Dag 68 in (Graz ->) Zwitserland: Zürich -> Nendaz

Verslag zaterdag 11 april ’09

Ik word wakker/ ben wakker/ waak op de trein. Vanaf zes uur slaap ik in elk geval niet meer. We steken (eindelijk, Oostenrijk is zo’n belachelijk lang land) de grens met Zwitserland over. Er komt zelfs grenscontrole op de trein. Een paar subjectief gekozen mensen moeten hun identiteitskaart laten zien. Die douaneman begint dan te telefoneren, geeft een paar nummers en letters door en gaat dan naar de volgende subjectief gekozen, eventueel verdacht uitziende mens. We rijden in de ochtendzon langs een prachtig meer. Het blijkt de Züricher See te zijn. Even later, om twintig na acht kom ik aan in Zürich. Ik ga op zoek naar een locker voor mijn snowboard en mijn zware rugzak. Die blijkt acht Zwitserse frank te kosten en zo op het zicht geraakt mijn snowboard er niet in. Ik vind het wat veel voor twee à drie uur en heb geen Zwitsers geld dus ga verder in het station een stadsplan halen bij de toeristische dienst. Blijkt dat de oude stad in één ovaalvormige wandeling vlot te bekijken is. Op het kaart staan de belangrijke gebouwen dus ik begin, met snowboard, rugzak en handtas meteen aan mijn tocht. Ik trek veel foto’s, geniet van de zon, wordt vreemd bekeken en bekijk zelf Zürich. In Zürich blijken ze Duits te spreken, das wel een leuke ontdekking want das momenteel gemakkelijker als switchen naar het Frans. Na iets meer dan twee uur ben ik rond, om twintig voor elf zit ik weer ik het station en mijn trein is eigenlijk pas om twaalf uur. De verbinding is er elk uur dus ik kan nu eigenlijk een trein vroeger nemen, dan ben ik al om 13.35 in Sion. Dan moet ik daar gewoon een uurtje wachten op de rest. Ik bel even om te overleggen en besluit toch de trein vroeger te nemen. Met al mijn spullen zal het aangenamer (en een normaler zicht) zijn om in Sion te wachten. Het station in Zürich is nogal druk. De trein staat al klaar dus ik vertrek meteen. Het is een erg volle trein. Hij rijdt namelijk door Bern en dan verder naar een andere grote stad, dus ik denk dat het een belangrijke verbinding is. In zit in elk geval en geef mijn plekje voor het volgende anderhalf uur à twee uur niet af. :) Ik stap af in Visp waar ik maar vijf minuten heb om over te stappen. Gelukkig zijn treinen overal in Europa stipter als ik België en haal ik vlot mijn aansluiting. Op deze trein, tot in Sion waar mama, papa, Toon, Lotte en Stefan mij komen oppikken, moet ik maar een half uurtje zitten. De zon schijnt en het is niet koud. Ik plan dus een plekje in de zon voor het station te zoeken en daar te wachten. Als ik van het perron de trappen afloop, hoor ik mijn naam roepen. Ze zijn er al! Die hebben ook even doorgereden. :-) Na een kleine herstructurering van mijn gerief kruip ik mee in de auto en kan de klim naar Nendaz beginnen. Om drie uur of zijn we dus al in Nendaz! Tijd genoeg om ons te installeren, skipassen te kopen, en voor mij toch een beetje om thuis te komen. :-). Voilà, het skiën en snowboarden kan beginnen!