zaterdag 30 mei 2009

Dag 107 – 108 in Kroatië (Selce, Plitvice)

Donderdag 21 mei ’09

Vannacht heb ik heel de nacht half geslapen omdat de andere rond twee uur zouden aankomen, en een Radka’s gsm zouden laten rinkelen. De tweede auto, die grotendeels in het andere huis slaapt zou normaal morgen zeer vroeg vertrekken maar de chauffeur (een Spanjaard :-) ) prefereerde om ’s avonds te rijden. Ik werd echter niet gewekt door een gsm, tot zeven uur toen Radka bewust wakker werd en zag dat nog steeds niemand haar gerinkeld had. In de stress. Ik ben uiteraard de kalmte zelve. We proberen alle mensen van de auto te bellen, geen enkele neemt op! Nu worden we toch wel ongerust want ze zouden normaal gezien vijf uur geleden aangekomen zijn.. Rampscenario’s … maar zonder zekerheid nog niet panikeren. We proberen nog eens iedereen te bellen, uiteindelijk neem Riika (Finse) op. Ze liggen te slapen op het strand en zullen over een paar uur naar ons komen. Opluchting! Ik kruip in terug in mijn bed en tussen zeven en negen slaap ik nog mijn beste twee uur van de hele nacht. Hoe vermoeiend kan het zijn om half te slapen! Om negen uur komt de tweede auto dan bij ons aankloppen. Blijkt dat ze vannacht voor de deur stonden. Elina had ze gezien toen ze naar het toilet ging… Ze wilden ons niet wekken dus hebben ze een verschrikkelijk nachtrust gehad op de stenen op het strand en in de auto… Stom! Want ik was de avond ervoor, na een lange discussie met iedereen, samen met Ronald (een Nederlander, sliep één nacht in ons huis, verhuisde daarna naar het ander, reed mee met de andere auto die ook vandaag reed, met buiten hem, vier Finnen = twee koppels) aan de ‘huisbazen’ gaan vragen of er eventueel een paar extra mensen in het huis konden slapen voor enkele uren. Dat was geen probleem.. maar uiteindelijk verloren moeite! Ach ja. We hebben toch een mooie discussie gehad of we de huisbazen er al dan niet van op de hoogte moesten brengen. (De Nederlandse openheid en eerlijkheid heeft het gesprek gewonnen, de Belgische moedigheid mocht het uiteindelijk gaan uitleggen). In elk geval, we zijn in dag twee in Kroatië beland! Felle zon, van ’s morgens vroeg! Bakker beneden in het dorp en een strand dat op ons wacht. We gaan naar het strand en dit is de langste stranddag die ik ooit heb geleefd denk ik. Ik besef weer dat strandvakanties niet mijn ding is! De zon is ook veel te warm en ik zoek verwoed naar plekjes schaduw. In de loop van de dag komt ook nog de laatste auto aan. Het grootste deel daarvan zal ook in ons huis slapen. Johannes, een Oosterijker. Marika en haar zus Susanna, die haar een weekje bezoekt en dan al wat bagage meeneemt en dan nog twee andere die niet in ons huis slapen. Heino en Elsika (resp Fin en Tsjechische). Deze avond zijn we dus voltallig! Een gezellige avond! We wandelen ook nog naar het naburige dorp om daar een Kroatisch pintje te drinken. Daar gaat de bende! (16 man!) (das 20 – de vier Finnen = de twee koppels in de auto zaten, zij zitten ook met z’n vier in een ander huis). Ik ben blij dat deze dag toch nog een activiteit heeft, woont na de stranddag had ik daar een zeurende behoefte aan! (al is dag niet echt een bestaande uitspraak..) We maken het niet té laat want de volgende dag gaan we naar de Plitvice meren!! Een hele dag uitstap! Officiële plan: vertrek om acht uur. Officieus, we vertrekken zoizo later want het is onmogelijk dat iedereen zo stipt is. De Plitvice meren is ook wel een paar uur rijden. Maar eerst, eens goed slapen.

Vrijdag 22 mei ’09

Vroeg op, naar de bakker voor een lunchpakket en om kwart na acht kunnen we dan toch al vertrekken! Maar dan … Pam.Pam.Paaam…. Topi valt van een drempel en verstuikt zijn voet fameus. Hup, medische studenten erbij halen! Oké, ijs mee in de auto en off we go! De voet blijkt wel echt serieus verstuikt te zijn maar niet gebroken. Hij gaat toch mee in het park maar Elina en hij (koppel) zullen met z’n tweeën een kortere en langzamere tocht doen tussen de meren. Ondertussen gaat een groep van 18 man, die af en toe wat verspreid en dan weer samenkomt, op pad! Tussen bejaardenclubs en massa’s schoolkinderen genieten we van het prachtige natuurpark! In de loop van de dag komt het idee op voor een barbecue. Bij één huisje staat een barbecue in de tuin en op de heenweg naar de Plitvice meren zijn we een lidl gepasseerd waar iedereen wat vlees zou kunnen kopen. Op het einde van de dag, wordt de knoop doorgehakt en in massa rijden we achter elkaar naar de lidl! Iedereen koopt wat, groepjes vleesdelers worden gevormd en dan wordt de tocht naar huis verder gezet. Uiteindelijk is het al zeven à acht uur als we thuis aankomen. Het lijkt nu al, of we hier al dagen zijn, volop ontspanning, en iedereen vrolijk. Maar ’t is al laat dus we moeten meteen beginnen grillen! Bestorming van de barbecue, salades worden geprepareerd, allerlei soorten vlees worden op de barbecue gegooid en drank vloeit. Het is een gezellige avond maar het koelt toch fameus af dus we maken het niet ongelofelijk laat. Binnen wordt nog een beetje nagetafeld maar om echt nog laat door te doen zijn we veel te kapot! Es war einen sehr schönen Tag! Gute Nacht und sweet dreams.

vrijdag 29 mei 2009

Dag 106: Graz – Kroatië (Selce)

Woensdag 20 mei ’09

Kroatië, wondermooi Kroatië! Ik wil al terug als ik erover begin :-). Ook wel deels omdat het zo op en top vakantiegevoel was, precies al zomervakantie. Volledig geen stress. Met leuke mensen en de zon gaf ook niet op. In tegenstelling tot terug in Graz, iets kouder, af en toe regen en vollen bak stress! Taken, presentatie, een tussenexamen en vijf eindexamens op het einde van de maand.

Op woensdagmorgen zeven uur vertrekken we naar het warme Zuiden! (ocharme 4 en een half uur rijden, quel luxe!) Om vijf na zeven stopt de auto - die ongelofelijk ruim blijkt te zijn wegens een foutje in verhuurfirma – voor mijn deur. Ik stap in, moet al meteen de weg uit de stad en naar de snelweg wijzen, en even later zijn we goed en wel onderweg! Iedereen vol goesting, enkel een beetje gevloek op de Sloveense wegen. Waarvoor betaald dient te worden en dan sturen ze u nog op een baan met 1 rijstrook en putten! Ik zit in de auto met Chris, Radka, Topi en Elina. (Die twee laatste zijn een koppel en ze komen uit Finland, voor de andere, zie andere verhalen ;-) ). Onderweg naar de kust stoppen we even in Karlovoce (en op die laatste c moet zo’n accent). Topi heeft een kennis (een erasmusser die net als ons dit semester in Graz zit maar eigenlijk in Kroatië woont en studeert) in deze stad. De Kroaat, Gordan, nodigt ons uit voor een pintje in op een prachtig geleden terrasje. Omdat het nu zo ongeveer tien uur, ga ik toch maar voor een koffie ipv bier. Al blijkt het bier wel de moeite. Het oudste bier van Kroatië wordt namelijk in deze stad gebrouwd. Het terrasje was prachtig gelegen maar bij aankomst zagen we niet eens een café. Integendeel. Een oud verlaten hotel dat kapotgeschoten en gebombardeerd is in de burgeroorlog. Kleine confrontatie met het ongelofelijk recente verleden van Kroatië. Ik ga even op in een kleine cultuurshock (er zitten ook nog gaten in sommige huize van de schoten en de Kroaat verteld hoe hij voor de oorlog ook in deze stad woonde en dan verhuisd is, maar nu woont hij er terug.) In elk geval laten we mijn shock niet overroepen. (enkele uren later zal ik namelijk al zorgeloos in de Kroatische zee zwemmen.) Na het drankje worden we nog uitgenodigd bij Gordan thuis. Heerlijk! We krijgen Kroatische broodjes! Met zelf gerookt vlees en nog iets anders, van de boerderij van de bomma. Spannend om zo bij vreemde binnen te dringen en eten te krijgen maar heerlijk interassant :-). We wisselen in deze stad dan ook nog onze euro’s om in Kroatisch geld en dan is het hoog tijd om de zee te zoeken! We rijden nog een tweetal uur verder. Gaan de sleutel van ons het ophalen, staan versteld van het huis en beginnen aan vijf dagen volop genieten! We hebben het beste terras van het dorp! Uitzicht op de prachtige blauwe zee en de huisjes met rode daken. Een groot salon, vriendelijke ‘huisbazen’ (een bejaard koppel dat onder ons woont). We hebben de eerste verdieping van hun huis, en daar hoort dan ook de tweede verdieping bij. We leven gelukkig wel volledig afgesloten van hen. Vooral het terras is super! We kunnen er met twintig man op zitten en elke maaltijd buiten eten aan de grote tafel die er staat. Na de kamers uitgekozen te hebben (allemaal tweepersoonskamers, maar de verdeling was al gebeurd, planning!), bikini’s en zwembroeken te hebben aangeschoten, trekken we naar het strand. Het is zo’n 200m naar beneden wandelen tot de zee, maar daar liggen boten, dus voor een ‘strand’ (geen zand eh) is het nog een beetje verder. We springen direct in het water want we zijn nog niet gewend aan de hoge Kroatische temperaturen. Het water is verfrissend maar helemaal niet koud. Amper mei en al 20 graden! Volgens mij kookt het water hier in de zomer. Dat we hier nog net in het laagseizoen zijn maakt het des te aangenamer: strand, zee en dorp zijn nog rustig. Enkel een paar niet-te hard werkende werkmannen zijn ‘druk’ in de weer alles op te stellen voor het zomerseizoen. Dit dorp is een heus hip, Kroatisch Benidorm. Maar er is natuurlijk ook een negatief puntje. Niets is ideaal natuurlijk. Er zitten hier zee-egels in het water! Seeigel! Dus das met schoenen aan in het water. Omdat ik geen slippers of zomerschoenen heb in Graz (op ballerina’s na) koop ik in de eerste de beste supermarkt prachtige teenslippers voor drie euro! Gered van zweetvoeten en zee-egels! Op de terugweg van het strand kopen we eten en drinken voor de avond en dan gaan we terug naar het huisje. Radka en ik hebben samen iets gekocht en maken dat klaar. Chris kookt even later ook en Topi en Elina gaan uit eten (rijke Finnen, ziet u).
We proberen op te blijven tot een andere auto van onze groep arriveert, maar wegens opstaan om zes uur rekken we het niet langer als half twee.

dinsdag 19 mei 2009

Dag 105 in Graz

dinsdag 19 mei 2009

Vandaag weer opgestaan met de zon. Nuja, niet gelijktijdig maar ze was aanwezig in mijn ‘wakkerwordingproces’. In de voormiddag had ik geen les maar moest nog wat afwerken voor ik morgen naar Kroatië vertrek! Een taak, boeken bestellen bij die allerbeste bib die elke dag zo’n één a twee uur bemand is. Naar de post omdat mijn volmacht al is terug gestuurd wegens te zwaar. En dan moest ik mijn kamer terug wat op orde stellen (met name, de immense stapels papieren en boeken van mijn bureau verwijderen) want om 12 uur kwam er een meisje naar mijn kamer kijken om het na mij te huren. Dan moest ik van Johan ook nog wat helpen met het opkuisen van de rest van het huis. Gewoon, omdat ik toevallig thuis was. Heb ik toch maar even gezegd dat hij dat in het vervolg ’s avonds mag zeggen. (het zijn immers altijd dezelfde mensen die overdag thuis zijn). Ik help dus even mee maar omdat ik ook nog naar de post moest tussendoor ben ik er eigenlijk grotendeels onderuit gemuisd. Ik vind het ni erg om het huis te poetsen maar wel op de momenten dat ik het zelf inplan. Ik elk geval om 12 uur staat dat meisje daar en ’t is eigenlijk de sympathiekste bezichtiger van de kamer die ik al heb zien passeren en eigenlijk ook de meest geïnteresseerde. Bleek nu wel een paar dagen geleden dat er al wel andere geïnteresseerden waren die ze hebben afgewimpeld omdat ze ze niet tof vonden. Jaja, je wordt hier naar het schijnt echt gekeurd voor dat je welkom bent. Heb ik dus even boerenchance gehad dat mijn kop hen aanstond die avond dat ik hier kwam binnenvallen om de kamer te bezichtigen.
Amai, ik moet even kwijt, het is hier nu, om kwart voor zeven, griezelig hard aan het onweren! Ik voelde daarnet de grond trillen om de moment dat het donderde en volgens mij waren de donder en de bliksem op hetzelfde moment. Als ik nu naar buiten ga ben ik natter als onder de douche denk ik. In elk geval, ik ben blij dat mijn les (die eigenlijk tot zeven uur duurde) vandaag vroeger gedaan was zodat ik vrolijk en droog naar huis kon fietsen. Het weer is hier nog wel grappig. De laatste dagen altijd hetzelfde weer: overdag stalende zon en 22 tot 27 graden, te warm om een trui aan te doen dus! :-) En elke keer als het avond werd. Gisteren was het al donker, vandaag is het iets vroeger, begint dat te onweren. Nee, ni gewoon regen, ineens de grote middelen!
Om verder te gaan met het verslag van de dag: in de namiddag zat ik dus in die bib. Die erg klein was. Mijn boeken lagen klaar en dan mocht ik daar gaan zitten om die boeken te doorbladeren. Wel raar ze. Een ronde kamer, aan alle wanden boeken en in het midden een aantal tafels en dan hing er nog een bordje ‘Vorsicht Kamera’. De boeken waren wel geschikt maar je mag dat daar niet meenemen. Het waren ook eigenlijk niet echt boeken maar eerder verzamelmappen ofzo. Daarna ben ik dan recht naar mijn les gegaan, waar ik dan vroeger moest buitenlopen (echt hatelijk, terwijl dat de les nog bezig was) om naar mijn volgende les te gaan die begon op het einduur van de eerste les. Die hebben hier namelijk de domme gewoonte om stipt te beginnen en stipt te eindigen. Dat betekent dat als je eerste les van 15.00h tot 16.30h is en de tweede van 16.30h tot 19.00h dat je eigenlijk van lokaal moet verflitsen. De ene eindigt geen minuut te vroeg en de andere begint geen minuut te laat. Het gevolg is ook als er in het lokaal waar je zit en er begint een nieuwe les op het einduur van u les dan valt de volgende groep gewoon doodnormaal binnen als de klok op vier uur staan. Die zetten zich dan al terwijl die ander nog aan het opruimen zijn. Erg slimme regeling…
Mijn zoals ik al zei duurde mijn tweede les niet tot zeven wat mij iets meer tijd geeft om vanavond al mijn dingen af te werken en in te pakken voor Kroatië. Want morgen vertrekken we om 7uur, de zotten! Maar goed dan zijn we wel voor het middageten in Kroatië. Gelukkig komen ze mij ook wel ophalen want als ik nog ergens anders naartoe zou moeten stappen zou ik echt voor zes uur moeten opstaan! Leven de vakantie! ;-) Allezja, echt vakantie is het niet, meer een paar dagen ertussenuit en volop genieten! Hopelijk toch! Mijn blog rust dan ook weer een paar dagen… Tschau! X

Dag 103 – 104 – 105 in Graz

zaterdag 16 en zondag 17 mei ’09

Zaterdag slaap ik een beetje uit maar niet overdreven. Ik heb om één uur namelijk afgesproken met Chris, Daniel en Denisa om in de Asian Food te gaan eten. Middagbuffet a volonté. Maar ik moet Chris en Daniel nog op de hoogt brengen van het wat en waar dus moet ik toch een paar uur daarvoor opstaan. De zon schijnt eindelijk terug dus is het opstaan alweer iets aangenamer! In rok en T-shirt vertrek ik iets voor één naar Jakomini waar we zo ongeveer hebben afgesproken. Het middageten is gezellig maar vooral veel te veel! Terwijl we daar zitten slaat het weer om en begint het te stortregenen. In de hoop dat we daar niet door moeten blijven we tot ongeveer drie uur in het restaurant zitten… Uiteindelijk mindert het een beetje en gaan we er toch maar door. Moe van het eten en de dag ervoor en met een volle maag die er na twee, drie uur nog niet leger op is, doe ik nog een dutje om het rotweer te negeren. ’s Avonds, om zeven uur, heeft Denisa afgesproken met een Oostenrijkse uit haar klas (ze doet engels en heeft een vak waarbij ze heel de tijd moeten spreken en halve toneeltjes opvoeren dus het contact met Oostenrijkers gaat in dat geval iets vlotter als bij mij :-) ). In elk geval, heeft ze mij ook uitgenodigd dus ga ik mee genieten van het happy hour in die cocktailbar.

In de cocktailbar was het wel gezellig en het Oostenrijkse meisje Micka of zoiets nodigt ons ook uit om ’s avonds meer te komen indrinken bij haar thuis. Ze heeft een paar vriendinnen uitgenodigd en voor ze uitgaan gaan ze nog ‘Vorglühen’ bij haar thuis. Dat was wel gezellig maar van het Oostenrijks accent dat ze hadden verstonden Denisa en ik wel niets! Er was er zelfs ééntje die gewoon geen Hoogduits kon! Al vrij snel zijn we dus maar op het Engels overgeschakeld ( ze studeerden allemaal Anglistik dus hun Engels klonk perfect). Na een paar uur zijn Denisa en ik dan vertrokken want mee uitgaan zagen we toch niet zo goed zitten. Toen ik tussen de cocktail en het Vorglühen een tweetal uurtjes thuis was heb ik bij mijn kotgenoten ook eens gepolst naar die club die het Oostenrijkse meisje vermeld had. Het antwoord van mijn medebewoners: “Tine , als jij daar binnengaat, kom je zonder papieren en met drugs terug naar buiten”. Bij die woorden stond mijn beslissing dus vrij snel vast. Het was al bij al een gezellige avond dus naar mijn mening geen probleem dat er geen feestje op volgde.

Op zondag slaap ik een beetje uit, wordt ik allergisch aan pollen, snotter bijgevolg de hele dag en probeer wat aan een taak de werken. ’s avonds laat komt een kotgenoot die voor drie maanden een wereldreis heeft gemaakt terug dus dan staat even het huis op z’n kop.

maandag 18 mei ’09

Maandag, weer les, ik ga ook langs de geschiedenisbib. Daar zijn ze erg vriendelijk en de mevrouw legt mij het hele systeem uit. Even later kom ik echter tot de ontdekking tot de Zuid – Oost Europese en Aziatische geschiedenis niet in de geschiedenisbib staat maar een aparte bib heeft. De beste mop is dan nog dat die bib niet bemand is omdat er te weinig geld is… Het systeem: je moet bellen of mailen en zeggen welke boeken je wil. Dan is er elke dag voor twee uurtjes iemand die dat bemand, die legt dan u opgevraagde boeken klaar en dan kan je die daar raadplegen. Niet eens meenemen dus! Het bezoek ook die bib is in elk geval een werkje voor morgen want vandaag heb ik de openingsuren al gemist. Das toch ongelofelijk, te weinig geld! Een universiteit! Voor ’s avonds was er half en half gezegd om samen te eten omdat die ene kotgenoot is maar uiteindelijk gebeurt er helemaal niets in die richting. Ik ga dan om acht uur nog wel naar Radka om samen met Elisa en Topi te bespreken hoe we gaan rijden en wanneer we vertrekken. Chris, de bestuurder, stuurt zijn kat, omdat het is beginnen stortregenen. Na een kleine twee uur zijn we er toch al mee klaar (we hebben eigenlijk heel de tijd gezocht naar een alternatief voor de Sloveense autowegen. Wat niet gelukt is!).

zondag 17 mei 2009

Dag 100 – 102 in Graz

woensdag 13 en donderdag 14 mei

Al klinkt honderd als een spectaculaire dag, iets zo spectaculair als zijn de honderste te zijn had de dag niet. Woensdag en donderdag zijn de dagen dat ik echt even moet doorwerken altijd dus dat was ook deze week het geval. Een taak tegen vrijdag en weer een bundel Duitse teksten. In tussentijd kuis ik mijn kamer ook eens grondig, mail wat met proffen, regel mijn volmacht en vervloek de grijze dagen! Slecht voor het humeur, goed voor de studie zeker. :-)

vrijdag 15 mei ’09

Op vrijdag heb ik na mijn lessen een afspraak met een prof over de stand van zaken van een taak. Hij blijkt mijn taak erg goed te vinden, leent mij twee van zijn persoonlijke boeken uit, zegt waar er nog gaten zijn en biedt tenslotte tot driemaal toe hulp aan waar nodig en dat ik hem altijd mag mailen. Het vriendelijkheidsniveau van de Oostenrijkers schiet weer de hoogte in. Ik plan ineens nog een beetje aan die taak te werken nu al zijn opmerkingen nog vers in mijn geheugen zitten, maar met een het vrijdaggevoel dat toch overheerst lukt dat niet echt. Er blijkt dan ook nog een feestje te zijn in een studentenheim dat ik nog niet ken maar eigenlijk wel vrij dichtbij is. Ik duik dus in de douche, besluit mijn haren te vinden (want ik geloof niet dat ik hier iemand vind die dat kan … aan de reactie te zien die ik kreeg toen ik vertelde dat ik Chris zijn haar had geknipt, blijkt dat toch geen alledaagse bezigheid te zijn). Ik ga op zoek naar een schaar bij mijn kotgenoten maar iedereen heeft lang haar en gebruikt een borstel. Niet te geloven! Een huis zonder kam. Dan maar zonder kam en met vingers die in een kramp schieten. Ik knip het zelfs ik laagjes en verschiet eerder gezegd van het resultaat dat er nog goed doorkan. Lange stukken durfde ik er nu niet echt af te knippen maar om er een andere laag in de brengen is er toch wel wat haar in de vuilbak verdwenen. Daarna kook en eet ik en ik vertrek naar Denisa waar ik met nog twee anderen heb afgesproken om nog even iets te drinken voor we naar het feestje gaan. Ik stel aan hen Elexir d’Anvers voor en dat maakt hen alweer een smaak rijker! Daarna trekken we richting het feestje. Het gebouw is groot en lelijke en doet mij denken aan de blokken op linkeroever. Sja, je moet voor alles openstaan eh… Zo kan ik mezelf nog eens gelukkig prijzen met mijn WG. Het feestje op zich is wel leuk, er zijn zelfs een paar Oostenrijkers, al zijn dat nu net eerder de speciale gevallen … Het wordt vrij laat. Als ik op dit late/vroege uur op mijn kot aankom verwacht ik dan ook geen beweging. Maar als ik de deur opendoe, zie ik daar in het midden van de living mijn kotgenoot Andy staan(das de fotograaf). ‘‘Du bist die letzte’’… Of zoiets versta ik toch. Blijkt dat het vrij tot zeer dronken is maar gelukkig blijft de situatie grappig. Ik drink wat water, raad hem aan hetzelfde te doen, nadat hij uitgebreid verteld dat hij te dronken is om in slaap te vallen. Ik poets mijn tanden, Andy doolt verder door het huis. Ik ga naar mijn kamer en ga slapen, Andy doolt nog wat verder door het huis. Omdat hij vlak naast mij slaapt (en onder mij door moet om naar zijn kamer te gaan hoor ik hem nog even dolen en dan wordt het toch stil in de Sparbersbachgasse. (-> ik slaap op een zo’n soort verhoog, dat boven de ‘gang/doorgang’ is naar zijn kamer).

woensdag 13 mei 2009

Dag 99 in Graz : Unglaublich :)

dinsdag 12 mei ’09

In de voormiddag werk in een beetje aan een taak die ongeloofelijk traag vooruit gaat. Maar ’t is niet voor lang want om kwart voor één heb ik al les. Duitse les meerbepaald. Vorige week had ik daar examen van.. Ik schets even de situatie: vorige week, nog geen 24 uur terug van België, nog niet bijgeslapen van het Belgische feest maar klaar voor het examen. Allé, dat denk ik toch. Ik heb er niet bijster veel voor gedaan maar in de les lukt alles altijd dus ik heb er eigenlijk geen schrik voor. Op de luchthaven in België en op de trein naar Brussel heb ik een beetje geleerd. En dan voor het examen ook een klein uurtje. Pakt dat ik er in totaal hoop en al twee uur in heb gestoken. Das eigenlijk zelfs al teveel want die leuke Antwerpse universiteit gaat mij hier sowieso geen credits voor geven. Terug over naar deze week, dinsdag, Deutschkurs. Al netjes verbeterend krijgen we ons examen terug. De prof deelt de examens uit, als ik het mijne in handen krijg moet ik prompt in lachen uitbarsten. "Unglaublich", zeg ik tegen Carole naast mij, ook zij vindt het nogal speciaal. Dat zou ik Frankrijk toch ook niet kunnen… Op het examen staat boven de ‘sehr gut’ 100/100. Primeur moet ik toch wel toegeven. Conclusie: voor het volgende examen Duits (want het zijn er twee) doe ik geen klop! Buizen lijkt me vrij onmogelijk. En zelfs als ik een nul haal ben ik er nog door. Haha.
Daarna heb ik nog een andere les: Entwicklungssoziologie. We hebben eerst een reeks theoretische lessen gehad en nu volgt er een reeks gastsprekers. Vandaag een prof uit India. Het leek mij al reuze interessant maar ik ben een beetje teleurgesteld over de inhoud na de les. Het was een vrij droge schets van de situatie in India. Ik ga nog langs de bib en dan terug naar huis. Weer wat lezen en omzetten in het Engels voor een taak, een beetje eurosong kijken, weer poging tot lezen en dan ga ik toch maar slapen.

maandag 11 mei 2009

Dag 98 in Graz

maandag 11 mei 2009

Ik heb op maandag niet zo veel les maar toch een drukke planning. ’s morgens heb ik afgesproken voor een groepswerk dat binnen een paar dagen moet worden afgegeven. Ik moet een massa afdrukken dus spendeer wat tijd met afdrukopdrachten te geven en op de afdrukken te wachten. Ik moet de resowi bib eens gaan ontdekken (waar ik alleen maar op onduidelijke zoeksystemen stoot die ik nog moet ontcijferen) en dan in de vroege namiddag heb ik les. Na mijn les heb ik met Radka en Denisa afgesproken om samen een koffie ofzo te gaan drinken. Het is snikheet (zeker 28 graden in de zon). Dus wordt het toch maar een ijsje van de beste ijsjesverkoper in Graz. Hij heeft een terras op de winkelstraat richting station die toch nog vrij rustig is. Het is ‘Italienisch Eis’ en de keuze is zo breed dat we er eerst vijf minuten staan te draaien en heen en weer te lopen om alle ijssoorten af te gaan. We zitten nog even op het terras en lopen dan langs een paar winkeltjes terug richting Kunsthaus waar onze fietsen staan. Vandaag was het een speciale dag waarop studenten gratis in een aantal museums binnen konden. Spijtig genoeg had ik niet zoveel tijd om daaraan deel te nemen. In het Kunsthaus ben ik ook al geweest en dat was toen eigenlijk niet bijster interessant. Radka en Denisa zijn er vandaag naar toe geweest en blijkt dat het er zelfs nog minder interessant op is geworden. :-) Na het ijsje gaan we terug naar huis. Ik probeer nog een beetje te werken en op te zoeken maar dan gaat er ineens wat tijd naar skypen en bloggen. Ach ja, morgen werk ik verder! De zwoele dagen in Graz maken het arbeiten gewoon iets moeilijker. :-) Tschau! X

Dag 96 en 97 in Graz

Zaterdag 9 mei ’09 en zondag 10 mei ’09

Na een ontspannende avond zie ik er al iets minder tegenop om vandaag even mijn tijd in een taak te steken. Met het weekendgevoel dat er toch wel is ga ik vrij rustig te werk. In de late namiddag kom ik toch nog even buiten want het weer is weer heerlijk warm. Ik fiets naar het centrum en stoot daar op een marktje op de Hauptplatz, aangename verassing! In de H&M kom ik nog iemand tegen die ik wel wat beter ken van mijn Duitse les. ’s avonds heb ik nog wat aangename gesprekken met een kotgenoot en even met meer kotgenoten dus ’s avonds verzet ik niet meer veel werk. Op zondag staan me weer wat Duitse teksten te wachten. Omdat het weer zo’n prachtig weer is kan ik het toch niet laten, die maar met halve concentratie in het zonnetje op het kerkplein te lezen. Gelukkig heb ik eerst binnen toch wat nuttig werk verzet. Zo wordt het zondag avond, ik kijk nog eens wat Duitse tv en het gaat mij eigenlijk al goed af. De Amerikaanse misdaadreeksen in het Duits gedubd zijn nog wel te overleven. :-)

Dag 95 in Graz

Vrijdag 8 mei ’09

Eindelijk vrijdag! Maar de drukte is nog niet voorbij. Ik heb in de namiddag een les waarvoor ik een tekst moest lezen en met discussie en presentatie, ik heb er dus al veel stress voor! Tussen twee lessen door ga ik bloed geven, of eerder plasma. Hier wordt je daar zelfs voor betaald dus das mooi meegenomen. Na een klein uur bloed te hebben laten aftappen en terug inspuiten heb ga ik naar mijn stressles. Uiteindelijk tikt het uur voorbij en voeg ik niet veel toe aan de discussie :-s. Onze groep had wel al afgesproken dat deze week één meisje de tekst zou lezen en de vraag erover zou beantwoorden in de plenum discussie… Na de les kan ik ben ik toch blij dat de week voorbij is. Ik ga inkopen doen en hoop op een plan dat tevoorschijn zal komen voor vanavond. Als ik de moed bijna wil opgeven komt er toch nog een plan op de proppen en even later zit ik op een zwoele vrijdagavond een cocktail te drinken in de Sporgasse, in het centrum, heerlijk! Samen met Radka zit ik op café met een Oostenrijkse uit Radka’s les. Eindelijk eens contact met echte Oostenrijkers! :-) Het is wel een gezellig en interessante avond. Na de cocktail wandelen we de Sporgasse naar beneden, terwijl we de steile straat naar beneden wandelen vind het Oostenrijks meisje 20 euro! Ze wil ons daarmee nog op een drankje trakteren in een ander café. Beneden, op de Hauptplatz aangekomen komen we dan nog een vriend van haar tegen die ons meeneemt naar een kleine maar erg gezellige Ierse pub. De barkeeper kan zelfs geen Duits! Zoals het hoort in een Ierse pub dus. :) We drinken wel iets minder Iers wegens gebrek aan zin in bier. Het wordt iets Spritzelachtig met witte wijn erin. Het smaakt in elk geval. Daarna gaan we elk naar huis en ga ik toch ontspannen mijn weekend in.

zondag 10 mei 2009

Dag 92, 93, 94 in Graz

Dinsdag 5 mei ’09, woensdag 6 mei ’09, donderdag 7 mei ’09

Ik heb vandaag, dinsdag examen Duits. Ik heb er bijster weinig voor voorbereid… een beetje op het vliegveld doorgenomen en dan vanmorgen op mijn kot nog een beetje. Andere vakken zijn belangrijker dus daar wil ik dan ook eerder mijn tijd in steken. In de voormiddag dus wat Duits en andere stof en in de namiddag examen en daarna les. ’s avonds moet ik ook nog werken aan taken allerhande. ’t Wordt echt een veel te drukke week. In het laat geraak ik gelukkig toch nog op de Stammtisch waar ik blij ben de mensen terug te zien na mijn Belgisch avontuur. Ik maak het niet te laat want hoewel ik morgen geen les heb, zal ik de hele dag moeten werken.

Woensdag wordt wat ik er van verwacht had, het lijkt een beetje op een examendag, het is prachtig weer. Echt warm maar ik zit de hele dag binnen om aan taken te werken en teksten te lezen. ’s Avonds kan ik gelukkig nog even buitenkomen, mijn concentratie is dan ook wel op. Om acht uur moet iedereen die mee naar Kroatië komt, zijn deel voor het huisje komen betalen bij Radka en Denisa. Elena (een Finse) zal het geld ontvangen en de huisjes boeken. De prijs is vrij goed als we ze helemaal vullen. We gaan uiteindelijk met 20 man! Dat zijn drie huisjes dus het ziet er wel naar uit dat het gezellig wordt! Een deel gaat van woensdag 20 mei tot zondag en een ander deel tot maandag. Er zijn verschillende auto’s dus er wordt ook op verschillende dagen gereden. En dan is er nog een unicum! Ik zal nederlands kunnen praten, heel af en toe. :- ) Er is last-minute nog een Nederlander, een geneeskunde student uit Rotterdag bijgehaald. Hij is pas dinsdagavond gevraagd en ook meteen overtuigd ( we kwamen nog een man tekort om alle bedden te vullen). De avond zelf is vrij rustig, een theetje en een beetje babbelen maar ik ben al blij dat ik andere mensen zie.

Donderdag wordt en niet rustiger op, heel veel les en daartussen moet ik nog een taak te zien af te drukken, te eten, … het is een gecross van hier naar ginder en ’s avond s heb ik dan ook barstende koppijn, een uitnodiging voor een avondlijke picknick in het park moet ik door de hoofdpijn en een tekst die op mij wacht dus afslaan.

Dag 90 - Antwerpen -> Graz

maandag 4 mei 09

Een hele dag onderweg en maar vliegen, en wachten, en alle mogelijke vervoersmiddelen nemen. Uiteindelijk kook ik 's avonds gewoon weer mijn potje op mijn kot in Graz.

Dag 88 - 90 in Antwerpen

Dag 87 in Graz – over Wenen en Brussel – Antwerpen

Donderdag 30 april 2009

erg volle dag in Graz en op het einde vlieg ik dan nog naar Brussel...

Dag 86 in Graz

Woensdag 29 april 2009
volgt

woensdag 6 mei 2009

Dag 85 in Graz

Dinsdag 28 april 2009

In de voormiddag heb ik geen les, nog herhalen dus? Nee hoor, Tine heeft te veel stress :-). Ik denk dat het al lang geleden is dat ik nog zo zenuwachtig ben geweest zo op voorhand. Ik voelde mij er dan ook vrij belachelijk bij. In de voormiddag kon ik mij dus niet echt meer concentreren, in de namiddag had ik dan eerst Duitse les. Alleen maar verwarrend! Eerst Duitse les en dan dat examen in het Engels! Gaan afleggen. Het examen was in elk geval niet wat ik er van verwacht had. Niet zozeer verbanden leggen en vergelijken maar stomme korte vragen die je zo’n beetje uit het hoofd moet leren. We zullen de resultaten dus wel afwachten!
Na het examen fiets ik recht naar de fietsenmaker om mijn beklag te doen over mijn slot. Ik kom er aan, leg de situatie uit en krijg een nieuw slot. Deze keer is het geel en niet exact hetzelfde. Het ziet er zelfs steviger uit! Ik loop dus al als ne gelukkige mens naar buiten. Voor de deur probeer ik het slot even, sleutel past erin, ik probeer de sleutel de draaien, en ja hoor daar loopt het al mis! De sleutel draait niet, ik dus weer naar binnen, laat het slot zien er krijg wéér een nieuw. Deze keer ziet het er wel exact hetzelfde uit als het vorige. Hij test het zelf ook uitgebreid. Nu loop ik met mijn vierde slot in drie maanden naar buiten! Tja, gelukkig is het niet de vierde fiets eh! Terug thuis begin ik aan een grote opruim, ik geraak echter niet ver want ik moet vroeg eten en zorgen dat ik om zeven uur aan de opera sta. Ik ga naar de musical ‘my fair lady’ zien. Als je zo de overschot tickets koopt is dat goedkoper. In elk geval, buiten dat we de ‘lady’ niet verstaan het eerste deel omdat ze zwaar dialect spreekt is het wel een aangenaam stuk. Mooie decors ook. Na het toneel gaat ieder naar huis, morgen heb ik ook weer gewoon les, maar ik heb dan toch wat after-examen ontspanning gehad.

maandag 4 mei 2009

Dag 84 in Graz

Maandag 27 april 2009

De dag voor het examen dus ik spartel mij door de laatste teksten en probeer het geheel zo’n beetje te leren. ’s Avonds is het een belangrijke avond, de mooiste kleren moeten uit de kasten gehaald worden want vandaag is het eindelijk: de verwelkoming door de burgemeester! Om twintig voor zes worden we verwacht voor het Rathaus. We worden ontvangen is een mooie, oude ontvangstruimte. De burgemeester vertelt hoe leuk hij het vindt dat wij hier zijn en twee Erasmusstudenten vertellen hoe leuk ze het vinden om hier te zijn :-). Wat kan de wereld toch mooi zijn! Voor de rest worden er rectoren en belangrijke personen allerhande bedankt en bedankt iedereen de burgemeester. Daarna mogen we op het balkon, dat uitzicht heeft op de Hauptplatz, vrij uniek zicht en het is wel de moeite. Daarna worden we naar een andere zaal geleid meer hapjes en wijn. (iets chiquer als de dag ervoor!) De burgemeester staat te wachten aan de deur, hij geeft iedereen een hand en vraagt vanwaar hij/zij komt. Bij mij kan er nog een extra boodschap af zelfs: Ah, Belgium, you’re the first! Het is erg gezellig in de mooie zalen van het stadhuis, iedereen eet zijn buikje vol, keurt de wijn goed en drinkt een extra glaasje en met een groep van zes à acht andere studenten, ga ik nadien nog even een koffie drinken. Het is vandaag zo’n heerlijk weer geweest dat we in het centrum, buiten op een terrasje kunnen zitten! Heerlijk! Daarna ga ik met een dosis cafeïne terug naar huis om de laatste keer mijn notities door te nemen.

Dag 83 in Graz

Zondag 26 april 2009

Door mijn extreme vroege slaapgedrag sta ik de volgende morgen voor dag en dauw op. (al klinkt dat meer zes uur dan het eigenlijk uur :-) ) ’t wordt en hele studiedag, ’s avonds, zo rond vijf uur begint het al, zijn we uitgenodigd voor iets dat ‘international the’ heet. De bedoeling is dat alle culturen elkaar tegenkomen en wat praten. (dat ik nu net wat Erasmus voor een groot deel betekent, dus weinig origineel, maar goed.) Ze lokten ons eigenlijk met het beloven van een gratis buffet. Dus wij daarheen!
Als we daar uiteindelijk aankomen beloofd het iets vreemds te worden. We moeten opschrijven welke talen we spreken en ik wordt naast een oude, Oostenrijkse mevrouw gezet. Na een babbeltje met de Oostenrijkse dame, begint er één of andere show. Dat valt wel tegen want ik ben hier met razende honger naar toe gekomen. Het eerst half uur valt wel mee, kinderen die iets op een viool komen spelen (tot vier stukken toe weliswaar) en de sponserende organisatie worden bedankt. Maar daar blijft het helaas niet bij! Willen of niet, we worden ‘geëntertaind’ door een Duitser die in Oostenrijk woont, mopjes maakt, zingt en ons probeert te laten zingen, … dit wordt toch al verdacht en na twee uur, klinken eindelijk de verlossende woorden dat het buffet geopend is! Bestorming! Na de hapjes (broodjes met vanalles en ook een paar dessertkoekjes + cakejes) ga ik terug naar huis.

Dag 82 in Graz: Weinstrasse

Zaterdag 25 april 2009

Vandaag, zaterdag, de langverwachte en beruchte wijntrip! Ik sta vroeg op om nog langs de uni te kunnen gaan vooraleer de bus vertrekt. Ik laat één fiets dus even zonder slot in de fietsenstalling staan en fiets met de andere naar de uni. Daar ga ik de slides van de lessen van het vak waarvan ik dinsdag examen heb afdrukken. Sinds kort staat er eindelijk geld op mijn studentenkaart dus nu kan ik de magische wereld van print- en kopie-systemen in Graz ontdekken. Na een beetje hulp te hebben gevraagd, slaag ik er dan toch in om een dik pak slides uit de printer te laten glijden. :-) Ik fiets terug naar huis, neem m’n gerief want om tien uur vertrek de bus aan de opera. De wijntrip zelf is wel leuk en zelfs interessant. We leren welke soort wijn hier gemaakt wordt en hoe ze gemaakt wordt. Kanttekening: al vertelden ze trots over hun de soort druif die hier geteeld wordt en dat het klimaat voor die druif, hier, enkel in deze streek in Oostenrijk ideaal is, toch kunnen ze niet zeggen dat Oostenrijkse wijnen de top halen. Al zijn ze vooruitstrevend met de draaidop! :) (en Oostenrijkers zijn niet bekend voor extreem vooruitstrevend gedrag.. zou ik spontaan denken). Uiteraard leerden we de wijn ook proeven. We deden dat op twee locaties. De eerste was echt leren proeven en maar met drie wijnen. De tweede was een stuk of twintig wijnen en drie schnaps. De enige fout die permanent aanwezig was, was dat we de wijn niet moesten uitspuwen. Na deze fameuze proeverij zijn we nog naar een derde locatie gereden waar we eten en drinken kregen (deze keer ook niet-wijn-dranken). Na de trip, we waren rond negen uur terug in Graz, ben ik direct gaan slapen. Om de volgende dag weer helemaal ‘sober’ aan de dag te beginnen.

Dag 81 in Graz: Dass kannst du doch nicht glauben?! Der Schloß funktioniert wieder nicht!

Vrijdag 24 april 2009

Het is al van even geleden, maar ik had het al half en half geschreven dus zet ik mijn verslagje er toch nog even op! Vrijdag neemt de stress voor het examen van dinsdag wel toe. Ik heb les in de voormiddag en de namiddag probeer ik te studeren. Zaterdag kan ik de hele dag niets doen dus heb ik eigenlijk nog maar drie dagen, maar die drie dagen zijn niet zonder nevenactiviteiten. :-) Tussen de les en het studeren ga ik ook even langs de fietsenmaker. Ik durf zelf al bijna niet binnen gaan want ik ben daar nu al zooo vaak binnen en buiten gelopen. Het blijkt ook niet nodig te zijn als ik op het kruispunt ervoor Radka en Denisa tegenkom. Radka moet ook naar die fietsenmaker dus zij gaat binnen, koopt het goedkoopste slot voor mij en ik wacht buiten bij de fietsen. Thuis aangekomen, ga ik de tang van mijn kotgenoot halen om mijn slot met gebroken sleutel door te knippen. Ik knip het door en doe het nieuwe slot open en weer dicht rond de fiets. Waarom ik deze ceremonie zo gedetailleerd omschrijf? Na mijn slot te hebben gesloten, wil ik de sleutel er weer uithalen… maar in plaats van enkel de sleutel, komt ook de cilinder (waarin je de sleutel zo moet draaien) ook los! Met een beetje moeite krijg ik het slot weer los. Dit slot is ook al naar de vaan! Pech, pech, pech! Alle fietsproblemen op een hoopje. Nu heb ik helemaal geen slot meer. Gelukkig heb ik nog de sleutel van de het slot van die kotgenoot die op wereldreis is en wiens fiets ik mocht gebruiken. Ik kan dus tijdelijk die twee fietsen aan elkaar vast maken.