Dag 61 in (Graz ->) Salzburg

verslag zaterdag 4 april

Een reis kan nog afgezegd worden tot vijf minuten voor vertrek… Het uiteindelijke plan was dat Quiké (Spanjaard die ik al een tijdje ken, hij is erg goed bevriend met Denisa ook) (Aja, eigenlijk is zijn naam Enriqué maar omdat ik dat niet met een Spaanse ‘r’ kan zeggen houden we het maar bij de bijnaam. :-) ) naar de autoverhuur zou fietsen om half negen om daar om negen uur de auto te kunnen ophalen en ons te komen oppikken. Ik verwachte hem vanaf kwart na negen. Dat was misschien wel heel optimistisch maar ik kon maar al op tijd klaar zijn eh. De klok tikt naar half tien, kwart voor tien, … ik word wat ongeduldig maar nog niet ongerust want het zijn Spanjaarden voor iets… Om vijf voor tien zijn ze er eindelijk. Ik maak kennis met Ginés, de andere Spanjaard van de twee, die ik nu voor het eerst zie. Achteraf blijkt dat de vertraging vooral door helm veroorzaakt was. Maar dat doet er nu niet meer toe want we zijn onderweg naar Salzburg! Hip Hoi! Ik ontdek dat met de auto reizen toch is unieks is£. Je voelt echt de afstand, ziet de dorpen en landschappen passeren. Je voelt het doel naderen. De zon schijnt en het is erg warm. Ik geniet er van en heb een echt vakantiegevoel tijdens de rit! We stoppen in de helft eens op een parking voor een Koffie. Tussen besneeuwde bergen maar veel te warm om nog een jas aan te doen. Rond één uur komen we aan in Salzburg. We laten de auto en ons gerief achter in de jeugdherberg en trekken meteen de stad in! Het plan is namelijk om vandaag heel Salzburg te zien. We lopen langs gebouwen, tussen de toeristen, en in T-shirt! Wat een contrast met vorige ervaringen :-) Graz is nog niet half zo toeristisch als Salzburg en dat terwijl het groter is en de tweede stad van Oostenrijk is. Tot hier toe waren al mijn trips voorzien van dikke winterjas en handschoenen. En over de koppen lopen heb in nog bij geen enkele andere uitstap moeten doen. Het is wel de moeite Salzburg. Mooi, verzorgd, Oostenrijks, een rivier erdoor waar iedereen in het gras naast zit, een reuzeschaaktafereel op het plein naast dat voor de Dom, mensen in traditionele kledij, … Het is de moeite. We bezoeken het kasteel, hiervoor beklimmen we eerst de berg waar het op staat maar het uitzicht in het kasteel is de moeite waard. Het kasteel is lekker Oostenrijks duur maar we kammen het goed uit, zien alle museums, zalen en ruimtes die er zijn te zien. Nadien bekijken we verder de klassiekers: de Dom, Mozarts geboortehuis, het huis waar hij geleefd heeft, kerkje, … De huizen van Mozart zijn we niet binnengegaan. Ik was dat op voorhand wel van plan maar de prijzen hebben mij wat van gedachte doen veranderen. Daarna hebben we even aan de kant van de rivier gezeten in het Gras met een hapje en een drankje. Die Spanjaarden kwamen andere Spanjaarden tegen en Spaans werd de voertaal. Op deze sociale zet zijn Denisa en ik maar verder bezienswaardigheden gaan zien, zodat de niets zouden missen. We zaten even aan de fontein voor het kasteel dat Marie Theresia van haar minnaar de aartsbisschop kreeg… Ik ben even de naam van het kasteel kwijt. Daarna kwamen Ginés en Quiké ons achterna. We lopen nog richting het klooster, ontdekken dan dat het meer dan twee kilometer een berg beklimmen is dus besluiten het toch maar te laten. We lopen terug meer richting centrum en daar eten we een pizza, in iets pitabarachtig. Daarna wandelen we nog even terug naar het toeristische centrum aan de andere kant van de rivier. Het is hier nu ineens griezelig verlaten. Het contrast met overdag is immens. Er is gewoon geen kat, maar echt geen kat of geen hond, geen toerist, geen mens, op straat! We zoeken even naar het cafeetje. We vinden al vrij snel een café waar we buiten kunnen zitten met wat kaarsjes. We drinken hier een warme choco en blijven nog vrij lang zitten. Gelukkig heb ik nog sap over dat ik in de namiddag heb gekocht toen we aan de oever van de rivier gingen zitten. Na een gezellig babbel daar buiten gaan we terug naar de jeugdherberg. Daar wordt Denisa gebeld door haar ouders. Er is plots iemand in haar familie overleden. De sfeer slaat dus wat om. Denisa zegt er niets over en we kunnen niet veel doen, het is allemaal nogal raar omdat je elkaar helemaal niet zo goed kent. De trip naar Tjechië wordt ook meteen afgezegd. Zij zal alleen gaan maar dat lijkt vrij logisch. Even later gaan we allemaal slapen.