verslag vrijdag 27 februari 09
Vanmorgen was het niet overdreven vroeg, hoewel ik toch niet al te vast geslapen heb. Mijn vreemde buur Andy, de fotograaf vertrekt hier rond 6.30h denk ik. Ik hoor dat dan wel vermits hij onder het deel loopt waar ik boven slaap. (maar ’t is niet dat hij door mijn kamer moet hoor… Dat zou nogal vreemd zijn.) We moesten om negen uur in het appartement van mama, papa, Toon en Lotte zijn. We ontbeten daar en om tien uur vertrokken ze met z’n allen terug richting België. Allemaal in de auto en daar stond ik dan. Weer alleen in het zonovergoten Graz. Ik wandelde het eerste stukje terug want het was stralend weer en ik had wel behoefte aan wat frisse lucht. Ik had niets gepland vandaag dus dat was vrij raar. Na vier volle dagen was er ineens geen activiteit meer. Ik kwam voorbij een Arabische winkel met grote vierkanten zijden sjaaltjes. (mama had en al ontdenkt en toen ik hem zag wist ik direct dat het deze was). Ik vond het wel de moment om iets te kopen voor mezelf en kocht er een pracht van een sjaal. :-) Nadien nam ik toch maar de tram voor de rest van de tocht. Terwijl ik op de tram stond te wachten zag ik iets wat me lichtjes choqueerde. Er stond een dakloze vrouw (ik ga ervan uit dat ze dakloos was, zo zag ze eruit) in de vuilbak naast de tramhalte te zoeken. Das schrijnend maar dat heb ik nu al wel meer gezien. Maar opeens vind ze een slablad ik die vuilbak. Gewoon, tussen het andere afval. Ze kijkt er eens naar en eet het vrolijk op terwijl ze verder zoekt. Even later is mijn tram er en weer een paar minuten later ben ik op mijn kot. Ik begin aan de opruim van de nieuwe lading spullen die uit België zijn aangekomen. Ik zoek mijn vakken en wanneer ik les heb op. En probeer te mailen met de UA. Kortom, ik probeer wat organisatorisch werk in te halen. In de late namiddag komt Johann me vragen of ik honger heb. ’t Is nog maar vier uur, half vijf dus ik zeg toch maar van niet. Over een uur dan wel? Ja dan misschien wel. Hij zal iets klaarmaken en ik draag wat ingrediënten bij. Rond half zes roept hij Andy en mij aan tafel. We blijven vrij lang tafelen want ineens is het zeven uur. Antonio komt tijdens het eten even dag zeggen en nodigt ons uit voor zijn afscheidsdrink. Blijkt dat hij morgen uit zijn kot vertrekt… had ik dus volledig gemist! We besluiten om samen met het kot (Marie, Andy en Johann) ernaar toe te gaan. Rond negen uur vertrekken we. Het wordt niet ongelofelijk laat maar ‘t is wel heel gezellig. Goed om zo eens iets met het kot te doen. ’t Zijn echt vriendelijke en grappige mensen. En die jongens zijn hier razend enthousiast over mijn accent. (die Andy en Johann) Na een paar biertjes gaan we samen terug naar huis. Thuis aangekomen kruip ik toch maar meteen mijn bed in. (Ik voel er niet veel voor om op dit uur naar Duitse tv te gaan kijken.) Mijn dag heeft dan toch een leuke, onverwachte wending gekregen. Liebe Grüβe.
zaterdag 28 februari 2009
vrijdag 27 februari 2009
Dag 21, 22, 23, 24 in Graz
verslag maandag 23/02, dinsdag 24/02, woendag 25/02, donderdag 26/02
Ik heb er een kleine vakantie op zitten. Ik had ook officieel vakantie (alle universiteitsstudenten, niet de scholen, die hadden vorige week). In elk geval kwam mijn vakantie perfect overeen met krokus. Zondagavond kwamen mama, papa, Toon, Lotte en Stefan dus aan. Daar was ik vorige keer gebleven. Maandag deden we een verkennende wandeling door de stad met pogingen van mijner wegen deze wandeling zo gegidst mogelijk te maken. ’s Morgens gingen Stefan en ik in het gezellige stadscentrum ontbijten. De rest beklom Schlossberg en we spraken af samen voor de middag te eten en van daaruit de tocht te beginnen. We gingen met de tram naar het centrum, eerste werk: toeristische dienst. Van daar deden we de klassiekers: mausoleum, kerk, oude gebouwen, dubbele wenteltrap, … Tegen de avond gingen we terug naar het appartement. Daar aten we samen en Stefan en ik gingen achteraf nog iets drinken. Een mooie toeristendag. Dinsdag bezochten we het murinsel (een moderne brug over de rivier de mur, je kan er ook een koffie drinken want het is een café op het water), dat had ik zelf ook nog niet bekeken (opgespaard voor nu). We zagen vandaag ook de universiteit. (das een oud en reusachtig gebouw) (ik had een gesprek met mijn academic advisor over de vakken die ik zou nemen.) Stefan en ik beklommen Schlossberg. We wilden het stadsmuseum bezoeken maar het was uitzonderlijk gesloten omdat het Faschendinstag was. (carnaval) We keken dan maar naar de carnavalsstoet, grappig en een volksfeest maar niet te vergelijken met de echte carnavalssteden. Daarna warmden we even op en gingen we naar Ikea! Jaja, geen familieuitstap zonder ikeavermelding. Ik moest nog een bureau en een paar kleine dingen voor op mijn kot hebben. Het wordt helemaal mijn ding! Ik krijg zaterdag ook een zetel (waar je ook een bed van kunt maken). Vorige vrijdag kon ik een salontafel van mijn medebewoner krijgen dus ’t is alles erop en eraan. :-) Ik heb een ‘living’gedeelte beneden en ik slaap boven (duplex). Maar we waren in Ikea gebleven. Uiteraard een top-uitstap. We waren waardige toeristen in de Oostenrijkse Ikea en konden het zelfs niet laten frieten met ballekes te eten. Voldaan en met bureau gingen we weer, via mijn kot, naar het appartement. Stefan en ik bouwden de bureau :-) en daarna gingen we avondeten op het appartement. ’s Avonds was het Stammtisch voor alle Erasmusstudenten in de Propeller (zoals elke dinsdag, om de twee weken). Stefan ging mee en deed zijn intrede in de Erasmuswereld. We bleven niet lang want de volgende dag gingen we skiën en ik ging vooral om zes uur op staan. Ik moest me voor het skiën nog inschrijven voor de sport. Er is hier super veel keuze, het is goedkoop en heel gegeerd. Dus je moet er als de kippen bij zijn. Een paar andere meisjes zeiden mij dat ze er om zeven uur gingen staan, om om acht uur als eerst binnen te kunnen en te registreren. Ik ben zo zot om mee te doen. Want hier komt het toppunt: ik ben niet ingeschreven. Ik was er om zeven uur, wachtte tot acht, ging binnen met formulier en ik mocht met datzelfde formulier weer naar buiten lopen want mijn keuze zat vol. Ik wou badminton voor beginners doen. En ze hadden geen plaatsen vrij gehouden voor erasmusstudenten! De gevorderde ga ik niet proberen, dan moet je laten zien wat je kan en dan kiezen ze je of niet, het kost dubbel zo veel en is twee en een half uur per week (aan één stuk, iets te lang naar mijn goesting). Ik zal dus gewoon wel lopen. Ik heb mijn loopschoenen hier nu toch. Én een ipod, én een rustige buurt dus de situatie kan niet beter. In elk geval, om kwart na acht staan Stefan voor de uni en nemen we samen de bus naar het appartement. We ontbijten daar en vertrekken om negen uur naar het skigebied! We gaan skiën in Slovenië. De sneeuw ligt super, de pistes zijn rustig en het is zonnig. Zalig dus! ’s Middag picknicken we en drinken een warme chocomelk, vakantie! ’s Avonds rijden we terug naar Graz (skigebied ligt op twee uur rijden ongeveer). Mama heeft het eten al gemaakt, we hebben ook niet veel tijd want om half acht moeten we in de Opera zijn. We gaan naar het ballet van het zwanenmeer kijken. Het valt een beetje tegen maar ’t is toch ontspannend, een heel andere wending na zo’n dagje Skifahren… Nadien vinden we een gezellig café voor een kleine nabespreking :-) Neenee, we drinken gewoon iets, die nabespreking hadden we in de pauze van het ballet al gefixt. :-). Nadien splitsen we op. Richting kot en richting appartement. (Het appertement was echt super trouwens, ruim, proper, goed uitgerust. Als iemand ooit iets zou willen huren in Graz, ask papa ;) ) De volgende morgen kan in uitslapen tot acht uur (tegenover zes uur is dat al de moeite). We gaan terug skiën in Slovenië. Alleen doen we nu een ander deel van het skigebied. Hier zijn iets meer pistes, wat het wel leuker maakt. We picknicken weer in de zon, ontdekken de beste pizza’s van heel de streek hier en sluiten met een stukje van zo’n pizza af, bij sluiting van de pistes om vier uur. Daarna rijden we weer naar Graz. Stefan en ik gaan samen iets eten en na wat zoeken en rondlopen komen we uiteindelijk echt in het allerbeste terecht. Het is een Indisch restaurant en het eten is echt typisch Indisch en heerlijk klaar gemaakt. Als je ooit een goei Indisch restaurant zoekt :-).
Voila, vier dagen, echt vakantie in mijn eigen thuisstad voor een half jaar. Ciao! (dat zeggen hier alle jongeren als ze vertrekken of als je zelf weggaat.) X
Ik heb er een kleine vakantie op zitten. Ik had ook officieel vakantie (alle universiteitsstudenten, niet de scholen, die hadden vorige week). In elk geval kwam mijn vakantie perfect overeen met krokus. Zondagavond kwamen mama, papa, Toon, Lotte en Stefan dus aan. Daar was ik vorige keer gebleven. Maandag deden we een verkennende wandeling door de stad met pogingen van mijner wegen deze wandeling zo gegidst mogelijk te maken. ’s Morgens gingen Stefan en ik in het gezellige stadscentrum ontbijten. De rest beklom Schlossberg en we spraken af samen voor de middag te eten en van daaruit de tocht te beginnen. We gingen met de tram naar het centrum, eerste werk: toeristische dienst. Van daar deden we de klassiekers: mausoleum, kerk, oude gebouwen, dubbele wenteltrap, … Tegen de avond gingen we terug naar het appartement. Daar aten we samen en Stefan en ik gingen achteraf nog iets drinken. Een mooie toeristendag. Dinsdag bezochten we het murinsel (een moderne brug over de rivier de mur, je kan er ook een koffie drinken want het is een café op het water), dat had ik zelf ook nog niet bekeken (opgespaard voor nu). We zagen vandaag ook de universiteit. (das een oud en reusachtig gebouw) (ik had een gesprek met mijn academic advisor over de vakken die ik zou nemen.) Stefan en ik beklommen Schlossberg. We wilden het stadsmuseum bezoeken maar het was uitzonderlijk gesloten omdat het Faschendinstag was. (carnaval) We keken dan maar naar de carnavalsstoet, grappig en een volksfeest maar niet te vergelijken met de echte carnavalssteden. Daarna warmden we even op en gingen we naar Ikea! Jaja, geen familieuitstap zonder ikeavermelding. Ik moest nog een bureau en een paar kleine dingen voor op mijn kot hebben. Het wordt helemaal mijn ding! Ik krijg zaterdag ook een zetel (waar je ook een bed van kunt maken). Vorige vrijdag kon ik een salontafel van mijn medebewoner krijgen dus ’t is alles erop en eraan. :-) Ik heb een ‘living’gedeelte beneden en ik slaap boven (duplex). Maar we waren in Ikea gebleven. Uiteraard een top-uitstap. We waren waardige toeristen in de Oostenrijkse Ikea en konden het zelfs niet laten frieten met ballekes te eten. Voldaan en met bureau gingen we weer, via mijn kot, naar het appartement. Stefan en ik bouwden de bureau :-) en daarna gingen we avondeten op het appartement. ’s Avonds was het Stammtisch voor alle Erasmusstudenten in de Propeller (zoals elke dinsdag, om de twee weken). Stefan ging mee en deed zijn intrede in de Erasmuswereld. We bleven niet lang want de volgende dag gingen we skiën en ik ging vooral om zes uur op staan. Ik moest me voor het skiën nog inschrijven voor de sport. Er is hier super veel keuze, het is goedkoop en heel gegeerd. Dus je moet er als de kippen bij zijn. Een paar andere meisjes zeiden mij dat ze er om zeven uur gingen staan, om om acht uur als eerst binnen te kunnen en te registreren. Ik ben zo zot om mee te doen. Want hier komt het toppunt: ik ben niet ingeschreven. Ik was er om zeven uur, wachtte tot acht, ging binnen met formulier en ik mocht met datzelfde formulier weer naar buiten lopen want mijn keuze zat vol. Ik wou badminton voor beginners doen. En ze hadden geen plaatsen vrij gehouden voor erasmusstudenten! De gevorderde ga ik niet proberen, dan moet je laten zien wat je kan en dan kiezen ze je of niet, het kost dubbel zo veel en is twee en een half uur per week (aan één stuk, iets te lang naar mijn goesting). Ik zal dus gewoon wel lopen. Ik heb mijn loopschoenen hier nu toch. Én een ipod, én een rustige buurt dus de situatie kan niet beter. In elk geval, om kwart na acht staan Stefan voor de uni en nemen we samen de bus naar het appartement. We ontbijten daar en vertrekken om negen uur naar het skigebied! We gaan skiën in Slovenië. De sneeuw ligt super, de pistes zijn rustig en het is zonnig. Zalig dus! ’s Middag picknicken we en drinken een warme chocomelk, vakantie! ’s Avonds rijden we terug naar Graz (skigebied ligt op twee uur rijden ongeveer). Mama heeft het eten al gemaakt, we hebben ook niet veel tijd want om half acht moeten we in de Opera zijn. We gaan naar het ballet van het zwanenmeer kijken. Het valt een beetje tegen maar ’t is toch ontspannend, een heel andere wending na zo’n dagje Skifahren… Nadien vinden we een gezellig café voor een kleine nabespreking :-) Neenee, we drinken gewoon iets, die nabespreking hadden we in de pauze van het ballet al gefixt. :-). Nadien splitsen we op. Richting kot en richting appartement. (Het appertement was echt super trouwens, ruim, proper, goed uitgerust. Als iemand ooit iets zou willen huren in Graz, ask papa ;) ) De volgende morgen kan in uitslapen tot acht uur (tegenover zes uur is dat al de moeite). We gaan terug skiën in Slovenië. Alleen doen we nu een ander deel van het skigebied. Hier zijn iets meer pistes, wat het wel leuker maakt. We picknicken weer in de zon, ontdekken de beste pizza’s van heel de streek hier en sluiten met een stukje van zo’n pizza af, bij sluiting van de pistes om vier uur. Daarna rijden we weer naar Graz. Stefan en ik gaan samen iets eten en na wat zoeken en rondlopen komen we uiteindelijk echt in het allerbeste terecht. Het is een Indisch restaurant en het eten is echt typisch Indisch en heerlijk klaar gemaakt. Als je ooit een goei Indisch restaurant zoekt :-).
Voila, vier dagen, echt vakantie in mijn eigen thuisstad voor een half jaar. Ciao! (dat zeggen hier alle jongeren als ze vertrekken of als je zelf weggaat.) X
maandag 23 februari 2009
Dag 19 en 20 in Graz
zaterdag 21 en zondag 22/02
Verslag van het weekend! Op zaterdag werd ik wakker in mijn eigen kamer, heerlijk, geen opstaanstress, niemand die eventueel de kamer nodig zou hebben. Ik sta rustig op, registreer me online voor de uni en bekijk de vakken eens. Ik moest mijn vakken in België al kiezen dus ik zal niet zo veel kunnen veranderen. En dan is er ook nog een vak in België waar ik vanuit hier een taak voor moet maken. Das toch ook echt ni goed. Ik zit daar totaal ni in en dan moet ik er even in vliegen terwijl ik volgende week vanaf maart) ook mijn eerste lessen heb. Maar we zijn nu nog maar bij zaterdagmiddag. Om half twee had ik afgesproken met twee meisjes om te gaan wandelen buiten te stad. Een Tsjechische, Radka en een Finse, Elena, die tweede kende ik nog niet. We namen tram één uit de stad. Das echt maf: je neemt hier de tram tot de terminus en je zit in een gebied afgelegener dan de ardennen. We maakten een wandeling over bergen en door bossen. Even uitwaaien en een niet te zware wandeling. ’t Was echt ontspannend. Toen we op de bus terug aan het wachten waren, hadden we het onder andere over de Oostenrijkse lekkernij die ze hier in elke winkel en bakker naar je hoofd smijten: Krapfen, het is een soort van boule de Berlin, dat waar de leraar vrijdag ook mee trakteerde. Blijkt dus dat ze dat maken voor carnaval. Iedereen eet en bakt het dan massaal. Al helemaal verlekkert op deze krapfen stapten we van de bus over op de tram en wat zagen we daar. Op dit pleintje stonden ze gewoon gratis krapfen uit te delen! Na een lekker vieruurtje kwam ik rond half vijf terug thuis. Ik moest nog even naar de winkel want op zondag zijn hier zelfs de bakkers gesloten.. Daarna begon ik aan het eten. ’s Avonds vierde we de verjaardag van een huisgenootje. Maria werd 22. Er werd veel geklonken en geschonken maar de cake (die Johann maakte) was niet te eten. Ach ja, ’t is het gebaar dat telt zeker. Daarna ging ik naar het studentenheim van Denisa en Radka, we hadden daar afgesproken omdat er een feestje was van erasmussers in de kelder. Radka sliep al toen ik aankwam want ze was ziek geworden en moest morgen gaan skiën. We zaten nog eventjes in hun keuken met een paar andere en daarna gingen we eens kijken naar het feestje. Er was gewoon een dj en je drank moest je zelf meenemen maar we waren voorzien. Als het in de kelder zo’n beetje op z’n einde liep ging het feestje in verschillende kamers nog was door. Ik heb me in elk geval super geamuseerd hoewel ik niet veel mensen echt kende. Op de terugweg moest in door de sneeuw naar huis fietsen. 100% Graz :-). Zondag sliep ik uit en reorganiseerde ik mijn hele kamer. Ik creëerde een zithoek en verhuisde het slaapgedeelte naar boven. Ik kreeg een salontafel te pakken van een andere kotbewoner en ook een staanlamp. Nu alleen nog de bureau maar ik heb al iets gezien in Ikea dat niet te duur is. Zaterdag(28/2) krijg ik nog een zetelbed van een andere kotbewoner. Dat ben ik helemaal gesettlet se. Toen ik de laatste rommeltjes aan het opruimen was kreeg ik telefoon. Stefan and the family arrived! :) Ik ging naar de jeugdherberg en van daaruit trokken we terug het centrum in om iets te eten en de eerste beelden van de stad. Morgen meer sightseeing! Na het eten kwamen ze nog even mijn kot bezichtigen en kreeg ik er nog een halve vrachtwagen met spullen bij. ’t Zal toch aangenamer zijn met iets meer bezittingen. Tot zover het weekend! Auf wiederschreiben!
Verslag van het weekend! Op zaterdag werd ik wakker in mijn eigen kamer, heerlijk, geen opstaanstress, niemand die eventueel de kamer nodig zou hebben. Ik sta rustig op, registreer me online voor de uni en bekijk de vakken eens. Ik moest mijn vakken in België al kiezen dus ik zal niet zo veel kunnen veranderen. En dan is er ook nog een vak in België waar ik vanuit hier een taak voor moet maken. Das toch ook echt ni goed. Ik zit daar totaal ni in en dan moet ik er even in vliegen terwijl ik volgende week vanaf maart) ook mijn eerste lessen heb. Maar we zijn nu nog maar bij zaterdagmiddag. Om half twee had ik afgesproken met twee meisjes om te gaan wandelen buiten te stad. Een Tsjechische, Radka en een Finse, Elena, die tweede kende ik nog niet. We namen tram één uit de stad. Das echt maf: je neemt hier de tram tot de terminus en je zit in een gebied afgelegener dan de ardennen. We maakten een wandeling over bergen en door bossen. Even uitwaaien en een niet te zware wandeling. ’t Was echt ontspannend. Toen we op de bus terug aan het wachten waren, hadden we het onder andere over de Oostenrijkse lekkernij die ze hier in elke winkel en bakker naar je hoofd smijten: Krapfen, het is een soort van boule de Berlin, dat waar de leraar vrijdag ook mee trakteerde. Blijkt dus dat ze dat maken voor carnaval. Iedereen eet en bakt het dan massaal. Al helemaal verlekkert op deze krapfen stapten we van de bus over op de tram en wat zagen we daar. Op dit pleintje stonden ze gewoon gratis krapfen uit te delen! Na een lekker vieruurtje kwam ik rond half vijf terug thuis. Ik moest nog even naar de winkel want op zondag zijn hier zelfs de bakkers gesloten.. Daarna begon ik aan het eten. ’s Avonds vierde we de verjaardag van een huisgenootje. Maria werd 22. Er werd veel geklonken en geschonken maar de cake (die Johann maakte) was niet te eten. Ach ja, ’t is het gebaar dat telt zeker. Daarna ging ik naar het studentenheim van Denisa en Radka, we hadden daar afgesproken omdat er een feestje was van erasmussers in de kelder. Radka sliep al toen ik aankwam want ze was ziek geworden en moest morgen gaan skiën. We zaten nog eventjes in hun keuken met een paar andere en daarna gingen we eens kijken naar het feestje. Er was gewoon een dj en je drank moest je zelf meenemen maar we waren voorzien. Als het in de kelder zo’n beetje op z’n einde liep ging het feestje in verschillende kamers nog was door. Ik heb me in elk geval super geamuseerd hoewel ik niet veel mensen echt kende. Op de terugweg moest in door de sneeuw naar huis fietsen. 100% Graz :-). Zondag sliep ik uit en reorganiseerde ik mijn hele kamer. Ik creëerde een zithoek en verhuisde het slaapgedeelte naar boven. Ik kreeg een salontafel te pakken van een andere kotbewoner en ook een staanlamp. Nu alleen nog de bureau maar ik heb al iets gezien in Ikea dat niet te duur is. Zaterdag(28/2) krijg ik nog een zetelbed van een andere kotbewoner. Dat ben ik helemaal gesettlet se. Toen ik de laatste rommeltjes aan het opruimen was kreeg ik telefoon. Stefan and the family arrived! :) Ik ging naar de jeugdherberg en van daaruit trokken we terug het centrum in om iets te eten en de eerste beelden van de stad. Morgen meer sightseeing! Na het eten kwamen ze nog even mijn kot bezichtigen en kreeg ik er nog een halve vrachtwagen met spullen bij. ’t Zal toch aangenamer zijn met iets meer bezittingen. Tot zover het weekend! Auf wiederschreiben!
zaterdag 21 februari 2009
Dag 18 in Graz
verslag vrijdag 20 februari 2009
Vanmorgen ben ik dus vroeg opgestaan om nog wat te herhalen voor het examen. Zo veel tijd had ik ook niet dus vertrok ik uiteindelijk niet al toe grondig voorbereid naar het examen. Maar het was een schrijfexamen en een klein beetje mondeling dus die vaardigheden kan je toch niet in één avond leren. We moesten een tekst van 100 woorden schrijven en een andere van 150 woorden dus we waren wel even zoet. Het laatste deel van de les moesten we nog even mondeling een stelling bij hem beantwoorden, niet te lang en niet te moeilijk dus al bij al veel het wel mee. Ik heb wel geen flauw idee hoe ik ooit de punten te weten ga komen.
Na de les at ik nog even mijn boterhammen op met Denisa. Ik leerde bij over de discriminatie van de Gypsies. Na een korte middagpauze moest ik om één uur weer naar een oriëntatie van de universiteit. De andere van de Duitse les hadden die op 4 februari al gehad maar ik had dat toen niet helemaal door en miste die dus. Het was wel interessant maar veel dingen wist ik ondertussen ook al wel: het sportaanbod, de studentenvereniging esn, de activiteiten, …
In de namiddag hadden we nog een vrijblijvende filmnamiddag van de leraar van de Duitse les. Door de oriëntatie kwam ik iets te laat maar miste niet veel van de film. We zagen ‘Die Welle’ en kregen daarbij van die Oostenrijkse bollen, met bloemsuiker op, ben de naam vergeten. Het ziet eruit als ‘boule de Berlin’ maar het is lekkerder en er zit confituur in. Hmm, als u hierheen trekt, zeker het proberen waard! Momenteel is het trouwens in de aanbieding in elke bakker! Na de les spraken we af om in de tree monkeys iets te gaan drinken. Een Amerikaans meisje: Alicia, een andere Amerikaan Brendan, zij nodigden veel mensen uit maar er zijn er ook veel die vannacht met de feesttrein naar Venetië gaan om daar op zaterdag carnaval te vieren. In elk geval ’s avonds had ik iets gepland. Ik kwam thuis rond 17h denk, wil naar MIJN kamer gaan en wat zie ik… De kamer staat nog vol rommel van de andere. Ik was goedgezind en had zin om mijn kamer in te richten. In één slag was ik bij deze woest. Even later skypte ik met stefan en heb ik mijn huisgenoten, met de gepaste Engelse terminologie uitgescholden. Ik kampeer al twee weken, die kamer had vijf uur eerder vrij kunnen zijn. Ik moet daar even weg dus ga naar de winkel. Als ik terugkom duik ik meteen in mijn tijdelijke kamer, daar komen ze zeggen dat de kamer leeg is en klaar om ingenomen te worden. Ze hadden mij duidelijk horen schelden want er volgden zelfs excuses voor de vertraging. Om 19h zat ik dus eindelijk in mijn eigen kamer en kon deze een beetje inrichten. Om half tien vertrek ik naar de three Monkeys. Onderweg heb ik afgesproken met Denisa, daar aangekomen, vinden we Alicia en Brendan en de Russische Roman (ook van de klas). De Three Monkeys blijkt de bon van Alicia niet te aanvaarde om vrijdagavond en we gaan naar een andere bar. Dit blijkt een sfeervolle en toffe cocktailbar te zijn. Met z’n vijven hebben we een leuke avond. En ’s nacht kan ik terugwandelen naar my one and only OWN room. Voila, daar ga ik nu ook slapen. Sleep tight! Gute Nacht!
Tine
Vanmorgen ben ik dus vroeg opgestaan om nog wat te herhalen voor het examen. Zo veel tijd had ik ook niet dus vertrok ik uiteindelijk niet al toe grondig voorbereid naar het examen. Maar het was een schrijfexamen en een klein beetje mondeling dus die vaardigheden kan je toch niet in één avond leren. We moesten een tekst van 100 woorden schrijven en een andere van 150 woorden dus we waren wel even zoet. Het laatste deel van de les moesten we nog even mondeling een stelling bij hem beantwoorden, niet te lang en niet te moeilijk dus al bij al veel het wel mee. Ik heb wel geen flauw idee hoe ik ooit de punten te weten ga komen.
Na de les at ik nog even mijn boterhammen op met Denisa. Ik leerde bij over de discriminatie van de Gypsies. Na een korte middagpauze moest ik om één uur weer naar een oriëntatie van de universiteit. De andere van de Duitse les hadden die op 4 februari al gehad maar ik had dat toen niet helemaal door en miste die dus. Het was wel interessant maar veel dingen wist ik ondertussen ook al wel: het sportaanbod, de studentenvereniging esn, de activiteiten, …
In de namiddag hadden we nog een vrijblijvende filmnamiddag van de leraar van de Duitse les. Door de oriëntatie kwam ik iets te laat maar miste niet veel van de film. We zagen ‘Die Welle’ en kregen daarbij van die Oostenrijkse bollen, met bloemsuiker op, ben de naam vergeten. Het ziet eruit als ‘boule de Berlin’ maar het is lekkerder en er zit confituur in. Hmm, als u hierheen trekt, zeker het proberen waard! Momenteel is het trouwens in de aanbieding in elke bakker! Na de les spraken we af om in de tree monkeys iets te gaan drinken. Een Amerikaans meisje: Alicia, een andere Amerikaan Brendan, zij nodigden veel mensen uit maar er zijn er ook veel die vannacht met de feesttrein naar Venetië gaan om daar op zaterdag carnaval te vieren. In elk geval ’s avonds had ik iets gepland. Ik kwam thuis rond 17h denk, wil naar MIJN kamer gaan en wat zie ik… De kamer staat nog vol rommel van de andere. Ik was goedgezind en had zin om mijn kamer in te richten. In één slag was ik bij deze woest. Even later skypte ik met stefan en heb ik mijn huisgenoten, met de gepaste Engelse terminologie uitgescholden. Ik kampeer al twee weken, die kamer had vijf uur eerder vrij kunnen zijn. Ik moet daar even weg dus ga naar de winkel. Als ik terugkom duik ik meteen in mijn tijdelijke kamer, daar komen ze zeggen dat de kamer leeg is en klaar om ingenomen te worden. Ze hadden mij duidelijk horen schelden want er volgden zelfs excuses voor de vertraging. Om 19h zat ik dus eindelijk in mijn eigen kamer en kon deze een beetje inrichten. Om half tien vertrek ik naar de three Monkeys. Onderweg heb ik afgesproken met Denisa, daar aangekomen, vinden we Alicia en Brendan en de Russische Roman (ook van de klas). De Three Monkeys blijkt de bon van Alicia niet te aanvaarde om vrijdagavond en we gaan naar een andere bar. Dit blijkt een sfeervolle en toffe cocktailbar te zijn. Met z’n vijven hebben we een leuke avond. En ’s nacht kan ik terugwandelen naar my one and only OWN room. Voila, daar ga ik nu ook slapen. Sleep tight! Gute Nacht!
Tine
vrijdag 20 februari 2009
Dag 17 in Graz
verslag donderdag 19 februari 2009
Donderdag, laatste lesdag Duitse les want morgen is het examen. Een beetje moe van de iets kortere nacht sta ik op om naar de les te gaan. Met een blauwe hemel en de zon in de straten kan ik weer naar de uni wandelen. De uitdrukking: de ochtendstond heeft goud in de mond zou je hier toch alledaagser kunnen noemen als in België. In de namiddag hebben we om 13h weer informatie van de universiteit. Vandaag gaat het over hoe we ons moeten registreren voor de verschillende lessen die we willen volgen. Het is een heel online systeem waarbij we ons voor elk vak moeten inschrijven. We hebben ook een blad gekregen met een afspraak met de ‘academic adviser’ van ieders studiegebied. Zij moeten ons dan helpen met de meer inhoudgerichte kant van de vakken die we willen kiezen. Het enige minpuntje is dat de afspraken met de academic advisors NA de deadline voor de inschrijving voor de vakken valt. De informatie zelf duurt gelukkig niet zo lang als gisteren. Rond twee uur, half drie kunnen we alweer vertrekken. Ik loop samen met Sara naar huis en we besluiten nog een koffietje te gaan drinken samen. Zij heeft ook nog niet geluncht dus we gaan naar Posaune, één van de vier pizzaplaces. Als we daar binnenkomen zien we Denisa samen met een Tsjechische vriend aan een tafeltje zitten. We gaan met z’n vieren aan een groter tafeltje zitten en hebben een gezellige en grappige babbel. Altijd leuk om zoiets nog te doen voor je op je eentje naar huis gaat. Na een uurtje gaan we allemaal naar huis. Als ik thuis aankom, in mijn tijdelijke, onaangename kamer naast de keuken krijg ik te horen dat we vanavond uitgebreid samen eten en ook samen koken.. omdat Achim morgen op zijn wereldreis vertrekt. Daar gaat mijn plan om mijn notities door te nemen en mijn examen voor te bereiden. Ik tel nu echt al de uren af voor ik mijn kamer heb want van dit kamperen heb ik nu wel genoeg. Misschien is het vooral het gebrek aan privacy. Rond zes uur begint het koken, lasagne, chocolademousse en een salade, veel Duits en snel en dialect, ik versta er niet altijd veel van. Om 21h-21.30h gaan we uiteindelijk aan tafel. Ik ben nu al doodmoe. Het eten is gezellig maar ik ben moe en hou mij op de achtergrond. Ik versta er toch niet veel van vandaag. Rond half twaalf kan ik nog even mijn cursus doorbladeren maar ik ben zo moe dat ik toch maar snel ga slapen. ’s Morgens sta ik iets voor zeven op om te kunnen douchen en ook nog wat door te nemen van wat we gezien hebben in die drie weken. …
Donderdag, laatste lesdag Duitse les want morgen is het examen. Een beetje moe van de iets kortere nacht sta ik op om naar de les te gaan. Met een blauwe hemel en de zon in de straten kan ik weer naar de uni wandelen. De uitdrukking: de ochtendstond heeft goud in de mond zou je hier toch alledaagser kunnen noemen als in België. In de namiddag hebben we om 13h weer informatie van de universiteit. Vandaag gaat het over hoe we ons moeten registreren voor de verschillende lessen die we willen volgen. Het is een heel online systeem waarbij we ons voor elk vak moeten inschrijven. We hebben ook een blad gekregen met een afspraak met de ‘academic adviser’ van ieders studiegebied. Zij moeten ons dan helpen met de meer inhoudgerichte kant van de vakken die we willen kiezen. Het enige minpuntje is dat de afspraken met de academic advisors NA de deadline voor de inschrijving voor de vakken valt. De informatie zelf duurt gelukkig niet zo lang als gisteren. Rond twee uur, half drie kunnen we alweer vertrekken. Ik loop samen met Sara naar huis en we besluiten nog een koffietje te gaan drinken samen. Zij heeft ook nog niet geluncht dus we gaan naar Posaune, één van de vier pizzaplaces. Als we daar binnenkomen zien we Denisa samen met een Tsjechische vriend aan een tafeltje zitten. We gaan met z’n vieren aan een groter tafeltje zitten en hebben een gezellige en grappige babbel. Altijd leuk om zoiets nog te doen voor je op je eentje naar huis gaat. Na een uurtje gaan we allemaal naar huis. Als ik thuis aankom, in mijn tijdelijke, onaangename kamer naast de keuken krijg ik te horen dat we vanavond uitgebreid samen eten en ook samen koken.. omdat Achim morgen op zijn wereldreis vertrekt. Daar gaat mijn plan om mijn notities door te nemen en mijn examen voor te bereiden. Ik tel nu echt al de uren af voor ik mijn kamer heb want van dit kamperen heb ik nu wel genoeg. Misschien is het vooral het gebrek aan privacy. Rond zes uur begint het koken, lasagne, chocolademousse en een salade, veel Duits en snel en dialect, ik versta er niet altijd veel van. Om 21h-21.30h gaan we uiteindelijk aan tafel. Ik ben nu al doodmoe. Het eten is gezellig maar ik ben moe en hou mij op de achtergrond. Ik versta er toch niet veel van vandaag. Rond half twaalf kan ik nog even mijn cursus doorbladeren maar ik ben zo moe dat ik toch maar snel ga slapen. ’s Morgens sta ik iets voor zeven op om te kunnen douchen en ook nog wat door te nemen van wat we gezien hebben in die drie weken. …
donderdag 19 februari 2009
Dag 16 in Graz
19/02/09 - verslag van woensdag 18/02/09
Ondertussen is het al ver dag 17 gevorderd maar ik doe nog even of het gisterenavond is om binnen mijn vertrouwde concept verslag van de dag te blijven. Zodus, 18 februari, uw reporter ter plaatse in Graz… wordt wakker in de eetkamer. Maar goed ’t is toch tijdelijk mijn kamer en niet een gedeelde kamer. Vandaag ben ik weer een lange dag weg dus een lunchpakket is noodzakelijk. ’t Is woensdag, de les valt mee en na de les hebben we een half uurtje om ons naar het hoofdgebouw van de uni te begeven, het juiste lokaal te zoeken en iets in onze mond te steken. Samen met Denisa ga ik op zoek naar deze fameuze registratie. Het blijkt vrij simpel te zijn omdat ze zo vriendelijk zijn geweest om pijlen te zetten. ‘Erasmus Registration à’. Daar aangekomen moeten we even wachten. Dan mogen we binnen en mogen we nog meer wachten. Wachten in de rij om ons inschrijvingsgeld te betalen van €15,85, wachten op de stoelen (in een prachtige gerenoveerde aula, dit is sowieso hun pronkstuk. Het is een oude aula met parket, een muur met een schilderij erop, een hoog, sierlijk met goudverf afgewerkt plafond. Vooraan staat er zelfs een beeld van Karl Franzen himself! (das de oprichter van de Karl-Franzen universität van Graz) ) Dus nadat we op met rood-bordeauxkleurige stoelen hadden gewacht kon de registratie beginnen. Bij het betalen kregen we een sticker ( A,B,C
,D,E,F), in de groepen van de sticker doorliepen we de verdere namiddag. Wat een organisatie! We moesten een aantal papieren tekenen voor de officiële zaken, lieten een foto trekken, en een moment later kregen we onze officiële UNIGRAZ-studentenkaart in handen, kregen een rondleiding door de gebouwen van de universiteit en wezen ze ons de mensa’s aan (mensa= studentenrestaurant, er zijn er drie, voor ongeveer 4euro kan je een warme drie gangenmaaltijd krijgen. Na de rondleiding konden we naar huis gaan. Thuis aangekomen is het vijf uur. Ik ben kapot van heel de dag te wachten en van hier naar daar te hossen. Ik strijk de was van eergisteren. Leer de Duitse huishoudterminologie en maak eten. Daarna moet ik weer vertrekken want ik heb in een bar afgesproken met mensen van mijn klasgroep enzo. Dat is ook meteen de reden waarom dit verslag niet gisterenavond verscheen. We gingen naar een karaokébar. Een aantal van de groep hebben gezongen. Elk uur kon je een fles vodka winnen en van onze groep waren er toch twee die een fles gewonnen hebben. ’t Was wel leuk maar op het einde iets te vol. Thuis aangekomen ben ik maar meteen in mijn bed gekropen om alsnog op tijd, de volgende dag in de les te geraken. In de karaoke (die in dezelfde bar was als het slechte feestje vorige vrijdag.) werd deze keer wel gedanst! Hiphoi, het was een heuze party. ;-) Tschüss!
Ondertussen is het al ver dag 17 gevorderd maar ik doe nog even of het gisterenavond is om binnen mijn vertrouwde concept verslag van de dag te blijven. Zodus, 18 februari, uw reporter ter plaatse in Graz… wordt wakker in de eetkamer. Maar goed ’t is toch tijdelijk mijn kamer en niet een gedeelde kamer. Vandaag ben ik weer een lange dag weg dus een lunchpakket is noodzakelijk. ’t Is woensdag, de les valt mee en na de les hebben we een half uurtje om ons naar het hoofdgebouw van de uni te begeven, het juiste lokaal te zoeken en iets in onze mond te steken. Samen met Denisa ga ik op zoek naar deze fameuze registratie. Het blijkt vrij simpel te zijn omdat ze zo vriendelijk zijn geweest om pijlen te zetten. ‘Erasmus Registration à’. Daar aangekomen moeten we even wachten. Dan mogen we binnen en mogen we nog meer wachten. Wachten in de rij om ons inschrijvingsgeld te betalen van €15,85, wachten op de stoelen (in een prachtige gerenoveerde aula, dit is sowieso hun pronkstuk. Het is een oude aula met parket, een muur met een schilderij erop, een hoog, sierlijk met goudverf afgewerkt plafond. Vooraan staat er zelfs een beeld van Karl Franzen himself! (das de oprichter van de Karl-Franzen universität van Graz) ) Dus nadat we op met rood-bordeauxkleurige stoelen hadden gewacht kon de registratie beginnen. Bij het betalen kregen we een sticker ( A,B,C
,D,E,F), in de groepen van de sticker doorliepen we de verdere namiddag. Wat een organisatie! We moesten een aantal papieren tekenen voor de officiële zaken, lieten een foto trekken, en een moment later kregen we onze officiële UNIGRAZ-studentenkaart in handen, kregen een rondleiding door de gebouwen van de universiteit en wezen ze ons de mensa’s aan (mensa= studentenrestaurant, er zijn er drie, voor ongeveer 4euro kan je een warme drie gangenmaaltijd krijgen. Na de rondleiding konden we naar huis gaan. Thuis aangekomen is het vijf uur. Ik ben kapot van heel de dag te wachten en van hier naar daar te hossen. Ik strijk de was van eergisteren. Leer de Duitse huishoudterminologie en maak eten. Daarna moet ik weer vertrekken want ik heb in een bar afgesproken met mensen van mijn klasgroep enzo. Dat is ook meteen de reden waarom dit verslag niet gisterenavond verscheen. We gingen naar een karaokébar. Een aantal van de groep hebben gezongen. Elk uur kon je een fles vodka winnen en van onze groep waren er toch twee die een fles gewonnen hebben. ’t Was wel leuk maar op het einde iets te vol. Thuis aangekomen ben ik maar meteen in mijn bed gekropen om alsnog op tijd, de volgende dag in de les te geraken. In de karaoke (die in dezelfde bar was als het slechte feestje vorige vrijdag.) werd deze keer wel gedanst! Hiphoi, het was een heuze party. ;-) Tschüss!
dinsdag 17 februari 2009
Dag 15 in Graz
23.30h - dinsdag 17 februari 2009
Vandaag had ik echt geen zin om naar de les te gaan. Ik had me daar gisteren zo zitten vervelen. Maar als je zonder verwachtingen gaat, valt het altijd beter mee. De les ging sneller voorbij als vorige keer en we leerden meer grammatica! Feest alom. Na de les ben ik meteen naar huis gegaan om te eten. Ik kon nog een stukje meelopen met de twee Tsjechische meisjes met wie ik ook in Ljubljana was. Ik had in de les wat rond gehoord over wat ieders plannen voor de namiddag en de komende dagen waren. Morgen en overmorgen hebben we in de namiddag registratiesessie en andere info van de universiteit dus valt er niet veel te plannen. Deze namiddag ging iedereen studeren voor de Prufung van vrijdag. (vermist we woensdag- en donderdagnamiddag dus geen tijd hebben) Misschien is dat een goed idee van al die mensen. Ik nam me dus hetzelfde voor. Nadat ik had gegeten voor middag en mij een beetje had geïnstalleerd om mijn notities van de lessen Duits te bekijken gaat plots zonder kloppen de deur van ‘mijn’ kamer open. Het was de echte eigenares van de kamer. Ze had gezegd dat ze pas woensdag zou terugkomen maar ze staat er dus nu al. Ik maak de kamer leeg en zet mij noodgedwongen met laptop en notities in de woonkamer. Mij hier concentreren gaat echt barslecht. Ik lees wat, doorblader mijn notities, herinstalleer me, verspil dus eigenlijk tijd. Maar goed. Ik doe ook mijn was en nu hangt het huis vol drogende kleren en vooral onderbroeken dan :-S Ik heb geprobeerd ze zo subtiel mogelijk te laten drogen. Sja. Avondeten: super gezond! Pastasalade met sla en tomaat en kaas en kruiden enzo. Ik eet hier echt beter als op mijn kot in België. Ondertussen wordt er door de rest van het kot gebrainstormd over een kamer. We zitten echt bomvol vandaag. (het huis dan eh) Johann heeft een vriendin die een paar dagen in Graz is en in zijn kamer logeert. Achim vetrekt over een paar dagen op wereldreis dus de vloer van zijn kamer is bedekt met rommel en inpaksel. Andy (die nieuwe, grappige die nu een week op mijn toekomstige kamer slaapt en dan verhuist naar de wereldreiskamer) is fotograaf en werkt de hele nacht met chemicaliën en licht en donker effecten op zijn kamer. Antonio heeft een vriendinneke die misschien wel eens zou kunnen blijven slapen. Maria moet op rare uren opstaan en heeft een kleinere kamer… uiteindelijk volgt er toch een oplossing: De eetkamer, die naast de keuken ligt (deuropening tussen de twee) wordt omgetoverd tot kamer voor mij… Das ineens tot vrijdag denk ik. De tafel en de stoelen worden eruit gegooid (verhuist naar de keuken) en er wordt een matras binnengedragen. De deuropening wordt professioneel met een gordijn afgesloten. Zie daar, mijn kamer! Ik heb nu zelfs een tv op mijn kamer :-). (Er staat een tv in de eetkamer.)
Andere weetjes van de dag:
-Morgen ga ik waarschijnlijk naar een karaokeavond, ik ga absuluut zelf niet zingen maar een jongen die mee is gegaan naar Ljubljana gaat zingen en we gaan hem aanmoedigen!
- De verwarming is hier vandaag kapot. Morgen komt iemand hem maken. Maar vandaag loopt iedereen hier dus met dikke truien en mutsen en sjaals rond. Dat overleven we ook wel weer. Zo heb ik toch nog een ‘dikke truiendag’ gehad! Morgen meer avontuur in een huis nog steeds zonder eigen kamer maar dan wel met verwarming! Tot schrijfs!
Tine, met al een vaste ‘woonkamerplaats’ in haar kot. (Er zit hier nl normaal gezien niet iemand permanent in het salon) Maar ze hebben het speciaal voor mij al wel elke dag gezellig proberen te maken: een kaarsje, een gordijn voor de deur van de badkamer, …
Vandaag had ik echt geen zin om naar de les te gaan. Ik had me daar gisteren zo zitten vervelen. Maar als je zonder verwachtingen gaat, valt het altijd beter mee. De les ging sneller voorbij als vorige keer en we leerden meer grammatica! Feest alom. Na de les ben ik meteen naar huis gegaan om te eten. Ik kon nog een stukje meelopen met de twee Tsjechische meisjes met wie ik ook in Ljubljana was. Ik had in de les wat rond gehoord over wat ieders plannen voor de namiddag en de komende dagen waren. Morgen en overmorgen hebben we in de namiddag registratiesessie en andere info van de universiteit dus valt er niet veel te plannen. Deze namiddag ging iedereen studeren voor de Prufung van vrijdag. (vermist we woensdag- en donderdagnamiddag dus geen tijd hebben) Misschien is dat een goed idee van al die mensen. Ik nam me dus hetzelfde voor. Nadat ik had gegeten voor middag en mij een beetje had geïnstalleerd om mijn notities van de lessen Duits te bekijken gaat plots zonder kloppen de deur van ‘mijn’ kamer open. Het was de echte eigenares van de kamer. Ze had gezegd dat ze pas woensdag zou terugkomen maar ze staat er dus nu al. Ik maak de kamer leeg en zet mij noodgedwongen met laptop en notities in de woonkamer. Mij hier concentreren gaat echt barslecht. Ik lees wat, doorblader mijn notities, herinstalleer me, verspil dus eigenlijk tijd. Maar goed. Ik doe ook mijn was en nu hangt het huis vol drogende kleren en vooral onderbroeken dan :-S Ik heb geprobeerd ze zo subtiel mogelijk te laten drogen. Sja. Avondeten: super gezond! Pastasalade met sla en tomaat en kaas en kruiden enzo. Ik eet hier echt beter als op mijn kot in België. Ondertussen wordt er door de rest van het kot gebrainstormd over een kamer. We zitten echt bomvol vandaag. (het huis dan eh) Johann heeft een vriendin die een paar dagen in Graz is en in zijn kamer logeert. Achim vetrekt over een paar dagen op wereldreis dus de vloer van zijn kamer is bedekt met rommel en inpaksel. Andy (die nieuwe, grappige die nu een week op mijn toekomstige kamer slaapt en dan verhuist naar de wereldreiskamer) is fotograaf en werkt de hele nacht met chemicaliën en licht en donker effecten op zijn kamer. Antonio heeft een vriendinneke die misschien wel eens zou kunnen blijven slapen. Maria moet op rare uren opstaan en heeft een kleinere kamer… uiteindelijk volgt er toch een oplossing: De eetkamer, die naast de keuken ligt (deuropening tussen de twee) wordt omgetoverd tot kamer voor mij… Das ineens tot vrijdag denk ik. De tafel en de stoelen worden eruit gegooid (verhuist naar de keuken) en er wordt een matras binnengedragen. De deuropening wordt professioneel met een gordijn afgesloten. Zie daar, mijn kamer! Ik heb nu zelfs een tv op mijn kamer :-). (Er staat een tv in de eetkamer.)
Andere weetjes van de dag:
-Morgen ga ik waarschijnlijk naar een karaokeavond, ik ga absuluut zelf niet zingen maar een jongen die mee is gegaan naar Ljubljana gaat zingen en we gaan hem aanmoedigen!
- De verwarming is hier vandaag kapot. Morgen komt iemand hem maken. Maar vandaag loopt iedereen hier dus met dikke truien en mutsen en sjaals rond. Dat overleven we ook wel weer. Zo heb ik toch nog een ‘dikke truiendag’ gehad! Morgen meer avontuur in een huis nog steeds zonder eigen kamer maar dan wel met verwarming! Tot schrijfs!
Tine, met al een vaste ‘woonkamerplaats’ in haar kot. (Er zit hier nl normaal gezien niet iemand permanent in het salon) Maar ze hebben het speciaal voor mij al wel elke dag gezellig proberen te maken: een kaarsje, een gordijn voor de deur van de badkamer, …
maandag 16 februari 2009
Dag 14 in Graz
22.45h - maandag 16/02/09
Gisterenavond ben ik vroeg gaan slapen en heb ik mijn huiswerk niet echt afgekregen. Ik was doodmoe en had echt geen fut meer om oefeningen te maken en een tekst over Antwerpen te schrijven. Vanmorgen ben ik dan maar op tijd opgestaan zodat ik het alsnog af heb gekregen. De Duitse les was immens saai vandaag. Die oefeningen waar ik het hele weekend tijd in heb moeten steken hebben we de hele les klassikaal(!) verbeterd. Kan je nog iets nuttelozer verzinnen? Ik heb dan maar ondertussen een tekst geschreven zodat ik die op het einde van de les kon afgeven om te verbeteren. Zo zou ik misschien toch nog iets nuttigs geoefend hebben. Het viel mijn buren wel op maar ik kon altijd antwoorden op zijn vragen dus hij kan me niets verwijten. Na de les ben ik naar huis gegaan. Heb ik gegeten. Ik wou wassen en heb m’n was geselecteerd maar en was al een machine aan het draaien dus ik kon niets doen. Dan maar naar de winkel gegaan om tomaten en nog wat te kopen. (Ik heb al een binnenweg gevonden! Alleen voor voetgangers en fietsers, tussen de tuintjes, wel grappig das zo’n beetje als de tuintjes richting het Rooi maar dan met bungalowtjes, vreemd concept). Foto’s op de blog gezet. Goed gekookt (gezonde ovenschotel met aardappel en tomaat en dan wou mijn mitbewohner ook mee doen en dan kwam er nog vis en meer aardappelen en wat broccoli bij). huiswerk gemaakt… Vandaag geen nieuwe dingen gedaan dus. Sja, ik heb een gevuld weekend gehad. Mss moet ik morgen eens terug een activiteit proberen te versieren. Maar een rustige ‘huismoeder-achtige’ dag kon er wel eens af. Morgen zien we wel weer. Een kort verslag, maar geniet vooral van de foto’s want het heeft me uren gekost om deze te uploaden! :-) Weetje: vandaag is de verwarming kapot! Maar het valt nog mee, ’t is ni warm maar ben nog ni aan het doodvriezen.
Tot morgen, met weer meer! (Hier is het trouwens steeds zonnig! Koud maar zonnig)
Oostenrijkse groet!
Gisterenavond ben ik vroeg gaan slapen en heb ik mijn huiswerk niet echt afgekregen. Ik was doodmoe en had echt geen fut meer om oefeningen te maken en een tekst over Antwerpen te schrijven. Vanmorgen ben ik dan maar op tijd opgestaan zodat ik het alsnog af heb gekregen. De Duitse les was immens saai vandaag. Die oefeningen waar ik het hele weekend tijd in heb moeten steken hebben we de hele les klassikaal(!) verbeterd. Kan je nog iets nuttelozer verzinnen? Ik heb dan maar ondertussen een tekst geschreven zodat ik die op het einde van de les kon afgeven om te verbeteren. Zo zou ik misschien toch nog iets nuttigs geoefend hebben. Het viel mijn buren wel op maar ik kon altijd antwoorden op zijn vragen dus hij kan me niets verwijten. Na de les ben ik naar huis gegaan. Heb ik gegeten. Ik wou wassen en heb m’n was geselecteerd maar en was al een machine aan het draaien dus ik kon niets doen. Dan maar naar de winkel gegaan om tomaten en nog wat te kopen. (Ik heb al een binnenweg gevonden! Alleen voor voetgangers en fietsers, tussen de tuintjes, wel grappig das zo’n beetje als de tuintjes richting het Rooi maar dan met bungalowtjes, vreemd concept). Foto’s op de blog gezet. Goed gekookt (gezonde ovenschotel met aardappel en tomaat en dan wou mijn mitbewohner ook mee doen en dan kwam er nog vis en meer aardappelen en wat broccoli bij). huiswerk gemaakt… Vandaag geen nieuwe dingen gedaan dus. Sja, ik heb een gevuld weekend gehad. Mss moet ik morgen eens terug een activiteit proberen te versieren. Maar een rustige ‘huismoeder-achtige’ dag kon er wel eens af. Morgen zien we wel weer. Een kort verslag, maar geniet vooral van de foto’s want het heeft me uren gekost om deze te uploaden! :-) Weetje: vandaag is de verwarming kapot! Maar het valt nog mee, ’t is ni warm maar ben nog ni aan het doodvriezen.
Tot morgen, met weer meer! (Hier is het trouwens steeds zonnig! Koud maar zonnig)
Oostenrijkse groet!
zondag 15 februari 2009
Dag 12 en 13 in Ljubljana ipv Graz
zondag 15/02/09, 22.40h - verslag zaterdag 14 en zondag 15 febr
Pfoeh, het is hier ne chaos momenteel. Ik sta al achter op mijn ‘planning’ (ik moest nog huiswerk maken na mijn thuiskomst van Ljubljana en eten en dat een verslagje schrijven. Het weekend was leuk maar een heel verhaal dus ik zal voor de gemakkelijkheid bij het begin beginnen.
Zaterdagmorgen, mijn wekker stond om 4.55h. Ik ben nog aan het slapen en wordt opeens wakker van mijn telefoon, niet de wekker die gaat, maar iemand die mij belt! Het stresszweet breekt binnen de seconde uit. Mijn gsm rinkelt dus dan kan ik het uur niet zien. Ik neem op, ’t is Sara, die Portugese die mee naar Ljubljana gaat. Ze komt nu terug thuis van een feestje, ze begint zich te excuseren: dat ze dronken is, dat de Portugezen in Graz super zijn, dat ze morgen weer met hen wil feesten, dat ze niet mee naar Ljubljana kan, dat ze dronken is, dat het niet aan mij ligt, dat het hostel geboekt is dus dat ik zonder problemen kan gaan, dat sorry, … Ik word er al horendol van. Tijdens het gesprek heb ik gelukkig de waarschuwing van mijn wekker gehoord en heb ik een idee van het uur. Ik probeer het gesprek te stoppen want ze blijft zichzelf maar herhalen. Uiteindelijk slaag ik erin en mijn ik mij bliksemsnel klaarmaken. Ik was wel goed voorbereid. Ik had vrijdagavond al alles overlopen en klaargelegd. Ik moest gewoon een lunchpakket/ontbijt maken, alles in mijn rugzak steken en mijn bed opruimen (want zondag komt er iemand anders). Ik sta mijn boterhammen te smeren als ineens Achim (huisgenoot) in de keuken staat. Dat was nu wel het laatste was ik verwacht had: op dit onmenselijke uur iemand in het huis tegenkomen. Hij vraagt of de trip al zo vroeg vertrek (nee, ik sta altijd om 5h op?!) Ik ben al wat in de war omdat Sara ineens heeft afgebeld en ik mij samen met haar bij de groep had aangesloten (er gaan immers ook mensen mee die ik niet ken). Toch op tijd sta ik aan de tramhalte. Twintig voor zes, ik heb zelfs nog een minuut tijd om te checken of mijn portefeuille wel écht in mijn rugzak zit. Alles gaat iets te vlot ondanks de choas bij het opstaan. Dan loopt het fout, ik voelde het al aankomen. Ik zie de tram aankomen en dan merk ik dan ik aan de verkeerde kant van de tram sta. (Ik had nog nooit aan die halte gestaan dus was zonder nadenken aan de halte gaan staan die ik ken al Herz Jesus Kirche, mijn halte, AFSTAPhalte) Ik begin als ne zot te lopen maar haal het uiteraard niet aan de volgende halte. De tram is weg. Op de volgende kan ik niet wachten. Ik wandel dus verder naar Jakominiplatz (das zowat de Rooseveld van Graz, alleen stipter). Ik ga ervan uit dat ik daar wel een andere tram of bus zal vinden waardoor ik toch nog om zes uur in het station kan zijn. Ondertussen heb ik ook bedacht dat mijn afspraak met Sara om zes uur was (we moesten nog een ticket voor de trein kopen) maar vermits ze niet komt is het ook goed als ik er om kwart na ben (dan komt iedereen). OP jakomini aangekomen blijkt dat bussen op dit onmenselijke uur nog niet rijden. Ik moet hier dus toch nog een vijftal minuten wachten, maar ben uiteindelijk toch nog sneller dan dat ik mijn volgende tram zou hebben genomen. Ik stap de tram en wie zit daar: de rest van de groep! Ik ben blij dat ik mijn ochtendstress en Sara haar verhaal al even kwijt kan, al moet het hen wel raar zijn overgekomen. Blijkt dat twee van hen ook nog hun ticket moeten kopen in het station dus er is geen enkel probleem. Op de tram tref ik (treffen: op de Duitse manier :-), ontmoet ik): Denisa, van mijn klas, zij die ons uitgenodigd heeft; Katja(weet niet hoe je dat schrijft), een Finse, ook van mijn klas, boyfriend van de Finse: Lauri (das mannelijk in Finland). Maar eigenlijk weet ik op dat moment nog niet echt zeker dat het een koppel is, ’t valt niet zo op. Verder: Radka, Tsjechische, goede vriendin en roommate van Denisa en nog iemand maar ik ben ondertussen vergeten wie het was. In het station blijkt dat we met zen elven zullen zijn, waarvan die zich overslapen hebben en een trein later nemen. ELF! Ik had hier een groep van vijf ofzo verwacht. Veel Finnen zijn erbij, en een Amerikaan (die waarmee ik ook naar het Kunsthaus ben geweest) en een Mexicaan. Drie jongens, de rest meisjes. Om half zeven vertrek de trein. Voilà, hier zit ik dat, met een bijna ‘klas’grote bende onderweg naar Ljubljana. De mensen zijn allemaal wel vriendelijk en sympathiek blijkt snel. De Finnen spenderen bij het eten gemakkelijker hun geld dan de Tsjechen maar het loop allemaal vlot. (Ik kan lekker een tussenweg bewandelen). Het is amper tien uur als we aankomen in Ljubljana, en zie hier, ik heb al een A4 volgeschreven. Waarvoor vroeg opstaan allemaal niet goed is.
In Ljubljana gaan we eerst naar het hostel, dat blijkt op 40minuten wandelen van het station te liggen!! Ze hadden twintig gezegd. Maar goed. Om naar de stad te gaan kunnen we de bus nemen en dan zijn we er in vijf minuten en zo’n ritje kost 80cent. We zetten onze spullen in een jeugdherberg. Ik ging met Sara ik een ‘gedeelde’ kamer liggen (met vreemde). Maar nu lig ik daar dus alleen. Blijkt dat er al een vreemde Roemeen op de kamer ligt, hij is wel raar en ik heb niet veel zin om er te slapen. Maar nu vertrekken we al gauw terug naar de stad. We eten iets voor de middag en wandelen doen een tour van de belangrijke gebouwen en bezienswaardigheden. De beklimming van de burcht sparen we voor morgen. We splitsen ook even op omdat er ‘shoppers’ en cultuurfreaks zijn. Ja, ik hoor bij die tweede. We komen op een marktje terecht, zalig! Sloveense spulletjes, spotgoedkope bloemen (wel 15 a 20 rozen voor 1euro!!) en op een groenten en fruitmarkt: een kilo bananen voor 50cent, 4 appelen voor 28cent, een kilo mandarijnen voor 1,5€!! Ik sla mijn slag en zeul de rest van de dag met fruit rond maar voor deze prijs kan het me niet schelen. We doen nog wat aan sightseeing, maken veel foto’s (morgen bekijkbaar op de blog), drinken een koffie (aan de kant van de rivier, jawel! Maar wel binnen, hoewel er erg veel mensen buiten zitten met dekentjes maar wij moeten toch even echt opwarmen, ’t is staalblauwe hemel en zon maar berenkoud. We bekijken kerken, gaan binnen in het gemeentehuis, vinden een Romeinse muur, een aartslelijke universiteit en ’s avonds gaan we met z’n elven de Romantische Valentijnssfeer verstoren in een Italiaans restaurant. ’t Is een goed, gezellig restaurant, we kunnen allemaal aan één tafel zitten en de prijzen vallen redelijk mee(voor toeristen). Hoe we zoiets goeds vonden? Ach, die Tine was zo goed om het even te gaan vragen aan de ideaal uitgeplukte ober die toevallig deze geweldige tip gaf. :-) We moeten niet altijd bescheiden zijn eh ;-). Na het eten hangen we allemaal boven tafel, het is half tien en iedereen is echt doodop na het eten. We twijfelen nog even om nog iets te gaan drinken maar uiteindelijk nemen we de wijze beslissing om ineens naar het hostel te gaan. Ik zit nog even bij de andere op de kamer en dan ga ik nog naar mijn eenzame, doch gedeelde kamer, chit die vent slaapt nog ni… ik ga terug naar beneden. Ze snappen het wel als ik zeg dat ik het nog wat wil rekken. Daar zittend merk ik dat ik toch te moe ben om het nog lang te rekken en te babbelen. Ik ga na een kwartier terug naar boven, bel nog even met Stefan, besluit een lange en ontspannende douche te nemen om het nog wat te rekken. Uiteindelijk lig ik om twaalf uur in mijn bed (nog niet zo laat maar nu ligt die vent er toch al wel zo’n uur in denk ik. Ik kruip toch nog niet op mijn gemak in mijn bed en val gelukkig wel snel ik slaap. ’s Morgens wordt ik voor de wekker wakker. Blijkt dat er nog twee mensen ’s nacht zijn bijgekomen (had wel iets gehoord maar geen twee extra mensen verwacht) Ze liggen met hun kleren aan te ronken. Ik ben weer helemaal uitgerust en klaar voor een nieuwe dag. Het hostel is zonder ontbijt. Om kwart voor negen hebben we afgesproken voor het hostel. Daar gaan we weer met honger in de maag, als een echt klasuitstap, terug richting centrum. Een paar gaan ontbijten, een paar niet (ik heb nog een boterham en fruit (en masse) van zaterdag. De niet-ontbijt groep (en de take-away van broodjeszaak groep,) waar ik bij hoor(heb mijn eigen gerief nog) gaat ineens de burcht de beklimmen, de anderen (die ook meer de shoppers zijn) gaan dat later doen. We nemen de lift naar boven, kunnen daar de toren niet beklimmen wegens winter maar kunnen toch van het ijskoude uitzicht genieten. Ljubljana is omringt met besneeuwde bergen! Daarna wandelen we naar beneden. We bezoeken ook nog het etnografisch museum (de groep spitst een tweede maal want een deel wil het nationaal, natuurhistorisch museum of zoiets bezoek). Na ons museumbezoek (met vijf van de elf) gaan we iets eten voor de middag. We willen iets kopen voor op de trein maar ALLES is echt dicht op zondag. Uiteindelijk stoten we toch op een zalige bakkerij. We kopen typisch brood (balkanbrood: zoet en zout tegelijk en beetje kaas erover heerlijk, beter dan koffiekoeken). We doen nog een laatste tochtje in de stad(die we nu al wel gezien hebben eigenlijk, zo groot is Ljubljana niet) en genieten van de zon. Daarna, om 16h nemen we de trein weer naar huis. Het is dezelfde trein als met de jins drie jaar geleden, stress en rampscenario’s flitsen terug door mijn hoofd. Dit is niet mijn lievelingsstation. Alles verloopt deze keer echter vlot. Het is (in tegenstelling tot de heenweg) een rechtstreekse trein. We kunnen dus drie uur en twintig minuten blijven zitten, huiswerk maken, slapen, praten. Ik heb genoten van de trip. Het was echt een ‘reisje’. Met leuke mensen (en eigenlijk vind ik het stiekem niet zo erg dat Sara er niet bij was, de andere mensen zijn echt vriendelijk (klinkt oppervlakkig maar das zijn toch de passende woorden in situaties al deze) ). Ik ga voldaan terug naar huis. Om acht uur kom ik, hier, op mijn kot aan, zonder kamer, dat wist ik. Het is hier vollen bak. Achim en Johann zitten iets te regelen in de living, Antonio zit te eten in de eetkamer en tv te kijken er is ook nog een nieuwe man in de keuken en dan zit er ook nog een onbekend meisje in het salon. Vermits ik geen kamer heb weet ik niet waar te kruipen. Ik drink een koffie, eet boterhammen (vanmiddag was’t al warm), en maak kennis met die nieuwe in de keuken: vriendelijke kerel, spontaan, grappig, hij heet Andy. Hij slaapt tot de twintigste in mijn toekomstige kamer. Tussendoor weet Johann mij te vertellen dat Maria niet naar hier komt tot woensdag, dus dat ik een kamer heb. Hip hoi! (in haar kamer heb ik al een paar keer geslapen). Om acht uur kamer de verhuurders dan nog eens binnen waardoor iedereen wat in de living hangt en terwijl het huis zo’n beetje ‘gecontroleerd’ wordt. er is een raam kapot gegaan en ze gingen het contract aanpassen ofzoiets, die dingen ga ik mij nu echt ni aantrekken. Das voor Achim, hij is de officiële huurder. Tegen dat ze weg zijn en ik hieraan kan beginnen is het half tien ofzo, of misschien wat later. In elk geval nu is het half elf. Ik moet nog verder doen aan die massa oefeningen die we hebben gekregen. En dan moet ik ook nog wat over de geschiedenis van Antwerpen schrijven.. Tips?
Ik ga eraan beginnen, lezen in Das Parfum gaat er weer niet van komen, jammer. Hoe lopen de zaken daar, eerste univ-week van het tweede semester zit erop? Bijna Krokus? Hoe was jou Valentijn? :-) Meld mij de nieuwtjes! En de roddels! Verhofstadt wordt weer in de strijd gegooid, dat heb ik in op de site van De Morgen gezien. Hier stond er op de voorpagina iets van de Fritz, die psychopaat, maar ik heb het niet kunnen lezen.
Groeten! Viel Erfolg in het verslaan van de komende maandag.
Pfoeh, het is hier ne chaos momenteel. Ik sta al achter op mijn ‘planning’ (ik moest nog huiswerk maken na mijn thuiskomst van Ljubljana en eten en dat een verslagje schrijven. Het weekend was leuk maar een heel verhaal dus ik zal voor de gemakkelijkheid bij het begin beginnen.
Zaterdagmorgen, mijn wekker stond om 4.55h. Ik ben nog aan het slapen en wordt opeens wakker van mijn telefoon, niet de wekker die gaat, maar iemand die mij belt! Het stresszweet breekt binnen de seconde uit. Mijn gsm rinkelt dus dan kan ik het uur niet zien. Ik neem op, ’t is Sara, die Portugese die mee naar Ljubljana gaat. Ze komt nu terug thuis van een feestje, ze begint zich te excuseren: dat ze dronken is, dat de Portugezen in Graz super zijn, dat ze morgen weer met hen wil feesten, dat ze niet mee naar Ljubljana kan, dat ze dronken is, dat het niet aan mij ligt, dat het hostel geboekt is dus dat ik zonder problemen kan gaan, dat sorry, … Ik word er al horendol van. Tijdens het gesprek heb ik gelukkig de waarschuwing van mijn wekker gehoord en heb ik een idee van het uur. Ik probeer het gesprek te stoppen want ze blijft zichzelf maar herhalen. Uiteindelijk slaag ik erin en mijn ik mij bliksemsnel klaarmaken. Ik was wel goed voorbereid. Ik had vrijdagavond al alles overlopen en klaargelegd. Ik moest gewoon een lunchpakket/ontbijt maken, alles in mijn rugzak steken en mijn bed opruimen (want zondag komt er iemand anders). Ik sta mijn boterhammen te smeren als ineens Achim (huisgenoot) in de keuken staat. Dat was nu wel het laatste was ik verwacht had: op dit onmenselijke uur iemand in het huis tegenkomen. Hij vraagt of de trip al zo vroeg vertrek (nee, ik sta altijd om 5h op?!) Ik ben al wat in de war omdat Sara ineens heeft afgebeld en ik mij samen met haar bij de groep had aangesloten (er gaan immers ook mensen mee die ik niet ken). Toch op tijd sta ik aan de tramhalte. Twintig voor zes, ik heb zelfs nog een minuut tijd om te checken of mijn portefeuille wel écht in mijn rugzak zit. Alles gaat iets te vlot ondanks de choas bij het opstaan. Dan loopt het fout, ik voelde het al aankomen. Ik zie de tram aankomen en dan merk ik dan ik aan de verkeerde kant van de tram sta. (Ik had nog nooit aan die halte gestaan dus was zonder nadenken aan de halte gaan staan die ik ken al Herz Jesus Kirche, mijn halte, AFSTAPhalte) Ik begin als ne zot te lopen maar haal het uiteraard niet aan de volgende halte. De tram is weg. Op de volgende kan ik niet wachten. Ik wandel dus verder naar Jakominiplatz (das zowat de Rooseveld van Graz, alleen stipter). Ik ga ervan uit dat ik daar wel een andere tram of bus zal vinden waardoor ik toch nog om zes uur in het station kan zijn. Ondertussen heb ik ook bedacht dat mijn afspraak met Sara om zes uur was (we moesten nog een ticket voor de trein kopen) maar vermits ze niet komt is het ook goed als ik er om kwart na ben (dan komt iedereen). OP jakomini aangekomen blijkt dat bussen op dit onmenselijke uur nog niet rijden. Ik moet hier dus toch nog een vijftal minuten wachten, maar ben uiteindelijk toch nog sneller dan dat ik mijn volgende tram zou hebben genomen. Ik stap de tram en wie zit daar: de rest van de groep! Ik ben blij dat ik mijn ochtendstress en Sara haar verhaal al even kwijt kan, al moet het hen wel raar zijn overgekomen. Blijkt dat twee van hen ook nog hun ticket moeten kopen in het station dus er is geen enkel probleem. Op de tram tref ik (treffen: op de Duitse manier :-), ontmoet ik): Denisa, van mijn klas, zij die ons uitgenodigd heeft; Katja(weet niet hoe je dat schrijft), een Finse, ook van mijn klas, boyfriend van de Finse: Lauri (das mannelijk in Finland). Maar eigenlijk weet ik op dat moment nog niet echt zeker dat het een koppel is, ’t valt niet zo op. Verder: Radka, Tsjechische, goede vriendin en roommate van Denisa en nog iemand maar ik ben ondertussen vergeten wie het was. In het station blijkt dat we met zen elven zullen zijn, waarvan die zich overslapen hebben en een trein later nemen. ELF! Ik had hier een groep van vijf ofzo verwacht. Veel Finnen zijn erbij, en een Amerikaan (die waarmee ik ook naar het Kunsthaus ben geweest) en een Mexicaan. Drie jongens, de rest meisjes. Om half zeven vertrek de trein. Voilà, hier zit ik dat, met een bijna ‘klas’grote bende onderweg naar Ljubljana. De mensen zijn allemaal wel vriendelijk en sympathiek blijkt snel. De Finnen spenderen bij het eten gemakkelijker hun geld dan de Tsjechen maar het loop allemaal vlot. (Ik kan lekker een tussenweg bewandelen). Het is amper tien uur als we aankomen in Ljubljana, en zie hier, ik heb al een A4 volgeschreven. Waarvoor vroeg opstaan allemaal niet goed is.
In Ljubljana gaan we eerst naar het hostel, dat blijkt op 40minuten wandelen van het station te liggen!! Ze hadden twintig gezegd. Maar goed. Om naar de stad te gaan kunnen we de bus nemen en dan zijn we er in vijf minuten en zo’n ritje kost 80cent. We zetten onze spullen in een jeugdherberg. Ik ging met Sara ik een ‘gedeelde’ kamer liggen (met vreemde). Maar nu lig ik daar dus alleen. Blijkt dat er al een vreemde Roemeen op de kamer ligt, hij is wel raar en ik heb niet veel zin om er te slapen. Maar nu vertrekken we al gauw terug naar de stad. We eten iets voor de middag en wandelen doen een tour van de belangrijke gebouwen en bezienswaardigheden. De beklimming van de burcht sparen we voor morgen. We splitsen ook even op omdat er ‘shoppers’ en cultuurfreaks zijn. Ja, ik hoor bij die tweede. We komen op een marktje terecht, zalig! Sloveense spulletjes, spotgoedkope bloemen (wel 15 a 20 rozen voor 1euro!!) en op een groenten en fruitmarkt: een kilo bananen voor 50cent, 4 appelen voor 28cent, een kilo mandarijnen voor 1,5€!! Ik sla mijn slag en zeul de rest van de dag met fruit rond maar voor deze prijs kan het me niet schelen. We doen nog wat aan sightseeing, maken veel foto’s (morgen bekijkbaar op de blog), drinken een koffie (aan de kant van de rivier, jawel! Maar wel binnen, hoewel er erg veel mensen buiten zitten met dekentjes maar wij moeten toch even echt opwarmen, ’t is staalblauwe hemel en zon maar berenkoud. We bekijken kerken, gaan binnen in het gemeentehuis, vinden een Romeinse muur, een aartslelijke universiteit en ’s avonds gaan we met z’n elven de Romantische Valentijnssfeer verstoren in een Italiaans restaurant. ’t Is een goed, gezellig restaurant, we kunnen allemaal aan één tafel zitten en de prijzen vallen redelijk mee(voor toeristen). Hoe we zoiets goeds vonden? Ach, die Tine was zo goed om het even te gaan vragen aan de ideaal uitgeplukte ober die toevallig deze geweldige tip gaf. :-) We moeten niet altijd bescheiden zijn eh ;-). Na het eten hangen we allemaal boven tafel, het is half tien en iedereen is echt doodop na het eten. We twijfelen nog even om nog iets te gaan drinken maar uiteindelijk nemen we de wijze beslissing om ineens naar het hostel te gaan. Ik zit nog even bij de andere op de kamer en dan ga ik nog naar mijn eenzame, doch gedeelde kamer, chit die vent slaapt nog ni… ik ga terug naar beneden. Ze snappen het wel als ik zeg dat ik het nog wat wil rekken. Daar zittend merk ik dat ik toch te moe ben om het nog lang te rekken en te babbelen. Ik ga na een kwartier terug naar boven, bel nog even met Stefan, besluit een lange en ontspannende douche te nemen om het nog wat te rekken. Uiteindelijk lig ik om twaalf uur in mijn bed (nog niet zo laat maar nu ligt die vent er toch al wel zo’n uur in denk ik. Ik kruip toch nog niet op mijn gemak in mijn bed en val gelukkig wel snel ik slaap. ’s Morgens wordt ik voor de wekker wakker. Blijkt dat er nog twee mensen ’s nacht zijn bijgekomen (had wel iets gehoord maar geen twee extra mensen verwacht) Ze liggen met hun kleren aan te ronken. Ik ben weer helemaal uitgerust en klaar voor een nieuwe dag. Het hostel is zonder ontbijt. Om kwart voor negen hebben we afgesproken voor het hostel. Daar gaan we weer met honger in de maag, als een echt klasuitstap, terug richting centrum. Een paar gaan ontbijten, een paar niet (ik heb nog een boterham en fruit (en masse) van zaterdag. De niet-ontbijt groep (en de take-away van broodjeszaak groep,) waar ik bij hoor(heb mijn eigen gerief nog) gaat ineens de burcht de beklimmen, de anderen (die ook meer de shoppers zijn) gaan dat later doen. We nemen de lift naar boven, kunnen daar de toren niet beklimmen wegens winter maar kunnen toch van het ijskoude uitzicht genieten. Ljubljana is omringt met besneeuwde bergen! Daarna wandelen we naar beneden. We bezoeken ook nog het etnografisch museum (de groep spitst een tweede maal want een deel wil het nationaal, natuurhistorisch museum of zoiets bezoek). Na ons museumbezoek (met vijf van de elf) gaan we iets eten voor de middag. We willen iets kopen voor op de trein maar ALLES is echt dicht op zondag. Uiteindelijk stoten we toch op een zalige bakkerij. We kopen typisch brood (balkanbrood: zoet en zout tegelijk en beetje kaas erover heerlijk, beter dan koffiekoeken). We doen nog een laatste tochtje in de stad(die we nu al wel gezien hebben eigenlijk, zo groot is Ljubljana niet) en genieten van de zon. Daarna, om 16h nemen we de trein weer naar huis. Het is dezelfde trein als met de jins drie jaar geleden, stress en rampscenario’s flitsen terug door mijn hoofd. Dit is niet mijn lievelingsstation. Alles verloopt deze keer echter vlot. Het is (in tegenstelling tot de heenweg) een rechtstreekse trein. We kunnen dus drie uur en twintig minuten blijven zitten, huiswerk maken, slapen, praten. Ik heb genoten van de trip. Het was echt een ‘reisje’. Met leuke mensen (en eigenlijk vind ik het stiekem niet zo erg dat Sara er niet bij was, de andere mensen zijn echt vriendelijk (klinkt oppervlakkig maar das zijn toch de passende woorden in situaties al deze) ). Ik ga voldaan terug naar huis. Om acht uur kom ik, hier, op mijn kot aan, zonder kamer, dat wist ik. Het is hier vollen bak. Achim en Johann zitten iets te regelen in de living, Antonio zit te eten in de eetkamer en tv te kijken er is ook nog een nieuwe man in de keuken en dan zit er ook nog een onbekend meisje in het salon. Vermits ik geen kamer heb weet ik niet waar te kruipen. Ik drink een koffie, eet boterhammen (vanmiddag was’t al warm), en maak kennis met die nieuwe in de keuken: vriendelijke kerel, spontaan, grappig, hij heet Andy. Hij slaapt tot de twintigste in mijn toekomstige kamer. Tussendoor weet Johann mij te vertellen dat Maria niet naar hier komt tot woensdag, dus dat ik een kamer heb. Hip hoi! (in haar kamer heb ik al een paar keer geslapen). Om acht uur kamer de verhuurders dan nog eens binnen waardoor iedereen wat in de living hangt en terwijl het huis zo’n beetje ‘gecontroleerd’ wordt. er is een raam kapot gegaan en ze gingen het contract aanpassen ofzoiets, die dingen ga ik mij nu echt ni aantrekken. Das voor Achim, hij is de officiële huurder. Tegen dat ze weg zijn en ik hieraan kan beginnen is het half tien ofzo, of misschien wat later. In elk geval nu is het half elf. Ik moet nog verder doen aan die massa oefeningen die we hebben gekregen. En dan moet ik ook nog wat over de geschiedenis van Antwerpen schrijven.. Tips?
Ik ga eraan beginnen, lezen in Das Parfum gaat er weer niet van komen, jammer. Hoe lopen de zaken daar, eerste univ-week van het tweede semester zit erop? Bijna Krokus? Hoe was jou Valentijn? :-) Meld mij de nieuwtjes! En de roddels! Verhofstadt wordt weer in de strijd gegooid, dat heb ik in op de site van De Morgen gezien. Hier stond er op de voorpagina iets van de Fritz, die psychopaat, maar ik heb het niet kunnen lezen.
Groeten! Viel Erfolg in het verslaan van de komende maandag.
vrijdag 13 februari 2009
Dag 11 in Graz
23.30h - vrijdag 13/02/09
Hoihoi
Bij deze is mijn poging om vroeg in bed te kruipen om morgen fit te zijn gefaald. Ach, ja, ik kan in de trein nog wat slapen. Vandaag hadden we weer maar een halve dag les. Om half één was de les ged aan. Dan moest ik me haasten naar jakominiplatz, in het centrum. Daar had ik met een meisje afgeproken (de Portugese van de JH, Rebecca), om samen naar een tweedehandswinkel te gaan om te kijken voor een paar spulletjes voor mijn kot. Uiteindelijk bleek het geen tweedehandswinkel te zijn maar een goedkope meubelzaak, en een grote ook. Ik kocht een vier spiegel die je zo boven elkaar kan hangen zodat je jezelf helemaal in de spiegel kan zien. Op mijn kamer hangt namelijk geen spiegel en das wel een beetje raar als je er begint op te letten. Dat geheel heeft me acht euro gekocht dus das wel mooi voor een spiegelaankoop. Naast die goedkope meubelzaak was nog een andere reusachtige meubelzaak. (wel een duurdere) Echt vier verdiepingen vol en ik het midden zo een opening zoals in de grand bazar. Maar mooier en heel die winkel vol met dingen die je in een huis nodig hebt. We zijn daar niet te lang blijven hangen. Na een tramrit terug richting centrum (de winkel lag wel wat buiten het centrum) zijn we samen nog een koffie gaan drinken. Een gezellige koffieplace is toch universeel denk ik. ’t Was wel gezellig. Daarna ben ik terug naar mijn kot gewandeld (het koffiehuis is maar 5 min van mijn huis!). Tegen dan was het half drie en heb ik met wat tussenpozes huiswerk gemaakt, geskypetet, eten gemaakt, … daarnet heb ik ook wat ingepakt voor de trip van morgen! Ik moet iets voor vijf uur opstaan. Want om zes uur moet ik al in het station staan aan de andere kant van de stad. Ik zal dus morgen waarschijnlijk niet kunnen bloggen maar zondag des te meer. ;-) Dan volgen hier nog enkele weetjes en nieuwtjes die ik nog niet vermeldde:
- Ik heb een fiets! Vanaf de 20ste, voor drie maanden maar, maar wel gratis, hij is van mijn huisgenoot en ik heb gisteren de sleutel al gekregen maar ik denk dat hij hem nu nog zelf gebruikt. (in tussentijd heb ik dus voor vanaf morgen een tweede weekpas gekocht voor bus en tram enzo)
- ik slaap nu in mijn toekomstige eigen kamer, op een matras op de grond, hij is VOLLEDIG leeggehaald. Paniekje, maar ’t komt wel in orde want met spullen die hier nog in huis staan krijg ik heb waarschijnlijk terug gevuld. De kamer ziet er wel beter uit omdat een reusachtige kast, die de kamer veel kleiner is er ook uit is. Ik moet wel nog een bureau of tafel zien te vinden… zorgen voor later. Desnoods ga ik timmeren.
Goed, ik ga slapen. Tot zondag!
Kus
Tine
Hoihoi
Bij deze is mijn poging om vroeg in bed te kruipen om morgen fit te zijn gefaald. Ach, ja, ik kan in de trein nog wat slapen. Vandaag hadden we weer maar een halve dag les. Om half één was de les ged aan. Dan moest ik me haasten naar jakominiplatz, in het centrum. Daar had ik met een meisje afgeproken (de Portugese van de JH, Rebecca), om samen naar een tweedehandswinkel te gaan om te kijken voor een paar spulletjes voor mijn kot. Uiteindelijk bleek het geen tweedehandswinkel te zijn maar een goedkope meubelzaak, en een grote ook. Ik kocht een vier spiegel die je zo boven elkaar kan hangen zodat je jezelf helemaal in de spiegel kan zien. Op mijn kamer hangt namelijk geen spiegel en das wel een beetje raar als je er begint op te letten. Dat geheel heeft me acht euro gekocht dus das wel mooi voor een spiegelaankoop. Naast die goedkope meubelzaak was nog een andere reusachtige meubelzaak. (wel een duurdere) Echt vier verdiepingen vol en ik het midden zo een opening zoals in de grand bazar. Maar mooier en heel die winkel vol met dingen die je in een huis nodig hebt. We zijn daar niet te lang blijven hangen. Na een tramrit terug richting centrum (de winkel lag wel wat buiten het centrum) zijn we samen nog een koffie gaan drinken. Een gezellige koffieplace is toch universeel denk ik. ’t Was wel gezellig. Daarna ben ik terug naar mijn kot gewandeld (het koffiehuis is maar 5 min van mijn huis!). Tegen dan was het half drie en heb ik met wat tussenpozes huiswerk gemaakt, geskypetet, eten gemaakt, … daarnet heb ik ook wat ingepakt voor de trip van morgen! Ik moet iets voor vijf uur opstaan. Want om zes uur moet ik al in het station staan aan de andere kant van de stad. Ik zal dus morgen waarschijnlijk niet kunnen bloggen maar zondag des te meer. ;-) Dan volgen hier nog enkele weetjes en nieuwtjes die ik nog niet vermeldde:
- Ik heb een fiets! Vanaf de 20ste, voor drie maanden maar, maar wel gratis, hij is van mijn huisgenoot en ik heb gisteren de sleutel al gekregen maar ik denk dat hij hem nu nog zelf gebruikt. (in tussentijd heb ik dus voor vanaf morgen een tweede weekpas gekocht voor bus en tram enzo)
- ik slaap nu in mijn toekomstige eigen kamer, op een matras op de grond, hij is VOLLEDIG leeggehaald. Paniekje, maar ’t komt wel in orde want met spullen die hier nog in huis staan krijg ik heb waarschijnlijk terug gevuld. De kamer ziet er wel beter uit omdat een reusachtige kast, die de kamer veel kleiner is er ook uit is. Ik moet wel nog een bureau of tafel zien te vinden… zorgen voor later. Desnoods ga ik timmeren.
Goed, ik ga slapen. Tot zondag!
Kus
Tine
Dag 10 in Graz
00.10 - verslag donderdag 12/02/09
Momenteel zit ik in de woonkamer. Iedereen passeert hier om naar de keuken, het toilet, of naar buiten te gaan. Voor de rest is het best gezellig. Vandaag ben ik gewoon opgestaan in mijn ‘eigen kamer’. Ik heb daar dan weer mijn spullen gepakt want vanavond moet er iemand anders in. Om negen uur was het les en ’t was weer een hele dag. De voormiddag was gewoon een lied van Falco, waar we véél te lang bij hebben stilgestaan. De namiddag was een uitstap dus dat was wel leuk voor de afwisseling. Nu weet ik weer wat meer over de geschiedenis van Graz. De leraar heeft een beetje gids gespeeld maar ’t was eigenlijk een heel kort. ’t Was dan ook echt berenkoud vandaag. Na de les zijn we met z’n vieren nog op zoek gegaan naar een bepaald café waar je goedkoop kan eten en drinken (één meisje wou iets eten). We kwamen in een klassiek studentencafé van hier terecht. Er zijn er zo ongeveer vier in Graz en het is best gezellig, er hangt een aangename sfeer en het is gevuld met studenten. De formule: een kaart waarop je kan aanvinken welke pizza (groot, klein, mini) je wil en dan kan je de ingrediënten aanvinken die je er op wil. Dezelfde formule hebben ze voor toast, salades en ovenaardappelen. Een grote pizza kost 6,30 en dat krijg je echt niet op. (zelfs niet als je een maaltijd overslaat, believe me, I tried. Ik daag u uit!) In elk geval we kwamen we daar met z’n vieren terecht. Ik herontdekte na een aantal weken de zalige smaak van een goeie expresso en kreeg er zelfs een gratis glas water bij. (ook normaal hier: gratis Leitungswasser) Met vier zaten we daar dus: de Portugese Sara, Franse Carole, de Tsjechische Denisa en ik. (Die twee eersten heb ik al eerder vermeld) We hebben daar vrij lang zitten praten en ’t was echt heel gezellig. Het resultaat: ik ga dit weekend naar Ljubljana! Ik ben echt twee uur ‘exited’ geweest. Mijn eerste erasmusuitstap! Ik heb er echt veel zin in. De Tsjechische had het al gepland met drie andere en we hebben ons erbij aan gesloten. We vertrekken zaterdag om half zeven en zondagavond komen we terug. Dat hele weekend zal me amper 60euro kosten. :) Jiha! That’s why I am here! Ook om andere dingen natuurlijk. ;-)
Nadat het cafeetje ben ik met Carole en Sara naar de Hauptbahnhof gegaan om een reductiekaart te kopen voor de trein. (dan krijg je 50% op elke rit in Oostenrijk geboekt. En het kost 20€, dus das al de moeite eh.) Onderweg kwamen we nog iemand van onze les tegen, Katherine uit de USA. Ze is ook ineens mee die voordeelkaart gaan kopen. De voordeelkaart hebben we nodig om met de trein naar Ljubljana te gaan. Daar slapen we in een hostel. Na de Hauptbahnhof ben ik meteen naar huis gegaan en beginnen eten en koken en eten, ik stierf van de honger! Daarna heb ik eindelijk wat gezeten, tv gekeken, gebabbeld en begonnen in een Duits boek, Das Parfum! Ik heb al zin om verder te lezen. Is het origineel in het Duits? Ik vind het in elk geval leuk om het in het Duits te lezen (zei ze na twee pagina’s) … Zo, dat was het voor vandaag! Ondertussen heb ik een kamer want het meisje, Maria, is ziek geworden en is bij haar ouders gaan slapen. Slaapwel! X
Tine
ps: als Liselotte deze blog leest: gelukkige verjaardag! XXX
Momenteel zit ik in de woonkamer. Iedereen passeert hier om naar de keuken, het toilet, of naar buiten te gaan. Voor de rest is het best gezellig. Vandaag ben ik gewoon opgestaan in mijn ‘eigen kamer’. Ik heb daar dan weer mijn spullen gepakt want vanavond moet er iemand anders in. Om negen uur was het les en ’t was weer een hele dag. De voormiddag was gewoon een lied van Falco, waar we véél te lang bij hebben stilgestaan. De namiddag was een uitstap dus dat was wel leuk voor de afwisseling. Nu weet ik weer wat meer over de geschiedenis van Graz. De leraar heeft een beetje gids gespeeld maar ’t was eigenlijk een heel kort. ’t Was dan ook echt berenkoud vandaag. Na de les zijn we met z’n vieren nog op zoek gegaan naar een bepaald café waar je goedkoop kan eten en drinken (één meisje wou iets eten). We kwamen in een klassiek studentencafé van hier terecht. Er zijn er zo ongeveer vier in Graz en het is best gezellig, er hangt een aangename sfeer en het is gevuld met studenten. De formule: een kaart waarop je kan aanvinken welke pizza (groot, klein, mini) je wil en dan kan je de ingrediënten aanvinken die je er op wil. Dezelfde formule hebben ze voor toast, salades en ovenaardappelen. Een grote pizza kost 6,30 en dat krijg je echt niet op. (zelfs niet als je een maaltijd overslaat, believe me, I tried. Ik daag u uit!) In elk geval we kwamen we daar met z’n vieren terecht. Ik herontdekte na een aantal weken de zalige smaak van een goeie expresso en kreeg er zelfs een gratis glas water bij. (ook normaal hier: gratis Leitungswasser) Met vier zaten we daar dus: de Portugese Sara, Franse Carole, de Tsjechische Denisa en ik. (Die twee eersten heb ik al eerder vermeld) We hebben daar vrij lang zitten praten en ’t was echt heel gezellig. Het resultaat: ik ga dit weekend naar Ljubljana! Ik ben echt twee uur ‘exited’ geweest. Mijn eerste erasmusuitstap! Ik heb er echt veel zin in. De Tsjechische had het al gepland met drie andere en we hebben ons erbij aan gesloten. We vertrekken zaterdag om half zeven en zondagavond komen we terug. Dat hele weekend zal me amper 60euro kosten. :) Jiha! That’s why I am here! Ook om andere dingen natuurlijk. ;-)
Nadat het cafeetje ben ik met Carole en Sara naar de Hauptbahnhof gegaan om een reductiekaart te kopen voor de trein. (dan krijg je 50% op elke rit in Oostenrijk geboekt. En het kost 20€, dus das al de moeite eh.) Onderweg kwamen we nog iemand van onze les tegen, Katherine uit de USA. Ze is ook ineens mee die voordeelkaart gaan kopen. De voordeelkaart hebben we nodig om met de trein naar Ljubljana te gaan. Daar slapen we in een hostel. Na de Hauptbahnhof ben ik meteen naar huis gegaan en beginnen eten en koken en eten, ik stierf van de honger! Daarna heb ik eindelijk wat gezeten, tv gekeken, gebabbeld en begonnen in een Duits boek, Das Parfum! Ik heb al zin om verder te lezen. Is het origineel in het Duits? Ik vind het in elk geval leuk om het in het Duits te lezen (zei ze na twee pagina’s) … Zo, dat was het voor vandaag! Ondertussen heb ik een kamer want het meisje, Maria, is ziek geworden en is bij haar ouders gaan slapen. Slaapwel! X
Tine
ps: als Liselotte deze blog leest: gelukkige verjaardag! XXX
woensdag 11 februari 2009
Dag 9 in Graz
23.50h - verslag woensdag 11/02/2009
Ik had met wekker om vijf voor zeven gezet zodat ik rustig kon opstaan. Ik was dus een beetje aan het soezen toen ik om zeven uur de kerktoren hoorde luiden. Zalig! Even later stond ik op. Heel de ochtendceremonie en dan de les. De les was vandaag niet bijster interessant. We hoorde een Duits lied van Herman van Veen. Op het einde was er een discussie over of een wereld zonder oorlog mogelijk is. Ik kwam daar volledig gefrustreerd buiten. Sommige mensen zeiden echt vlakaf nee zonder dat het hen precies zelfs iets kon schelen. Zoiets als: “het zit nu eenmaal in de mens om elkaar de bestrijden dus we kunnen niet aan oorlog doen.” Ahja, dus miljoenen mensen die afzien en sterven is allemaal geen probleem omdat hen nu eenmaal in de mens zit?! En dan wou de leraar heel de tijd uit ons trekken wat mannen eraan konden doen en wat vrouwen? Is er geen gelijkheid van mannen en vrouwen in Oostenrijk? Er waren ook wel mensen die ideeën en goeie instellingen hadden hoor. Maar ik heb er toch wat over lopen nadenken vandaag. In de namiddag waren we vrij. Ik had niets gepland (zoals gewoonlijk) maar ik had er ook geen behoefte aan. Gewoon rustig op mijn kamer zitten. (die ik morgen niet meer heb) Ik heb een paar artikels gelezen in het Duits, heb wat opzoekingswerk gedaan over Duits volgen ik de loop van het jaar en een klein dutje gedaan. Heerlijk woensdag! ’s Avonds had ik afgespoken met die drie Portugese meisjes. Om half negen stond ik dus op jakominiplatz, en toen dacht ik … oh, nee zuiderse stiptheid, maar het viel gelukkig wel mee. Met z’n vieren zijn we iets gaan drinken in een bar. Ze kenden het van naam en wilden er per se naar toe dus na wat ik die buurt rond te lopen en twee keer vragen zijn we er geraakt. ’t Was wel de moeite. Een gezellige bar ik de kelder, veel hout en het had wel iets. De Portugese meisjes waren vol lof over het amusement in hun land maar konden anderzijds ook de ongelofelijke problemen vertellen. ’t Was echt een tof en grappig gesprek. Ik heb met één van de drie vrijdag afgesproken om naar een tweedehandswinkel te gaan. Dan kan ik wat spulletjes kopen voor mijn kot. Een spiegel bijvoorbeeld want dat hangt hier niet in de kamer. Ik ben nieuwsgierig. Morgen moet ik echt bellen voor de fiets… vandaag vergat ik de telefoonnummer te vragen van Caroles huisbaas die fietsen verkoopt. Voila, een korter verslag maar ik heb genoten van het hier zijn. ;-)
Tot schrijfs Tschüss!
Tine
Ik had met wekker om vijf voor zeven gezet zodat ik rustig kon opstaan. Ik was dus een beetje aan het soezen toen ik om zeven uur de kerktoren hoorde luiden. Zalig! Even later stond ik op. Heel de ochtendceremonie en dan de les. De les was vandaag niet bijster interessant. We hoorde een Duits lied van Herman van Veen. Op het einde was er een discussie over of een wereld zonder oorlog mogelijk is. Ik kwam daar volledig gefrustreerd buiten. Sommige mensen zeiden echt vlakaf nee zonder dat het hen precies zelfs iets kon schelen. Zoiets als: “het zit nu eenmaal in de mens om elkaar de bestrijden dus we kunnen niet aan oorlog doen.” Ahja, dus miljoenen mensen die afzien en sterven is allemaal geen probleem omdat hen nu eenmaal in de mens zit?! En dan wou de leraar heel de tijd uit ons trekken wat mannen eraan konden doen en wat vrouwen? Is er geen gelijkheid van mannen en vrouwen in Oostenrijk? Er waren ook wel mensen die ideeën en goeie instellingen hadden hoor. Maar ik heb er toch wat over lopen nadenken vandaag. In de namiddag waren we vrij. Ik had niets gepland (zoals gewoonlijk) maar ik had er ook geen behoefte aan. Gewoon rustig op mijn kamer zitten. (die ik morgen niet meer heb) Ik heb een paar artikels gelezen in het Duits, heb wat opzoekingswerk gedaan over Duits volgen ik de loop van het jaar en een klein dutje gedaan. Heerlijk woensdag! ’s Avonds had ik afgespoken met die drie Portugese meisjes. Om half negen stond ik dus op jakominiplatz, en toen dacht ik … oh, nee zuiderse stiptheid, maar het viel gelukkig wel mee. Met z’n vieren zijn we iets gaan drinken in een bar. Ze kenden het van naam en wilden er per se naar toe dus na wat ik die buurt rond te lopen en twee keer vragen zijn we er geraakt. ’t Was wel de moeite. Een gezellige bar ik de kelder, veel hout en het had wel iets. De Portugese meisjes waren vol lof over het amusement in hun land maar konden anderzijds ook de ongelofelijke problemen vertellen. ’t Was echt een tof en grappig gesprek. Ik heb met één van de drie vrijdag afgesproken om naar een tweedehandswinkel te gaan. Dan kan ik wat spulletjes kopen voor mijn kot. Een spiegel bijvoorbeeld want dat hangt hier niet in de kamer. Ik ben nieuwsgierig. Morgen moet ik echt bellen voor de fiets… vandaag vergat ik de telefoonnummer te vragen van Caroles huisbaas die fietsen verkoopt. Voila, een korter verslag maar ik heb genoten van het hier zijn. ;-)
Tot schrijfs Tschüss!
Tine
Dag 8 in Graz
00.10 - 11/02/09, verslag van: dinsdag 10/02/09
Vandaag was het een hele lesdag. Gisteren ben ik trouwens nog een nieuwtje, dat vandaag wel een belangrijk programma punt was, vergeten te vermelden: ik had met de Portugese Sara tussen de middag gebabbeld over het kopen van een fiets. Zij zou er één overkopen van een meisje in haar kot. Ik zij dat ik nog op zoek was. Rond zes uur belde ze mij op een gaf een meisje door dat mij een fiets wou verkopen. We maakten een afspraak voor vandaag om half één, na mijn voormiddagles dus. Dus na de les zat ik daar, aan de tafels waar we in het gebouw onze boterhammen konden opeten. En we hebben daar een half uur gezeten en geen meisje gezien. (of toch niet het juiste, Sara kende haar, het meisje wou de fiets oorspronkelijk aan haar verkopen.) Sara kende dus ook de fiets en omdat ze hem zag staan in de fietsenstalling kon ik al eens een kijkje nemen. Het trok op niets, één rem was kapot, de andere werkte niet goed, het was een mannenmodel en een model à la coureurfiets. Niets dus. Het meisje bleek achteraf aan een verkeerd gebouw te staan ofzo .. des te beter dacht ik. Na een korte middagpauze (amper drie kwartier) begon de les weer. Tot half vijf. Na de les ben ik meteen naar huis gegaan. Daar heb ik de dichtstbijzijnde Lidl gezocht, die bleek binnen een wandelafstand van 15 minuten te liggen en ben daar dan als de bliksem naar toe gegaan. Maar ik had wel genoeg tijd want de winkels zijn hier langer open als in België (lidl tot 19h, in België 18h denk ik) Daar heb ik dan een massa basics en avondmaaltijden en brood gekocht. Van de 21 aankopen maar 4 boven 1 euro. Prachtig toch. De Lidl heeft hier wel ongeveer dezelfde prijzen als in België (niet zoals de Billa, naast de deur, die is duurder!). Al zijn zuivelproducten hier denk ik wel sowieso duurder. Goed, ik heb wat in huis dus das toch een aangenamer gevoel. Terug van de Lidl heb ik m’n huiswerk gemaakt en daarna heb ik gegeten. Allemaal in sneltempo want om half negen had ik afgesproken voor de Propeller (Erasmuscafé, waar we ook korting krijgen). Daar aangekomen viel het op het eerste zicht wat tegen. De twee meisjes met wie ik had afgesproken zaten in een andere ruimte en waren alletwee met totaal andere mensen aan het praten. Ik heb me dan maar bij Sara gezet (niet bij Carole, die zat bij een Slowaak omdat ze Slowaaks wil leren want haar vriend komt uit Slowakije.) Sara zal tussen twee andere Portugese dus ik voelde me al een vijfde wiel aan de wagen. Er zaten ook twee oosterijkse meisjes bij die de mentor zijn van Sara en Rebecca. Rebecca is dat vriendelijke meisje van de jeugdherberg, ze is één van de Portugese. Super toevallig dus. Ze zijn allemaal wel erg vriendelijk en de Portugese meisjes schakelen meteen om in het Engels. Uiteindelijk zijn het eigenlijk nog leuke gesprekken. Rebecca is morgen jarig en ik ga mee iets drinken op café, een plan voor morgen dus :-). In het weekend gaan ze een feestje zoeken en daarvoor ben ik ook uitgenodigd. Om elf uur kwam ik thuis et voilà. Huiswerk afschrijven en bloggen. Morgen misschien meer nieuws, dan hebben we niet de hele dag les.
Groeten!
Vandaag was het een hele lesdag. Gisteren ben ik trouwens nog een nieuwtje, dat vandaag wel een belangrijk programma punt was, vergeten te vermelden: ik had met de Portugese Sara tussen de middag gebabbeld over het kopen van een fiets. Zij zou er één overkopen van een meisje in haar kot. Ik zij dat ik nog op zoek was. Rond zes uur belde ze mij op een gaf een meisje door dat mij een fiets wou verkopen. We maakten een afspraak voor vandaag om half één, na mijn voormiddagles dus. Dus na de les zat ik daar, aan de tafels waar we in het gebouw onze boterhammen konden opeten. En we hebben daar een half uur gezeten en geen meisje gezien. (of toch niet het juiste, Sara kende haar, het meisje wou de fiets oorspronkelijk aan haar verkopen.) Sara kende dus ook de fiets en omdat ze hem zag staan in de fietsenstalling kon ik al eens een kijkje nemen. Het trok op niets, één rem was kapot, de andere werkte niet goed, het was een mannenmodel en een model à la coureurfiets. Niets dus. Het meisje bleek achteraf aan een verkeerd gebouw te staan ofzo .. des te beter dacht ik. Na een korte middagpauze (amper drie kwartier) begon de les weer. Tot half vijf. Na de les ben ik meteen naar huis gegaan. Daar heb ik de dichtstbijzijnde Lidl gezocht, die bleek binnen een wandelafstand van 15 minuten te liggen en ben daar dan als de bliksem naar toe gegaan. Maar ik had wel genoeg tijd want de winkels zijn hier langer open als in België (lidl tot 19h, in België 18h denk ik) Daar heb ik dan een massa basics en avondmaaltijden en brood gekocht. Van de 21 aankopen maar 4 boven 1 euro. Prachtig toch. De Lidl heeft hier wel ongeveer dezelfde prijzen als in België (niet zoals de Billa, naast de deur, die is duurder!). Al zijn zuivelproducten hier denk ik wel sowieso duurder. Goed, ik heb wat in huis dus das toch een aangenamer gevoel. Terug van de Lidl heb ik m’n huiswerk gemaakt en daarna heb ik gegeten. Allemaal in sneltempo want om half negen had ik afgesproken voor de Propeller (Erasmuscafé, waar we ook korting krijgen). Daar aangekomen viel het op het eerste zicht wat tegen. De twee meisjes met wie ik had afgesproken zaten in een andere ruimte en waren alletwee met totaal andere mensen aan het praten. Ik heb me dan maar bij Sara gezet (niet bij Carole, die zat bij een Slowaak omdat ze Slowaaks wil leren want haar vriend komt uit Slowakije.) Sara zal tussen twee andere Portugese dus ik voelde me al een vijfde wiel aan de wagen. Er zaten ook twee oosterijkse meisjes bij die de mentor zijn van Sara en Rebecca. Rebecca is dat vriendelijke meisje van de jeugdherberg, ze is één van de Portugese. Super toevallig dus. Ze zijn allemaal wel erg vriendelijk en de Portugese meisjes schakelen meteen om in het Engels. Uiteindelijk zijn het eigenlijk nog leuke gesprekken. Rebecca is morgen jarig en ik ga mee iets drinken op café, een plan voor morgen dus :-). In het weekend gaan ze een feestje zoeken en daarvoor ben ik ook uitgenodigd. Om elf uur kwam ik thuis et voilà. Huiswerk afschrijven en bloggen. Morgen misschien meer nieuws, dan hebben we niet de hele dag les.
Groeten!
dinsdag 10 februari 2009
Dag 7 in Graz
00.45h - maandagavond 9/02/09, officieel reeds dinsdag 10/02/09
Dag zeven, das al bijna een week in Oostenrijk. Vanmorgen stond ik vroeg op om weer vol energie naar mijn Duitse les te gaan, wat de middag zou brengen moest ik nog afwachten. De Duitse les was veel grammatica en spreken over sprookjes, wat, zeker als het bij Rotkäppchen blijft niet bepaald een interessant onderwerp is. Na de les is er in het hoofdgebouw iets over Health Insurance en visa, na onze boterhammen te hebben opgegeten gaan we er samen eens een kijkje nemen. Ja! Boterhammen, geen warm en duur middageten op restaurant, de Portugese Sara vind het hier toch ook maar duur. De Health Insurance info blijkt voor niet-EU-burgers te zijn dus we kunnen al meteen weer vertrekken. Sinds de pauze van de Duitse les heb ik een programma voor de namiddag. Om twee uur op Jakominiplatz en van daaruit gaan we naar de bergen om er één te beklimmen. De Portugese zegt dat ze ook mee gaat. We haasten ons alletwee naar huis want we willen nog iets warmers aandoen voor de sneeuw in de bergen! (het zijn wel geen ski-bergen ofzo hoor, gewoon de bergen die rond de stad liggen, die zijn net iets lager) Onderweg kom ik erop dat ik nog een blad moet indienen bij de stad (verplichtingen à la districtshuis in Antwerpen). Ik moet me aanmelden omdat ik langer dan drie maanden in het land blijf. Ik haast me dus nog meer want die dienst sluit om vier uur en na de uitstap zal ik er uit niet meer geraken. Ik kom iets te laat op de afspraak maar op tijd om de bus te halen, de Portugese haalt het spijtig genoeg niet. Daar ga ik dan, op naar de bergen met een bende van 7 andere mensen van wie ik de meerderheid niet ik. (ik ken een franse jongen David en het Tsjechische meisje Veronika) Na een half uurtje bussen komen we aan in een deelgemeente van Graz denk ik, aan de voet van een berg (Gösting). Daar start onze stevige Spaziergang: over glijdende kiezels (die leggen ze hier tegen het glijden van de sneeuw, je valt vooral niet door de overvloed aan kiezels op de stijle wegen), over ijs, sneeuw en zand. We zien in de verte Graz liggen. Als we bovenkomen hebben we een prachtig uitzicht over de stad. We kunnen haar in haar geheel en van op afstand zien. (de berg gisteren lag eerder in het midden van de stad). Tijdens de wandeling deed ik een paar babbeltje en het ongemakkelijke gevoel waarmee ik vertrok is bij het bereiken van de top helemaal verdwenen. :-) We drinken er zelfs een slokje Jägermeister op! De Hongaarse jongen toverde een mini-flesje uit zijn rugzak en deelde zijn overwinningsdrank. Na een paar foto’s vertrekken we terug naar beneden. Wat met wat glijden en schuiven verbazend vlot vooruitgaat. Om vijf uur stappen we weer op de bus waar we twee uur geleden afstapte. Vanaf jakominiplatz gaat ieder weer zijn kant uit en om zes uur ben ik weer thuis. Koud en uitgeput, moe van na de koude wandeling zo lang op in een warme bus te zitten. Maar op mijn kot aangekomen wacht mij een nieuwe verrassing… het meisje in wiens kamer ik deze week zou slapen is toch al terug. Vreemd want ze had op een briefje geschreven dat ik zonder probleem tot vrijdag in haar kamer mocht slapen. Maar goed, umziehen! Mijn toekomstige kamer staan momenteel enkele dagen vrij dus kan ik er al even in. Hij moet wel nog leeggehaald worden door de eigenlijke huidige bewoner dus hij zal er als mijn kamer zijnde erg anders uit zien. (nu staat het bed beneden, ik ga op de duplex slapen, nu staat er een reusachtige kast die ik nooit zou kunnen vullen en veel vierkante meters inneemt, die gaat er bij mij ook uit. Ik ben nu voor een paar nachten zeker. Donderdagnacht wordt in de woonkamer slapen, vrijdagnacht en zaterdagnacht kan ik weer in mijn toekomstige kamer, en van zondagnacht tot vrijdagnacht (de 19de) moet ik weer naar de woonkamer ofzo. Maar ik moet mezelf nog steeds gelukkig prijzen met dit kot. Vanaf dat ik op mijn plaats zal zitten kan ik doen en laten wat ik wil en mij volledig installeren. Na het verhuizen van mijn spullen wou ik aan m’n avondeten beginnen, maar dan, ramp van de dag, bloed ten overvloede! Ik had een bot mes genomen en was daar een wortel me beginnen snijden. Ik geraakte dus niet goed door de wortel waardoor ik extra kracht moest zetten, waardoor ik uitschoof, waardoor ik in mijn vinger sneed. Kleine paniek toen ik het zelf goed zag, ik heb denk ik nog nooit zo diep gesneden, het bleef maar bloeden. Toen ik mijn vinger in mijn mond stak om het bloeden te stoppen, dronk ik als het ware mijn eigen bloed. Ik heb het dan met één hand proberen ontsmetten en een extra large plakker er rond gespannen zodat ik mijn vinger top bijna afsloot maar hoopte het bloeden te stoppen, medisch advies ik welkom, maar ik doe die plakker er de eerste dagen niet af. (’t is trouwens in de bovenste plooi van mijn linker wijsvinger, best onhandig dus.) Tot zover de drama’s en de overwinningen van vandaag. Ik heb zonet mijn huiswerk gemaakt dus ben ik weer klaar voor de les van morgen! Ga goed naar school, leer goed en geniet in Antwerpen, dan probeer ik hier hetzelfde te doen.
Kus
Tine
Dag zeven, das al bijna een week in Oostenrijk. Vanmorgen stond ik vroeg op om weer vol energie naar mijn Duitse les te gaan, wat de middag zou brengen moest ik nog afwachten. De Duitse les was veel grammatica en spreken over sprookjes, wat, zeker als het bij Rotkäppchen blijft niet bepaald een interessant onderwerp is. Na de les is er in het hoofdgebouw iets over Health Insurance en visa, na onze boterhammen te hebben opgegeten gaan we er samen eens een kijkje nemen. Ja! Boterhammen, geen warm en duur middageten op restaurant, de Portugese Sara vind het hier toch ook maar duur. De Health Insurance info blijkt voor niet-EU-burgers te zijn dus we kunnen al meteen weer vertrekken. Sinds de pauze van de Duitse les heb ik een programma voor de namiddag. Om twee uur op Jakominiplatz en van daaruit gaan we naar de bergen om er één te beklimmen. De Portugese zegt dat ze ook mee gaat. We haasten ons alletwee naar huis want we willen nog iets warmers aandoen voor de sneeuw in de bergen! (het zijn wel geen ski-bergen ofzo hoor, gewoon de bergen die rond de stad liggen, die zijn net iets lager) Onderweg kom ik erop dat ik nog een blad moet indienen bij de stad (verplichtingen à la districtshuis in Antwerpen). Ik moet me aanmelden omdat ik langer dan drie maanden in het land blijf. Ik haast me dus nog meer want die dienst sluit om vier uur en na de uitstap zal ik er uit niet meer geraken. Ik kom iets te laat op de afspraak maar op tijd om de bus te halen, de Portugese haalt het spijtig genoeg niet. Daar ga ik dan, op naar de bergen met een bende van 7 andere mensen van wie ik de meerderheid niet ik. (ik ken een franse jongen David en het Tsjechische meisje Veronika) Na een half uurtje bussen komen we aan in een deelgemeente van Graz denk ik, aan de voet van een berg (Gösting). Daar start onze stevige Spaziergang: over glijdende kiezels (die leggen ze hier tegen het glijden van de sneeuw, je valt vooral niet door de overvloed aan kiezels op de stijle wegen), over ijs, sneeuw en zand. We zien in de verte Graz liggen. Als we bovenkomen hebben we een prachtig uitzicht over de stad. We kunnen haar in haar geheel en van op afstand zien. (de berg gisteren lag eerder in het midden van de stad). Tijdens de wandeling deed ik een paar babbeltje en het ongemakkelijke gevoel waarmee ik vertrok is bij het bereiken van de top helemaal verdwenen. :-) We drinken er zelfs een slokje Jägermeister op! De Hongaarse jongen toverde een mini-flesje uit zijn rugzak en deelde zijn overwinningsdrank. Na een paar foto’s vertrekken we terug naar beneden. Wat met wat glijden en schuiven verbazend vlot vooruitgaat. Om vijf uur stappen we weer op de bus waar we twee uur geleden afstapte. Vanaf jakominiplatz gaat ieder weer zijn kant uit en om zes uur ben ik weer thuis. Koud en uitgeput, moe van na de koude wandeling zo lang op in een warme bus te zitten. Maar op mijn kot aangekomen wacht mij een nieuwe verrassing… het meisje in wiens kamer ik deze week zou slapen is toch al terug. Vreemd want ze had op een briefje geschreven dat ik zonder probleem tot vrijdag in haar kamer mocht slapen. Maar goed, umziehen! Mijn toekomstige kamer staan momenteel enkele dagen vrij dus kan ik er al even in. Hij moet wel nog leeggehaald worden door de eigenlijke huidige bewoner dus hij zal er als mijn kamer zijnde erg anders uit zien. (nu staat het bed beneden, ik ga op de duplex slapen, nu staat er een reusachtige kast die ik nooit zou kunnen vullen en veel vierkante meters inneemt, die gaat er bij mij ook uit. Ik ben nu voor een paar nachten zeker. Donderdagnacht wordt in de woonkamer slapen, vrijdagnacht en zaterdagnacht kan ik weer in mijn toekomstige kamer, en van zondagnacht tot vrijdagnacht (de 19de) moet ik weer naar de woonkamer ofzo. Maar ik moet mezelf nog steeds gelukkig prijzen met dit kot. Vanaf dat ik op mijn plaats zal zitten kan ik doen en laten wat ik wil en mij volledig installeren. Na het verhuizen van mijn spullen wou ik aan m’n avondeten beginnen, maar dan, ramp van de dag, bloed ten overvloede! Ik had een bot mes genomen en was daar een wortel me beginnen snijden. Ik geraakte dus niet goed door de wortel waardoor ik extra kracht moest zetten, waardoor ik uitschoof, waardoor ik in mijn vinger sneed. Kleine paniek toen ik het zelf goed zag, ik heb denk ik nog nooit zo diep gesneden, het bleef maar bloeden. Toen ik mijn vinger in mijn mond stak om het bloeden te stoppen, dronk ik als het ware mijn eigen bloed. Ik heb het dan met één hand proberen ontsmetten en een extra large plakker er rond gespannen zodat ik mijn vinger top bijna afsloot maar hoopte het bloeden te stoppen, medisch advies ik welkom, maar ik doe die plakker er de eerste dagen niet af. (’t is trouwens in de bovenste plooi van mijn linker wijsvinger, best onhandig dus.) Tot zover de drama’s en de overwinningen van vandaag. Ik heb zonet mijn huiswerk gemaakt dus ben ik weer klaar voor de les van morgen! Ga goed naar school, leer goed en geniet in Antwerpen, dan probeer ik hier hetzelfde te doen.
Kus
Tine
zondag 8 februari 2009
Dag 6 in Graz
23.00h zondag 8febr
Zondag is Graz, vandaag gaat de scouts ijsschaatsen. Ik mag dus uitslapen zou je dan denken. Maar ik heb om tien voor elf in de stad afgesproken dus ik kom om iets na negen toch maar uit mijn bed. Ik verwachtte daar een hele hoop mensen. Bleek dat iedereen in z’n bed was blijven liggen door de regen. Zo ziet u maar, een Belg is wat gewoon! We vertrekken met vier naar het Kunsthaus, dat is het museum voor moderne kunsten. Een modern, hip gebouw. Daar aangekomen komen er toch nog twee bij. (twee Amerikanen) Het museum valt voor ons allen een beetje tegen. Het is helemaal niet veel en vrij eentonig ( er worden dingen op de muur geprojecteert in twee zalen en verder staan er tekening die met de computer zijn gemaakt en daardoor niet erg uniek of wauw- lijken. Er was dan nog een derde kamer met een tijdelijke fototentoonstelling over Iran en de oorlog in Iran en Irak. Dat was wel ‘mooi’. Al kan ik die beelden moeilijk mooi noemen, .. ze wekken afschuw op, zijn choquerend, … vernietiging en oorlog, u kent het wel. Na het museum gaan we middageten (weeral warm ’s middags, maar het positieve is wel dat je dan niet alleen en eet dus ik geef toe.. (of ik ben gewoon ne meeloper) ) Met een overvolle maag zetten we rond drie uur onze toeristische rondgang verder. We bekijken een paar gebouwen die op de toeristische lijst staan, lopen over de belangrijke straten, gaan naar de klokkentoren (als de klok staat komen daar zo mannekes uitgelopen). Maar na een kwartier wachten tot de klok vier uur gaat slaan volgt de teleurstelling! Het is te koud, de deuren gaan tot op een kier open, ik heb mijn fototoestel in de aanslag en dan.. niets, de klokken luiden verder maar de deurtjes gaan niet verder open. ’t Is de koud. We gaan verder via het mausoleum, wel een mooi gebouw en alles is hier zo proper! Na het mausoleum beklimmen we de Schlossberg. Met vele trappen en uitzichtpuntjes beklimmen we de berg. Stilaan krijgen we een breder beeld van de stad. Boven aangekomen zien we een prachtig beeld langs de stad. Rond de stad liggen langs alle kant besneeuwde bergtoppen… zou ik daar ooit op kunnen gaan snowboarden? Het is al aan het schemeren dus we besluiten allemaal naar huis te gaan. We lopen langs de andere kant van de berg naar beneden. (één iemand neemt de lift omdat die ergens anders uitkomt, wat voor hem gemakkelijker is, er is dus een lift in het midden van de berg) Beneden aangekomen ga ik de andere kant uit, neem afscheid: “Bis Morgen!” en om zes uur ben ik thuis. Ik zit nog steeds vol van het middageten dus eet gewoon een appelsien, een paar boterhammen en een paar koekjes in de loop van de avond. Verder praat ik wat met kotgenoten, die verschieten van mijn Duits. :-) Ik probeer mijn Duitse Vokabelen te vertalen maar ’t gaat veel te traag omdat ik alles in de woordenboek moet opzoeken. De online-prisma werkt al niet meer. Echt, debiele afzetters van Prisma! Don’t buy it! Tot zover mijn goed gevulde zondag. Ik kruip er niet te laat in straks want ’t is weer een weekje vroeg opstaan. Echt in zo’n vroeg ritme blijven zitten omdat je naar de les moet voelt toch maar middelbaarachtig aan, geef mij dan maar mijn unifritme. Voila, tot zover mijn toeristische verkenning, nu ben ik klaar om alle geïntereseerde een mooie rondleiding door deze stad te geven. Wees welkom!
Anekdote: Daarstraks stonden we voor een groot mooi oud huis in het midden van de oude stad. Hier woon ik zei de Tsjechische Veronika (bleek achteraf dat ze er maar tijdelijk woonde maar toch). Spontaan riep ik ui: “amai, das wel een moo….”. Ik hoorde mezelf ineens spreken want wat ik zei zei ik in het Nederlands, geen kat die zou weten wat ik uitriep, maar ’t voelde zo raar aan. Omdat het mij zo opviel en zo spontaan kwam.
Bis Morgen!
kus
Zondag is Graz, vandaag gaat de scouts ijsschaatsen. Ik mag dus uitslapen zou je dan denken. Maar ik heb om tien voor elf in de stad afgesproken dus ik kom om iets na negen toch maar uit mijn bed. Ik verwachtte daar een hele hoop mensen. Bleek dat iedereen in z’n bed was blijven liggen door de regen. Zo ziet u maar, een Belg is wat gewoon! We vertrekken met vier naar het Kunsthaus, dat is het museum voor moderne kunsten. Een modern, hip gebouw. Daar aangekomen komen er toch nog twee bij. (twee Amerikanen) Het museum valt voor ons allen een beetje tegen. Het is helemaal niet veel en vrij eentonig ( er worden dingen op de muur geprojecteert in twee zalen en verder staan er tekening die met de computer zijn gemaakt en daardoor niet erg uniek of wauw- lijken. Er was dan nog een derde kamer met een tijdelijke fototentoonstelling over Iran en de oorlog in Iran en Irak. Dat was wel ‘mooi’. Al kan ik die beelden moeilijk mooi noemen, .. ze wekken afschuw op, zijn choquerend, … vernietiging en oorlog, u kent het wel. Na het museum gaan we middageten (weeral warm ’s middags, maar het positieve is wel dat je dan niet alleen en eet dus ik geef toe.. (of ik ben gewoon ne meeloper) ) Met een overvolle maag zetten we rond drie uur onze toeristische rondgang verder. We bekijken een paar gebouwen die op de toeristische lijst staan, lopen over de belangrijke straten, gaan naar de klokkentoren (als de klok staat komen daar zo mannekes uitgelopen). Maar na een kwartier wachten tot de klok vier uur gaat slaan volgt de teleurstelling! Het is te koud, de deuren gaan tot op een kier open, ik heb mijn fototoestel in de aanslag en dan.. niets, de klokken luiden verder maar de deurtjes gaan niet verder open. ’t Is de koud. We gaan verder via het mausoleum, wel een mooi gebouw en alles is hier zo proper! Na het mausoleum beklimmen we de Schlossberg. Met vele trappen en uitzichtpuntjes beklimmen we de berg. Stilaan krijgen we een breder beeld van de stad. Boven aangekomen zien we een prachtig beeld langs de stad. Rond de stad liggen langs alle kant besneeuwde bergtoppen… zou ik daar ooit op kunnen gaan snowboarden? Het is al aan het schemeren dus we besluiten allemaal naar huis te gaan. We lopen langs de andere kant van de berg naar beneden. (één iemand neemt de lift omdat die ergens anders uitkomt, wat voor hem gemakkelijker is, er is dus een lift in het midden van de berg) Beneden aangekomen ga ik de andere kant uit, neem afscheid: “Bis Morgen!” en om zes uur ben ik thuis. Ik zit nog steeds vol van het middageten dus eet gewoon een appelsien, een paar boterhammen en een paar koekjes in de loop van de avond. Verder praat ik wat met kotgenoten, die verschieten van mijn Duits. :-) Ik probeer mijn Duitse Vokabelen te vertalen maar ’t gaat veel te traag omdat ik alles in de woordenboek moet opzoeken. De online-prisma werkt al niet meer. Echt, debiele afzetters van Prisma! Don’t buy it! Tot zover mijn goed gevulde zondag. Ik kruip er niet te laat in straks want ’t is weer een weekje vroeg opstaan. Echt in zo’n vroeg ritme blijven zitten omdat je naar de les moet voelt toch maar middelbaarachtig aan, geef mij dan maar mijn unifritme. Voila, tot zover mijn toeristische verkenning, nu ben ik klaar om alle geïntereseerde een mooie rondleiding door deze stad te geven. Wees welkom!
Anekdote: Daarstraks stonden we voor een groot mooi oud huis in het midden van de oude stad. Hier woon ik zei de Tsjechische Veronika (bleek achteraf dat ze er maar tijdelijk woonde maar toch). Spontaan riep ik ui: “amai, das wel een moo….”. Ik hoorde mezelf ineens spreken want wat ik zei zei ik in het Nederlands, geen kat die zou weten wat ik uitriep, maar ’t voelde zo raar aan. Omdat het mij zo opviel en zo spontaan kwam.
Bis Morgen!
kus
Dag 5 in Graz
zondag (zaterdagavond dus) 00.30h - 8/02/2009
Tijd voor een nieuw verslag van de dag! Ik wordt met stijve armen wakker.. kan onmogelijk van het bed zijn! Ik heb lang niet zo goed geslapen. In de jeugdherberg werd ik elke morgen tussen 5 en 6 uur vanzelf wakker. Waarschijnlijk was ik toen niet helemaal gerust. Voor de stijve arme is er trouwens een eenvoudige verklaring: het naar beneden dragen vanaf de tweede verdieping van een 30 kilo wegende zak en daarna het naar boven dragen ervan, ook naar de tweede verdieping. Maar dat was gisteren. Vandaag mocht ik uitslapen en uitslapen is relatief als je een ritme van om7h opstaan hebt aangenomen. Ik wordt om negen uur wakker, lichtjes gestresst, ohnee, ik heb super lang geslapen… :-) Maar geen probleem, het is weekend, ik neem een douche en wat blijkt we hebben een super goeie douche hier! Goeie temperatuur, goeie straal en je kan zelfs een bad nemen. Daarna ga ik naar de winkel naast de deur en doe inkopen voor twee dagen. Hier merk ik dat het toch wel duurder is dan ik gewoon ben. Volgende keer (als ik een fiets heb) toch maar naar de Lidl gaan. Ik ontbijt rustig en rond twee uur vertrek ik naar de stad. Ik had afgesproken mss met een paar te gaan kaarten bij iemand thuis maar ik hoor er niets meer van dus trek ik er zelf maar op uit. Ik probeer ik twee banken of ik mijn rekening kan bekijken en faal twee keer, afhalen gaat wel gewoon. Verder onderneem ik een poging om een reductiekaart voor de trein te kopen (in de Hauptbahnhof, die buiten de stadskern ligt) maar daarvoor heb je een pasfoto nodig en die heb ik niet bij. Een andere keer terugkomen dus. In de winkelstraten ga ik op zoek naar schoenen, vermist gewone platte sportieve schoenen niet bij heb en wel nodig heb moet ik er hier kopen.(eigenlijk heb ik zo’n schoenen ook gewoon helemaal niet meer, tenzij van vijf jaar oud) Na een paar winkel heb ik een leuk paar gevonden. Oké dit interesseert niemand maar ’t was toch een activiteit van mijn dag en ik vond het nog wel leuk om hier te doen. Zo echt op zoek gaan naar iets om te kopen doe ik normaal alleen in Antwerpen. En zelfs dan… Maar goed, na wat rondwandelen in de winkelstraten neem ik de tram weer naar huis. (luxe verbinding! Van knal in’t centrum tot voor mijn deur. Thuis gekomen hou ik me nog wat bezig en maak een heerlijk maal. (en das lang geleden!) Ik kreeg verschillende jaloerse blikken van voorbijwandelende huisgenoten. Ik heb puree met worteltjes gemaakt en ajuin en een salade en heerlijk vlees! (ja, ik heb echt vlees gekocht in de winkel. Varkensvlees in een soort schijfjes en al een beetje gekruid) Over eten gesproken: brood is hier volgens mij veel duurder als in België. Het is ook wel anders het brood maar je betaalt toch meer denk ik. Ik kreeg ook een tijdelijke plek in de ijskast en in de voorraadkast. (een definitieve krijg ik als we gewoon met vijf bewoners zijn en niet met zes. Verder deze avond heb ik een beetje gerelaxt en ook met Stefan geskypt, met beeld en al! Morgen gingen we normaal de berg bij Graz beklimmen en naar het uitzicht over de stad kijken maar het gaat sneeuwen en slecht weer worden dus is het een dagje sighseeing geworden met wat mensen van de Duitse les. We’ll see what happens tomorrow! Het lijkt een stopwoord en een vaste ingesteldheid te worden… Mal schauwen.
Tot morgen.
Tine
Ps: als ik het zo schuin overlees lijkt het niet echt een interessante dag, maar ’t voelde wel als een rustige weekend dag en das het belangrijkste zeker.
Tijd voor een nieuw verslag van de dag! Ik wordt met stijve armen wakker.. kan onmogelijk van het bed zijn! Ik heb lang niet zo goed geslapen. In de jeugdherberg werd ik elke morgen tussen 5 en 6 uur vanzelf wakker. Waarschijnlijk was ik toen niet helemaal gerust. Voor de stijve arme is er trouwens een eenvoudige verklaring: het naar beneden dragen vanaf de tweede verdieping van een 30 kilo wegende zak en daarna het naar boven dragen ervan, ook naar de tweede verdieping. Maar dat was gisteren. Vandaag mocht ik uitslapen en uitslapen is relatief als je een ritme van om7h opstaan hebt aangenomen. Ik wordt om negen uur wakker, lichtjes gestresst, ohnee, ik heb super lang geslapen… :-) Maar geen probleem, het is weekend, ik neem een douche en wat blijkt we hebben een super goeie douche hier! Goeie temperatuur, goeie straal en je kan zelfs een bad nemen. Daarna ga ik naar de winkel naast de deur en doe inkopen voor twee dagen. Hier merk ik dat het toch wel duurder is dan ik gewoon ben. Volgende keer (als ik een fiets heb) toch maar naar de Lidl gaan. Ik ontbijt rustig en rond twee uur vertrek ik naar de stad. Ik had afgesproken mss met een paar te gaan kaarten bij iemand thuis maar ik hoor er niets meer van dus trek ik er zelf maar op uit. Ik probeer ik twee banken of ik mijn rekening kan bekijken en faal twee keer, afhalen gaat wel gewoon. Verder onderneem ik een poging om een reductiekaart voor de trein te kopen (in de Hauptbahnhof, die buiten de stadskern ligt) maar daarvoor heb je een pasfoto nodig en die heb ik niet bij. Een andere keer terugkomen dus. In de winkelstraten ga ik op zoek naar schoenen, vermist gewone platte sportieve schoenen niet bij heb en wel nodig heb moet ik er hier kopen.(eigenlijk heb ik zo’n schoenen ook gewoon helemaal niet meer, tenzij van vijf jaar oud) Na een paar winkel heb ik een leuk paar gevonden. Oké dit interesseert niemand maar ’t was toch een activiteit van mijn dag en ik vond het nog wel leuk om hier te doen. Zo echt op zoek gaan naar iets om te kopen doe ik normaal alleen in Antwerpen. En zelfs dan… Maar goed, na wat rondwandelen in de winkelstraten neem ik de tram weer naar huis. (luxe verbinding! Van knal in’t centrum tot voor mijn deur. Thuis gekomen hou ik me nog wat bezig en maak een heerlijk maal. (en das lang geleden!) Ik kreeg verschillende jaloerse blikken van voorbijwandelende huisgenoten. Ik heb puree met worteltjes gemaakt en ajuin en een salade en heerlijk vlees! (ja, ik heb echt vlees gekocht in de winkel. Varkensvlees in een soort schijfjes en al een beetje gekruid) Over eten gesproken: brood is hier volgens mij veel duurder als in België. Het is ook wel anders het brood maar je betaalt toch meer denk ik. Ik kreeg ook een tijdelijke plek in de ijskast en in de voorraadkast. (een definitieve krijg ik als we gewoon met vijf bewoners zijn en niet met zes. Verder deze avond heb ik een beetje gerelaxt en ook met Stefan geskypt, met beeld en al! Morgen gingen we normaal de berg bij Graz beklimmen en naar het uitzicht over de stad kijken maar het gaat sneeuwen en slecht weer worden dus is het een dagje sighseeing geworden met wat mensen van de Duitse les. We’ll see what happens tomorrow! Het lijkt een stopwoord en een vaste ingesteldheid te worden… Mal schauwen.
Tot morgen.
Tine
Ps: als ik het zo schuin overlees lijkt het niet echt een interessante dag, maar ’t voelde wel als een rustige weekend dag en das het belangrijkste zeker.
zaterdag 7 februari 2009
Dag vier in Graz
11-12h, zaterdag 7/02/09, verslag van vrijdag 6/02
Vrijdag, ’t is alweer vrijdag, zo voelt het niet, langs de ene kant lijkt de week snel te zijn gegaan maar langs de andere kant was ik een week geleden nog niet eens intensief aan het inpakken en dat lijkt dan weer een eeuwigheid geleden. ’t Is toch wel snel gegaan dan, vorige week vrijdag was ik mijn kot in Antwerpen aan het kuisen en het vaarwel aan het zeggen en nu wordt ik al verwelkomt door een ander kot. Maar das niet ’t gevoel waar ik mee op stond. Vandaag ben ik speciaal om kwart voor zeven opgestaan om goed te kunnen ontbijten in de jeugdherberg en stiekem ook een broodje voor het middagmaal mee te nemen. Al ben in ondertussen al een professional in het meesmokkelen. Ik moet ook nog een beetje inpakken en om twintig na acht heb ik de bus naar de Duitse les. In de bus kom ik Henni tegen, een meisje dat in dezelfde groep zit voor Duits als ik. Ze neemt de laptop van mij over en zo geraak ik toch al iets gemakkelijker vooruit. (ik moest al mijn spullen ’s morgens meenemen omdat ik om 10h buiten moest zijn in de jeugdherberg, ik heb nu ook niet gevraagd of ze lockers hadden maar dan zou ik weer helemaal over en weer moeten terwijl mijn nieuw kot op wandelafstand is van de universiteit. Na de les gaan we nog met vier iets eten. We eten elk een halve pizza en ik besluit mijn broodje dan maar voor ’s avonds te houden. (Er zijn zo veel culturen die ’s middags meer en warm en degelijker eten dan ’s avonds!) Daarna loopt Henni mee naar mijn kot om te helpen dragen. Ze is toch wel een beetje jaloers als ze mijn kot ziet. Zelf heeft ze wel een goed kot maar de eetkamer en de indeling is minder gezellig kan ik uit haar opmerkingen afleiden. Ze zit ook vooral een heel eind van de universiteit. (niet zo ver als de jeugdherberg. Ze stapte twee of drie haltes later op. Maar das nu ook geen ramp want er is goed openbaar vervoer.) Mijn kot is zo’n tien minuten, à een kwartier wandelen van de universiteit. Iets verder als ik Antwerpen dus. Er zijn wel nog andere voordelen: ik heb een uitzicht op een mooi kerkje (toch in mijn kamer die ik vanaf de 20ste zal hebben). De winkel in het huis ernaast en het is een mooie, deftige, rustige buurt. En er rijdt ook een tram door de straat… maar ik wil toch nog steeds voor de fiets gaan hoor. Dat wordt dan weer een nieuwe zoektocht.
De kamer waar ik nu zit heb ik voor een week, van vrijdag tot vrijdag dus das wel goed. Daarna wordt het een week wat zwerven en kamers delen.. Achja ik heb een huis waar ik kan zitten eh. Ik kom tussen twee en half drie aan op mijn kot. Er is niemand anders thuis maar ik had een sleutel dus geen probleem. Ik installeer me wat. Probeer wat aan Duitse woordenschat te werken maar dat lukt uiteindelijk ook niet erg, ik heb nog geen internet dus hang wat in m’n kamer en doe zelfs een dutje (elke dag om 7h opstaan heeft me er niet uitgeruster op gemaakt). Er blijkt toch een jongen thuis te zijn (half Italiaan, half Duitser maar hij woont gewoon hier). Hij legt me de verwarming uit, de wasmachine en zorgt ervoor dat ik internet heb. Hiphoi, nu kan ik al wat meer doen. ’s Avond hebben we met wat erasmussers van de verschillende groepen Duits afgesproken in een bar: the three monkeys. Niemand kent het en eigenlijk weten we ook niet wat we moeten verwachten, mijn flatgenoot zei bv. dat ze daar alleen terechtkomen als ze dronken zijn en nog wat op café willen gaan, het is het enige dat tot 8h ’s morgens open is. Als we er om iets na negen aankomen blijkt het ook volledig leeg te zijn. Beneden, in de kelder is het echt een bar in het midden van de zal en er is plek voor een dj. Boven is het iets chique: een lounge-achtig ding, maar daar is een soort privéreceptie aan de gang. We staan hier nu met vier en besluiten toch maar eerst ergens anders iets te gaan drinken. De andere (de initiatiefnemer o.a blijken later te komen..) Op café is het wel gezellig en we vertrekken er om half twaalf om terug te gaan kijken. Ik had mij in eerste instantie bij de three monkeys niet op iets echt club-achtig, dansavond iets voorbereid. Ik dacht dat we gewoon op café gingen. Maar goed, na even op café te hebbe, gezeten ben ik daar ook al weer over en heb ik nog wel zin om te dansen. We komen er aan en dan volgt toch wel een grote schok. Er dans niemand! Blijkt dat dat gewoon niet de gewoonte is hier. Alle meisjes die binnenkomen zijn opgekleed en uitgedost alsof ze naar een soort discotheek gaan ofzo, de muziek staat hard en wordt gespeeld door een dj, we moesten betalen om binnen te mogen, er is een kleine dansvloer maar iedereen hangt gewoon rond te toog van die bar in het midden. Ik wordt echt gek, de dj is nog wel vrij goed, ik heb nog wel zin om eens goe te dansen maar dat gebeurd hier niet. Debiele Oostenrijkers! Ik ga hier echt gek worden als ze dit begrijpen onder uitgaan. Op café gaan oké, maar echt uitgaan is nog iets anders dan rond een toog hangen en u bezatten, alle in mijn ogen dan toch. Een Oostenrijker (vriendje van een meisje van onze les die er bij is) vertelt dat er wel plaatsen zijn waar wordt gedanst maar das dan super vol, waar je niet kunt bewegen en waar het stikt van de drugs. Das nu ook niet wat ik zoek. Pfoeh, ik zal toch eens in andere kringen moeten horen dan… eerst even die kringen maken dan natuurlijk :-s. We zien wel. Als ik thuis kom kijk ik nog even tv op mijn laptop en kijk al uit naar uitslapen morgenvroeg. Heerlijk! Eindelijk. En dat in mijn eigen kamer(in bruikleen voor een week dan toch) en in een dubbel bed. :-)
Lieve groeten.
Vrijdag, ’t is alweer vrijdag, zo voelt het niet, langs de ene kant lijkt de week snel te zijn gegaan maar langs de andere kant was ik een week geleden nog niet eens intensief aan het inpakken en dat lijkt dan weer een eeuwigheid geleden. ’t Is toch wel snel gegaan dan, vorige week vrijdag was ik mijn kot in Antwerpen aan het kuisen en het vaarwel aan het zeggen en nu wordt ik al verwelkomt door een ander kot. Maar das niet ’t gevoel waar ik mee op stond. Vandaag ben ik speciaal om kwart voor zeven opgestaan om goed te kunnen ontbijten in de jeugdherberg en stiekem ook een broodje voor het middagmaal mee te nemen. Al ben in ondertussen al een professional in het meesmokkelen. Ik moet ook nog een beetje inpakken en om twintig na acht heb ik de bus naar de Duitse les. In de bus kom ik Henni tegen, een meisje dat in dezelfde groep zit voor Duits als ik. Ze neemt de laptop van mij over en zo geraak ik toch al iets gemakkelijker vooruit. (ik moest al mijn spullen ’s morgens meenemen omdat ik om 10h buiten moest zijn in de jeugdherberg, ik heb nu ook niet gevraagd of ze lockers hadden maar dan zou ik weer helemaal over en weer moeten terwijl mijn nieuw kot op wandelafstand is van de universiteit. Na de les gaan we nog met vier iets eten. We eten elk een halve pizza en ik besluit mijn broodje dan maar voor ’s avonds te houden. (Er zijn zo veel culturen die ’s middags meer en warm en degelijker eten dan ’s avonds!) Daarna loopt Henni mee naar mijn kot om te helpen dragen. Ze is toch wel een beetje jaloers als ze mijn kot ziet. Zelf heeft ze wel een goed kot maar de eetkamer en de indeling is minder gezellig kan ik uit haar opmerkingen afleiden. Ze zit ook vooral een heel eind van de universiteit. (niet zo ver als de jeugdherberg. Ze stapte twee of drie haltes later op. Maar das nu ook geen ramp want er is goed openbaar vervoer.) Mijn kot is zo’n tien minuten, à een kwartier wandelen van de universiteit. Iets verder als ik Antwerpen dus. Er zijn wel nog andere voordelen: ik heb een uitzicht op een mooi kerkje (toch in mijn kamer die ik vanaf de 20ste zal hebben). De winkel in het huis ernaast en het is een mooie, deftige, rustige buurt. En er rijdt ook een tram door de straat… maar ik wil toch nog steeds voor de fiets gaan hoor. Dat wordt dan weer een nieuwe zoektocht.
De kamer waar ik nu zit heb ik voor een week, van vrijdag tot vrijdag dus das wel goed. Daarna wordt het een week wat zwerven en kamers delen.. Achja ik heb een huis waar ik kan zitten eh. Ik kom tussen twee en half drie aan op mijn kot. Er is niemand anders thuis maar ik had een sleutel dus geen probleem. Ik installeer me wat. Probeer wat aan Duitse woordenschat te werken maar dat lukt uiteindelijk ook niet erg, ik heb nog geen internet dus hang wat in m’n kamer en doe zelfs een dutje (elke dag om 7h opstaan heeft me er niet uitgeruster op gemaakt). Er blijkt toch een jongen thuis te zijn (half Italiaan, half Duitser maar hij woont gewoon hier). Hij legt me de verwarming uit, de wasmachine en zorgt ervoor dat ik internet heb. Hiphoi, nu kan ik al wat meer doen. ’s Avond hebben we met wat erasmussers van de verschillende groepen Duits afgesproken in een bar: the three monkeys. Niemand kent het en eigenlijk weten we ook niet wat we moeten verwachten, mijn flatgenoot zei bv. dat ze daar alleen terechtkomen als ze dronken zijn en nog wat op café willen gaan, het is het enige dat tot 8h ’s morgens open is. Als we er om iets na negen aankomen blijkt het ook volledig leeg te zijn. Beneden, in de kelder is het echt een bar in het midden van de zal en er is plek voor een dj. Boven is het iets chique: een lounge-achtig ding, maar daar is een soort privéreceptie aan de gang. We staan hier nu met vier en besluiten toch maar eerst ergens anders iets te gaan drinken. De andere (de initiatiefnemer o.a blijken later te komen..) Op café is het wel gezellig en we vertrekken er om half twaalf om terug te gaan kijken. Ik had mij in eerste instantie bij de three monkeys niet op iets echt club-achtig, dansavond iets voorbereid. Ik dacht dat we gewoon op café gingen. Maar goed, na even op café te hebbe, gezeten ben ik daar ook al weer over en heb ik nog wel zin om te dansen. We komen er aan en dan volgt toch wel een grote schok. Er dans niemand! Blijkt dat dat gewoon niet de gewoonte is hier. Alle meisjes die binnenkomen zijn opgekleed en uitgedost alsof ze naar een soort discotheek gaan ofzo, de muziek staat hard en wordt gespeeld door een dj, we moesten betalen om binnen te mogen, er is een kleine dansvloer maar iedereen hangt gewoon rond te toog van die bar in het midden. Ik wordt echt gek, de dj is nog wel vrij goed, ik heb nog wel zin om eens goe te dansen maar dat gebeurd hier niet. Debiele Oostenrijkers! Ik ga hier echt gek worden als ze dit begrijpen onder uitgaan. Op café gaan oké, maar echt uitgaan is nog iets anders dan rond een toog hangen en u bezatten, alle in mijn ogen dan toch. Een Oostenrijker (vriendje van een meisje van onze les die er bij is) vertelt dat er wel plaatsen zijn waar wordt gedanst maar das dan super vol, waar je niet kunt bewegen en waar het stikt van de drugs. Das nu ook niet wat ik zoek. Pfoeh, ik zal toch eens in andere kringen moeten horen dan… eerst even die kringen maken dan natuurlijk :-s. We zien wel. Als ik thuis kom kijk ik nog even tv op mijn laptop en kijk al uit naar uitslapen morgenvroeg. Heerlijk! Eindelijk. En dat in mijn eigen kamer(in bruikleen voor een week dan toch) en in een dubbel bed. :-)
Lieve groeten.
donderdag 5 februari 2009
Dag drie in Graz
Donderdag 5/02/09 – 22.40h
In kotstories deed ik al vast mijn frustraties en stress over de zoektocht naar een kot uit de doeken. Dus de goede lezer kon reeds een beetje afleiden over vandaag. ’s Morgens was het van 9h tot 12h les. ’t Is nog maar de tweede dag en het lijkt al een gewoonte. In de pauze wou ik een meisje bellen dat mij had teruggemaild over een kot. Ik kon haar niet bereiken, ook na de les niet en ik wou het net dan gaan bekijken omdat ik in de uni-buurt zat. Jammer, aangekomen in de jeugdherberg merk ik dat ik een nul te veel had in gedrukt. Ik probeer nog eens, ze neemt op, daar stopt de chance: er zijn twee anderen… de rest staat ook in de kotstories. Achim (vriendelijke jongen van ’t kot dat ik bezichtigde) smste dat hij me na 17h zou terugbellen… Om vijf uur heb ik afgesproken met Carole dus das goede afleiding. We dwalen wat rond door de stad. We gaan tegen half zeven ook iets eten, want ik kan toch niet koken en zij heeft daarna nog een andere afspraak. Tijdens onze zoektocht naar een eetgelegenheid (Die verbasend moeilijk verloopt, het deel van de stad waar we zochten was duidelijk niet de buurt van de restaurant of eettenten.) belt Achim mij terug. Ze willen eens met mij rond de tafel zitten om het deel tot de 20ste februari te regelen. We maken nog een afspraak voor dezelfde avond om acht uur. Tijdens het gesprek met hem en een andere flatgenoot (of hoe moet je dat zeggen, dezelfde Wohngemeinschaft) wordt er heel wat blabla verteld en ’t gaat over de meest uiteenlopende dingen maar het belangrijkste is dat ik hier vanaf morgen mag intrekken. IK HEB EEN KOT! Het komt erop neer dat ik tot de 20ste tussen kamers zal zweven en zal kamperen in de Wohngemeinschaft. Vanaf de 20ste heb ik dan mijn eigen kamer tot eind juni! Na nog wat blabla vertrek ik. Vanaf morgen woon ik dus hier. Ik zit niets in met het kamperen. Een keuken en een badkamer heb ik nu toch, een matras zoizo ook want die zijn er in overvloed. Pfoeh! Eindelijk een beetje rust want die jeugdherberg ligt wel echt afgelegen. Ik moet morgen wel met mijn zware zakken naar de les, maar ja, dat nemen we er ook wel weer bij J. ’t Is toch een kleine last die van mijn schouders valt. Er staan foto’s van de kamer op internet dus ik zal de link wel eens geven. De kamer zelf is maar 13m³maar en is een duplex. Waar ik zelfs een dubbele matras kan opleggen (niet dat ik dat zal hebben maar ’t is het idee eh). Dus ik slaap dan op de duplex en dan heb ik beneden een ‘leefruimte’ waar ik kasten en een bureau kan zetten. Kasten is wel oké maar een bureau moet nog gefixt worden want die huidige verkopen wil die doorverkopen… voor 40euro, de geldklopper, ik zal wel eens gaan kijken in de tweedehandswinkel! Maar das allemaal voor de 20ste. De terugweg naar huis kon ik vandaag nog met tram en bus doen dus dat viel ook even mee. Leven de behulpzame mensen (die twee ongelofelijk gehulpzame kotgenoten zijn wel Duitsers). Ze hebben alletwee al in dezelde situatie gezeten, vandaar dat ze zoveel begrip konden opbrengen voor mijn situatie. In totaal zijn er vijf kamers, dus een Wohngemeinschaft van vijf.
Ik ga nog even mijn huiswerk maken. Viel Spaβ in Belgien!
kus
Tine
In kotstories deed ik al vast mijn frustraties en stress over de zoektocht naar een kot uit de doeken. Dus de goede lezer kon reeds een beetje afleiden over vandaag. ’s Morgens was het van 9h tot 12h les. ’t Is nog maar de tweede dag en het lijkt al een gewoonte. In de pauze wou ik een meisje bellen dat mij had teruggemaild over een kot. Ik kon haar niet bereiken, ook na de les niet en ik wou het net dan gaan bekijken omdat ik in de uni-buurt zat. Jammer, aangekomen in de jeugdherberg merk ik dat ik een nul te veel had in gedrukt. Ik probeer nog eens, ze neemt op, daar stopt de chance: er zijn twee anderen… de rest staat ook in de kotstories. Achim (vriendelijke jongen van ’t kot dat ik bezichtigde) smste dat hij me na 17h zou terugbellen… Om vijf uur heb ik afgesproken met Carole dus das goede afleiding. We dwalen wat rond door de stad. We gaan tegen half zeven ook iets eten, want ik kan toch niet koken en zij heeft daarna nog een andere afspraak. Tijdens onze zoektocht naar een eetgelegenheid (Die verbasend moeilijk verloopt, het deel van de stad waar we zochten was duidelijk niet de buurt van de restaurant of eettenten.) belt Achim mij terug. Ze willen eens met mij rond de tafel zitten om het deel tot de 20ste februari te regelen. We maken nog een afspraak voor dezelfde avond om acht uur. Tijdens het gesprek met hem en een andere flatgenoot (of hoe moet je dat zeggen, dezelfde Wohngemeinschaft) wordt er heel wat blabla verteld en ’t gaat over de meest uiteenlopende dingen maar het belangrijkste is dat ik hier vanaf morgen mag intrekken. IK HEB EEN KOT! Het komt erop neer dat ik tot de 20ste tussen kamers zal zweven en zal kamperen in de Wohngemeinschaft. Vanaf de 20ste heb ik dan mijn eigen kamer tot eind juni! Na nog wat blabla vertrek ik. Vanaf morgen woon ik dus hier. Ik zit niets in met het kamperen. Een keuken en een badkamer heb ik nu toch, een matras zoizo ook want die zijn er in overvloed. Pfoeh! Eindelijk een beetje rust want die jeugdherberg ligt wel echt afgelegen. Ik moet morgen wel met mijn zware zakken naar de les, maar ja, dat nemen we er ook wel weer bij J. ’t Is toch een kleine last die van mijn schouders valt. Er staan foto’s van de kamer op internet dus ik zal de link wel eens geven. De kamer zelf is maar 13m³maar en is een duplex. Waar ik zelfs een dubbele matras kan opleggen (niet dat ik dat zal hebben maar ’t is het idee eh). Dus ik slaap dan op de duplex en dan heb ik beneden een ‘leefruimte’ waar ik kasten en een bureau kan zetten. Kasten is wel oké maar een bureau moet nog gefixt worden want die huidige verkopen wil die doorverkopen… voor 40euro, de geldklopper, ik zal wel eens gaan kijken in de tweedehandswinkel! Maar das allemaal voor de 20ste. De terugweg naar huis kon ik vandaag nog met tram en bus doen dus dat viel ook even mee. Leven de behulpzame mensen (die twee ongelofelijk gehulpzame kotgenoten zijn wel Duitsers). Ze hebben alletwee al in dezelde situatie gezeten, vandaar dat ze zoveel begrip konden opbrengen voor mijn situatie. In totaal zijn er vijf kamers, dus een Wohngemeinschaft van vijf.
Ik ga nog even mijn huiswerk maken. Viel Spaβ in Belgien!
kus
Tine
kotstories
Vervolg zoektocht kot: De andere drie positieve reactie zijn niet meer zo positief. De beste: heeft al twee andere geïnteresseerde, de derde neemt haar telefoon niet op en de vierde wil ik niet bellen want die hebben 1 voorwaarde gesteld en dat is dat ik een opvolger zoek. Het is ook niet ideaal gelegen maar dat van die opvolger schrikt me meer af vermits ik als erasmusstudent wel wat achterstand heb en vanaf juli terug in België zal zijn. Nu heb ik ook nog wat willekeurige nummers van aangeboden kamers op het internet gebeld. Niemand die ik belde nam op… ondertussen heb ik wel nog steeds contact met Achim (die van het kot dat ik bezocht). Ik voel me in een soap als ik het zo opschrijf, maar dan zou ik er op dit moment wel liever naar willen kijken dan er zelf in te zitten.
Dag twee in Graz – deel 2
Ik heb zonet mezelf even tot rust moeten dwingen wegens stress om een kot. Ik ga dat onderwerp dus even vermijden.
Ik was dus onderweg met twee franse erasmusstudenten. Na het bezoek aan die officiële dienst waar zij zich aanmelden en ik nog niets kan doen splitsen we weer. Ieder gaat naar zijn kamer en ik wandel naar de jeugdherberg. Het is ondertussen al na vier uur. Vanavond is er in een café bij de uni een welkomsdrink van die taalcursus. Alle cursisten van de intensieve cursus Duits zijn uitgenodigd. Ik wandel naar de jeugdherberg, zoek een winkel en improviseer eten waarvoor geen vuur of warmtebron nodig is. Uiteindelijk is het kwart na vijf als ik in de jeugdherberg aankom. Veel kan ik dus niet meer doen. Ik maak dus maar meteen mijn avondeten klaar. Ik heb toch reuzehonger vermits ik ’s middag geen grote maaltijd at. Gelukkig zijn mijn ontbijten toch goed! Ik maak dus een salade(zo uit een plastieke zak) met een dressing en wortelen. Dat tussen Turks brood… pfoeh ik heb toch echt een kamer nodig want dit is geen gezond leven! Ik heb tijdens het eten ook contact met iemand die positief op mijn mail reageerde. Hij heeft me zelfs op facebook toegevoegd. Een heel vriendelijke man en hij kan ‘tot ziens’ zeggen in het nederlands. Hij vertelde dat hij in Gent was geweest. Maar goed, ik vertel hem dus dat ik dringend op zoek ben maar dat ik deze avond nog die welkomsdrink heb. Als het niet te laat is mag ik hem nog bellen. Ondertussen moet ik mij al haasten om de bus te halen om om 19h op de plek van de afspraak met David en Carole te zijn (die twee fransen). De jeugdherberg ligt echt aan de andere kant van de stad als de uni. Ik moet elke dag van links onder naar rechtsboven op de kaart reizen. Ik loop dus om mijn bus te halen, mis hem wegens té stipt Oostenrijks verkeer maar haal een andere bus, waarmee ik moet overstappen maar die mij alsnog op tijd bij de uni brengt. (veiligheidshalve spraken we in de uni af om samen het café te zoeken) Dat had in Antwerpen toch niet mogelijk geweest. J De drink is om zeven uur. We krijgen een drankje naar keuze getrakteerd en ’t is wel een gezellige avond. Om half tien gaan Carole, Sara (ook een cursusist waarmee we aan de praat geraakte en die bleek mijn ex-kamergenootje (die vriendelijk Portugese) te kennen.) en ik al door. We zaten daar tenslotte als van iets na zeven. En op deze manier kan ik dat kot nog bezoeken. Ik bel een paar keer met die jongen van het kot. Loop even naar de verkeerde straat maar kom er uiteindelijk aan. Het ziet er erg leuk uit en ’t is vlak naast een winkel. Een kleine kamer maar de woongemeenschap lijkt in z’n geheel wel leuk. Er is een balkon een kleine eetkamer, een keuken, een kleine living en een badkamer die er ouderwets maar proper uit ziet. Ideaal, nemen die handel, zou je denken… Haha, nee hoor, niet alles loopt van een leie dakje. De kamer is pas beschikbaar vanaf de 20ste. De jongen van het kot wil mee naar een oplossing zoeken. Maar vindt nu niets. Ik zeg dat ik dan maar verder naar andere koten zoek. Zorgen voor morgen.
Nu is mijn grootste zorg in het midden van de nacht (23h,pikdonker, buurt die ik nog niet ken, door een vreemde stad) tot in de jeugdherberg geraken. Het is een tocht van meer dan een half uur. Niets aan te doen. Gelukkig helpt mijn gloednieuwe ipod mij vlot door de wandeling. Ik kom wel laat aan, moet nog wat opschrijven. (zie verslag gisteren) en slaap uiteindelijk pas om 1h. En om zeven uur moet ik er alweer uit.
Ik droom alvast van een fiets om overal snel en vlot te geraken.
Dat zij die jongen van dat kot trouwens ook nog: ik ga op wereldreis dus je mag mijn fiets gebruiken als ik er niet ben (hij gaat vanaf maart voor 3 maanden weg).
Mal schauwen!
Kus
Tine
ps: concluderend gevoel na dag twee: een geslaagde dag in een leuke stad met vriendelijke mensen!
Ik was dus onderweg met twee franse erasmusstudenten. Na het bezoek aan die officiële dienst waar zij zich aanmelden en ik nog niets kan doen splitsen we weer. Ieder gaat naar zijn kamer en ik wandel naar de jeugdherberg. Het is ondertussen al na vier uur. Vanavond is er in een café bij de uni een welkomsdrink van die taalcursus. Alle cursisten van de intensieve cursus Duits zijn uitgenodigd. Ik wandel naar de jeugdherberg, zoek een winkel en improviseer eten waarvoor geen vuur of warmtebron nodig is. Uiteindelijk is het kwart na vijf als ik in de jeugdherberg aankom. Veel kan ik dus niet meer doen. Ik maak dus maar meteen mijn avondeten klaar. Ik heb toch reuzehonger vermits ik ’s middag geen grote maaltijd at. Gelukkig zijn mijn ontbijten toch goed! Ik maak dus een salade(zo uit een plastieke zak) met een dressing en wortelen. Dat tussen Turks brood… pfoeh ik heb toch echt een kamer nodig want dit is geen gezond leven! Ik heb tijdens het eten ook contact met iemand die positief op mijn mail reageerde. Hij heeft me zelfs op facebook toegevoegd. Een heel vriendelijke man en hij kan ‘tot ziens’ zeggen in het nederlands. Hij vertelde dat hij in Gent was geweest. Maar goed, ik vertel hem dus dat ik dringend op zoek ben maar dat ik deze avond nog die welkomsdrink heb. Als het niet te laat is mag ik hem nog bellen. Ondertussen moet ik mij al haasten om de bus te halen om om 19h op de plek van de afspraak met David en Carole te zijn (die twee fransen). De jeugdherberg ligt echt aan de andere kant van de stad als de uni. Ik moet elke dag van links onder naar rechtsboven op de kaart reizen. Ik loop dus om mijn bus te halen, mis hem wegens té stipt Oostenrijks verkeer maar haal een andere bus, waarmee ik moet overstappen maar die mij alsnog op tijd bij de uni brengt. (veiligheidshalve spraken we in de uni af om samen het café te zoeken) Dat had in Antwerpen toch niet mogelijk geweest. J De drink is om zeven uur. We krijgen een drankje naar keuze getrakteerd en ’t is wel een gezellige avond. Om half tien gaan Carole, Sara (ook een cursusist waarmee we aan de praat geraakte en die bleek mijn ex-kamergenootje (die vriendelijk Portugese) te kennen.) en ik al door. We zaten daar tenslotte als van iets na zeven. En op deze manier kan ik dat kot nog bezoeken. Ik bel een paar keer met die jongen van het kot. Loop even naar de verkeerde straat maar kom er uiteindelijk aan. Het ziet er erg leuk uit en ’t is vlak naast een winkel. Een kleine kamer maar de woongemeenschap lijkt in z’n geheel wel leuk. Er is een balkon een kleine eetkamer, een keuken, een kleine living en een badkamer die er ouderwets maar proper uit ziet. Ideaal, nemen die handel, zou je denken… Haha, nee hoor, niet alles loopt van een leie dakje. De kamer is pas beschikbaar vanaf de 20ste. De jongen van het kot wil mee naar een oplossing zoeken. Maar vindt nu niets. Ik zeg dat ik dan maar verder naar andere koten zoek. Zorgen voor morgen.
Nu is mijn grootste zorg in het midden van de nacht (23h,pikdonker, buurt die ik nog niet ken, door een vreemde stad) tot in de jeugdherberg geraken. Het is een tocht van meer dan een half uur. Niets aan te doen. Gelukkig helpt mijn gloednieuwe ipod mij vlot door de wandeling. Ik kom wel laat aan, moet nog wat opschrijven. (zie verslag gisteren) en slaap uiteindelijk pas om 1h. En om zeven uur moet ik er alweer uit.
Ik droom alvast van een fiets om overal snel en vlot te geraken.
Dat zij die jongen van dat kot trouwens ook nog: ik ga op wereldreis dus je mag mijn fiets gebruiken als ik er niet ben (hij gaat vanaf maart voor 3 maanden weg).
Mal schauwen!
Kus
Tine
ps: concluderend gevoel na dag twee: een geslaagde dag in een leuke stad met vriendelijke mensen!
Dag twee in Graz – deel 1
00.20h - 5/02/2009
Ik sta op om zeven uur, zeven uur eh! Douche, ontbijt met sympathieke kamergenoot, lopen naar de bus en klaar voor de een intensieve Deutschkurs! Dat was net iets te overmoedig. Aangekomen in het talencentrum blijkt daar niet veel beweging te zijn. Wat hangen in de gang, geen aanwijzingen geen hulp. Uiteindelijk passeren er mensen die er werken. Een Koreaanse vrouw spreekt haar aan en blijkt op zoek te zijn naar dezelfde cursus als ik. We moeten in de gebouwen van de universiteit zijn blijkt. Op daarnaartoe dus. Daar moeten we wederom zoeken. Uiteindelijk wordt ik in de B.1 cursus geplaatst, waar ik ondertussen veel te laat binnenkom.
In de cursus leer in een meisje kennen uit Frankrijk. We eten samen voor de middag (ik heb een pistolet van het ontbijt in de jeugdherberg meegepikt) op haar kot en om twee uur gaan we samen met een jongen die van dezelfde franse universiteit komt als zij naar een ding voor Erasmus studenten. We krijgen er een esn-kaart en kunnen een simkaart kopen aan voordelig tarief. Hupsa, das ook al in orde. Tussen de middag kreeg ik ook eindelijk positieve mails terug van studenten zie nog een kamer vrij hebben in hun w
Wohngemeinschaft. Ik kan er op dat moment niet op reageren wegens tijdgebrek. Dus dat wordt iets later verdergezet.
We moeten ons ook aanmelden bij de stad omdat we langer als drie maanden blijven. We gaan er met drie naar toe. Omdat ik nog geen definitieve verblijfplaats heb kan ik er nog niets doen. Ik moet later terugkomen. Ach ja, dat weet ik het toch al zijn.
Morgen meer over de verderzetting van de dag!
Over Graz: ik heb mij vergist, het is de naam stad waardig. Er zijn vele pleinen en ze lijken allemaal centrale plaatsen. Op een aantal pleinen staan kraampjes waar je goedkoop iets kan eten of drinken. Het openbaar vervoer is supergoed georganiseerd. En er zijn verschillende winkelstraten. Uiteenlopende wijken in verschillende delen van de stad. De kern blijft wel de oude kern aan de rechteroever. Ik kan nog wel een paar ontdekkingstochten doen in deze stad.
Ik sta op om zeven uur, zeven uur eh! Douche, ontbijt met sympathieke kamergenoot, lopen naar de bus en klaar voor de een intensieve Deutschkurs! Dat was net iets te overmoedig. Aangekomen in het talencentrum blijkt daar niet veel beweging te zijn. Wat hangen in de gang, geen aanwijzingen geen hulp. Uiteindelijk passeren er mensen die er werken. Een Koreaanse vrouw spreekt haar aan en blijkt op zoek te zijn naar dezelfde cursus als ik. We moeten in de gebouwen van de universiteit zijn blijkt. Op daarnaartoe dus. Daar moeten we wederom zoeken. Uiteindelijk wordt ik in de B.1 cursus geplaatst, waar ik ondertussen veel te laat binnenkom.
In de cursus leer in een meisje kennen uit Frankrijk. We eten samen voor de middag (ik heb een pistolet van het ontbijt in de jeugdherberg meegepikt) op haar kot en om twee uur gaan we samen met een jongen die van dezelfde franse universiteit komt als zij naar een ding voor Erasmus studenten. We krijgen er een esn-kaart en kunnen een simkaart kopen aan voordelig tarief. Hupsa, das ook al in orde. Tussen de middag kreeg ik ook eindelijk positieve mails terug van studenten zie nog een kamer vrij hebben in hun w
Wohngemeinschaft. Ik kan er op dat moment niet op reageren wegens tijdgebrek. Dus dat wordt iets later verdergezet.
We moeten ons ook aanmelden bij de stad omdat we langer als drie maanden blijven. We gaan er met drie naar toe. Omdat ik nog geen definitieve verblijfplaats heb kan ik er nog niets doen. Ik moet later terugkomen. Ach ja, dat weet ik het toch al zijn.
Morgen meer over de verderzetting van de dag!
Over Graz: ik heb mij vergist, het is de naam stad waardig. Er zijn vele pleinen en ze lijken allemaal centrale plaatsen. Op een aantal pleinen staan kraampjes waar je goedkoop iets kan eten of drinken. Het openbaar vervoer is supergoed georganiseerd. En er zijn verschillende winkelstraten. Uiteenlopende wijken in verschillende delen van de stad. De kern blijft wel de oude kern aan de rechteroever. Ik kan nog wel een paar ontdekkingstochten doen in deze stad.
woensdag 4 februari 2009
Verslag reis naar en aankomst in Graz
Dinsdag 03/02/2009, 23h
Om 10h komen Stefan en ik aan op de luchthaven van Keulen. Vanaf hier ga ik alleen verder. Meteen wordt ik in het Duits gegooid en vlieg ik over besneeuwde bergen. Bij het inchecken vroeg de man van de controle al of in Oostenrijkse was. Ik was al undercover voor ik het wist. In de luchthaven zit ik aan het raam en kan volgen hoe het landschap heuvelachtiger en witter wordt. In Graz aangekomen begint het. Ik loop om te beginnen al even de luchthaven op en neer op zoek naar een bus naar Graz. Dat staat niet al te best aangegeven. Ik wordt al aangesproken door een jongen die uit Aaken blijkt te komen en ook student is maar gewoon drie dagen op reis komt naar Graz. Hij moet ook in Graz geraken dus zoeken we samen verder. Aan de informatiedienst van de luchthaven is een vrouw net hetzelfde aan het vragen. Blijkt Zug moeten nemen, das een half uur wachten, de bus een uur. We wandelen daar dus naartoe. Op mijn kaartje lijkt het echt nog een eind maar ik zit amper vijf minuten op de trein. Terwijl ik aan het wachten was op die tramtrein was ik op mijn kaartje aan het zoeken waar ik best moest afstappen. Ik was al even bezig toen een meneer vroeg of hij kon helpen. Door die meneer stap ik na twee haltes redelijk dicht bij de jeugdherberg van de tramtrein. Mijn ‘Duitse vriend’ (ben zijn naam al vergeten, … eigenlijk heb ik hem per ongeluk ook niet opgeslagen op het moment dat hij het zei) blijft zitten tot in het centrum. Daar sta ik dan. Wederom oriënteren! Er komt net een bus aan die ik één halte kan nemen dus ik spring er even op want met mijn 27kilowegende zak zou ik te voet al snel uitgeput zijn. Na die halte is het nog twee keer een halve straat en ik ben er. In de straat van de jeugdherberg roept er opeens van de andere kant van de straat iemand iets naar mij. ’t Is een oudere man: of ik de jeugdherberg zoek. Ja! Nog even rechtdoor en daar rechtsinslagen.
Wauw! Zoveel behulpzame Oostenrijkers op één dag. In de jeugdherberg aangekomen zet ik even alles op een rijtje. Plan: de stad in trekken, proberen mij bekend te maken bij een instelling van de universiteit en eten! ’t Is half drie en ik heb op een paar mini-koekjes nog niets gegeten sinds het ontbijt. Ik wandel richting oude stad en daarna richting universiteit. Het lijkt vrij klein, ik kan vrolijk van de ene uithoek naar de andere stappen. Op het eerste zicht valt de grootte van de stad dus wel wat tegen.
Aja, even tussendoor, het is in mijn hoofd al helemaal vanzelfsprekend maar alles is hier dus nog besneeuwd! Rond de luchthaven niets dan witte velden en alle daken in de stad zien ook nog wit. Aan de kant van de wegen liggen bergen sneeuw en de niet veel gebruikte voetpaden zijn glad!
In de oude kern loop in voorbij een koffiezaak. Ik kijk schuin een beetje binnen, zit daar toch wel ni iemand naar mij te zwaaien zeker! ’t Is die Duitser uit Aken van de luchthaven. Nu lukt Graz nog kleiner! Pfoeh, Antwerpen, grootstad! Maar elke oude kern is klein zal ik maar denken. Ik zet mijn wandeling verder. Na anderhalf uur kom ik aan aan de universiteit. Dit is wel groot! Overweldigend hoeveel grote bombastische oude gebouwen deze universiteit heeft. Sociologie en wijsbegeerte hebben een nieuw en hip gebouw, hiphoi.. althans langs buiten toch. De bibliotheek is een afgrijselijke, lelijke, oude, ijzeren blok. Hier ga ik zoizo nooit studeren! Daar gaan mijn bib-dagen. Dit gebouw steekt echt af tegen de rest. Maar goed, ik wou mij aanmelden. De dient internationale relaties is enkel in de voormiddag open. Pech dus. Ik wandel dan maar een paar straten verder naar het SprachenZentrum. Daar aangekomen blijkt het ook al dicht te zijn. luie Oosterijkers! ’t Is nog ni eens vijf uur. Zonder enig contact te hebben kunnen leggen besluit ik toch maar eens iets eetbaars te zoeken. (daarvoor bleef ik wat te koppig omdat ik eerst iets wou bereiken) Ik stap een winkeltje binnen en kom daar uiteindelijk enkel met een flesje water buiten. Ik kan geen avondeten koken maar wil wel iets degelijks eten en dan moet ik nog middageten ook en eigenlijk hebben ze in het winkeltje bijna niets. Een paar straten verder wint de honger dan toch. Ik neem het avondeten en middageten samen en bestel op restaurant een grote pizza (die maxi blijkt te zijn). ’t is echt een restaurant voor student maar ik zit er toch maar alleen. Ook een primeur se.
Voor de rest geen gebeurtenissen meer, ik ga ook te voet terug, wandel eens door een ander deel van het stadje. Verder zoek ik op internet in de jeugdherberg als een gek naar kamers… In de hoop op reactie… vanaf morgen bespaar ik jullie de details maar voor vandaag vond ik het, al is het maar voor mezelf, wel nuttig. Slaapwel.
Tine
Om 10h komen Stefan en ik aan op de luchthaven van Keulen. Vanaf hier ga ik alleen verder. Meteen wordt ik in het Duits gegooid en vlieg ik over besneeuwde bergen. Bij het inchecken vroeg de man van de controle al of in Oostenrijkse was. Ik was al undercover voor ik het wist. In de luchthaven zit ik aan het raam en kan volgen hoe het landschap heuvelachtiger en witter wordt. In Graz aangekomen begint het. Ik loop om te beginnen al even de luchthaven op en neer op zoek naar een bus naar Graz. Dat staat niet al te best aangegeven. Ik wordt al aangesproken door een jongen die uit Aaken blijkt te komen en ook student is maar gewoon drie dagen op reis komt naar Graz. Hij moet ook in Graz geraken dus zoeken we samen verder. Aan de informatiedienst van de luchthaven is een vrouw net hetzelfde aan het vragen. Blijkt Zug moeten nemen, das een half uur wachten, de bus een uur. We wandelen daar dus naartoe. Op mijn kaartje lijkt het echt nog een eind maar ik zit amper vijf minuten op de trein. Terwijl ik aan het wachten was op die tramtrein was ik op mijn kaartje aan het zoeken waar ik best moest afstappen. Ik was al even bezig toen een meneer vroeg of hij kon helpen. Door die meneer stap ik na twee haltes redelijk dicht bij de jeugdherberg van de tramtrein. Mijn ‘Duitse vriend’ (ben zijn naam al vergeten, … eigenlijk heb ik hem per ongeluk ook niet opgeslagen op het moment dat hij het zei) blijft zitten tot in het centrum. Daar sta ik dan. Wederom oriënteren! Er komt net een bus aan die ik één halte kan nemen dus ik spring er even op want met mijn 27kilowegende zak zou ik te voet al snel uitgeput zijn. Na die halte is het nog twee keer een halve straat en ik ben er. In de straat van de jeugdherberg roept er opeens van de andere kant van de straat iemand iets naar mij. ’t Is een oudere man: of ik de jeugdherberg zoek. Ja! Nog even rechtdoor en daar rechtsinslagen.
Wauw! Zoveel behulpzame Oostenrijkers op één dag. In de jeugdherberg aangekomen zet ik even alles op een rijtje. Plan: de stad in trekken, proberen mij bekend te maken bij een instelling van de universiteit en eten! ’t Is half drie en ik heb op een paar mini-koekjes nog niets gegeten sinds het ontbijt. Ik wandel richting oude stad en daarna richting universiteit. Het lijkt vrij klein, ik kan vrolijk van de ene uithoek naar de andere stappen. Op het eerste zicht valt de grootte van de stad dus wel wat tegen.
Aja, even tussendoor, het is in mijn hoofd al helemaal vanzelfsprekend maar alles is hier dus nog besneeuwd! Rond de luchthaven niets dan witte velden en alle daken in de stad zien ook nog wit. Aan de kant van de wegen liggen bergen sneeuw en de niet veel gebruikte voetpaden zijn glad!
In de oude kern loop in voorbij een koffiezaak. Ik kijk schuin een beetje binnen, zit daar toch wel ni iemand naar mij te zwaaien zeker! ’t Is die Duitser uit Aken van de luchthaven. Nu lukt Graz nog kleiner! Pfoeh, Antwerpen, grootstad! Maar elke oude kern is klein zal ik maar denken. Ik zet mijn wandeling verder. Na anderhalf uur kom ik aan aan de universiteit. Dit is wel groot! Overweldigend hoeveel grote bombastische oude gebouwen deze universiteit heeft. Sociologie en wijsbegeerte hebben een nieuw en hip gebouw, hiphoi.. althans langs buiten toch. De bibliotheek is een afgrijselijke, lelijke, oude, ijzeren blok. Hier ga ik zoizo nooit studeren! Daar gaan mijn bib-dagen. Dit gebouw steekt echt af tegen de rest. Maar goed, ik wou mij aanmelden. De dient internationale relaties is enkel in de voormiddag open. Pech dus. Ik wandel dan maar een paar straten verder naar het SprachenZentrum. Daar aangekomen blijkt het ook al dicht te zijn. luie Oosterijkers! ’t Is nog ni eens vijf uur. Zonder enig contact te hebben kunnen leggen besluit ik toch maar eens iets eetbaars te zoeken. (daarvoor bleef ik wat te koppig omdat ik eerst iets wou bereiken) Ik stap een winkeltje binnen en kom daar uiteindelijk enkel met een flesje water buiten. Ik kan geen avondeten koken maar wil wel iets degelijks eten en dan moet ik nog middageten ook en eigenlijk hebben ze in het winkeltje bijna niets. Een paar straten verder wint de honger dan toch. Ik neem het avondeten en middageten samen en bestel op restaurant een grote pizza (die maxi blijkt te zijn). ’t is echt een restaurant voor student maar ik zit er toch maar alleen. Ook een primeur se.
Voor de rest geen gebeurtenissen meer, ik ga ook te voet terug, wandel eens door een ander deel van het stadje. Verder zoek ik op internet in de jeugdherberg als een gek naar kamers… In de hoop op reactie… vanaf morgen bespaar ik jullie de details maar voor vandaag vond ik het, al is het maar voor mezelf, wel nuttig. Slaapwel.
Tine
Abonneren op:
Posts (Atom)
