en het gras van de tweede week van de paasvakantie mogen er ook zijn! Ik ontspan en geniet! Ik profiteer van dat er nog eens gekookt wordt voor mij maar kook zelf eens (of ik maak de taart en stefan voorziet de gehele maaltijd:) ). We eten een avond samen met tante, nonkel, nicht+vriend en neefjes. Met Stefan verken ik het centrum van Nendaz en als alles goed zit hebben we toch de helft van de café bezocht ;). Ik proef nog eens de smaak van belgische bier maar de laatste avond is het toch een lekkere fles wijn waar ik met Stefan van geniet. (maar ook een goede fles wijn, kan ik moeilijk onderscheiden in Oostenrijk) De laatste dag picknicken we nog met z'n allen samen en daarna splitsen onze wegen zich terug.

Dag 68 in (Graz ->) Zwitserland: Zürich -> Nendaz

Verslag zaterdag 11 april ’09

Ik word wakker/ ben wakker/ waak op de trein. Vanaf zes uur slaap ik in elk geval niet meer. We steken (eindelijk, Oostenrijk is zo’n belachelijk lang land) de grens met Zwitserland over. Er komt zelfs grenscontrole op de trein. Een paar subjectief gekozen mensen moeten hun identiteitskaart laten zien. Die douaneman begint dan te telefoneren, geeft een paar nummers en letters door en gaat dan naar de volgende subjectief gekozen, eventueel verdacht uitziende mens. We rijden in de ochtendzon langs een prachtig meer. Het blijkt de Züricher See te zijn. Even later, om twintig na acht kom ik aan in Zürich. Ik ga op zoek naar een locker voor mijn snowboard en mijn zware rugzak. Die blijkt acht Zwitserse frank te kosten en zo op het zicht geraakt mijn snowboard er niet in. Ik vind het wat veel voor twee à drie uur en heb geen Zwitsers geld dus ga verder in het station een stadsplan halen bij de toeristische dienst. Blijkt dat de oude stad in één ovaalvormige wandeling vlot te bekijken is. Op het kaart staan de belangrijke gebouwen dus ik begin, met snowboard, rugzak en handtas meteen aan mijn tocht. Ik trek veel foto’s, geniet van de zon, wordt vreemd bekeken en bekijk zelf Zürich. In Zürich blijken ze Duits te spreken, das wel een leuke ontdekking want das momenteel gemakkelijker als switchen naar het Frans. Na iets meer dan twee uur ben ik rond, om twintig voor elf zit ik weer ik het station en mijn trein is eigenlijk pas om twaalf uur. De verbinding is er elk uur dus ik kan nu eigenlijk een trein vroeger nemen, dan ben ik al om 13.35 in Sion. Dan moet ik daar gewoon een uurtje wachten op de rest. Ik bel even om te overleggen en besluit toch de trein vroeger te nemen. Met al mijn spullen zal het aangenamer (en een normaler zicht) zijn om in Sion te wachten. Het station in Zürich is nogal druk. De trein staat al klaar dus ik vertrek meteen. Het is een erg volle trein. Hij rijdt namelijk door Bern en dan verder naar een andere grote stad, dus ik denk dat het een belangrijke verbinding is. In zit in elk geval en geef mijn plekje voor het volgende anderhalf uur à twee uur niet af. :) Ik stap af in Visp waar ik maar vijf minuten heb om over te stappen. Gelukkig zijn treinen overal in Europa stipter als ik België en haal ik vlot mijn aansluiting. Op deze trein, tot in Sion waar mama, papa, Toon, Lotte en Stefan mij komen oppikken, moet ik maar een half uurtje zitten. De zon schijnt en het is niet koud. Ik plan dus een plekje in de zon voor het station te zoeken en daar te wachten. Als ik van het perron de trappen afloop, hoor ik mijn naam roepen. Ze zijn er al! Die hebben ook even doorgereden. :-) Na een kleine herstructurering van mijn gerief kruip ik mee in de auto en kan de klim naar Nendaz beginnen. Om drie uur of zijn we dus al in Nendaz! Tijd genoeg om ons te installeren, skipassen te kopen, en voor mij toch een beetje om thuis te komen. :-). Voilà, het skiën en snowboarden kan beginnen!

Dag 67 in Graz, en andere nachtelijke Oostenrijkse landschappen

Verslag vrijdag 10 april ’09

Zoals gepland slaap ik vandaag uit. In de namiddag wil ik naar de bib gaan om nog vanalle dingen op te zoeken voor een taak voor ik vertrek. Ik fiets dus rond één uur naar de bib… wat blijkt daar: dat ze gesloten zijn in de namiddag omdat het Karfreitag is! Pff, overkatholiek Oostenrijkers! Zonder het bibnet kan ik weinig doen voor de taak en ik wou ook een bepaald boek raadplegen dat me weer verder voort zou moeten helpen… dat zal bij deze dus tot na de vakantie moeten wachten.
Ik ga dan maar wat andere teksten lezen in het zonnetje op het pleintje voor de kerk en voor mijn deur. Daarna doe ik nog een paar laatste inkopen voor de treinreis. Ik ga nog eens lopen, daarna neem ik een douche, maak eten warm. Ontdek dat ik nog een salade moet opmaken en maak die klaar voor onderweg… uiteindelijk moet ik hem achterlaten door plaatsgebrek. Ineens is de tijd snel gegaan en moet ik mij als een gek beginnen haasten. Ik zoek op dat ik zonder problemen een tram later kan nemen. Aan de tramhalte aangekomen blijkt dat het internet niet klopte. Volgens de regeling aan de tramhalte komt die tram pas tien minuten laten… ik ga op van de stress. Theoretisch kan ik er geraken maar dan moet die tram perfect doorrijden en de verbinding heel snel verlopen. Ik sta tien minuten aan die halte, volledig gestress. Ik dokter noodscenario’s uit voor als ik de trein mis en verwijt mezelf dat ik geen nummer van een taxi in mijn gsm heb! Als ik aankom op jakomini staat er al een tram klaar die moet vertrekken naar het station.. ik ben blij en vlieg er meteen op… daar sta ik dan… de tram blijft stilstaan. Ik wou dat ik streng gelovig was en dat ik kon bidden dan die tram gewoon zou vertrekken. Terwijl ik dat ben aan het denken verschijnt er een Jesusschilderij op de tv in tram. Toeval alom en laat nu de tram vertrekken, dan wordt ik echt gelovig. En daar vertrok de tram. Ik ben dat Jezusbeeld eeuwig dankbaar! :-) Maar ik ben er nog niet, de tram rijdt traag over de drukke winkelstraat richting station, ik stress verder. Ik zie elke minuut voorbijtikken. Zet bij al een halte te vroeg bij de uitgang klaar om naar het perron te racen. Vijfendertig als zie ik op de stationklok, de trein vertrekt om achtendertig. Gelukkig is het geluk mij goed gezind. De trein staat te wachten op peroon één. (daar kan je recht op lopen, voor de andere moet je eerst naar benenden en dan terug naar boven.) Twee minuten voor vertrek zet ik mijn voet op de trein, mijn plaats vind ik vrij vlot. Daarna heb ik nog een half uur à een uur nodig om van de stress te bekomen. Eindelijk op weg naar Zwitserland! Op de blijf ik de eerst enkele uren wakker. Er zit even iemand naast mij tussen tien en twaalf ofzo en daarna zit ik alleen. Nadat die persoon weg is, zet ik mijn rugzak naast mij, met mijn hoofd, of andere lichaamsdelen op mijn tas en rugzak slaap ik dan toch een beetje. Een half uurtje hier, een half uurtje daar, en ook eens twee uur, als de trein ter uitzondering eens twee uur niet stilstaat. Das echt afschuwelijk hoeveel dat deze trein stopt.

Dag 66 in Graz: Frühling!

Verslag donderdag 9 april

Vandaag heb ik een picknick gepland. Ik sta vrij vroeg op om eerst nog wat te kunnen lezen. Veel komt daar niet echt van in huis. Ik kan mij er maar niet op concentreren. Ik besluit dan maar alvast aan de pannenkoeken te beginnen. Dat is een uurtje later pas klaar maar dan is het niet meer de moeite om nog veel te doen. (een kotgenoot begon weer een lange discussie met mij en vroeg me meer pannenkoeken te maken, vandaar dat ik er wel wat tijd in stak. Maar hij deed ondertussen wel de afwas die er al dagen stond (niet van mijn maar van hemzelf, hij laar altijd al zijn afwas staan tot er geen plek meer is! Maar ik was dus al blij dat hij aan het afwassen sloeg!) Ik maak mijn tas met beleg voor de pannenkoeken en deken inclusief klaar. Om iets na één fiets ik naar de plek waar we hebben afgesproken om naar het park te fietsen. Radka en Chris zijn er al geweest. Het is een zalig park. Er ligt een meer in het midden doorrond liggen langs één kant bomen, langs een andere kant een café/brasserie met terras en langs de derde kant een grasveld met uitzicht op de vijver (want meer is een beetje overroepen). We hebben vrij veel eten met z’n drieën: pannenkoeken, fruitsla, broodjes, chips, … het is wel gezellig. Een beetje luieren en de zon die brandt er maar op los! Rond vier uur knippen we Chris zijn haar. Op één of andere manier waren we daar eens op gekomen en van het één komt het ander en voila, daar sta ik dan, in het midden van een park van Graz de haren van een Amerikaan te knippen! Radka helpt ook wat, maar enkel de gemakkelijke stukjes want ze heeft het nog nooit gedaan en heeft er ook geen idee van hoe het moet. We krijgen vele grappige reactie van de wandelaars die voorbijlopen. Na het knippen zie ik er door de wind uit als een aap (al het haar vloog op mij door de wind…) Ik ga mij even verfrissen in de openbare toiletten. Hier moet je zogezegd ook voor betalen maar er zit niemand. Ik ontdek wel een plakkaat waar op staat dat je voor niet betalen een boete van 150 euro kan krijgen. Ik ga er toch maar van uit dat de politie van Graz wel iets beters te doen heeft dan ‘zwartplassers’ op te pakken. :-) Thuisgekomen leg ik al wat spullen klaar die ik wil meenemen, duik mijn rukzak op en zet mijn snowboard klaar. Daarna begin ik aan een lange nacht! Ik eet erg laat om mijn ritme wat te rekken en probeer me met nuttige zaken voor school, tv en facebook wakker te houden. De reden voor de ritmeverandering? Ik wil in de treinreis niet te moet worden, zodat ik mijn spullen (wat er vrij veel zullen zijn) in het oog kan houden.

vrijdag 10 april 2009

Dag 64 en 65 in Graz

Verslag dinsdag 7 april en woensdag 8 april

Vandaag is het weer prachtig weer! Ik probeer op het terras en voor de kerk wat te lezen maar ik geraak altijd om één of andere reden snel afgeleid. :-) Ik ga ook naar de uni vandaag om wat op te zoeken. Daarna ga ik eindelijk nog eens langs de fietsenmaker hoe het zit met dat extra stuk voor mijn licht. En jawel hoor! Het is aangekomen, eindelijk is mijn fiets helemaal in orde! Dat werd zo stilaan wel tijd eigenlijk maar qua kosten ben ik er al bij al nog goed vanaf gekomen. ’s Avonds kijk ik naar de gedubde csi miami… Tot mijn kotgenoot de tv inpikt! Ik maak een lijstje op wat ik nodig heb en hang mijn was uit. Want ik heb een groot machine laten draaien vandaag. Woensdag is qua lezen en zon een beetje hetzelfde. Ik kuis ook mijn kamer eens, ruim op, steek een ander machine (nee zoveel kleren heb ik niet dat ik twee machine kan vullen na elkaar! ’t Was beddengoed.), ik strijk maar begin nog net niet aan nieuwe culinaire hoogstandjes. Op skype praat ik met radka, de vorige dagen was haar vriend en een goede vriendin met haar vriend hier. Maar nu zijn die allemaal weg dus om de zonnige dag af te sluiten besluiten we op een bankje in het stadspark een pintje te drinken. Echt lang houden we het daar niet uit. Na anderhalf uur is de warmte van de dag volledig weg en zijn we afgekoeld. Het is echt een voelbaar aantal graden verschil tussen de straat en het park. In Radka’s studentenheim is een feestje… een Spaans feestje maar omdat we een paar van de Spanjaarden kennen besluiten we toch maar te gaan. Zonder kennis van het Spaans is een Spaanse party een risico. We hebben twee persoonlijke tolken en voor de rest is iedereen heel expressief dus het is wel grappig. Ze willen zelfs salsa beginnen dansen! Hip hoi, spijtig genoeg kom ik niet verder dan de conclusie dat ze het gevoel voor ritme en de bewegelijkheid in de heupen wel hebben maar niet de kennis van de passen. Sja, ’t is toch grappig. Spijtig genoeg blijven we niet zo lang want Radka moet morgen vroeg opstaan… jammer, maar alleen overleef ik dat zoizo niet :-).

woensdag 8 april 2009

Dag 63 in Graz

Verslag maandag 6 april ’09

Misschien maar goed voor mijn schoolwerk dat mijn plannen in het water zijn gevallen. Hoe meer ik er naar kijk, hoe groter de massa werk lijkt te worden. Er wacht mij nog een hele hoop Duits werk! Vandaag is het weer weer veel te mooi en veel te warm dus ik combineer het leeswerk met een zonnetje. ’s Morgens vult de zon door het raam mijn kamer, ’s middags ga ik op het plein voor de kerk, op een bankje lezen. Met een rok en een hemdje, … iedereen draagt hier topje à volonté maar ik heb nog geen enkele rok en blote benen gezien. Ach, mijn benen genieten ook van de zon, dan mogen die Oostenrijkers dat al raar vinden! ’t Is vandaag echt zeker 25 graden in de zon. Een windvlaagje af en toe maakt het wel frisser. In de namiddag lunch in op het balkon aan de achterkant van het huis. In de late namiddag fiets ik naar het ‘citycenter’. Ik ben er nog niet geweest maar na enige omweg vind ik het toch. Hier koop ik eindelijk Toons cadeau en fiets weer naar huis. Ook van de avondzon geniet ik nog tijdens het lopen. Pas om negen uur eet is uiteindelijk en omdat iedereen ineens voor de tv hangt naar een onnozel Amerikaans ‘Date or fake’ programma te kijken is het als snel laat. Een zonovergoten eerst vakantiedag dus! Al moet ik morgen wel iets sneller/meer proberen lezen… (misschien minder zon zien :) ) Slopel!
Ps: één van de dagen probeer ik de foto’s van Salzburg online te krijgen.

Dag 62 in Salzburg -> Graz

Verslag zondag 5 april

De titel geeft in dit geval, volledig de dag weer… Vooral de pijl dan. We hebben eigenlijk de hele dag tussen Salzburg en Graz gehangen. Na een ontbijt in de jeugdherberg, dat bijbetalen was en je reinste afzet, begonnen we aan onze rit ‘richring Graz’. We hadden op voorhand een plan gemaakt van wat we allemaal op de terugweg konden zien. Twee dagen in Salzburg is namelijk iets te lang dus hebben we nog uitgebreid de kans om op zondag de omgeving te verkennen. Eerste bestemming is de waterval. Het is een grote bekende waterval in de buurt van Salzburg, als hij al een naam heeft, ben ik hem vergeten. Het is prachtig warm weer vandaag maar op bij de waterval te geraken moeten we een tiental meter door de sneeuw stappen. Oostenrijk, vol contrasten! We hebben wel wat een berg moeten beklimmen om onze auto zo dicht mogelijk bij de waterval te parkeren maar ’t is nu niet dat we al uren gereden hebben. Het ene moment in een levende stad (behalve ’s nachts dan), het andere moment in de ongerepte natuur. De waterval is prachtig, best groot en ligt in het midden van een bos. Het was in elk geval het ommetje wel waard. De volgende bestemming is een kasteel. Er liggen twee kastelen die wel de moeite zijn op onze weg naar huis. Op voorrand besloten we er maar één van de twee binnen te gaan uit tijdsoverwegen. Na de berg (een kwartiertje bergop) te hebben beklommen voor het eerste kasteel merken we dat we ongelofelijk voor zitten op schema en we dus eigenlijk nog wel tijd hebben om dit kasteel ook te bezoeken. De inkom is 9 euro. Ik heb mijn keuze snel gemaakt. Ik ben geen kasteelfreak dus ik denk er niet aan om twee keer op één dag negen euro neer te tellen om wat door oude koude gangen te lopen (en dat terwijl de zon ongelofelijk warm het landschap opfleurt :) ). De andere willen wel binnengaan dus ik zeg dat ik wel wacht op een bankje. Het bankje staat perfect trouwens: in het zonneke, tussen de kasteelmuren en nog niet voorbij de dure inkom. Ik heb mijn muziek hier, een boekje voor school, een paar boterhammen (’t is ondertussen nl 12 uur), water. Ik kom niets te kort. Na mijn medereizigers daar ook van te hebben overtuigd, laten ze hun truien bij mij achter en gaan op verkenning in het kasteel. Twee uur later zijn ze terug en ik heb gelukkig geen spijt van mijn besparing. We rijden van kasteel één naar kasteel twee dat een vijftigtal minuten verderop ligt. Dit kasteel is minder toeristisch maar heeft inhoudelijk meer te bieden (vele kamers gevuld met oude meubelen en andere kasteelinhoudattributen). Bij het eerste kasteel stond vanaf de parking alles aangegeven in vier talen en volgens Denisa hadden ze de audiogids zelfs in het Nederlands. Bij het tweede kasteel, is er 1 gids die we voor ons alleen hebben en die enkel Duits spreekt. Vooraleer de gegidste tocht door het oude kasteel begint (kasteel van een aartsbisschop, dat lang diende als gerechtshof, folterkamer inclusief) moeten we nog even wachten. Er is ook een traditioneel café, met oude Duitstalige traditionele muziek (al geen schlagers dus). Hier drinken we om de tijd te doden een beker Glumosch, het is het concept van Glühwein maar niet met wijn maar met een zelf gebrouwen sap. Het is erg lekker, warm en gekruid. Daarna worden we door 18 van de 100 kamers van het kasteel gegidst en ik ben blij dat ik dit kasteel gekozen heb om binnen te gaan. De persoonlijke gids maakt het ook al meer z’n geld waard. Voor de Spanjaarden valt het wel wat tegen dat het enkel in het Duits is maar als we af en toe iets vertalen gaat het ook wel. Voor mij is het in elk geval geen probleem! Daarna drinken we nog een koffie in het café om er voor de rit naar huis tegen te kunnen en dan volgt de rit… afschuwelijk! Kronkelwegen, door het bos, in het donker, met een ondertussen lege maag, ... Denisa wou deze weg nemen om de snelwegen te vermijden (op de heenweg hebben we 4,5euro moeten betalen voor de snelweg en dat wil ze niet meer… Maar op deze manier doen we méér dan 4,5 euro op aan benzine! Onlogische Tsjechische zuinigheid! Maar goed, ik moet niet rijden dus ik protesteer niet… Tot mijn maag het op een protesteren zet. Op die verlaten weg hebben we zelfs een keer alles moeten dichtgooien omdat er een ree over de weg liep. Denisa zegt dat ze het naar de dierenarts zou brengen, moesten we het aangereden hebben… Ik neem niet deel aan deze discussie! Ben al lang blij dat Quiké zo goed kan rijden en ons er zonder veel moeite veilig heeft uit gekregen. Na een uur kronkelweggetjes ga ik toch maar voorin zitten. Om half tien zijn we eindelijk in Graz. We regelen nog even de geldzaken en dan brengt Ginés mij met de auto nog naar huis. Een voordeel van die Spanjaarden! Die staan erop dat te doen want toen ik zei dat ik het wel kon wandelen hebben ze het zo gedraaid dat Ginés dezelfde avond nog de auto naar de verhuur zou brengen en daardoor mij eerst thuis zou kunnen afzetten. Het was een heel leuk tripje en ik ben toch dankbaar dat ik voor mijn deur wordt afgezet! Moe en uitgeput na die autorit :-). We zijn er al bij al veel goedkoper vanaf gekomen met de auto dan dat we met de trein zouden zijn gegaan en we hebben er veel meer aan gehad. Perfect dus!
Thuis gekomen maak ik nog een salade en ga voldaan maar zonder plannen voor de volgende week slapen.

dinsdag 7 april 2009

Dag 61 in (Graz ->) Salzburg

verslag zaterdag 4 april

Een reis kan nog afgezegd worden tot vijf minuten voor vertrek… Het uiteindelijke plan was dat Quiké (Spanjaard die ik al een tijdje ken, hij is erg goed bevriend met Denisa ook) (Aja, eigenlijk is zijn naam Enriqué maar omdat ik dat niet met een Spaanse ‘r’ kan zeggen houden we het maar bij de bijnaam. :-) ) naar de autoverhuur zou fietsen om half negen om daar om negen uur de auto te kunnen ophalen en ons te komen oppikken. Ik verwachte hem vanaf kwart na negen. Dat was misschien wel heel optimistisch maar ik kon maar al op tijd klaar zijn eh. De klok tikt naar half tien, kwart voor tien, … ik word wat ongeduldig maar nog niet ongerust want het zijn Spanjaarden voor iets… Om vijf voor tien zijn ze er eindelijk. Ik maak kennis met Ginés, de andere Spanjaard van de twee, die ik nu voor het eerst zie. Achteraf blijkt dat de vertraging vooral door helm veroorzaakt was. Maar dat doet er nu niet meer toe want we zijn onderweg naar Salzburg! Hip Hoi! Ik ontdek dat met de auto reizen toch is unieks is£. Je voelt echt de afstand, ziet de dorpen en landschappen passeren. Je voelt het doel naderen. De zon schijnt en het is erg warm. Ik geniet er van en heb een echt vakantiegevoel tijdens de rit! We stoppen in de helft eens op een parking voor een Koffie. Tussen besneeuwde bergen maar veel te warm om nog een jas aan te doen. Rond één uur komen we aan in Salzburg. We laten de auto en ons gerief achter in de jeugdherberg en trekken meteen de stad in! Het plan is namelijk om vandaag heel Salzburg te zien. We lopen langs gebouwen, tussen de toeristen, en in T-shirt! Wat een contrast met vorige ervaringen :-) Graz is nog niet half zo toeristisch als Salzburg en dat terwijl het groter is en de tweede stad van Oostenrijk is. Tot hier toe waren al mijn trips voorzien van dikke winterjas en handschoenen. En over de koppen lopen heb in nog bij geen enkele andere uitstap moeten doen. Het is wel de moeite Salzburg. Mooi, verzorgd, Oostenrijks, een rivier erdoor waar iedereen in het gras naast zit, een reuzeschaaktafereel op het plein naast dat voor de Dom, mensen in traditionele kledij, … Het is de moeite. We bezoeken het kasteel, hiervoor beklimmen we eerst de berg waar het op staat maar het uitzicht in het kasteel is de moeite waard. Het kasteel is lekker Oostenrijks duur maar we kammen het goed uit, zien alle museums, zalen en ruimtes die er zijn te zien. Nadien bekijken we verder de klassiekers: de Dom, Mozarts geboortehuis, het huis waar hij geleefd heeft, kerkje, … De huizen van Mozart zijn we niet binnengegaan. Ik was dat op voorhand wel van plan maar de prijzen hebben mij wat van gedachte doen veranderen. Daarna hebben we even aan de kant van de rivier gezeten in het Gras met een hapje en een drankje. Die Spanjaarden kwamen andere Spanjaarden tegen en Spaans werd de voertaal. Op deze sociale zet zijn Denisa en ik maar verder bezienswaardigheden gaan zien, zodat de niets zouden missen. We zaten even aan de fontein voor het kasteel dat Marie Theresia van haar minnaar de aartsbisschop kreeg… Ik ben even de naam van het kasteel kwijt. Daarna kwamen Ginés en Quiké ons achterna. We lopen nog richting het klooster, ontdekken dan dat het meer dan twee kilometer een berg beklimmen is dus besluiten het toch maar te laten. We lopen terug meer richting centrum en daar eten we een pizza, in iets pitabarachtig. Daarna wandelen we nog even terug naar het toeristische centrum aan de andere kant van de rivier. Het is hier nu ineens griezelig verlaten. Het contrast met overdag is immens. Er is gewoon geen kat, maar echt geen kat of geen hond, geen toerist, geen mens, op straat! We zoeken even naar het cafeetje. We vinden al vrij snel een café waar we buiten kunnen zitten met wat kaarsjes. We drinken hier een warme choco en blijven nog vrij lang zitten. Gelukkig heb ik nog sap over dat ik in de namiddag heb gekocht toen we aan de oever van de rivier gingen zitten. Na een gezellig babbel daar buiten gaan we terug naar de jeugdherberg. Daar wordt Denisa gebeld door haar ouders. Er is plots iemand in haar familie overleden. De sfeer slaat dus wat om. Denisa zegt er niets over en we kunnen niet veel doen, het is allemaal nogal raar omdat je elkaar helemaal niet zo goed kent. De trip naar Tjechië wordt ook meteen afgezegd. Zij zal alleen gaan maar dat lijkt vrij logisch. Even later gaan we allemaal slapen.

zaterdag 4 april 2009

Dag 57 t.e.m 60 in Graz: plannen, afzeggen, plannen

Verslag dinsdag 31 maart en woensdag 1 april

Vandaag slaag ik er eindelijk in echt vroeg te beginnen lezen. Om acht uur zit ik ijverig aan mijn bureau een Duitse tekst te doorworstelen. Om tien uur wissel ik mijn kamer voor de bib. Ongelofelijk die bib. Je zit daar gewoon in het midden van zo’n oude, klassieke leeszaal te studeren. Er heerst een goede sfeer. Maar om mezelf niet helemaal de das om te doen mijn Duitse teksten ben ik nu toch maar even omgeschakeld naar een Engelse. Rond de middag ga ik thuis eten dan daarna heb ik les. Duitse les! ’t is echt oersaai, te gemakkelijk: het is hetzelfde als ik in de intensivkurs gedaan heb. Zelfs de oefening is hetzelfde! (niet de zinnen maar de vorm en de ‘originaliteit’) Ik erger mij dus twee uur om daarna meteen naar mijn volgende les te gaan… Gelukkig is die wel interessant het gaat over de ongelijkheid en de sociale structuren in Latijns-Amerika. Het eerste half uur geeft een meisje een presentatie in het dialect! Ik versta er niets van en kan niet geloven dat dat kan aan de universiteit. In elk geval, het wordt goedgemaakt door de tweede presentatie die door een Braziliaanse uitwisselingsstudent wordt gegeven en zelfs in het Engels is. ’s Avond kijk ik een beetje tv en schuw het leeswerk :-).

Op woensdag hoopte ik nog eens te gaan lopen maar het weer ziet er weer niet zo stralend uit dus is de optie warm bed veel te gemakkelijk gemaakt. Al sinds het weekend zijn Denisa, Enrique en ik op zoek naar één of twee extra personen die met ons mee naar Salzburg willen rijden. We plannen een tripje, twee dagen, één nacht. Maar de trein is vrij duur, dus willen we een auto huren maar de auto moet dan wel vol geraken. De stress stijgt want we vinden niemand. Sinds gisteren is het dan ook half en half afgezegd… iedereen heeft echt al uitgebreide plannen voor de paasvakantie. Om drie uur heb ik met Radka en Denisa afgesproken om Kaffee und Kuchen te gaan eten/drinken. In een café vlak bij de uni is het elke dag tussen twee en zes ‘Kaffee und Kuchen – happy hour’. Dan krijg je een koffie en een stuk cake voor 2,5 euro. Daar moesten we dus eens gebruik van maken. Voor ik vertrek ons cafébezoek heb ik nog even een online-gesprekje met Denisa.. dat we onze trip dan maar officieel moeten afzeggen. Dat betekent dat mijn eerste vakantie week van vol ineens naar leeg gaat. (want even ging Liselotte naar Graz komen maar dat bleek toch net niet mogelijk voor een menselijke prijs.) In eerste instantie zat mijn vakantie dus lekker vol. Zielig is nu wel hoe ik naar mijn vakantie kijk :-). Denisa zegt mij dat ze wegens gebrek aan mensen in Graz dan ook maar een paar dagen terug naar Tsjechië gaat met Pasen…We plannen nog 1 dag samen naar Wenen te gaan en zij zegt dat ze daarna door zal reizen naar Tsjechië. Omdat ik buiten 1 dag Wenen niets van planning heb flap ik eruit dat ik mee met haar naar Bro (bekende stad in Tsjechië die niet Praag is) kan reizen. Zij kan dan verder naar huis reizen en ik doe een stadbezoekje van 1 dag. Ze reageert heel enthousiast op mijn maffe plan. We zou mij in Bro kunnen rondleiden en dan zouden we bij een vriendin van haar kunnen gaan slapen of we zouden ook nog Olomouc kunnen bezoeken. (ook een studentenstad, zoals Bro, in de buurt van Bro maar iets kleiner en hier woont Denisa.) Omdat alles wat impulsief is besluiten we het bij de Kaffee und Kuchen nog eens te bespreken.

Onderweg naar het café vertelt Denisa mij dat we toch naar Salzburg kunnen gaan want dat de roommate van Enrique mee wil gaat. Met vier geraken we er ook wel uit dus het plan is terug in de running. Enige probleem is dat het ook een Spanjaard is en de vraag is dus nog hoe zeker hij mee gaat… die zuiderlingen zijn daar ‘net’ iets losser in. Het is nu dus wederom wachten om ‘bevestiging’ van die Spanjaard. Omdat Denisa les heeft blijf ik nog wat langer met Radka in het café plakken. Daarna ga ik naar huis en kan mijn huishoudrace beginnen :-). Wasmachine leeghalen die ik voor mijn vertrek gevuld had, en koken! Ik heb grote inkopen gedaan vanmorgen (en lang want ik werd lekker opgenomen omdat de aldi ineens mijn kaart niet wou aannemen en ik dus mijn spullen in de winkel moest laten om dan geld af te halen en dan cash te betalen.) Nuja, al bij al is dat nog goed verlopen. Nu moet ik een massa eten verwerken en kook dus nu twee gerechten op voorrand zodat ik een paar dagen in moet koken maar enkel opwarmen. Het is ook leuker en gemakkelijker om iets groter te maken dan elke dag een éénpersoonsgerecht. Na mijn kooksessie, eet is en ’t is al later als anders. Tijdens het eten begin ik een film te volgen die opgenomen is in Zweden en in het Duits gedubd is. Niet echt hoog niveau dus niet al te moeilijk te volgen.

Verslag donderdag 2 april ’09 en vrijdag 3 april ’09

Vandaag heb ik vroeg les. Tussen de middag krijg ik wel goed nieuws. De trip naar Salzburg gaat officieel door. Over enkele uren wordt de auto en het hostel vastgelegd! Ik moet ondertussen weer terug naar de les. Na mijn eerste les ga ik weer in de bib zitten om de laatste bladzijde van de tekst te doorworstelen die ik voor mijn les ik de namiddag moet voorbereiden. Ik ben alle een echt pro in de bib nu! Sleutel van de locker vragen alle spullen behalve leergerief daarin en ik alle stilte een plekje zoeken in de ‘leeszaal’. Ik moet enkel nog de bibtoiletten zien te vinden. Belevenissen in de bib! Ik ben al blij dat ik ondertussen het lockersysteem en het boekbestel en boekafhaal systeem ken! Na mijn leessessie ben ik nog even thuis gaan eten en dan kon ik alweer naar de les. Wel zalig dat ik zo dichtbij woon! En mijn ‘kleine tolles Fahrrad’ heb! Ik moet er echt eens een foto van nemen. Na de les was het zo heerlijk weer dat ik wel buiten moest zijn. Ik kon dus eindelijk nog eens een rondje lopen. En nog wel in T-shirt! ’s Avonds is er een feestje van Chris in zijn studentenheim. Hij heeft wat mensen uitgenodigd en de kelder gereserveerd (typisch concept: feestjes im Keller!). Het was wel echt ongelofelijk ver weg. Ik fietste er samen met Radka naar toe en we hebben echt langer als een half uur gefietst denk ik! En Graz doorkruisen kost je normaal maar een klein halfuurtje met de fiets! Maar het feestje was de moeite waard. Veel mensen bekenden en onbekenden. Enkel nadeel dat het een beetje laat is geworden en ik weer moest opstaan voor de les. Ach ja, met drie uur slaap, koffie en een redbull ben ik de dag toch doorgekomen :). Je kan maar één keer op erasmus zijn eh! Het was alleen wel een stomme samenloop dat ik net vandaag van tien tot half één en daarna nog eens van half twee tot half drie een Seminar had. Maar ik heb alles kunnen volgen dus no worries. In de namiddag deed ik nog een dutje en daarna heb ik samen met twee kotgenoten op het balkon van de zon genoten. Een mooi begin van de vakantie. Al voelt het niet echt zo aan. Want het is buiten de teksten en de lessen altijd een beetje vakantie hier! Na het avondeten ga ik nog even naar Denisa om concreet onze planning voor Salzburg te overlopen! Morgen al! Ze komen mij tussen negen en tien oppikken en dan zijn we hopelijk voor de middag in Salzburg! Vandaag heb ik nog andere maffe plannen vastgelegd. Tsjechië!! Zondagavond kom ik terug van Salzburg. Maandagmorgen vertrek ik dan weer op de volgende trip! We nemen de trein recht naar Brno want Wenen kunnen we altijd nog bezoeken. We komen daar dan op de middag aan. Dan bezoeken we in de namiddag Brno. We kunnen logeren bij een vriendin van Denisa en de volgende dag(dinsdag) rijden we naar Olomouc. Bezoeken dat ook en slapen dan bij Denisa thuis. De dag daarop(woendag), neem ik van Olomouc de trein terug naar huis. Maar nu ik erover nadenk. Ik denk dat we twee dagen in Olomouc zullen doorbrengen want volgens Denisa’s planning zou ik pas donderdag terug naar graz rijden. Ik zou van 11h tot 17h onderweg zijn. Dan heb ik nog één nacht in mijn eigen bedje in Graz en vrijdagavond moet ik de nachttrein al nemen naar Zurich! Jaja, het wordt nog ingewikkeld! Maar ik ben blij dat ik nog in Tsjechië geraak! Maar, kleine paniek! Ik moet cadeaus meenemen voor de gastvrijheid! Paniek! Want ik moet dan Oostenrijkse dingen verzinnen ofzo. Sja, als de zorgen daarover moeten gaan, mag ik niet klagen denk ik ;-). So enjoy the beginning of the holidays in Belgium! Viel Spass! Gutes Familienparty! Eet een stuk taart op mijn gezondheid!Steirische Grüβe! X