Maandag 30 maart ’09
Maart loopt ten einde en vandaag is het als de laatste les voor de paasvakantie! Ik ben één les vandaag, samen met Nick, waarmee ik naar Budapest ben geweest. Dit is ook de enige les waarin ik iemand ken. Alle lessen zijn met andere mensen en veel contact tussen de mensen is er dan niet. In de voormiddag nog wat proberen lezen en in de namiddag luister ik geconcentreerd naar vertelsels over de Oostenrijkse geschiedenis. Dit is nog maar de derde les die we hebben van dit vak en ’t is al vakantie! Maar ik mag mij wel niet laten misleiden want, in tegenstelling tot in België heb ik hier nog heel de maand juni les! Na de les geraak ik eindelijk in de bib. Ik kan wel niet ontdekken waar welke boeken staan maar bestel online wel een boek. Het blijkt binnen een uur na de bestelling aan een afhaalbalie klaar te liggen. Zo lang ga ik hier nu wel niet zitten. Ik kom het morgen wel ophalen (dan ligt het er ook nog te wachten). Ik ga dan maar naar huis om nog een leespoging te doen. Uiteindelijk stop ik veel meer tijd in koken, eten en afwassen maar ik ben dan toch een paar pagina’s verder geraakt. Minder feestjes, meer lezen deze week!
maandag 30 maart 2009
Dag 54 en 55 in Graz
Verslag zaterdag 28 en zondag 29 maart
Het weekend verloopt min of meer zoals gepland. Binnenblijven en veel teksten proberen lezen. Veel is al een zekerheid, die teksten ook maar de combinatie van véél teksten en ze dan nog eens lezen lukt iets minder goed. Traagheid alom… dat hoort er dan ook maar bij zeker. Als pauze ga ik nog even winkelen maar voor de rest kom ik niet buiten. Mijn kotgenoot had op vrijdag nog gevraag of ik plannen had voor het weekend. Hij zei dat we dan zaterdagavond om tien uur met z’n allen iets zouden gaan drinken. Zaterdag iets voor tien maak ik mij dus klaar.. er gebeurt niets, half elf, grapjassen! Twintig voor elf een andere kotgenoot (niet degene die mij over het op cafégaan had verteld) vertrekt. Das duidelijk, het gaat niet (meer?) door. Dat heb ik dan ook weeral geleerd. Reken niet op kotgenoten! Voel ik mij even zielig. Mijn toppunt is nog dat er gewoon niemand zegt: aja, het gaat niet door eh. Sympathiek!
Weinig te verslagen dus. Zondag kom ik rond tien uur uit mijn bed, het heeft al de hele ochtend geregend dus dat jaagt je niet bepaald vroeg uit je bed. Ik ga even naar de badkamer en als ik terugkom, zie ik op mijn laptop dat het kwart na ELF is. Ik kan onmogelijk een uur en een kwartier in de badkamer zijn geweest, terwijl dat aanvoelde als een kwartier! Een blik op mijn kalender leert mij gelukkig dat vandaag het uur verandert. Al een geluk dat ik het nu merk want dat beperkt mijn voormiddag wel. Weg met de kookplannen want om één uur heb ik afgesproken. Carole kookt voor een paar mensen een uitgebreide vegetarische menu! Door de regen fiets ik er naartoe. Het wordt een gemoedelijke, lekkere en gezellige zondagnamiddag. Uiteindelijk ben ik pas tegen vijf uur weer thuis. Das dan toch een mooie zondagactiviteit. Moeten we meer doen! De tegenuitnodiging is al beloofd. Al zal het voor mij toch iets moeilijker worden een lekkere menu te maken zonder vlees, ei, melk, kaas, … jaja, alle dierenproducten. Niet dat Carole zo strikt is maar zelf probeert ze toch zo te koken. We zullen wel zien!
Het weekend verloopt min of meer zoals gepland. Binnenblijven en veel teksten proberen lezen. Veel is al een zekerheid, die teksten ook maar de combinatie van véél teksten en ze dan nog eens lezen lukt iets minder goed. Traagheid alom… dat hoort er dan ook maar bij zeker. Als pauze ga ik nog even winkelen maar voor de rest kom ik niet buiten. Mijn kotgenoot had op vrijdag nog gevraag of ik plannen had voor het weekend. Hij zei dat we dan zaterdagavond om tien uur met z’n allen iets zouden gaan drinken. Zaterdag iets voor tien maak ik mij dus klaar.. er gebeurt niets, half elf, grapjassen! Twintig voor elf een andere kotgenoot (niet degene die mij over het op cafégaan had verteld) vertrekt. Das duidelijk, het gaat niet (meer?) door. Dat heb ik dan ook weeral geleerd. Reken niet op kotgenoten! Voel ik mij even zielig. Mijn toppunt is nog dat er gewoon niemand zegt: aja, het gaat niet door eh. Sympathiek!
Weinig te verslagen dus. Zondag kom ik rond tien uur uit mijn bed, het heeft al de hele ochtend geregend dus dat jaagt je niet bepaald vroeg uit je bed. Ik ga even naar de badkamer en als ik terugkom, zie ik op mijn laptop dat het kwart na ELF is. Ik kan onmogelijk een uur en een kwartier in de badkamer zijn geweest, terwijl dat aanvoelde als een kwartier! Een blik op mijn kalender leert mij gelukkig dat vandaag het uur verandert. Al een geluk dat ik het nu merk want dat beperkt mijn voormiddag wel. Weg met de kookplannen want om één uur heb ik afgesproken. Carole kookt voor een paar mensen een uitgebreide vegetarische menu! Door de regen fiets ik er naartoe. Het wordt een gemoedelijke, lekkere en gezellige zondagnamiddag. Uiteindelijk ben ik pas tegen vijf uur weer thuis. Das dan toch een mooie zondagactiviteit. Moeten we meer doen! De tegenuitnodiging is al beloofd. Al zal het voor mij toch iets moeilijker worden een lekkere menu te maken zonder vlees, ei, melk, kaas, … jaja, alle dierenproducten. Niet dat Carole zo strikt is maar zelf probeert ze toch zo te koken. We zullen wel zien!
Dag 53 in Graz
Verslag vrijdag 27 maart
Vandaag is papa jarig. Nu wil het toeval dat ik vandaag toch wel weer een taart ga bakken! Samen met Denisa. Ik lag er gisteren niet al te vroeg in maar heb wel weer lekker vroeg les. Ik geraak er nog vrij vlot en excuseer mij alvast dat ik volgende week de les weer moet missen (overlappingen!) Na de les fiets ik meteen naar Hofer (aldi van hier). Daar heb ik met Denisa afgesproken om de ingrediënten van onze taart te kopen. Na de inkopen gaan we naar mijn kot om de taart te maken. Na de taart eet ik voor de middag en later maak ik een overzichtje van mijn lessen. Wat er iets minder mooi uit ziet als de taart. ’s Avonds ga ik met taart en al naar Radka en Denisa, daar eten we samen met nog een paar anderen de taart, die toch wel goed geslaagd is (naar Oostenrijks recept). Iedereen blijft nog wat hangen (met de nadruk op hangen want iedereen is eigenlijk vrij moe) maar het wordt niet echt laat. Toch een geslaagde dessertavond!
Vandaag is papa jarig. Nu wil het toeval dat ik vandaag toch wel weer een taart ga bakken! Samen met Denisa. Ik lag er gisteren niet al te vroeg in maar heb wel weer lekker vroeg les. Ik geraak er nog vrij vlot en excuseer mij alvast dat ik volgende week de les weer moet missen (overlappingen!) Na de les fiets ik meteen naar Hofer (aldi van hier). Daar heb ik met Denisa afgesproken om de ingrediënten van onze taart te kopen. Na de inkopen gaan we naar mijn kot om de taart te maken. Na de taart eet ik voor de middag en later maak ik een overzichtje van mijn lessen. Wat er iets minder mooi uit ziet als de taart. ’s Avonds ga ik met taart en al naar Radka en Denisa, daar eten we samen met nog een paar anderen de taart, die toch wel goed geslaagd is (naar Oostenrijks recept). Iedereen blijft nog wat hangen (met de nadruk op hangen want iedereen is eigenlijk vrij moe) maar het wordt niet echt laat. Toch een geslaagde dessertavond!
zondag 29 maart 2009
Dag 52 in Graz
Verslag donderdag 26 maart
Pijnlijk, om half acht opstaan, les om negen uur. Gelukkig duren de lessen hier wel steeds maar anderhalf uur. Als ik na mijn eerste les terug thuis kom, moet ik wel als de bliksem verder lezen voor mijn tweede les. (gisteren niet afgekregen) Het is toch wel even aanpassen dat ik hier zoveel lessen met een massa leeswerk moet voorbereiden. Tijdens de les voel ik mij echt een sukkel. We moeten in groep discussiëren over wat Elias (een socioloog) over emoties zegt. Elke groep moet één bepaalde vraag beantwoorden. (het gaat over de tekst die we dus moeten voorbereiden). Ik heb tijdens heel die discussie geen woord gezegd en ik heb mij daar denk ik ook nog nooit zo slecht bij gevoeld! Ik voelde mij echt achterlijk. Duits is dus te moeilijk… ik verstond ni wat de Oostenrijkers zeiden en ik had die tekst niet genoeg verstaan laat staan dat ik er iets zou over kunnen zeggen in het Duits! Ja, hoe dom, kan je je voelen. Om toch iets te zeggen die les, ga ik na de les naar de prof. Even mededelen dat ik erasmusstudent ben en dat de teksten in het Duits toch wel moeilijk zijn.. Ik merk niet erg veel begrip op.. Ik vraag dan maar of ik die teksten in het Engels zou kunnen lezen. Ja, ge kunt de verwijzingen daar vinden ga maar zoeken in de bib! Verdomme, onbehulpzame Oostenrijkers. Duidelijk dat die geen ervaring hebben met het werkelijke gebruik van ANDERE talen (oké das overdreven maar die prof had op zen minst interesse kunnen tonen, als ik hoor wat voor uitzonderingen andere erasmussers hier soms krijgen. Deze keer vind ik het dus niet leuk om het de hard way te moeten doen! (hierbij verwijs ik naar het kot, waarover ik reuzeblij ben, omdat ik niet in een Studentenheim zit.) Officieel een kleine rotdag vandaag dus. ’s Avonds is er gelukkig nog even afleiding. Ik ga bij Denisa en Radka echte Spaanse omelet eten. Quiké komt die daar maken omdat Denisa en ik morgen een dessert gaan maken waar hij ook mee mag van smullen. Nu hopen dat de taart morgen ‘om te smullen’ wordt…
Pijnlijk, om half acht opstaan, les om negen uur. Gelukkig duren de lessen hier wel steeds maar anderhalf uur. Als ik na mijn eerste les terug thuis kom, moet ik wel als de bliksem verder lezen voor mijn tweede les. (gisteren niet afgekregen) Het is toch wel even aanpassen dat ik hier zoveel lessen met een massa leeswerk moet voorbereiden. Tijdens de les voel ik mij echt een sukkel. We moeten in groep discussiëren over wat Elias (een socioloog) over emoties zegt. Elke groep moet één bepaalde vraag beantwoorden. (het gaat over de tekst die we dus moeten voorbereiden). Ik heb tijdens heel die discussie geen woord gezegd en ik heb mij daar denk ik ook nog nooit zo slecht bij gevoeld! Ik voelde mij echt achterlijk. Duits is dus te moeilijk… ik verstond ni wat de Oostenrijkers zeiden en ik had die tekst niet genoeg verstaan laat staan dat ik er iets zou over kunnen zeggen in het Duits! Ja, hoe dom, kan je je voelen. Om toch iets te zeggen die les, ga ik na de les naar de prof. Even mededelen dat ik erasmusstudent ben en dat de teksten in het Duits toch wel moeilijk zijn.. Ik merk niet erg veel begrip op.. Ik vraag dan maar of ik die teksten in het Engels zou kunnen lezen. Ja, ge kunt de verwijzingen daar vinden ga maar zoeken in de bib! Verdomme, onbehulpzame Oostenrijkers. Duidelijk dat die geen ervaring hebben met het werkelijke gebruik van ANDERE talen (oké das overdreven maar die prof had op zen minst interesse kunnen tonen, als ik hoor wat voor uitzonderingen andere erasmussers hier soms krijgen. Deze keer vind ik het dus niet leuk om het de hard way te moeten doen! (hierbij verwijs ik naar het kot, waarover ik reuzeblij ben, omdat ik niet in een Studentenheim zit.) Officieel een kleine rotdag vandaag dus. ’s Avonds is er gelukkig nog even afleiding. Ik ga bij Denisa en Radka echte Spaanse omelet eten. Quiké komt die daar maken omdat Denisa en ik morgen een dessert gaan maken waar hij ook mee mag van smullen. Nu hopen dat de taart morgen ‘om te smullen’ wordt…
Dag 51 in Graz
Verslag woensdag 25 maart ’09
Met een paar dagen vertraging, maar hier volgt dan weer, het verslag van de dag! en nog een dag, en nog een dag! Geen les dus ik kan weer alles op mijn gemak doen vandaag. Voor morgen heb ik nog wel wat leeswerk maar omdat ik de hele tijd denk dat ik ‘toch de hele dag tijd heb’ gaat het niet echt vooruit. Het is ook echt moeilijk om van die theoretische, academische teksten in het Duits te verteren. Die beginnen dan van die vreemde moeilijke woorden te gebruiken. In de voormiddag ga ik ook nog eens lopen want het weer is weer zonnig. ’s Avonds probeer ik mijn honger zo lang mogelijk uit te stellen want om acht uur is het een Tsjechische Käseparty. :-) Denisa heeft een paar mensen uitgenodigd omdat haar vader, die haar vorige week kwam bezoeken een massa kaas uit Tsjechië had meegenomen. Uiteindelijk was het niet zo kaasachtig. Je moest het wel met brood eten maar het zag eruit als aardappel. Het is iets Cottagecheese achtig maar geen cottagecheese. Het moest met bier gedronken worden en niet met wijn en dat gebeurde dan ook. Al werd er af en toe ook een shotje Slivovicé (sterke Tsjechiche drank) tegenaan gegooid. Veel te laat om de volgende uitgerust in de les te zitten kwam ik uiteindelijk toch thuis van een grappige avond.
Met een paar dagen vertraging, maar hier volgt dan weer, het verslag van de dag! en nog een dag, en nog een dag! Geen les dus ik kan weer alles op mijn gemak doen vandaag. Voor morgen heb ik nog wel wat leeswerk maar omdat ik de hele tijd denk dat ik ‘toch de hele dag tijd heb’ gaat het niet echt vooruit. Het is ook echt moeilijk om van die theoretische, academische teksten in het Duits te verteren. Die beginnen dan van die vreemde moeilijke woorden te gebruiken. In de voormiddag ga ik ook nog eens lopen want het weer is weer zonnig. ’s Avonds probeer ik mijn honger zo lang mogelijk uit te stellen want om acht uur is het een Tsjechische Käseparty. :-) Denisa heeft een paar mensen uitgenodigd omdat haar vader, die haar vorige week kwam bezoeken een massa kaas uit Tsjechië had meegenomen. Uiteindelijk was het niet zo kaasachtig. Je moest het wel met brood eten maar het zag eruit als aardappel. Het is iets Cottagecheese achtig maar geen cottagecheese. Het moest met bier gedronken worden en niet met wijn en dat gebeurde dan ook. Al werd er af en toe ook een shotje Slivovicé (sterke Tsjechiche drank) tegenaan gegooid. Veel te laat om de volgende uitgerust in de les te zitten kwam ik uiteindelijk toch thuis van een grappige avond.
donderdag 26 maart 2009
Dag 50 in Graz
Dinsdag 24 maart ’09
Vandaag sta ik op om te beginnen lezen, ik heb in de namiddag les en moet daar nog zo’n 50 pagina’s voor lezen. Een deel in het engels maar hoofdzakelijk in het Duits. Genoeg werk dus! In de les is het gelukkig niet de prof die veel praat maar twee groepjes die een presentatie geven over de teksten. Die prof mompelt zo’n beetje dus hoe meer anderen er spreken, hoe interessanter de les! aja, ik vergeet mijn Duitse les bijna, want voor dit vak Politik(Entwickelungssoziologie) heb ik altijd twee uur Duits. ’t Is niet te moeilijk de duitse les maar volgende keer doen we grammatica dus dan zal ik wel iets bijleren. :-S
’s avonds is het weer Stammtisch. Wel oké, gezellig maar niet bijzonder, het is immers elke twee weken hetzelfde :-). Maar das wel eens handig om ander erasmussers te zien waar je (nog) niet afzonderlijk mee afspreekt.
ps: de sneeuw is gesmolten en het weer is weer normaal. Niet berenkoud, niet warm, geen neerslag :) Ik heb wel op de tv gehoord dat het dit jaar in maart véél te koud is (normaal moet het al warmer zijn) Dju é.
Vandaag sta ik op om te beginnen lezen, ik heb in de namiddag les en moet daar nog zo’n 50 pagina’s voor lezen. Een deel in het engels maar hoofdzakelijk in het Duits. Genoeg werk dus! In de les is het gelukkig niet de prof die veel praat maar twee groepjes die een presentatie geven over de teksten. Die prof mompelt zo’n beetje dus hoe meer anderen er spreken, hoe interessanter de les! aja, ik vergeet mijn Duitse les bijna, want voor dit vak Politik(Entwickelungssoziologie) heb ik altijd twee uur Duits. ’t Is niet te moeilijk de duitse les maar volgende keer doen we grammatica dus dan zal ik wel iets bijleren. :-S
’s avonds is het weer Stammtisch. Wel oké, gezellig maar niet bijzonder, het is immers elke twee weken hetzelfde :-). Maar das wel eens handig om ander erasmussers te zien waar je (nog) niet afzonderlijk mee afspreekt.
ps: de sneeuw is gesmolten en het weer is weer normaal. Niet berenkoud, niet warm, geen neerslag :) Ik heb wel op de tv gehoord dat het dit jaar in maart véél te koud is (normaal moet het al warmer zijn) Dju é.
Dag 49 in Graz
Verslag maandag 23 maart ’09
Ben nog een beetje moe van het weekend ondanks mijn goede nachtrust. Gelukkig zijn mijn maandagen niet zo zwaar: maar 1 les in de namiddag. Wel een volle concentratieles maar daarna is het ook al weer gedaan dus ik klaag niet. Ik moet wel eens in de bib geraken voor dit vak want hij heeft verwezen naar een boek .. maar ik geraak elke keer afgeschrikt door de vreemde en onlogische systemen van de bib. Vandaag pak ik dus een beetje mijn spullen van Budapest uit, ga naar de les en voor de rest niet veel anders. Ik kook en krijg complimenten: Tine! Je kan altijd ruiken als jij aan het koken bent, het ruikt altijd zo goed :) jaja, mijn kookkunsten gaan erop vooruit. Al kook ik niet elke dag met mijn nieuwe ontdekking van ovenschotels en quiches waarvan ik dan meerdere dagen kan eten. Maar vanavond had ik dus wel gekookt. Na het eten vertrek ik meteen want er is een meisje jarig en we gaan iets drinken voor haar verjaardag. Eliska, ook een Tsjechische (ja, ik heb ze leren kennen via Radka en Denisa, landgenoten vinden elkaar nogal snel. En dan sta ik daar eh! zonder landgenoten! :-) )
We gaan naar een Irish pub, en ’t is wel gezellig. (iets later dan gepast, heb ik dan toch mijn Guinness).
Een terugblik op het weekend leert mij hoe grappig onze reisgroep was:
Een jongen uit Griekenland die geen Duits kon en Engels met héél erg veel haar op (hij kon echt simpele zinnen niet juist zeggen). Bovendien ontbrak heb nog een gevoel voor logica, wat tot vreemde situaties leidde want eigenlijk verwacht je bij iedereen een minimum aan logisch denken. (en de tweede middag, at hij twee pizza’s als middageten!!! ’s Avonds had hij wel niet veel honger.)
Dan was er een homo uit de USA die veel babbelde, heel Europa gaat rondreizen tijdens zijn erasmus en op zijn 16 al een jaar in Wenen heeft gewoond.
De tweede Amerikaan was erg hetero en viel dan ook meteen op Radka, het Tsjechische meisje. Aan zijn kijken en handelen was zijn ‘crush’ wel merkbaar. Het Tsjechische meisje op haar beurt heeft een vriend in Tsjechië dus er was eigenlijk niets aan de hand.. En dan was ik er nog! Helemaal normaal, vertegenwoordiging van de Benelux.
Ben nog een beetje moe van het weekend ondanks mijn goede nachtrust. Gelukkig zijn mijn maandagen niet zo zwaar: maar 1 les in de namiddag. Wel een volle concentratieles maar daarna is het ook al weer gedaan dus ik klaag niet. Ik moet wel eens in de bib geraken voor dit vak want hij heeft verwezen naar een boek .. maar ik geraak elke keer afgeschrikt door de vreemde en onlogische systemen van de bib. Vandaag pak ik dus een beetje mijn spullen van Budapest uit, ga naar de les en voor de rest niet veel anders. Ik kook en krijg complimenten: Tine! Je kan altijd ruiken als jij aan het koken bent, het ruikt altijd zo goed :) jaja, mijn kookkunsten gaan erop vooruit. Al kook ik niet elke dag met mijn nieuwe ontdekking van ovenschotels en quiches waarvan ik dan meerdere dagen kan eten. Maar vanavond had ik dus wel gekookt. Na het eten vertrek ik meteen want er is een meisje jarig en we gaan iets drinken voor haar verjaardag. Eliska, ook een Tsjechische (ja, ik heb ze leren kennen via Radka en Denisa, landgenoten vinden elkaar nogal snel. En dan sta ik daar eh! zonder landgenoten! :-) )
We gaan naar een Irish pub, en ’t is wel gezellig. (iets later dan gepast, heb ik dan toch mijn Guinness).
Een terugblik op het weekend leert mij hoe grappig onze reisgroep was:
Een jongen uit Griekenland die geen Duits kon en Engels met héél erg veel haar op (hij kon echt simpele zinnen niet juist zeggen). Bovendien ontbrak heb nog een gevoel voor logica, wat tot vreemde situaties leidde want eigenlijk verwacht je bij iedereen een minimum aan logisch denken. (en de tweede middag, at hij twee pizza’s als middageten!!! ’s Avonds had hij wel niet veel honger.)
Dan was er een homo uit de USA die veel babbelde, heel Europa gaat rondreizen tijdens zijn erasmus en op zijn 16 al een jaar in Wenen heeft gewoond.
De tweede Amerikaan was erg hetero en viel dan ook meteen op Radka, het Tsjechische meisje. Aan zijn kijken en handelen was zijn ‘crush’ wel merkbaar. Het Tsjechische meisje op haar beurt heeft een vriend in Tsjechië dus er was eigenlijk niets aan de hand.. En dan was ik er nog! Helemaal normaal, vertegenwoordiging van de Benelux.
woensdag 25 maart 2009
Dag 48 in Budapest (-> Graz)
Verslag zondag 22 maart ’09
Vandaag staan we een klein uurtje later op als gisteren. Iets na tien zijn we dan ook uit het Hostel en weer onderweg. Radka en ik op kop, kaartlezen, een plan voor de dag. De jongens (vandaag nog 1 meer want de Australische jongen van het hostel is ook meegekomen) erachteraan zonder te weten naar waar ze gaan. We willen eerst een markt bezoeken. We hebben wel echt moeten zoeken voor een marktje op zondag maar omdat dat toch een typische zondagse activiteit is wilden we dat er wel bij. Na vrij lang stappen (tot in het Budadeel) komen we aan bij het gebouw. Het is een mooi groot gebouw zoals de foto die ik zag op internet bij de zoektocht naar een markt. Het gebouw staat recht over het parlement aan de andere zijde van de rivier. Wel mooi. We komen dichter en gaan binnen… en wat blijkt… het is een spar!!! Het ziet eruit alsof er vroeger wel een overdekte markt was maar nu is het een eenvoudige, alledaagse supermarkt. We gaan toch binnen en kopen er een picknick voor lunch (voor sommigen ontbijt). Daarna steken we de rivier terug over om de grote kerk, stephanskirche, vorm à la dom in Berlijn, te bezoeken. We hebben hem immers enkel bij nacht gezien. Ook overdag ziet hij er dus prachtig uit en binnen is het reusachtig groot. Een heel hoge koepel en veel goud en versiering. Een klein ongeloofwaardig detail: er ligt een rekwisiet in deze kerk, de rechterhand van een heilige (waarschijnlijk Stephan) en om die te kunnen zien moet je twee euro in een bakje gooien en dan gaat er voor twee minuten een licht aan en kan je de ‘hand’ bewonderen. Ongelofelijk! Dat ze dat kunnen toestaan! In een kerk dan nog wel! Na ons bezoek aan de kerk staan er nog een museum op het programma. Het ‘House of terror’, het is een modern, recent museum over de Holocaust en de recente geschiedenis van Hongarije. Veel terreur maar wel interessant en het museum zat ongelofelijk goed ineen. Zeker een aanrader moest je er toevallig in de buurt zijn. :) Na een tijdje in het museum te hebben gespendeerd (het was vrij groot) was het alweer vier uur. We lopen terug richting Hostel waar de auto staat. De auto is nog in goede staat en zonder wielklem dus we kunnen vlot vertrekken. Terug heim! Om half negen komen we terug aan in Graz. Omdat we langs steyergasse rijden zet Chris Radka af. (zij woont in deze straat) Ik stap ook meteen uit want dit is korter wandelen dan de autoverhuur. Ik ben doodmoe van het weekend en de autorit maar moet nog even tien minuten wandelen. Dat gaat echter niet door wanneer ik aan de praat geraak met een Franse jongen, ook erasmus, heb hem al paar keer eerder gesproken, hij komt met een andere groep ook terug van Budapest. Hij moet richting uni rijden en wil mij onderweg wel afzetten. “ik moet mijn Belgische buren toch helpen!” Met die woorden laat ik mij gemakkelijk overtuigen om de laatste tien minuten niet te moeten wandelen. Recht voor mijn deur wordt ik uiteindelijk afgezet! Perfect gewoon. Ik ben doodmoe nu maar heb wel een zalig weekend gehad! Leven de erasmusavonturen! Slaapwel. X
Vandaag staan we een klein uurtje later op als gisteren. Iets na tien zijn we dan ook uit het Hostel en weer onderweg. Radka en ik op kop, kaartlezen, een plan voor de dag. De jongens (vandaag nog 1 meer want de Australische jongen van het hostel is ook meegekomen) erachteraan zonder te weten naar waar ze gaan. We willen eerst een markt bezoeken. We hebben wel echt moeten zoeken voor een marktje op zondag maar omdat dat toch een typische zondagse activiteit is wilden we dat er wel bij. Na vrij lang stappen (tot in het Budadeel) komen we aan bij het gebouw. Het is een mooi groot gebouw zoals de foto die ik zag op internet bij de zoektocht naar een markt. Het gebouw staat recht over het parlement aan de andere zijde van de rivier. Wel mooi. We komen dichter en gaan binnen… en wat blijkt… het is een spar!!! Het ziet eruit alsof er vroeger wel een overdekte markt was maar nu is het een eenvoudige, alledaagse supermarkt. We gaan toch binnen en kopen er een picknick voor lunch (voor sommigen ontbijt). Daarna steken we de rivier terug over om de grote kerk, stephanskirche, vorm à la dom in Berlijn, te bezoeken. We hebben hem immers enkel bij nacht gezien. Ook overdag ziet hij er dus prachtig uit en binnen is het reusachtig groot. Een heel hoge koepel en veel goud en versiering. Een klein ongeloofwaardig detail: er ligt een rekwisiet in deze kerk, de rechterhand van een heilige (waarschijnlijk Stephan) en om die te kunnen zien moet je twee euro in een bakje gooien en dan gaat er voor twee minuten een licht aan en kan je de ‘hand’ bewonderen. Ongelofelijk! Dat ze dat kunnen toestaan! In een kerk dan nog wel! Na ons bezoek aan de kerk staan er nog een museum op het programma. Het ‘House of terror’, het is een modern, recent museum over de Holocaust en de recente geschiedenis van Hongarije. Veel terreur maar wel interessant en het museum zat ongelofelijk goed ineen. Zeker een aanrader moest je er toevallig in de buurt zijn. :) Na een tijdje in het museum te hebben gespendeerd (het was vrij groot) was het alweer vier uur. We lopen terug richting Hostel waar de auto staat. De auto is nog in goede staat en zonder wielklem dus we kunnen vlot vertrekken. Terug heim! Om half negen komen we terug aan in Graz. Omdat we langs steyergasse rijden zet Chris Radka af. (zij woont in deze straat) Ik stap ook meteen uit want dit is korter wandelen dan de autoverhuur. Ik ben doodmoe van het weekend en de autorit maar moet nog even tien minuten wandelen. Dat gaat echter niet door wanneer ik aan de praat geraak met een Franse jongen, ook erasmus, heb hem al paar keer eerder gesproken, hij komt met een andere groep ook terug van Budapest. Hij moet richting uni rijden en wil mij onderweg wel afzetten. “ik moet mijn Belgische buren toch helpen!” Met die woorden laat ik mij gemakkelijk overtuigen om de laatste tien minuten niet te moeten wandelen. Recht voor mijn deur wordt ik uiteindelijk afgezet! Perfect gewoon. Ik ben doodmoe nu maar heb wel een zalig weekend gehad! Leven de erasmusavonturen! Slaapwel. X
maandag 23 maart 2009
Dag 47 in Budapest
Verslag zaterdag 21 maart ’09
We staan vroeg op om te ontbijten en op tijd aan onze lange toeristische dag te beginnen. De Hostelman wil ons terug helpen met de planning van de dag. Als hij hoort dat we gisteren zijn plan niet helemaal gevolgd hebben is hij op z’n teen getrapt en volgens hem kunnen we daardoor vandaag niet rond geraken … we zullen wel zien! Ik ben er in elk geval van overtuigd dat het een mogelijk plan is. We vertrekken en nemen ineens ons zwemgerief mee. Op het einde van de dag willen we een Spa bezoeken, een toeristische attractie als een andere hier en dus ook voor ons een must. We beginnen de dag met een wandeling in Buda, het oude deel van de stad, met heuvels, aan de andere kant van de rivier. Hier lopen we echt tussen de andere toeristen, worden we aangesproken door een schraale opdringerige man die beweerd dat hij een officiële gids is en ons rond wil leiden in dit deel. Niet dus, alleen al zijn handen die wat bloeden en zijn voorkomen zijn genoeg om snel van hem af te geraken. Dat lukt niet helemaal want als Radka hem onderbreekt wordt hij al vijandig. Foute boel hier. We geraken gelukkig na vijf minuutjes toch van hem af. Ik hoor voor het eerst sinds mijn vertrek Vlaams (van anderen dan bekenden), ’t is zelfs Antwerps. Het oude deel van de stad bestaat een een groot kasteel, een kerk, oudere mooie straten en toeristen. We trekken massa’s foto’s, bezoeken de kerk en na een mooie wandeling steken we via een andere brug de rivier weer over naar Pest, de andere kant van de rivier. We eten hier voor de middag en proberen nadien nog de grote overdekte markt te halen. Die duurt volgens onze reisgids tot vier uur. Als we daar aankomen mogen we echter niet meer binnen. Blijkt dat hij maar tot drie uur duurt. Echt zonde, want ik had er wel wat op gerekend, van achter de tralies kijken we nog even binnen en besluiten dan richting Sparesort te wandelen. Dat ligt aan de andere kant van de stad. Het oude deel van Pest zagen we grotendeels al gisterenavond dus dat gaan we misschien zondag nog eens bij daglicht bekijken. Bij het Sparesort, waar we en uur naar toe stappen, zijn nog wat andere bezienswaardige gebouwen. Een grote triomfboog, iets concertzaalachtig dat reusachtig is en in het stadspark zelf ligt buiten het Sparesort ook nog een sprookjesachtig kasteel. We bezichtigen het allemaal en rond vijf uur gaan we naar de Spa. Het blijken drie grote zwembaden buiten te zijn. Het middelste heeft de temperatuur van een gewoon Olympisch bad. Het is ook eerder een baantjestrekzwembad. Het linkse zwembad is wat warmer, heeft bubbels en zo’n ronde wildwaterbaan waarin je door stroom wordt voortgeduwd. Hier zitten we eventjes in maar ik heb het toch niet zo warm hier. Even later blijkt dat er nog een derde bad is, dat echt super warm is, 40 graden denk ik. Das echt heerlijk. Geen koud meer, zo warm dat je af en toe zelfs half uit het water moest komen. Later bleek nog dat er binnen echt nog een stuk of twintig kleine zwembaden waren. Allemaal andere temperaturen, van ijskoud tot heet, allemaal met van dat echt (stinkend) bronwater. Zot wel, maar dat ontdekten we pas op het einde dus die hebben we niet echt allemaal kunnen uitproberen :-). Rond half acht staan we weer, helemaal gereinigd, voor het gebouw van de Spa. We zijn er wel allemaal moe van geworden dus besluiten we de metro terug naar het Hostel te nemen. (dan zijn we ook al een Hongaarse-metro-ervaring rijker) We stappen af bij de opera, gaan het gebouw ook even binnen en alleen de foyer al ziet er prachtig uit. Dan lopen we terug naar het Hostel. Het avondeten gaan we zelf koken. We dachten (ik had dat op een bord zien staan) dat de Tesco 24 uur open was maar degene die in de buurt is is net niet 24 uur open.. niet dat we er geraakt zijn maar dat wisten ze ons te vertellen als we de weg vroegen. In het hostel wijst de hostel man ons de weg naar een 24uren shop achter de hoek, handig maar wel allemaal iets duurder. Ach ja, alles is hier toch veel goedkoper dus daar mogen we niet over piekeren. We koken pasta mer spaghetti saus en drinken wat. Tegen dat we gedaan hebben met eten is het al half elf. Rond elf uur, half twaalf, gaan we, terug in form, mee met de twee Australiërs. Zij kennen de café en clubs in de buurt al en wijzen ons de weg. We zien een café, een club/café die reusachtig veel plaats heeft en toch overal nog gezellig is en eindigen terug in het eerst café dat vlak bij het Hostel is. We hebben een leuke, grappige en lange avond! Met een veel goedkoop Hongaars bier in de maag en een goed gevoel voor oriëntatie van mijner ’twegen geraken we terug in het Hostel. (de Australiër die ons heen had gebracht had net iets teveel gedronken om ons ook op dezelfde vlotte wijze terug te brengen :-) ). Aangekomen in het hostel vallen we één voor één als blokken in slaap.
We staan vroeg op om te ontbijten en op tijd aan onze lange toeristische dag te beginnen. De Hostelman wil ons terug helpen met de planning van de dag. Als hij hoort dat we gisteren zijn plan niet helemaal gevolgd hebben is hij op z’n teen getrapt en volgens hem kunnen we daardoor vandaag niet rond geraken … we zullen wel zien! Ik ben er in elk geval van overtuigd dat het een mogelijk plan is. We vertrekken en nemen ineens ons zwemgerief mee. Op het einde van de dag willen we een Spa bezoeken, een toeristische attractie als een andere hier en dus ook voor ons een must. We beginnen de dag met een wandeling in Buda, het oude deel van de stad, met heuvels, aan de andere kant van de rivier. Hier lopen we echt tussen de andere toeristen, worden we aangesproken door een schraale opdringerige man die beweerd dat hij een officiële gids is en ons rond wil leiden in dit deel. Niet dus, alleen al zijn handen die wat bloeden en zijn voorkomen zijn genoeg om snel van hem af te geraken. Dat lukt niet helemaal want als Radka hem onderbreekt wordt hij al vijandig. Foute boel hier. We geraken gelukkig na vijf minuutjes toch van hem af. Ik hoor voor het eerst sinds mijn vertrek Vlaams (van anderen dan bekenden), ’t is zelfs Antwerps. Het oude deel van de stad bestaat een een groot kasteel, een kerk, oudere mooie straten en toeristen. We trekken massa’s foto’s, bezoeken de kerk en na een mooie wandeling steken we via een andere brug de rivier weer over naar Pest, de andere kant van de rivier. We eten hier voor de middag en proberen nadien nog de grote overdekte markt te halen. Die duurt volgens onze reisgids tot vier uur. Als we daar aankomen mogen we echter niet meer binnen. Blijkt dat hij maar tot drie uur duurt. Echt zonde, want ik had er wel wat op gerekend, van achter de tralies kijken we nog even binnen en besluiten dan richting Sparesort te wandelen. Dat ligt aan de andere kant van de stad. Het oude deel van Pest zagen we grotendeels al gisterenavond dus dat gaan we misschien zondag nog eens bij daglicht bekijken. Bij het Sparesort, waar we en uur naar toe stappen, zijn nog wat andere bezienswaardige gebouwen. Een grote triomfboog, iets concertzaalachtig dat reusachtig is en in het stadspark zelf ligt buiten het Sparesort ook nog een sprookjesachtig kasteel. We bezichtigen het allemaal en rond vijf uur gaan we naar de Spa. Het blijken drie grote zwembaden buiten te zijn. Het middelste heeft de temperatuur van een gewoon Olympisch bad. Het is ook eerder een baantjestrekzwembad. Het linkse zwembad is wat warmer, heeft bubbels en zo’n ronde wildwaterbaan waarin je door stroom wordt voortgeduwd. Hier zitten we eventjes in maar ik heb het toch niet zo warm hier. Even later blijkt dat er nog een derde bad is, dat echt super warm is, 40 graden denk ik. Das echt heerlijk. Geen koud meer, zo warm dat je af en toe zelfs half uit het water moest komen. Later bleek nog dat er binnen echt nog een stuk of twintig kleine zwembaden waren. Allemaal andere temperaturen, van ijskoud tot heet, allemaal met van dat echt (stinkend) bronwater. Zot wel, maar dat ontdekten we pas op het einde dus die hebben we niet echt allemaal kunnen uitproberen :-). Rond half acht staan we weer, helemaal gereinigd, voor het gebouw van de Spa. We zijn er wel allemaal moe van geworden dus besluiten we de metro terug naar het Hostel te nemen. (dan zijn we ook al een Hongaarse-metro-ervaring rijker) We stappen af bij de opera, gaan het gebouw ook even binnen en alleen de foyer al ziet er prachtig uit. Dan lopen we terug naar het Hostel. Het avondeten gaan we zelf koken. We dachten (ik had dat op een bord zien staan) dat de Tesco 24 uur open was maar degene die in de buurt is is net niet 24 uur open.. niet dat we er geraakt zijn maar dat wisten ze ons te vertellen als we de weg vroegen. In het hostel wijst de hostel man ons de weg naar een 24uren shop achter de hoek, handig maar wel allemaal iets duurder. Ach ja, alles is hier toch veel goedkoper dus daar mogen we niet over piekeren. We koken pasta mer spaghetti saus en drinken wat. Tegen dat we gedaan hebben met eten is het al half elf. Rond elf uur, half twaalf, gaan we, terug in form, mee met de twee Australiërs. Zij kennen de café en clubs in de buurt al en wijzen ons de weg. We zien een café, een club/café die reusachtig veel plaats heeft en toch overal nog gezellig is en eindigen terug in het eerst café dat vlak bij het Hostel is. We hebben een leuke, grappige en lange avond! Met een veel goedkoop Hongaars bier in de maag en een goed gevoel voor oriëntatie van mijner ’twegen geraken we terug in het Hostel. (de Australiër die ons heen had gebracht had net iets teveel gedronken om ons ook op dezelfde vlotte wijze terug te brengen :-) ). Aangekomen in het hostel vallen we één voor één als blokken in slaap.
Dag 46 in (Graz ->) Budapest
Verslag 20 maart ’09
De dag van de trip naar Budapest. Drie dagen, twee nachten om deze hoofdstad te bezichtigen. Het moet wel volstaan als we erin vliegen. Om negen uur vertrekken we dus met de auto. Allemaal vol spanning en zin in het reisje. Het is zo’n vier uur rijden. Om half twee zijn we uiteindelijk in het hostel. (we hebben wat moeten rondrijden want we konden niet van de reuzebrede baan die dwars door de stad loopt geraken. Uiteindelijk geraken we bij het Hostel, waar blijkt tot we tot zes uur vanavond een parkeerticketje moeten nemen. Nu niet dat het zoveel kost maar het kost ons toch wat moeite om aan kleingeld te geraken om in de parkeermeter te steken. Chris en Nick (beiden uit de USA, toevallig zelfs beiden uit Minnesota) gaan op zoek naar geld, wij (Radka, Nikos (Griek, kan geen Duits en zelfs zijn engels is heel gebroken) en ik) wachten bij de auto en bewaken hem voor parkeerticketjes. Ze lopen hier namelijk heel de tijd door de straat. (die parkeerwachters das echt ongelofelijk, dan denk je dan ze er in Antwerpen al flink overgaan. Dan heb je dat hier of in Graz nog niet gezien. Als ik in Graz naar de uni ga (das 10min te voet!) dan kom ik altijd, minstens 1 parkeerwachter tegen die boetes aan het geven is!!) In elk geval, hier in Budapest willen we ook geen risico nemen en we kopen een parkeerticketje, het gaat niet tot zes uur dus om half zes moeten we even terugkomen speciaal voor dat ticketje. Als deze eerste klus geklaard is gaan we naar het Hostel. We kopen binnen in een groot oud gebouw. Het is op de tweede verdieping. De gang en de trap zien er echt afgrijselijk uit: oud, schraal, … (foto’s reeds op facebook!) Als we binnenkomen zien we gelukkig iets totaal anders. Een probere, verzorgde, nieuw uitziende kamer waar achter een toog de receptie is, een tafel staat waar ook aan gegeten kan worden en verschillende deuren die uitkomen op deze ruimte. Daarachter ligt de ‘common room’. In deze gemeenschappelijke ruimte staan een aantal zetels, hangt een grote flatscreenTV en er staan twee computers waarop je gratis internet kan raadplegen. We kunnen meteen op de kamers, kamers van tien maar alles nieuw en verzorgd en ieder heeft een grote locker om al z’n spullen in te steken. Het hostel ziet er dus super goed uit! Er is ook een keuken waar je kan koken. En dan allemaal voor maar 7euro per nacht! Als we onze spullen hier gedropt hebben, helpt de man van het hostel (hij heeft dit hostel samen met zijn vriendin vier maanden geleden geopend en ze zijn de laatste maand al altijd volgeboekt geweest) ons met het opstellen van een plan van wat we vandaag allemaal kunnen doen. Omdat we vroeg ontbeten hebben en niet echt middaggegeten zijn we allemaal wel wat uitgehongerd. We gaan naar een restaurant in de buurt van het hostel en daar eten we een Hongaarse menu. Goulash als voorgerecht, dan een salade en het hoofdgerecht met veel vlees en van die grote aardappel frieten (geen frieten dus maar we zo gebakken) en het dessert is nog het beste. Het is iets met pudding, slagroom en zo’n sponzige koekachtige substantie. (wat wel meer gebruik wordt in desserten maar ik ken de naam niet) Er zaten dan nog wat rozijnen in en rum, wat het wel af maakte (foto’s reeds op facebook). Na het eten is het niet meer de moeite om richting oude centrum te lopen om al wat te verkennen (we moeten om half zes namelijk terug bij de auto zijn en het is nu half vijf ofzo). We bezichtigen nog een grote synagoog die wel in de buurt ligt en daarna gaan we ons parkeerticket vervangen. We zijn er ruim op tijd. Nick loopt al wat voorop en checkt de auto. Als hij rond de auto loopt roept hij ons toe: “we ‘ve got a fee and a boot”. Jaja, daar zitten we dan, na amper een uur in Budapest te hebben geparkeerd hing er al een wielklem aan onze auto. We kunnen het niet echt geloven maar moeten wel want we moeten het binnen het half uur oplossen. (dan is het zes uur en stoppen die mannen met werken tot maandag en dan moeten we tot maandag in deze rotstad blijven..) Ja ons idee van Budapest is er op dit moment niet rooskleuriger van geworden. De man van het hostel helpt ons ze proberen te bereiken. (ze spreken bij dat parkeerboetebedrijf ook geen engels) Na vier, vijf keer proberen krijgen we ze uiteindelijk aan de lijn. Ondertussen hebben we proberen uitzoeken waarom we in hemelsnaam een boete én een wielklem hebben gekregen. We staan half op het voetpad, maar alle auto’s hier… blijkt dat net wij te dicht bij de gevel staan, we staan wel vrij dicht, de andere staan net iets verder. Maar we verdenken ze er ook van dat ze snel een wielklem hebben gezet omdat we hier met een Oostenrijkse nummerplaat rondrijden. Na een half uur, twintig minuten komt de man die de wielklem eraf moet doen aan. We kunnen niet met hem in discussie gaan want ’t is enkel zijn job die dingen eraf te halen en hij kan maar een paar woorden engels. Met die paar woorden probeert hij te onderhandelen want hij wil meer krijgen. Normaal moeten we naar het kantoor om de boete te betalen en komen ze pas achteraf. Nu is hij meteen moeten komen… we ronden dus na een onduidelijk discussie naar boven af. (onduidelijk want we hadden niet door dat hij met ons probeerde onderhandelen) Het is iets van een twee euro dat hij hierdoor in zijn eigen zak steekt. Ik gun het hem ni echt maar veel keuze hebben we niet. Na onze negatieve ervaring met Budapest kunnen we dan eindelijk beginnen met het opzoeken van de mooie plekjes. We wandelen richting oudere centrum. Lopen langs storthopen van huisvuil die in het midden van (het gelukkig erg brede) voetpad liggen. De bergen zijn echt hoger als een met en er liggen de meest uiteenlopende dingen tussen: zetels, oude computers, tv’s, jassen, schoenen, kasten, … ongelofelijk! Na even wandelen (het hostel is wel goed gelegen) komen we voorbij een marktje (voor toeristen wel), door de winkelstraat, zien we de rivier, de philharmonie, de rivier is prachtig bij nacht: het kasteel aan de overkant is helemaal verlicht en ook de bruggen naar de anderen helft van de stad (Buda) zien er prachtig uit. We lopen langs het parlement, een reuzekerk die mij aan die dom in Berlijn doet denken (enkel zijn het in Berlijn twee reuze gebouwen naast elkaar). De stad ziet er echt prachtig uit in het donker. Om alles in het daglicht te zien zullen we moeten wachten tot morgen. Na een paar uur rondlopen zijn we goed afgekoeld en verlangen naar een warm plekje, tevergeefs zoeken we naar een gezellig café. Het is ondertussen negen uur ongeveer. Ik heb wel terug honger eigenlijk en Chris ook dus voor minder als een euro eten we in een bakker/hotdog/hamburger zaak een hotdog. We zijn al terug vlakbij het hostel zonder iets te hebben gevonden waar we gezellig iets konden drinken. Terug in het hostel aangekomen vragen we of hij ons een idee kan geven. Hij wijst ons twee cafés aan maar uiteindelijk gaan we toch niet meer omdat we iets te uitgeput zijn. We zitten nog wat in de gemeenschappelijke ruimten, drinken een warme chocomelk op basis van water bij gebrek aan melk maar niet aan cacao en een paar uur later gaan we slapen. Enkel Nick is nog met een paar andere gasten van het hostel (twee Australiërs en een Mexicaan) iets gaan drinken.
De dag van de trip naar Budapest. Drie dagen, twee nachten om deze hoofdstad te bezichtigen. Het moet wel volstaan als we erin vliegen. Om negen uur vertrekken we dus met de auto. Allemaal vol spanning en zin in het reisje. Het is zo’n vier uur rijden. Om half twee zijn we uiteindelijk in het hostel. (we hebben wat moeten rondrijden want we konden niet van de reuzebrede baan die dwars door de stad loopt geraken. Uiteindelijk geraken we bij het Hostel, waar blijkt tot we tot zes uur vanavond een parkeerticketje moeten nemen. Nu niet dat het zoveel kost maar het kost ons toch wat moeite om aan kleingeld te geraken om in de parkeermeter te steken. Chris en Nick (beiden uit de USA, toevallig zelfs beiden uit Minnesota) gaan op zoek naar geld, wij (Radka, Nikos (Griek, kan geen Duits en zelfs zijn engels is heel gebroken) en ik) wachten bij de auto en bewaken hem voor parkeerticketjes. Ze lopen hier namelijk heel de tijd door de straat. (die parkeerwachters das echt ongelofelijk, dan denk je dan ze er in Antwerpen al flink overgaan. Dan heb je dat hier of in Graz nog niet gezien. Als ik in Graz naar de uni ga (das 10min te voet!) dan kom ik altijd, minstens 1 parkeerwachter tegen die boetes aan het geven is!!) In elk geval, hier in Budapest willen we ook geen risico nemen en we kopen een parkeerticketje, het gaat niet tot zes uur dus om half zes moeten we even terugkomen speciaal voor dat ticketje. Als deze eerste klus geklaard is gaan we naar het Hostel. We kopen binnen in een groot oud gebouw. Het is op de tweede verdieping. De gang en de trap zien er echt afgrijselijk uit: oud, schraal, … (foto’s reeds op facebook!) Als we binnenkomen zien we gelukkig iets totaal anders. Een probere, verzorgde, nieuw uitziende kamer waar achter een toog de receptie is, een tafel staat waar ook aan gegeten kan worden en verschillende deuren die uitkomen op deze ruimte. Daarachter ligt de ‘common room’. In deze gemeenschappelijke ruimte staan een aantal zetels, hangt een grote flatscreenTV en er staan twee computers waarop je gratis internet kan raadplegen. We kunnen meteen op de kamers, kamers van tien maar alles nieuw en verzorgd en ieder heeft een grote locker om al z’n spullen in te steken. Het hostel ziet er dus super goed uit! Er is ook een keuken waar je kan koken. En dan allemaal voor maar 7euro per nacht! Als we onze spullen hier gedropt hebben, helpt de man van het hostel (hij heeft dit hostel samen met zijn vriendin vier maanden geleden geopend en ze zijn de laatste maand al altijd volgeboekt geweest) ons met het opstellen van een plan van wat we vandaag allemaal kunnen doen. Omdat we vroeg ontbeten hebben en niet echt middaggegeten zijn we allemaal wel wat uitgehongerd. We gaan naar een restaurant in de buurt van het hostel en daar eten we een Hongaarse menu. Goulash als voorgerecht, dan een salade en het hoofdgerecht met veel vlees en van die grote aardappel frieten (geen frieten dus maar we zo gebakken) en het dessert is nog het beste. Het is iets met pudding, slagroom en zo’n sponzige koekachtige substantie. (wat wel meer gebruik wordt in desserten maar ik ken de naam niet) Er zaten dan nog wat rozijnen in en rum, wat het wel af maakte (foto’s reeds op facebook). Na het eten is het niet meer de moeite om richting oude centrum te lopen om al wat te verkennen (we moeten om half zes namelijk terug bij de auto zijn en het is nu half vijf ofzo). We bezichtigen nog een grote synagoog die wel in de buurt ligt en daarna gaan we ons parkeerticket vervangen. We zijn er ruim op tijd. Nick loopt al wat voorop en checkt de auto. Als hij rond de auto loopt roept hij ons toe: “we ‘ve got a fee and a boot”. Jaja, daar zitten we dan, na amper een uur in Budapest te hebben geparkeerd hing er al een wielklem aan onze auto. We kunnen het niet echt geloven maar moeten wel want we moeten het binnen het half uur oplossen. (dan is het zes uur en stoppen die mannen met werken tot maandag en dan moeten we tot maandag in deze rotstad blijven..) Ja ons idee van Budapest is er op dit moment niet rooskleuriger van geworden. De man van het hostel helpt ons ze proberen te bereiken. (ze spreken bij dat parkeerboetebedrijf ook geen engels) Na vier, vijf keer proberen krijgen we ze uiteindelijk aan de lijn. Ondertussen hebben we proberen uitzoeken waarom we in hemelsnaam een boete én een wielklem hebben gekregen. We staan half op het voetpad, maar alle auto’s hier… blijkt dat net wij te dicht bij de gevel staan, we staan wel vrij dicht, de andere staan net iets verder. Maar we verdenken ze er ook van dat ze snel een wielklem hebben gezet omdat we hier met een Oostenrijkse nummerplaat rondrijden. Na een half uur, twintig minuten komt de man die de wielklem eraf moet doen aan. We kunnen niet met hem in discussie gaan want ’t is enkel zijn job die dingen eraf te halen en hij kan maar een paar woorden engels. Met die paar woorden probeert hij te onderhandelen want hij wil meer krijgen. Normaal moeten we naar het kantoor om de boete te betalen en komen ze pas achteraf. Nu is hij meteen moeten komen… we ronden dus na een onduidelijk discussie naar boven af. (onduidelijk want we hadden niet door dat hij met ons probeerde onderhandelen) Het is iets van een twee euro dat hij hierdoor in zijn eigen zak steekt. Ik gun het hem ni echt maar veel keuze hebben we niet. Na onze negatieve ervaring met Budapest kunnen we dan eindelijk beginnen met het opzoeken van de mooie plekjes. We wandelen richting oudere centrum. Lopen langs storthopen van huisvuil die in het midden van (het gelukkig erg brede) voetpad liggen. De bergen zijn echt hoger als een met en er liggen de meest uiteenlopende dingen tussen: zetels, oude computers, tv’s, jassen, schoenen, kasten, … ongelofelijk! Na even wandelen (het hostel is wel goed gelegen) komen we voorbij een marktje (voor toeristen wel), door de winkelstraat, zien we de rivier, de philharmonie, de rivier is prachtig bij nacht: het kasteel aan de overkant is helemaal verlicht en ook de bruggen naar de anderen helft van de stad (Buda) zien er prachtig uit. We lopen langs het parlement, een reuzekerk die mij aan die dom in Berlijn doet denken (enkel zijn het in Berlijn twee reuze gebouwen naast elkaar). De stad ziet er echt prachtig uit in het donker. Om alles in het daglicht te zien zullen we moeten wachten tot morgen. Na een paar uur rondlopen zijn we goed afgekoeld en verlangen naar een warm plekje, tevergeefs zoeken we naar een gezellig café. Het is ondertussen negen uur ongeveer. Ik heb wel terug honger eigenlijk en Chris ook dus voor minder als een euro eten we in een bakker/hotdog/hamburger zaak een hotdog. We zijn al terug vlakbij het hostel zonder iets te hebben gevonden waar we gezellig iets konden drinken. Terug in het hostel aangekomen vragen we of hij ons een idee kan geven. Hij wijst ons twee cafés aan maar uiteindelijk gaan we toch niet meer omdat we iets te uitgeput zijn. We zitten nog wat in de gemeenschappelijke ruimten, drinken een warme chocomelk op basis van water bij gebrek aan melk maar niet aan cacao en een paar uur later gaan we slapen. Enkel Nick is nog met een paar andere gasten van het hostel (twee Australiërs en een Mexicaan) iets gaan drinken.
donderdag 19 maart 2009
Dag 45 in Graz
Verslag donderdag 19 maart 2009
Ik sta vroeg op want ik moet te voet en op tijd in de les geraken (fiets is nog bij de fietsenmaker). De les is een actieve schrijfles van mijn kant maar ik begrijp toch niet alles. En deze prof heeft geen reader. Na de les ga ik meteen naar de fietsenmaker want gisteren zij hij dat hij een uurtje nodig had voor de fiets. Rond elf uur kom ik bij de fietsenmaker (ik had les van 9h tot half elf). En wat nu, de fiets is nog niet gemaakt! Vrij slecht gezind want dat wil zeggen dat ik zonder fiets naar de winkel moet, loop ik naar buiten. Een half uurtje zei hij. Zijn tijdinschattingen ga ik toch niet meer aannemen. Ik ga dan maar met de andere, te grote fiets naar de winkel want ik heb geen zin om het te wandelen. Terug thuisgekomen maak ik een ovenschotel zodat ik vanavond enkel maar iets moet opwarmen en waar ik zondagavond, als ik doodmoe terugkom van Boedapest, ook nog van kan eten. Als de ovenschotel klaar is ga ik terug naar de fietsenmaker. Hij heeft mijn band gefikst (nu echt een nieuwe opgezet denk ik) en ik kan zonder betalen buitenlopen. Tegen dan is het al vier uur en ik besluit meteen door te rijden richting station waar we om tien na vijf hebben afgesproken. Onderweg naar daar stop ik even bij de H&M. Daar krijg ik telefoon van Radka dat we misschien ipv met de trein ook een auto kunnen huren en met de auto gaan. Dat komt hoogstwaarschijnlijk goedkoper uit. We bellen aan iedereen de veranderingen door en om tien VOOR vijf spreken we af aan het gemeentehuis. Belangrijke verandering van uur. We hopen dat de verhuurdienst nog open is want met die vroege sluitingsuren hier weet je nooit. Gelukkig wel, we huren daar een auto die we dan morgen kunnen komen afhalen, vreemd toch hoe snel dat gaat: zo even een autootje bestellen. We kunnen nu ook ipv om zes uur te vertrekken iets langer slapen en iets later vertrekken. We hebben om vijf voor negen afgesproken zodat we om negen uur kunnen vertrekken. Ik heb er al zin in! Rond half zes uur rij ik richting kot, ondertussen ligt er overal een dik pak sneeuw want het is uit het niets weer beginnen sneeuwen. De stad zit er wel prachtig uit onder het witte laagje. Blij met mijn fiets en de trip maar wel nat en bevroren kom ik thuis. Ik warm op en kan zonder eerst te moeten koken eten, een ontspannende avond voor een spannend weekendje dus ;-) Tot over een paar dagen! Leuk weekend. X
Ik sta vroeg op want ik moet te voet en op tijd in de les geraken (fiets is nog bij de fietsenmaker). De les is een actieve schrijfles van mijn kant maar ik begrijp toch niet alles. En deze prof heeft geen reader. Na de les ga ik meteen naar de fietsenmaker want gisteren zij hij dat hij een uurtje nodig had voor de fiets. Rond elf uur kom ik bij de fietsenmaker (ik had les van 9h tot half elf). En wat nu, de fiets is nog niet gemaakt! Vrij slecht gezind want dat wil zeggen dat ik zonder fiets naar de winkel moet, loop ik naar buiten. Een half uurtje zei hij. Zijn tijdinschattingen ga ik toch niet meer aannemen. Ik ga dan maar met de andere, te grote fiets naar de winkel want ik heb geen zin om het te wandelen. Terug thuisgekomen maak ik een ovenschotel zodat ik vanavond enkel maar iets moet opwarmen en waar ik zondagavond, als ik doodmoe terugkom van Boedapest, ook nog van kan eten. Als de ovenschotel klaar is ga ik terug naar de fietsenmaker. Hij heeft mijn band gefikst (nu echt een nieuwe opgezet denk ik) en ik kan zonder betalen buitenlopen. Tegen dan is het al vier uur en ik besluit meteen door te rijden richting station waar we om tien na vijf hebben afgesproken. Onderweg naar daar stop ik even bij de H&M. Daar krijg ik telefoon van Radka dat we misschien ipv met de trein ook een auto kunnen huren en met de auto gaan. Dat komt hoogstwaarschijnlijk goedkoper uit. We bellen aan iedereen de veranderingen door en om tien VOOR vijf spreken we af aan het gemeentehuis. Belangrijke verandering van uur. We hopen dat de verhuurdienst nog open is want met die vroege sluitingsuren hier weet je nooit. Gelukkig wel, we huren daar een auto die we dan morgen kunnen komen afhalen, vreemd toch hoe snel dat gaat: zo even een autootje bestellen. We kunnen nu ook ipv om zes uur te vertrekken iets langer slapen en iets later vertrekken. We hebben om vijf voor negen afgesproken zodat we om negen uur kunnen vertrekken. Ik heb er al zin in! Rond half zes uur rij ik richting kot, ondertussen ligt er overal een dik pak sneeuw want het is uit het niets weer beginnen sneeuwen. De stad zit er wel prachtig uit onder het witte laagje. Blij met mijn fiets en de trip maar wel nat en bevroren kom ik thuis. Ik warm op en kan zonder eerst te moeten koken eten, een ontspannende avond voor een spannend weekendje dus ;-) Tot over een paar dagen! Leuk weekend. X
Dag 44 in Graz
Verslag woensdag 18 maart ’09
Vandaag geen les maar ik ga toch naar de Uni. Gisteren heb ik mijn learning agreement laten ondertekenen door de academic advisor (die erg vriendelijk is maar enkel twee uurtjes op dinsdag beschikbaar is) en vandaag moet ik nog langs de Dienst voor internationale Beziehungen (die ook niet al te vaak open is en enkel vandaag in de namiddag.. Ze werken hier toch niet te veel hoor). Het is prachtig weer dus voor ik de handtekeningen en stempel-klus klaar ga ik nog even lopen. In de namiddag moet ik ook nog mijn fiets naar de fietsenmaker brengen want mijn band staat plat.. en das niet bepaald normaal na een week. Dus ik ga een beetje klagen. Verder heb ik een vrij rustige namiddag. Ik probeer wat teksten te lezen maar de krant is net iets aantrekkelijker. :-) ’s avonds ga ik weer naar het jazz-café waar ik vorige week ook was, alleen is het deze keer met andere mensen. We zitten nu in dezelfde ruimte als dat de artiesten spelen. Vanaf dat ze beginnen met spelen kunnen we dus niet meer babbelen en zijn we aangewezen op genieten van de muziek. Maar ze zijn echt goed dus ik geniet ervan. Het groepje is een beetje internationaal samengesteld en ze zijn hiervoor ook in Slowakije geweest. Als ik de verschillende anekdotes goed heb opgevangen. Uiteindelijk moeten we toch vertrekken voor ze gedaan hebben want ik heb morgenvroeg les. We spreken ineens af om morgen om vijf uur onze treintickets voor Boedapest te kopen en dan nemen we afscheid. (De twee mensen waarmee ik naar het café ging, zijn ook twee van de mensen waarmee ik naar Boedapest ga: Radka en Chris).
Vandaag geen les maar ik ga toch naar de Uni. Gisteren heb ik mijn learning agreement laten ondertekenen door de academic advisor (die erg vriendelijk is maar enkel twee uurtjes op dinsdag beschikbaar is) en vandaag moet ik nog langs de Dienst voor internationale Beziehungen (die ook niet al te vaak open is en enkel vandaag in de namiddag.. Ze werken hier toch niet te veel hoor). Het is prachtig weer dus voor ik de handtekeningen en stempel-klus klaar ga ik nog even lopen. In de namiddag moet ik ook nog mijn fiets naar de fietsenmaker brengen want mijn band staat plat.. en das niet bepaald normaal na een week. Dus ik ga een beetje klagen. Verder heb ik een vrij rustige namiddag. Ik probeer wat teksten te lezen maar de krant is net iets aantrekkelijker. :-) ’s avonds ga ik weer naar het jazz-café waar ik vorige week ook was, alleen is het deze keer met andere mensen. We zitten nu in dezelfde ruimte als dat de artiesten spelen. Vanaf dat ze beginnen met spelen kunnen we dus niet meer babbelen en zijn we aangewezen op genieten van de muziek. Maar ze zijn echt goed dus ik geniet ervan. Het groepje is een beetje internationaal samengesteld en ze zijn hiervoor ook in Slowakije geweest. Als ik de verschillende anekdotes goed heb opgevangen. Uiteindelijk moeten we toch vertrekken voor ze gedaan hebben want ik heb morgenvroeg les. We spreken ineens af om morgen om vijf uur onze treintickets voor Boedapest te kopen en dan nemen we afscheid. (De twee mensen waarmee ik naar het café ging, zijn ook twee van de mensen waarmee ik naar Boedapest ga: Radka en Chris).
woensdag 18 maart 2009
Dag 43 in Graz
Verslag dinsdag 17 maart ’09
Terug les vandaag! En wel twee ineens. Mijn Deutschkurs begint en meteen daarna heb ik een andere les. In de Duitse les ontmoet ik drie mensen die ook bij de intensivkurs bij mij zaten. Wel leuk om ze dan elke week te zien (vooral Carole dan, en een beetje ook Veronika(Tsjechische) en dan is er nog James, Amerikaan, maar daarmee heb ik geen contact). De lerares valt wel mee, we hebben alleen twee examen! Één twee weken na de paasvakantie en één op het einde. Op het einde vallen zowat alle examens en lopen de lessen gewoon door, zonder studeerperiode. Hip hoi! Ik moet vandaag ook mijn academic coördinator vinden want hij moet mijn learning agreement ondertekenen. Das een document dat ik nog naar België moet studeren. Ik heb vandaag les tot half vijf. Tblijkt al snel etensuur daarna en ik kan weer gewoon een stukje quiche in de oven zetten! Daarna moet ik mij al haasten want ik ga naar het toneel vandaag. Een parodie op Macbeth door het toneelgezelschap van de uni. (de Germanisten, het is ook in het Engels). Het blijkt amateuristischer dan ik had verwacht maar na die aanpassing blijkt het toch wel heel goed te zijn. Grappige parodie. Daarna gaan we nog iets drinken. We hopen op Guiness omdat het vandaag St-Patricks day is maar dat heeft het café waar we terechtkomen jammer genoeg niet. Dan maar geen St-Patricks! Niet te laat kom ik dan terug naar huis. Niet dat ik morgen les heb maar de anderen wel. ( We gingen met zen vieren naar het toneel: Denisa, Tomas; ook Tsjechisch en Vesna, een Sloveense) Voila, wederom een gevulde dag! :-) Tschau! (zo schrijven de Oostenrijkers dat!)
Terug les vandaag! En wel twee ineens. Mijn Deutschkurs begint en meteen daarna heb ik een andere les. In de Duitse les ontmoet ik drie mensen die ook bij de intensivkurs bij mij zaten. Wel leuk om ze dan elke week te zien (vooral Carole dan, en een beetje ook Veronika(Tsjechische) en dan is er nog James, Amerikaan, maar daarmee heb ik geen contact). De lerares valt wel mee, we hebben alleen twee examen! Één twee weken na de paasvakantie en één op het einde. Op het einde vallen zowat alle examens en lopen de lessen gewoon door, zonder studeerperiode. Hip hoi! Ik moet vandaag ook mijn academic coördinator vinden want hij moet mijn learning agreement ondertekenen. Das een document dat ik nog naar België moet studeren. Ik heb vandaag les tot half vijf. Tblijkt al snel etensuur daarna en ik kan weer gewoon een stukje quiche in de oven zetten! Daarna moet ik mij al haasten want ik ga naar het toneel vandaag. Een parodie op Macbeth door het toneelgezelschap van de uni. (de Germanisten, het is ook in het Engels). Het blijkt amateuristischer dan ik had verwacht maar na die aanpassing blijkt het toch wel heel goed te zijn. Grappige parodie. Daarna gaan we nog iets drinken. We hopen op Guiness omdat het vandaag St-Patricks day is maar dat heeft het café waar we terechtkomen jammer genoeg niet. Dan maar geen St-Patricks! Niet te laat kom ik dan terug naar huis. Niet dat ik morgen les heb maar de anderen wel. ( We gingen met zen vieren naar het toneel: Denisa, Tomas; ook Tsjechisch en Vesna, een Sloveense) Voila, wederom een gevulde dag! :-) Tschau! (zo schrijven de Oostenrijkers dat!)
Dag 42 in Graz
Verslag maandag 16 maart
Dit beloofd een ware huishouddag te worden. Al weert is dat bij het ochtendgloren nog niet. Ik sta op en begin meteen te kokkerellen. Ik doe het nu omdat ik weet dat ik enkel ’s morgens de garantie heb dat ik de hele keuken ter beschikking heb. Ik maak een Quiche in de hoop dat ik daar dan minstens twee dagen van kan eten. Daarna maak ik ook nog een beetje soep met de rest van de broccoli en nog wat worteltjes. Daarna poets ik ook de badkamer eens goed. Ik moest ‘het bad’ poetsen deze week. Maar volgens mij is die badkamervloer al een paar weken niet gekuist. Ik doe ook mijn was en was zelfs een paar dingen met de hand omdat die niet in de wasmachine mogen. In de namiddag begin in ook mijn teksten, het is echt moeilijk maar voor het vak ontwikkelingspolitiek herken ik wel vrij veel dus das al weer een stapje voor. Veel meer als dat gebeurt er niet vandaag maar het vult de dag wel. Want in de lange koffiepauzes tussen het lezen heb ik ook interessante gesprekken met kotgenoten. ’s Avond moet ik de Quiche dan maar gewoon even terug opwarmen, zalig zo eens niet eerst achter het vuur te staan. En de dag is geslaagd want de quiche smaakt heerlijk!
Dit beloofd een ware huishouddag te worden. Al weert is dat bij het ochtendgloren nog niet. Ik sta op en begin meteen te kokkerellen. Ik doe het nu omdat ik weet dat ik enkel ’s morgens de garantie heb dat ik de hele keuken ter beschikking heb. Ik maak een Quiche in de hoop dat ik daar dan minstens twee dagen van kan eten. Daarna maak ik ook nog een beetje soep met de rest van de broccoli en nog wat worteltjes. Daarna poets ik ook de badkamer eens goed. Ik moest ‘het bad’ poetsen deze week. Maar volgens mij is die badkamervloer al een paar weken niet gekuist. Ik doe ook mijn was en was zelfs een paar dingen met de hand omdat die niet in de wasmachine mogen. In de namiddag begin in ook mijn teksten, het is echt moeilijk maar voor het vak ontwikkelingspolitiek herken ik wel vrij veel dus das al weer een stapje voor. Veel meer als dat gebeurt er niet vandaag maar het vult de dag wel. Want in de lange koffiepauzes tussen het lezen heb ik ook interessante gesprekken met kotgenoten. ’s Avond moet ik de Quiche dan maar gewoon even terug opwarmen, zalig zo eens niet eerst achter het vuur te staan. En de dag is geslaagd want de quiche smaakt heerlijk!
Dag 41 in Graz
Verslag zondag 15 maart
Opstaan op zondag! Nu niet dat me dat zo vreemd is maar ik vermeld het toch maat even. Vandaag ga ik wandelen. Het is een georganiseerde wandeling van esn en het begint om tien uur. Als ik daar samen met Radka aankom (we hadden onderweg afgesproken omdat we grotendeels hetzelfde stuk wandelen) blijkt dat er heel veel volk op af is gekomen. Zo’n vijftig – zestig man heb ik horen vallen maar dat lijkt dan weer héél erg veel. Tzal toch ni ver van de vijftig zijn. Het is een wandeling Graz-uitwaarts die mooie uitzichten beloofd en uiteindelijk een bezoekje aan de kerk van Mariatrost (bekende, knalgele kerk op een berg, hoog boven Graz zelf.) Na een kwartier wandelen zijn we al uit de stad (we vertrokken vanaf de uni en die ligt wel al buiten het centrum). We klimmen zowat twee uur en dan kunnen we als beloning picknicken met een prachtig uitzicht. Nadien dalen we terug. We lopen over echte bospaadjes, over bruggetje en langs riviertjes (ik beloof foto’s hier!). We eindigen met wederom een prachtig uitzicht voor een prachtige kerk. Het was de hele dag al warm maar nu is ook de zon erdoor gekomen dus het is echt een optimale zondag! Heerlijk warm. Na even van de zon te genieten gaan we terug naar huis. Daar wacht nog een berg leeswerk op mij voor de komende week Duitstalige lessen. Het blijkt me nog vrij zwaar te vallen om me hier door de worstelen. Gelukkig heb ik ook morgen nog tijd. Mijn les van maandag is weggevallen omdat de prof er niet geraakt. Verder niet veel hoogtepunten op deze rustige zondag.
Opstaan op zondag! Nu niet dat me dat zo vreemd is maar ik vermeld het toch maat even. Vandaag ga ik wandelen. Het is een georganiseerde wandeling van esn en het begint om tien uur. Als ik daar samen met Radka aankom (we hadden onderweg afgesproken omdat we grotendeels hetzelfde stuk wandelen) blijkt dat er heel veel volk op af is gekomen. Zo’n vijftig – zestig man heb ik horen vallen maar dat lijkt dan weer héél erg veel. Tzal toch ni ver van de vijftig zijn. Het is een wandeling Graz-uitwaarts die mooie uitzichten beloofd en uiteindelijk een bezoekje aan de kerk van Mariatrost (bekende, knalgele kerk op een berg, hoog boven Graz zelf.) Na een kwartier wandelen zijn we al uit de stad (we vertrokken vanaf de uni en die ligt wel al buiten het centrum). We klimmen zowat twee uur en dan kunnen we als beloning picknicken met een prachtig uitzicht. Nadien dalen we terug. We lopen over echte bospaadjes, over bruggetje en langs riviertjes (ik beloof foto’s hier!). We eindigen met wederom een prachtig uitzicht voor een prachtige kerk. Het was de hele dag al warm maar nu is ook de zon erdoor gekomen dus het is echt een optimale zondag! Heerlijk warm. Na even van de zon te genieten gaan we terug naar huis. Daar wacht nog een berg leeswerk op mij voor de komende week Duitstalige lessen. Het blijkt me nog vrij zwaar te vallen om me hier door de worstelen. Gelukkig heb ik ook morgen nog tijd. Mijn les van maandag is weggevallen omdat de prof er niet geraakt. Verder niet veel hoogtepunten op deze rustige zondag.
maandag 16 maart 2009
Dag 40 in Graz
verslag zaterdag 14 maart 09
Zaterdag, shoppingday, in doe er nog eens aan meej! Maar alleen omdat Toon gisteren jarig was en ik in het grootste shoppingcenter van Graz toch wel een cadeau voor hem moet vinden. Denisa’s broer en haar vriendje zijn ook bijna jarig dus het wordt een heuze zoektocht naar mannencadeaus. We vertrekken om tien uur op Jakomini. Daar vertrekt een bus richting Seiersberg en das de wijk waar het shoppingcenter ligt. Bij het opzoeken hoe daar te geraken ontdekten we dat het shoppingcenter eigenlijk echt ver weg is. We moeten bus 32 toen de eindhalte nemen en dan nog een pendelbus van de eindhalte naar het shoppingcenter nemen! Het kan niet op, onderweg concluderen we dan ook dan dit niet meer Graz is en dat het shoppingcenter in één of andere bijgemeente ligt. Aangekomen blijkt het ook van grootte nogal mee te vallen. Niet dat we onze weg goed vinden ofzo maar ik vind toch geregeld wat herkenningspunten. Rond half één heb ik het wel gehad met het geshop (ja, ik ben geen echte..).Denisa lijkt er nog iets langer tegen te kunnen maar ik verga(!) ook van de honger! Ik heb om negen uur ontbeten, niets gegeten, niets gedronken en ondertussen tikt de klok al vrolijk richting twee uur. Uiteindelijk zijn we rond drie uur thuis en rond half vier geniet ik in de zon op het balkon van mijn langverwachte middagmaal. ’t Is prachtig warm weer vandaag, eigenlijk te stom om in de shoppingcenter te hangen maar ja. Graz centrum telt echt niet ZOveel winkels. Naast een cadeautje kom ik thuis met een koopje. Ik wou een of ander geurtje voor in mijn kamer. Ik was al een beetje naar wierrook aan ’t kijken maar in een winkel met -allemaal cadeau-achtigdingen maar ook zo Essenza-achtig zonder de verzorgingsrpoducten- zag ik toch iets beters. Zo’n ding waar je olie met water in moet doen, een kaarsje onder zetten en dan verspreidt zich zo’n aroma. Wel in die winkel was er zo’n pakket met én aromakopje én twee theelichtjes én olie voor 0,95 euro. (de olie apart kostte 1,5euro en oorspronkelijk kwam het van 9 euro.) Foutje van de verkoopster of niet, dat was toch de beste koop van de dag! Na mijn middageten en nadat ik bekomen was van het shopgebeuren ben ik nog gaan lopen (met dit weer moest je echt buiten zijn) en ’s avonds heb ik van het begin tot het einde een heuse Duitstalige film gezien! Het was dan wel een oorspronkelijk Amerikaanse film maar het kan maar goed zijn voor mijn Duits om hem in’t Duits te zien. :-) Tot zover de zaterdag! X
Zaterdag, shoppingday, in doe er nog eens aan meej! Maar alleen omdat Toon gisteren jarig was en ik in het grootste shoppingcenter van Graz toch wel een cadeau voor hem moet vinden. Denisa’s broer en haar vriendje zijn ook bijna jarig dus het wordt een heuze zoektocht naar mannencadeaus. We vertrekken om tien uur op Jakomini. Daar vertrekt een bus richting Seiersberg en das de wijk waar het shoppingcenter ligt. Bij het opzoeken hoe daar te geraken ontdekten we dat het shoppingcenter eigenlijk echt ver weg is. We moeten bus 32 toen de eindhalte nemen en dan nog een pendelbus van de eindhalte naar het shoppingcenter nemen! Het kan niet op, onderweg concluderen we dan ook dan dit niet meer Graz is en dat het shoppingcenter in één of andere bijgemeente ligt. Aangekomen blijkt het ook van grootte nogal mee te vallen. Niet dat we onze weg goed vinden ofzo maar ik vind toch geregeld wat herkenningspunten. Rond half één heb ik het wel gehad met het geshop (ja, ik ben geen echte..).Denisa lijkt er nog iets langer tegen te kunnen maar ik verga(!) ook van de honger! Ik heb om negen uur ontbeten, niets gegeten, niets gedronken en ondertussen tikt de klok al vrolijk richting twee uur. Uiteindelijk zijn we rond drie uur thuis en rond half vier geniet ik in de zon op het balkon van mijn langverwachte middagmaal. ’t Is prachtig warm weer vandaag, eigenlijk te stom om in de shoppingcenter te hangen maar ja. Graz centrum telt echt niet ZOveel winkels. Naast een cadeautje kom ik thuis met een koopje. Ik wou een of ander geurtje voor in mijn kamer. Ik was al een beetje naar wierrook aan ’t kijken maar in een winkel met -allemaal cadeau-achtigdingen maar ook zo Essenza-achtig zonder de verzorgingsrpoducten- zag ik toch iets beters. Zo’n ding waar je olie met water in moet doen, een kaarsje onder zetten en dan verspreidt zich zo’n aroma. Wel in die winkel was er zo’n pakket met én aromakopje én twee theelichtjes én olie voor 0,95 euro. (de olie apart kostte 1,5euro en oorspronkelijk kwam het van 9 euro.) Foutje van de verkoopster of niet, dat was toch de beste koop van de dag! Na mijn middageten en nadat ik bekomen was van het shopgebeuren ben ik nog gaan lopen (met dit weer moest je echt buiten zijn) en ’s avonds heb ik van het begin tot het einde een heuse Duitstalige film gezien! Het was dan wel een oorspronkelijk Amerikaanse film maar het kan maar goed zijn voor mijn Duits om hem in’t Duits te zien. :-) Tot zover de zaterdag! X
zondag 15 maart 2009
Dag 39 in Graz
Verslag vrijdag 13 februari 09
Ah, vrijdag de dertiende! Toon is jarig en de zon schijnt, wederom een prachtige dag. Ik heb om half tien al les maar moet nog wat vroeger vertrekken omdat ik nog langs het kantoor van Treffpunkt Spachen moet. Das de dienst die de taalcursussen aanbiedt en waar ik dus mijn cursus Duits volg. Ik ga betalen en omdat ik even moest wachten moet ik mij daarna wel haasten naar de les. Gelukkig vind ik het lokaal snel. Het is een seminarie, dat betekent dat je actief moet deelnemen. Er zitten zeven mensen in de les… zeven mensen!! Onbegrijpelijk dat ze daar ne prof op zetten… Maar het is wel interessant en ik heb de leerstof stiekem al een beetje gezien dus des te beter. Ook voor dit vak, wederom een presentatie. Maar omdat het in kleine groep is en de mensen erg persoonlijk met elkaar omgaan en er een gemoedelijke sfeer tijdens de les heerst, heb ik er bij dit vak wat minder schrik voor. Na de les post ik mijn taak op blackboard (voor de UA) en check mijn mails en dergelijke nog eens nu ik hier internet kan gebruiken. Om half één heb ik afgesproken met Radka en Denisa, we gaan samen Sushi eten. Denisa en ik hebben dat nog nooit gegeten en Radka één keer dus we zijn wel nieuwsgierig. Een vriendin van Radka heeft haar vertelt over een Sushibar waar je ’s middag voor 6,5 euro kan eten zoveel je wil.. we zoeken en vinden hem ook niet. Dus besluiten we na de zoektocht met rommelende magen maar naar de grote ‘Asian food’ op jakominiplatz te gaan. Daar eten we het middagbuffet ook voor 6,5 euro. Heerlijk en zooooveeeel!! Ik heb echt al lang niet zoveel gegeten. Er is veel en we kunnen zoveel bijhalen als we willen. Daarna is er ook nog een klein dessertenbuffet. Ik heb zoveel gegeten dat ik ’s avond gewoon geen honger meer krijg en niet meer moet eten. Gemakkelijk se. Na het Aziatisch restaurant ga ik weer naar de Uni om nog wat internet te gebruiken. ’s Avonds om acht uur hebben we bij Radka thuis afgesproken. Chris, Radka en ik gaan onze reis naar Budapest een beetje plannen. We bladeren wat in een reisgids die we van iemand anders konden lenen en boeken ons hostel.. Nu is er geen weg meer terug! Ik ga voor drie dagen, twee nachten naar Budapest!! De foto’s van de stad zien er echt prachtig uit. We vonden een Hostel met ontbijt, dat er goed uit zag voor maar 7 euro per nacht. Ik kijk al uit naar de trip! Verder hebben we met z’n vieren nog wel een gezellige avond. (Denisa woont hier ook, eerst keek ze een film met een vriend maar daarna sluit ze zich bij ons aan.) Grazzerse Groeten!
Ah, vrijdag de dertiende! Toon is jarig en de zon schijnt, wederom een prachtige dag. Ik heb om half tien al les maar moet nog wat vroeger vertrekken omdat ik nog langs het kantoor van Treffpunkt Spachen moet. Das de dienst die de taalcursussen aanbiedt en waar ik dus mijn cursus Duits volg. Ik ga betalen en omdat ik even moest wachten moet ik mij daarna wel haasten naar de les. Gelukkig vind ik het lokaal snel. Het is een seminarie, dat betekent dat je actief moet deelnemen. Er zitten zeven mensen in de les… zeven mensen!! Onbegrijpelijk dat ze daar ne prof op zetten… Maar het is wel interessant en ik heb de leerstof stiekem al een beetje gezien dus des te beter. Ook voor dit vak, wederom een presentatie. Maar omdat het in kleine groep is en de mensen erg persoonlijk met elkaar omgaan en er een gemoedelijke sfeer tijdens de les heerst, heb ik er bij dit vak wat minder schrik voor. Na de les post ik mijn taak op blackboard (voor de UA) en check mijn mails en dergelijke nog eens nu ik hier internet kan gebruiken. Om half één heb ik afgesproken met Radka en Denisa, we gaan samen Sushi eten. Denisa en ik hebben dat nog nooit gegeten en Radka één keer dus we zijn wel nieuwsgierig. Een vriendin van Radka heeft haar vertelt over een Sushibar waar je ’s middag voor 6,5 euro kan eten zoveel je wil.. we zoeken en vinden hem ook niet. Dus besluiten we na de zoektocht met rommelende magen maar naar de grote ‘Asian food’ op jakominiplatz te gaan. Daar eten we het middagbuffet ook voor 6,5 euro. Heerlijk en zooooveeeel!! Ik heb echt al lang niet zoveel gegeten. Er is veel en we kunnen zoveel bijhalen als we willen. Daarna is er ook nog een klein dessertenbuffet. Ik heb zoveel gegeten dat ik ’s avond gewoon geen honger meer krijg en niet meer moet eten. Gemakkelijk se. Na het Aziatisch restaurant ga ik weer naar de Uni om nog wat internet te gebruiken. ’s Avonds om acht uur hebben we bij Radka thuis afgesproken. Chris, Radka en ik gaan onze reis naar Budapest een beetje plannen. We bladeren wat in een reisgids die we van iemand anders konden lenen en boeken ons hostel.. Nu is er geen weg meer terug! Ik ga voor drie dagen, twee nachten naar Budapest!! De foto’s van de stad zien er echt prachtig uit. We vonden een Hostel met ontbijt, dat er goed uit zag voor maar 7 euro per nacht. Ik kijk al uit naar de trip! Verder hebben we met z’n vieren nog wel een gezellige avond. (Denisa woont hier ook, eerst keek ze een film met een vriend maar daarna sluit ze zich bij ons aan.) Grazzerse Groeten!
zaterdag 14 maart 2009
Dag 38 in Graz
Verslag donderdag 12 februari 09
Vandaag heb ik weer les, om negen uur. Ik vertrek al veel vroeger want ik heb geen internet explorer meer sinds gisteren dus ik kan niet checken waar de lokalen waar ik les heb zich bevinden. In de Uni check ik dan nog de lokalen. De les is in het Duist en we gaat over vrouwen in de economie doorheen de geschiedenis wel best interessant zou je denken. Wel ik kan het nog niet bevestigen want het bleef bij overlopen van de planning en de verdeling van presentatie. Iedereen moet een presentatie geven in een groepje van twee of drie. Een meisje naast mij vraagt of ik al een groepje heb en ik sluit bij hen aan. Het toppunt komt dan nog wanneer die twee idioten de eerste presentatie willen doen van het semester. 26 maart al!! Ik wordt echt half gek en stress voor een half uur lang. Dan wordt ik uit mijn lijden verlost. Ik blijf wachten tot iedereen het lokaal een beetje verlaten heeft en enkel een paar mensen overblijven die nog geen presentiedatum hebben kunnen bemachtigen. Dan vragen er plots twee meisje: kunnen wij de presentatie in het Engels doen want wij zijn Erasmusstudenten. Ik twijfel geen seconden. Ik vertel dat ik ook een Erasmusstudent ben en vraag of ik me mag aansluiten bij hun. Das geen probleem dus ik vraag ook aan de prof (of de assistente want ik denk dat de echte prof de man is die zo’n half uurtje geleden na de lesinhoud de hebben verteld al vertrokken is) of ik mag wisselen van groep. Ze zegt dat het geen probleem is en dan zij de twee meisjes van mijn groepje wel zal mailen om ze op de hoogte te brengen. Ik heb mijn presentatie nu op 14mei. Nog wat tijd om voor te bereiden dus! En in het Engels (ook voor hun een tweede taal). Opgelucht vertrek ik naar huis. Op mijn weg terug check ik nog even in welk lokaal ik in de namiddag les heb. Das echt heel gemakkelijk want er staan hier computers in de gang waar je je staand even op kan inloggen. Super systeem! Dan moet je niet helemaal naar één of ander verscholen computerlokaal. (die zijn er uiteraard ook). Na de middag heb ik weer les. De les in de namiddag is eindelijk eens in een grotere aula. Hiervoor moeten ook weer een groepswerk doen. En een presentatie in die groep. Het zijn telkens groepen van tien. De groepen is iets voor volgende week dus dat zijn zorgen voor dan. Na de les ga ik meteen naar huis. Morgen is de deadline voor leeronderzoek dus ik moet nog wat doorwerken. In de loop van de avond belt Radka mij, of ik mee wil naar de filmavond van esn. Oostenrijkse film, engelse ondertitels. Ik had er zelf ook al over nagedacht en ik wou ergens wel gaan. Maar met die taak dacht ik dat ik misschien beter thuis bleef. Doordat Radka me belt laat ik me overtuigen en ga toch mee. Het begint om acht uur. Het blijkt echt wel een goeie film te zijn: detective-achtig, spannend met zwarte humor: Komm, süβer Tod. De film is om tien uur gedaan en ik ga direct terug naar huis. Al wordt het even spannend als we door het treuzelen bij het buitengaan merken dat het ineens tien uur gepasseerd is (film was gedaan om vijf voor) en de hoofdingang volledig afgesloten is. Opgesloten in de universiteit.. gelukkig blijkt een andere ingang nog open te zijn er geraken we toch naar buiten. Thuisgekomen werk ik nog wat aan leeronderzoek, heb nog steeds geen internet Explorer dus dat maakt het posten van die taak morgen wel lastig… Op de uni dan maar!
Vandaag heb ik weer les, om negen uur. Ik vertrek al veel vroeger want ik heb geen internet explorer meer sinds gisteren dus ik kan niet checken waar de lokalen waar ik les heb zich bevinden. In de Uni check ik dan nog de lokalen. De les is in het Duist en we gaat over vrouwen in de economie doorheen de geschiedenis wel best interessant zou je denken. Wel ik kan het nog niet bevestigen want het bleef bij overlopen van de planning en de verdeling van presentatie. Iedereen moet een presentatie geven in een groepje van twee of drie. Een meisje naast mij vraagt of ik al een groepje heb en ik sluit bij hen aan. Het toppunt komt dan nog wanneer die twee idioten de eerste presentatie willen doen van het semester. 26 maart al!! Ik wordt echt half gek en stress voor een half uur lang. Dan wordt ik uit mijn lijden verlost. Ik blijf wachten tot iedereen het lokaal een beetje verlaten heeft en enkel een paar mensen overblijven die nog geen presentiedatum hebben kunnen bemachtigen. Dan vragen er plots twee meisje: kunnen wij de presentatie in het Engels doen want wij zijn Erasmusstudenten. Ik twijfel geen seconden. Ik vertel dat ik ook een Erasmusstudent ben en vraag of ik me mag aansluiten bij hun. Das geen probleem dus ik vraag ook aan de prof (of de assistente want ik denk dat de echte prof de man is die zo’n half uurtje geleden na de lesinhoud de hebben verteld al vertrokken is) of ik mag wisselen van groep. Ze zegt dat het geen probleem is en dan zij de twee meisjes van mijn groepje wel zal mailen om ze op de hoogte te brengen. Ik heb mijn presentatie nu op 14mei. Nog wat tijd om voor te bereiden dus! En in het Engels (ook voor hun een tweede taal). Opgelucht vertrek ik naar huis. Op mijn weg terug check ik nog even in welk lokaal ik in de namiddag les heb. Das echt heel gemakkelijk want er staan hier computers in de gang waar je je staand even op kan inloggen. Super systeem! Dan moet je niet helemaal naar één of ander verscholen computerlokaal. (die zijn er uiteraard ook). Na de middag heb ik weer les. De les in de namiddag is eindelijk eens in een grotere aula. Hiervoor moeten ook weer een groepswerk doen. En een presentatie in die groep. Het zijn telkens groepen van tien. De groepen is iets voor volgende week dus dat zijn zorgen voor dan. Na de les ga ik meteen naar huis. Morgen is de deadline voor leeronderzoek dus ik moet nog wat doorwerken. In de loop van de avond belt Radka mij, of ik mee wil naar de filmavond van esn. Oostenrijkse film, engelse ondertitels. Ik had er zelf ook al over nagedacht en ik wou ergens wel gaan. Maar met die taak dacht ik dat ik misschien beter thuis bleef. Doordat Radka me belt laat ik me overtuigen en ga toch mee. Het begint om acht uur. Het blijkt echt wel een goeie film te zijn: detective-achtig, spannend met zwarte humor: Komm, süβer Tod. De film is om tien uur gedaan en ik ga direct terug naar huis. Al wordt het even spannend als we door het treuzelen bij het buitengaan merken dat het ineens tien uur gepasseerd is (film was gedaan om vijf voor) en de hoofdingang volledig afgesloten is. Opgesloten in de universiteit.. gelukkig blijkt een andere ingang nog open te zijn er geraken we toch naar buiten. Thuisgekomen werk ik nog wat aan leeronderzoek, heb nog steeds geen internet Explorer dus dat maakt het posten van die taak morgen wel lastig… Op de uni dan maar!
Dag 37 in Graz
Verslag woensdag 11 februari 09
Op woensdag heb ik nooit les dus ik kon een beetje uitslapen. Vandaag was het weer prachtig weer. Ik ben een stukje gaan lopen, heb voor de middag gegeten en dan ben ik vertrokken. Ik had om kwart na twee afgesproken met Sara. Ik had haar al even niet meer gezien of gehoord dus toen we elkaar vorige donderdag op het Erasmusfeestje tegenkwamen spraken we af eens een koffie te gaan drinken. In het studentenpizzarestaurant gaan we iets eten/drinken. Zij iets eten, want ze had les tot twee uur en nog niet gegeten, ik al wel dus ik drink gewoon een koffie. Tijdens onze koffieklets (waar ik ook een Belgisch(!) speculaasje bij krijg) komen we ook op het onderwerp fietsen. Zij kent een goede fietsenmaker waar ze deze namiddag wel met mij naar toe kan gaan. Sara moet er zelf ook nog langs voor een licht. Er zal dan ook nog een derde meisje meekomen, ook een Portugese. Ze is in Portugal naar een Duitstalige school geweest en kan dus heel goed Duits. Zij kent ook de man van de fietsenmaker al omdat ze hem in twee weken zo’n tien nieuwe klanten heeft bezorgd. (het is een Turkse fietsenmaker, iets goedkoper als de andere fietsenmakers en een eenmanszaak én achter mijn hoek :) ) Na onze koffie gaan we elk eerst overhuis (want ik ben ook niet naar de uni gekomen met mijn fiets). Om vier uur treffen we elkaar weer voor de fietsenmaker. Eindelijk kan ik normaal gaan fietsen als mijn zadel lager staat. Als de fietsenmaker aan mijn fiets toekomt probeert hij eerst handmatig (wat uiteraard geen beweging teweeg brengt vermits ik zelf ook al alles geprobeerd heb). Dan haalt hij een reuzetang boven en uit alle macht probeert hij de stang van het zadel los te draaien… zonder succes. Hij vertelt mij dan hij het anders zal moeten oplossen. Ik vraag naar uitleg en hoeveel dat gaat kosten. Hij zou de stang moeten doorsnijden, dan de resten eruit halen en lager er terug inzetten. Dan kan ik al niet maken omdat het niet mijn eigen fiets is. Als hij dat doet kan ik het zadel daarna niet meer op de oorspronkelijke hoogte zetten. Als ik dat doe zou ik op het einde een nieuw zadel moeten kopen. (de kosten lopen dan al fameus op!) Daarnaast komt nog eens dat mijn achterrem niet zo goed werkt en dat hij die eigenlijk ook moet fiksen om veilig te rijden. (ik had zelf ook al gemerkt dat ik lichtjes naar voren voor als ik oprupt remde.. levensgevaar dus eigenlijk). Tijd om terug de veilige weg op te gaan want naar het schijnt is het ook gevaarlijk om op een zadel te fietsen dat véél te hoog staat. (je moet het eens proberen, je hebt dan echt veel minder evenwicht). De veilige weg is… een andere fiets. Toevallig (oh, hoe zuvällig) verkoopt deze fietsenmaker tweedehandsfietsen. Ik moet er toch even bij een koffie over nadenken :) Sara en Rose (die andere Portugese) gaan ook een koffie drinken omdat ze een half uurtje moeten wachten op Sara’s fiets. Ik breng mijn fiets naar huis en zoek hen daarna op in een koffiehuis op Jakominiplatz. Ik besluit dus de fiets te kopen. We gaan terug naar de winkel en daar vraagt de Portugese Rose naar de fietsen vanaf 50euro. Hij heeft er twee van 50 en drie van 65. Ik val voor één van vijftig. Een roestoranje minifiets. Alles is in orde. Voor en achterligt op dynamo, remmen werken, hij vervangt ter plaatse nog de binnenband van het voorwiel. Geen mannenfiets meer, dus befietsbaar met rok en best of all: hij heeft een mandje vanachter!!! Ik koop dus deze en dolgelukkig fiets ik naar huis. Aja, ik heb er ook een slot bij gekregen :-) ook handig. Thuisgekomen moet ik meteen aan m’n avondeten beginnen (’t is dan al bijna zeven uur). Ik heb nog afgesproken om naar een café te gaan waar ze live muziek komen spelen. Ik weet nog niet om hoe laat dus moet toch zien dat ik tegen een redelijk uur gegeten heb. Uiteindelijk blijkt dat ze om negen uur beginnen spelen en om kwart voor negen spreken we dus af. Het is een typisch caféetje en er komen uiteindelijk toch een tiental erasmussers opdagen (waarvan ik de helft niet ken). De muziek is ook wel goed en tussen tien en elf gaan we dan weer huiswaarts.
woensdag 11 maart 2009
Dag 36 in Graz
Verslag dinsdag 10 februari 09
Vandaag gaan de inschrijvingen open voor de Duitse lessen. Ik heb hier al bijgeleerd dat je moet vechten voor een plaatje in de les (en hier krijg ik geen voorrand als erasmusstudent want het zijn allemaal erasmusstudenten). Dus ik sta om acht uur op en schrijf mij meteen in. (de inschrijvingen gingen open om acht uur) Ik ben er vroeg bij maar ik kan zien dat ik de elfde plaats heb. Dat wil zeggen dat de helft van de klas al gevuld is! Want in totaal zijn 22 plaatsen. Nadien ga ik lopen, het is echt prachtig zonnig weer! Zalig gewoon. Om 15h heb ik les en daarvoor werk ik wat aan de taak voor LOZ die tegen vrijdag af moet zijn. Ik kijk wel uit naar de les want de inhoud spreekt mij wel aan. Jammer genoeg blijkt al snel dat de mensen die de les geven (ze geven deze cursus vreemd genoeg met z’n tweeën) niet zo interessant zijn… Gelukkig komen er ook veel gastsprekers tijdens deze lessen. Ook tijdens deze les gebeurd iets wat ik tijdens een college nog nooit heb meegemaakt. Er gaat een lijst rond, die alle aanwezigen moeten tekenen. Je mag maximum twee colleges missen! Op het einde wordt er weer op de banken geklopt. En dan gaat ieder weer z’n kant uit. Veel contact valt er met die Oostenrijkers nog niet te leggen. Na de les koop ik mijn eerste boek en daarna onderneem ik weer een fietstocht richting Hauptbahnhof. (en das een fietstocht om u tegen te zeggen. Je fietst dan rond de stad, altijd bergaf, dan ben je in de put en moet je weer helemaal omhoog klimmen om tot bij het station te komen. Kortom, je komt daar zoizo bezweet aan.) Ik ga er vragen hoeveel het kost om via Zürich naar Sion te rijden. Er is namelijk een actie dat je voor 30euro met de trein naar Zürich kan. Na de fietstocht op mijn fiets met nog steeds te hoog staand zadel (ik heb nu echt al alles geprobeerd) doorblader ik mijn nieuwe boek eens. ’t Is in’t engels, dus das wel goed. ’s Avonds ga ik nog even naar de Propeller want het is weer Stammtisch (met alle erasmussers). Er zijn weer massa’s gezichten die ik nog nooit gezien heb! Morgen heb ik al geen les. Maar ik ga nog drukke lesperiodes tegemoet hoor! ;-) Liebe Gruβe.
Vandaag gaan de inschrijvingen open voor de Duitse lessen. Ik heb hier al bijgeleerd dat je moet vechten voor een plaatje in de les (en hier krijg ik geen voorrand als erasmusstudent want het zijn allemaal erasmusstudenten). Dus ik sta om acht uur op en schrijf mij meteen in. (de inschrijvingen gingen open om acht uur) Ik ben er vroeg bij maar ik kan zien dat ik de elfde plaats heb. Dat wil zeggen dat de helft van de klas al gevuld is! Want in totaal zijn 22 plaatsen. Nadien ga ik lopen, het is echt prachtig zonnig weer! Zalig gewoon. Om 15h heb ik les en daarvoor werk ik wat aan de taak voor LOZ die tegen vrijdag af moet zijn. Ik kijk wel uit naar de les want de inhoud spreekt mij wel aan. Jammer genoeg blijkt al snel dat de mensen die de les geven (ze geven deze cursus vreemd genoeg met z’n tweeën) niet zo interessant zijn… Gelukkig komen er ook veel gastsprekers tijdens deze lessen. Ook tijdens deze les gebeurd iets wat ik tijdens een college nog nooit heb meegemaakt. Er gaat een lijst rond, die alle aanwezigen moeten tekenen. Je mag maximum twee colleges missen! Op het einde wordt er weer op de banken geklopt. En dan gaat ieder weer z’n kant uit. Veel contact valt er met die Oostenrijkers nog niet te leggen. Na de les koop ik mijn eerste boek en daarna onderneem ik weer een fietstocht richting Hauptbahnhof. (en das een fietstocht om u tegen te zeggen. Je fietst dan rond de stad, altijd bergaf, dan ben je in de put en moet je weer helemaal omhoog klimmen om tot bij het station te komen. Kortom, je komt daar zoizo bezweet aan.) Ik ga er vragen hoeveel het kost om via Zürich naar Sion te rijden. Er is namelijk een actie dat je voor 30euro met de trein naar Zürich kan. Na de fietstocht op mijn fiets met nog steeds te hoog staand zadel (ik heb nu echt al alles geprobeerd) doorblader ik mijn nieuwe boek eens. ’t Is in’t engels, dus das wel goed. ’s Avonds ga ik nog even naar de Propeller want het is weer Stammtisch (met alle erasmussers). Er zijn weer massa’s gezichten die ik nog nooit gezien heb! Morgen heb ik al geen les. Maar ik ga nog drukke lesperiodes tegemoet hoor! ;-) Liebe Gruβe.
Dag 35 in Graz
Verslag maandag 09 februari 09
Mijn eerste echte les vandaag! Opstaan is nu niet bepaald nodig want de les is pas om drie uur. In de voormiddag probeer ik dus op internet alvast het lokaal te vinden waar ik les heb. Doe nog wat praktische wasdingen enzo en in de namiddag ben in toch wel een beetje zenuwachtig. Ik vertrek ruim op tijd maar want die lokalen zijn overal zo anders en ingewikkeld genummerd. En ik wil niet in een verkeerde les terechtkomen. Onderweg kom ik twee andere erasmussers tegen die er ook bij waren bij de chocolade-uitstap, ik kan dus al aan twee mensen kwijt dat ik naar mijn allereerste Duitse uni-les ga. :-) Uiteindelijk vind ik het lokaal en begint de les. De man geeft een lange inleiding over instituten die hij leidt, projecten die er worden aangeboden, … ik luister niet echt want het is toch allemaal niet interessant voor mij. (allemaal dingen die over verschillende semesters gaan en voor vaste studenten.) Als hij begint les te geven is er niet veel tijd meer over en is het anderhalf uur les al voorbij na een kleine inleiding tot zijn stof. Op het einde van de les ben ik echt even stomverbaasd. De prof bedankt ons voor onze aandacht en dan beginnen al die Oostenrijkers met hun knokels op de bank te kloppen. Precies een applaus van debielen ofzo. Nee, dat klinkt wat erg maar het kwam echt heel gek over. Blijkt achteraf dat ze dat doen als ze vinden dat de les interessant was. Terug thuisgekomen zoek ik wat op over de boeken die hij vermeldde. Ik plan om ze een van de dagen eens te gaan zoeken in de bib… als ik mijn weg weet te vinden in de bib! Volgens de prof ‘heerst het gesproken woord’. Hij weigert andere media te gebruiken: geen boek, geen slides, geen bord, geen kopies, … Dit wordt geen gemakkelijk vak om bij te houden. Ik ga als goede student vandaag nog mapjes kopen om mijn notities in te steken (:-p jaja, strever ikke). En doe nog wat andere inkopen. Verder heb ik een rustige maandagavond.
Mijn eerste echte les vandaag! Opstaan is nu niet bepaald nodig want de les is pas om drie uur. In de voormiddag probeer ik dus op internet alvast het lokaal te vinden waar ik les heb. Doe nog wat praktische wasdingen enzo en in de namiddag ben in toch wel een beetje zenuwachtig. Ik vertrek ruim op tijd maar want die lokalen zijn overal zo anders en ingewikkeld genummerd. En ik wil niet in een verkeerde les terechtkomen. Onderweg kom ik twee andere erasmussers tegen die er ook bij waren bij de chocolade-uitstap, ik kan dus al aan twee mensen kwijt dat ik naar mijn allereerste Duitse uni-les ga. :-) Uiteindelijk vind ik het lokaal en begint de les. De man geeft een lange inleiding over instituten die hij leidt, projecten die er worden aangeboden, … ik luister niet echt want het is toch allemaal niet interessant voor mij. (allemaal dingen die over verschillende semesters gaan en voor vaste studenten.) Als hij begint les te geven is er niet veel tijd meer over en is het anderhalf uur les al voorbij na een kleine inleiding tot zijn stof. Op het einde van de les ben ik echt even stomverbaasd. De prof bedankt ons voor onze aandacht en dan beginnen al die Oostenrijkers met hun knokels op de bank te kloppen. Precies een applaus van debielen ofzo. Nee, dat klinkt wat erg maar het kwam echt heel gek over. Blijkt achteraf dat ze dat doen als ze vinden dat de les interessant was. Terug thuisgekomen zoek ik wat op over de boeken die hij vermeldde. Ik plan om ze een van de dagen eens te gaan zoeken in de bib… als ik mijn weg weet te vinden in de bib! Volgens de prof ‘heerst het gesproken woord’. Hij weigert andere media te gebruiken: geen boek, geen slides, geen bord, geen kopies, … Dit wordt geen gemakkelijk vak om bij te houden. Ik ga als goede student vandaag nog mapjes kopen om mijn notities in te steken (:-p jaja, strever ikke). En doe nog wat andere inkopen. Verder heb ik een rustige maandagavond.
maandag 9 maart 2009
Dag 34 in Graz
Verslag zondag 8 februari 09
Zondag! En meer nog: een zonnige zondag! Stralende zon en heerlijk warm. Rond de middag ga ik lopen en ik loop echt een prachtig parcours. Ik loop recht de stad uit, de andere richting als het centrum. Zo loop in recht op recht zowat een half uur. Ik loop van de woonwijk net achter waar ik woon naar een wijk die eruit ziet als Oelegem ofzo. Volgebouwd maar alleenstaande huizen met een tuin helemaal ronddomrond. Soms geen voetpad meer maar eerder berm. Dan draai ik terug en loop weer richting stad via een fietser-wandelpad van zo’n meter breed. Zalig rustig. Ik loop langs een grasveldje, achtertuintjes, een akker en constant naast een klein beekje dat goed stroomt en erg Ardens aandoet. En dan amper een half uur van het centrum van de tweede stad van Oostenrijk. De zon is warm en de vogels fluiten. Ik kan me niets beters voorstellen dan dit looptochtje. Ik wordt onderweg nog opgebeld of ik mee wil gaan wandelen. Maar dat ga ik niet halen. Ik moet ook nog een winkel zoeken (want kocht gisteren niet genoeg ingrediënten) en dan mijn Belgisch gerecht nog bereiden. Het worden worstenbroodjes. Ik vond op internet dat dat uit Antwerpen komt en dan kan ik ineens het verhaal van verloren maandag vertellen. Voor de winkel moet ik helemaal naar het station fietsen. (dan moet je rand het centrum en dat duurt toch wel zo’n 25minuten.. ’t is aan de andere kant van ’t centrum dan dat ik woon) Die belachelijk kleine winkeltjes hier in de buurt blijken, zoals verwacht, niet te hebben wat ik zoek. Ik de Spar aan de Hauptbahnhof vind ik wat ik nodig heb: eieren, gehakt en nootmuskaat. Thuisgekomen begin ik er meteen aan, zet het in de oven, haal het er weer uit en vertrek met het toch wel vrij geslaagde experiment naar het kot waar we hebben afgesproken. Het is erg vol en er is ongelofelijk veel eten. In totaal zijn er dan ook meer dan 25 mensen. Ik maak het niet te laat want morgen heb ik mijn eerste les! ’t is wel weer een gezellige avond geweest en er zijn weer plannen voor een nieuw reisje uitgewisseld! Budapest in het vooruitzicht! Gute Nacht. X
Zondag! En meer nog: een zonnige zondag! Stralende zon en heerlijk warm. Rond de middag ga ik lopen en ik loop echt een prachtig parcours. Ik loop recht de stad uit, de andere richting als het centrum. Zo loop in recht op recht zowat een half uur. Ik loop van de woonwijk net achter waar ik woon naar een wijk die eruit ziet als Oelegem ofzo. Volgebouwd maar alleenstaande huizen met een tuin helemaal ronddomrond. Soms geen voetpad meer maar eerder berm. Dan draai ik terug en loop weer richting stad via een fietser-wandelpad van zo’n meter breed. Zalig rustig. Ik loop langs een grasveldje, achtertuintjes, een akker en constant naast een klein beekje dat goed stroomt en erg Ardens aandoet. En dan amper een half uur van het centrum van de tweede stad van Oostenrijk. De zon is warm en de vogels fluiten. Ik kan me niets beters voorstellen dan dit looptochtje. Ik wordt onderweg nog opgebeld of ik mee wil gaan wandelen. Maar dat ga ik niet halen. Ik moet ook nog een winkel zoeken (want kocht gisteren niet genoeg ingrediënten) en dan mijn Belgisch gerecht nog bereiden. Het worden worstenbroodjes. Ik vond op internet dat dat uit Antwerpen komt en dan kan ik ineens het verhaal van verloren maandag vertellen. Voor de winkel moet ik helemaal naar het station fietsen. (dan moet je rand het centrum en dat duurt toch wel zo’n 25minuten.. ’t is aan de andere kant van ’t centrum dan dat ik woon) Die belachelijk kleine winkeltjes hier in de buurt blijken, zoals verwacht, niet te hebben wat ik zoek. Ik de Spar aan de Hauptbahnhof vind ik wat ik nodig heb: eieren, gehakt en nootmuskaat. Thuisgekomen begin ik er meteen aan, zet het in de oven, haal het er weer uit en vertrek met het toch wel vrij geslaagde experiment naar het kot waar we hebben afgesproken. Het is erg vol en er is ongelofelijk veel eten. In totaal zijn er dan ook meer dan 25 mensen. Ik maak het niet te laat want morgen heb ik mijn eerste les! ’t is wel weer een gezellige avond geweest en er zijn weer plannen voor een nieuw reisje uitgewisseld! Budapest in het vooruitzicht! Gute Nacht. X
Dag 33 in Graz
Verslag zaterdag 7 februari 09
Servus! Vanmorgen slaap ik uit. Mijn bed ligt te goed en buiten ziet het er te grijs uit. Ik mag het toch niet te lang rekken want ik moet vandaag nog ingrediënten kopen voor mijn Belgische bijdrage aan ons internationaal diner morgen. De winkels zijn hier op zondag allemaal dicht, op een paar uitzonderingen na. Die ofwel mini-winkels zijn met de inhoud van een nachtwinkel (je snapt wel, zo’n soort kruidenier die er gevuld uitziet maar waar je niet eens een gavarieerde maaltijd kan samenstellen). Ofwel moet je het erg ver gaan zoeken. Ik duik dus in het internet op zoek naar gerechten die typisch Belgisch zijn. Conclusie: 1/3 is met bier of drank die ik hier niet zal vinden, 1/3 zijn zoete dingen en dan is er nog een deel met moeilijke ingrediënten. Asperges ofzo, daar zou ik hier ongelofelijk lang naar moeten zoeken om er dan een half miljoen voor te betalen, nein, danke. Ik koop dus gewoon wat ingrediënten die ik misschien kan gebruiken zonder eigenlijk te hebben beslist wat ik ga maken. Om één uur moet ik al op de plek van afspraak zijn, om tien na één vertrekt de bus namelijk richting chocoladefabriek! Daar aangekomen blijkt het echt reusachtig te zijn. We zien het proces van boom naar boon tot poeder tot chocolade en dat alles kunnen we proeven. De lopende chocolade voor ze bewerkt is. Véél te bitter dus en helemaal niet lekker (recht van de cacaoboon). Maar dan mogen we ook alle reeds bereide chocoladesoorten proeven die hier gemaakt worden. En geloof mij dat zijn er veel! Minstens dertig soorten en dat zijn dan nog de gewonen harde chocoladestukken, daarna volgt een ruimte waar we warme melk krijgen en een stuk drinkchocolade mogen kiezen om erin op te lossen. Dan volgt er een zaal met bolletje van chocolade met een soort van noot in of gemengd met iets maar dit proef al niet meer als goede chocolade. Hier eet ik bitter weinig. Flauw, goedkoop afzwaksel van chocolade als je het mij vraagt want de meeste van die bolletje zijn niet eens lekker. (ik zal daarnaast ook al vrij vol van wat ik tot hiertoe reeds te verteren kreeg!) Hierna volgt nog een laatste deel. Er is een band waar heel de tijd bakjes met chocolade in voorbijkomen. Het is meestal een rand van chocolade en daarin gewoon iets anders: marsepijn, fruitoplossing, champagne, caramel, … stuk voor stuk niet te eten. En ik ben kansen blijven geven. Er was enkel één goed ding bij (van de dertig ofzo!) De chocolade met caramelbutter. Die proefde zoals de Diam van ikea (je weet wel die reep in de rode verpakking, ze hebben ze ook in een kleiner formaat zoals de celebrations). Daar stopte de chocoladefabriek. Er volgt nog een winkel maar door de overdosis heb ik niet echt zin om nog iets te kopen (blijkt trouwens dat deze chocolade stukken van mensen kost.. ’t is ook wel fairtrade zo bleek tijdens de tour). Op het einde moeten we het lepeltje waarmee we heel de tijd de chocolade konden proeven afgeven. Maar ’t is zo’n mooi stenen lepeltje met een tekening op. Iedereen had verwacht dat we dit mochten houden… De doos met afgegeven lepeltjes ziet er ook vrij leeg uit.. dus we blijven toch maar bij ons eerste gedacht.. Houden! (subtiel weliswaar)
Als iedereen buiten is (we zijn hier met zo’n vijftigtal erasmussers denk ik) vertrek de bus weer. We moeten nog een half uurtje rijden naar de Spa-thermen. Daar blijven we drie uur. Dobberen in warm water, zowel binnen als buiten, er is zo’n waterstroom, bubbelgedeeltes en er zijn ook sauna’s. Na drie uur ontspannen heb ik het dan ook wel gehad. We komen weer aan met de bus in Graz om half elf. Ik ben doodmoe, kapot! Ik moet nog wel iets eten maar dan ga ik als een blok ik slaap vallen denk ik. Ik heb echt geen fut meer om te koken dus ik neem mij voor gewoon brood te eten. Als ik thuis kom blijken mijn kotgenoten nog aan tafel te zitten met lasagne. Ze vragen of ik honger heb en heb ik toch nog lekker eten vandaag. Als dessert kan ik dan weer de overschot van mijn chocoladetaart aanbieden. Die in erg goede aarde valt. Nadien volgt nog een kleine studie van de Belgische chocolade en zo wordt het toch nog later dan ik had verwacht.
Servus! Vanmorgen slaap ik uit. Mijn bed ligt te goed en buiten ziet het er te grijs uit. Ik mag het toch niet te lang rekken want ik moet vandaag nog ingrediënten kopen voor mijn Belgische bijdrage aan ons internationaal diner morgen. De winkels zijn hier op zondag allemaal dicht, op een paar uitzonderingen na. Die ofwel mini-winkels zijn met de inhoud van een nachtwinkel (je snapt wel, zo’n soort kruidenier die er gevuld uitziet maar waar je niet eens een gavarieerde maaltijd kan samenstellen). Ofwel moet je het erg ver gaan zoeken. Ik duik dus in het internet op zoek naar gerechten die typisch Belgisch zijn. Conclusie: 1/3 is met bier of drank die ik hier niet zal vinden, 1/3 zijn zoete dingen en dan is er nog een deel met moeilijke ingrediënten. Asperges ofzo, daar zou ik hier ongelofelijk lang naar moeten zoeken om er dan een half miljoen voor te betalen, nein, danke. Ik koop dus gewoon wat ingrediënten die ik misschien kan gebruiken zonder eigenlijk te hebben beslist wat ik ga maken. Om één uur moet ik al op de plek van afspraak zijn, om tien na één vertrekt de bus namelijk richting chocoladefabriek! Daar aangekomen blijkt het echt reusachtig te zijn. We zien het proces van boom naar boon tot poeder tot chocolade en dat alles kunnen we proeven. De lopende chocolade voor ze bewerkt is. Véél te bitter dus en helemaal niet lekker (recht van de cacaoboon). Maar dan mogen we ook alle reeds bereide chocoladesoorten proeven die hier gemaakt worden. En geloof mij dat zijn er veel! Minstens dertig soorten en dat zijn dan nog de gewonen harde chocoladestukken, daarna volgt een ruimte waar we warme melk krijgen en een stuk drinkchocolade mogen kiezen om erin op te lossen. Dan volgt er een zaal met bolletje van chocolade met een soort van noot in of gemengd met iets maar dit proef al niet meer als goede chocolade. Hier eet ik bitter weinig. Flauw, goedkoop afzwaksel van chocolade als je het mij vraagt want de meeste van die bolletje zijn niet eens lekker. (ik zal daarnaast ook al vrij vol van wat ik tot hiertoe reeds te verteren kreeg!) Hierna volgt nog een laatste deel. Er is een band waar heel de tijd bakjes met chocolade in voorbijkomen. Het is meestal een rand van chocolade en daarin gewoon iets anders: marsepijn, fruitoplossing, champagne, caramel, … stuk voor stuk niet te eten. En ik ben kansen blijven geven. Er was enkel één goed ding bij (van de dertig ofzo!) De chocolade met caramelbutter. Die proefde zoals de Diam van ikea (je weet wel die reep in de rode verpakking, ze hebben ze ook in een kleiner formaat zoals de celebrations). Daar stopte de chocoladefabriek. Er volgt nog een winkel maar door de overdosis heb ik niet echt zin om nog iets te kopen (blijkt trouwens dat deze chocolade stukken van mensen kost.. ’t is ook wel fairtrade zo bleek tijdens de tour). Op het einde moeten we het lepeltje waarmee we heel de tijd de chocolade konden proeven afgeven. Maar ’t is zo’n mooi stenen lepeltje met een tekening op. Iedereen had verwacht dat we dit mochten houden… De doos met afgegeven lepeltjes ziet er ook vrij leeg uit.. dus we blijven toch maar bij ons eerste gedacht.. Houden! (subtiel weliswaar)
Als iedereen buiten is (we zijn hier met zo’n vijftigtal erasmussers denk ik) vertrek de bus weer. We moeten nog een half uurtje rijden naar de Spa-thermen. Daar blijven we drie uur. Dobberen in warm water, zowel binnen als buiten, er is zo’n waterstroom, bubbelgedeeltes en er zijn ook sauna’s. Na drie uur ontspannen heb ik het dan ook wel gehad. We komen weer aan met de bus in Graz om half elf. Ik ben doodmoe, kapot! Ik moet nog wel iets eten maar dan ga ik als een blok ik slaap vallen denk ik. Ik heb echt geen fut meer om te koken dus ik neem mij voor gewoon brood te eten. Als ik thuis kom blijken mijn kotgenoten nog aan tafel te zitten met lasagne. Ze vragen of ik honger heb en heb ik toch nog lekker eten vandaag. Als dessert kan ik dan weer de overschot van mijn chocoladetaart aanbieden. Die in erg goede aarde valt. Nadien volgt nog een kleine studie van de Belgische chocolade en zo wordt het toch nog later dan ik had verwacht.
zaterdag 7 maart 2009
Dag 31 en 32 in Graz
Verslag donderdag 5/03 en vrijdag 6/02
Regen als ik wakker wordt. Grijs en regen, zo immens grijs en tot al de hele week het is echt om depressief te worden. Ik heb vandaag (overdag toch niet) niet echt plannen maar vind dat precies niet zo erg. Het is echt geen weer om buiten te komen. In de namiddag moet ik uiteindelijk wel. ik heb morgen mensen uitgenodigd om taart te komen eten dus ik moet de ingrediënten gaan bijeenzoeken en dan moet ik ook een massa gewone inkopen doen want dat heb ik deze week nog niet gedaan en ik ben nu toch wel vrij uitgeput aan het geraken van levensmiddelen. Ik fiets door de regen, doe twee supermarkten en kom overbeladen aan ‘lebensmiddel’ terug thuis. Dan moet ik vrij vroeg eten want om half acht moet ik al bij Denisa en Radka zijn. We gaan samen naar een preparty bij Elena thuis. Daarna is het thé big Erasmusparty! :-) De opening van het zomer-erasmussemester, maar ik heb er wel zin in en doe mijn zondaagse tenue aan. ;-) De préparty is wel gezellig. Elena uit Finland is hier samen met haar vriend op erasmus, ze hebben met z’n twee een soort studio, enkel de badkamer is wel op de gang, maar het is wel groot. Daarna trekken we met een groep van meer als tien mensen denk ik richting feestje. Daar aangekomen blijkt het een echte ‘club’ te zijn. Geen ‘pub’, geen ‘bar’. Eindelijk! In de loop van de avond wordt het wel iets té druk en té vol maar al bij al is het een heel erg geslaagd feestje. Ik heb me geamuseerd en het was precies wat ik nog een nodig had :).
Vrijdag, een beetje uitslapen van het feestje maar ik moet nog op zoek naar een springvorm voor mijn taart en om 12h moet ik op de uni zijn voor de officiële verwelkoming van de internationale studenten door de rector. Ik ga (door de regen) langs Schlecker voor de bakvorm maar zonder succes. Dan maar naar de uni (door de regen) voor de verwelkoming. Ik heb mijn ontbijt speciaal tot nu uitgesteld want het zou met een ‘buffet’ zijn. Na twee welkomswoordjes mogen we aan het eetgedeelte beginnen. Blij dat ik nog niet gegeten heb! Er zijn echt heerlijke broodjes/hapjes. En veel. En er is ook een dessertbuffet. Allemaal Oosterijkse stukjes taart! Supér. Enkel de Sachertorte (of zoiets) is op tegen dat ik daaraan begin. Er zijn ook versschillende soorten sap en koffie en thee. Een mooie lunch (brunch) vind ik. Op deze receptie loop ik Nederlanders tegen het lijf. Wel leuk eigenlijk, het eerste Graz gesprek in het Nederlands. Het doet me eigenlijk wel goed. Zo eens praten zonder nadenken, zonder zoeken, zonder woorden ontwijken. (in het engels gaat dat ook wel maar als je de hele tijd wisselt tussen Engels en Duits wordt het toch verwarrend. Ik kom dan niet meer op simpele Engelse woorden bijvoorbeeld omdat ze alleen in het Duits en mij opkomen. Het lijkt wel of mijn Engels achteruitgaat door het Duits. Maar das gewoon omdat het wisselen verwarring strooit.) Het buffet dus, een erg sociale gebeurtenis, je loopt veel mensen (weer) tegen het lijf en dat bij lekker eten. Daar kunnen andere universiteiten nog iets van leren! Ik denk niet dat ze dit in Antwerpen doen voor hun Erasmussers. Na het buffet loop ik meteen naar een huishoudartikelenwinkel die mijn huisgenoot mij heeft getipt voor ik naar de uni vertrok. (weer door de regen, en ben nu toch nat dus ik kan evengoed tien minuten verderlopen en dan terug naar huis). Ik heb succes! Ik vind een springvorm van de juiste grote! Terug thuis maak ik meteen de taart. Hij moet immers nog drie uur in de ijskast. Terwijl de Kuhlschrank zijn werk doet, ruim ik mijn kamer op, poets ik een beetje want ik moet toch een nette (zowel in de Duitse als in de Nederlandse betekenis) indruk maken op mijn gasten.
Om acht uur zijn mijn gasten er. We hebben een gezellige avond. Eten chocoladetaart, drinken Duvel, jaja, Belgische chocolode, belgisch bier. Het valt in de smaak! We zijn met z’n vier maar ik heb wel bewust geen massa mensen uitgenodigd. Nadien was ik nog af en schrijf ik dit hier. Ik heb erg genoten van de laatse … 48uur. Veel mensen ontmoet, mij geamuseerd met de mensen hier, goei feestje, gezelligheid, ik kreeg vandaag zelfs complimenten van mijn huisgenoot omdat ik er zo goed uit zag. Wat heeft een mens nog meer nodig! Geniet van het BELGISCHE weer, hier voorspellen ze nog een week langer regen! voor de rest geniet ik wel van hier :-). Kuskus.
Regen als ik wakker wordt. Grijs en regen, zo immens grijs en tot al de hele week het is echt om depressief te worden. Ik heb vandaag (overdag toch niet) niet echt plannen maar vind dat precies niet zo erg. Het is echt geen weer om buiten te komen. In de namiddag moet ik uiteindelijk wel. ik heb morgen mensen uitgenodigd om taart te komen eten dus ik moet de ingrediënten gaan bijeenzoeken en dan moet ik ook een massa gewone inkopen doen want dat heb ik deze week nog niet gedaan en ik ben nu toch wel vrij uitgeput aan het geraken van levensmiddelen. Ik fiets door de regen, doe twee supermarkten en kom overbeladen aan ‘lebensmiddel’ terug thuis. Dan moet ik vrij vroeg eten want om half acht moet ik al bij Denisa en Radka zijn. We gaan samen naar een preparty bij Elena thuis. Daarna is het thé big Erasmusparty! :-) De opening van het zomer-erasmussemester, maar ik heb er wel zin in en doe mijn zondaagse tenue aan. ;-) De préparty is wel gezellig. Elena uit Finland is hier samen met haar vriend op erasmus, ze hebben met z’n twee een soort studio, enkel de badkamer is wel op de gang, maar het is wel groot. Daarna trekken we met een groep van meer als tien mensen denk ik richting feestje. Daar aangekomen blijkt het een echte ‘club’ te zijn. Geen ‘pub’, geen ‘bar’. Eindelijk! In de loop van de avond wordt het wel iets té druk en té vol maar al bij al is het een heel erg geslaagd feestje. Ik heb me geamuseerd en het was precies wat ik nog een nodig had :).
Vrijdag, een beetje uitslapen van het feestje maar ik moet nog op zoek naar een springvorm voor mijn taart en om 12h moet ik op de uni zijn voor de officiële verwelkoming van de internationale studenten door de rector. Ik ga (door de regen) langs Schlecker voor de bakvorm maar zonder succes. Dan maar naar de uni (door de regen) voor de verwelkoming. Ik heb mijn ontbijt speciaal tot nu uitgesteld want het zou met een ‘buffet’ zijn. Na twee welkomswoordjes mogen we aan het eetgedeelte beginnen. Blij dat ik nog niet gegeten heb! Er zijn echt heerlijke broodjes/hapjes. En veel. En er is ook een dessertbuffet. Allemaal Oosterijkse stukjes taart! Supér. Enkel de Sachertorte (of zoiets) is op tegen dat ik daaraan begin. Er zijn ook versschillende soorten sap en koffie en thee. Een mooie lunch (brunch) vind ik. Op deze receptie loop ik Nederlanders tegen het lijf. Wel leuk eigenlijk, het eerste Graz gesprek in het Nederlands. Het doet me eigenlijk wel goed. Zo eens praten zonder nadenken, zonder zoeken, zonder woorden ontwijken. (in het engels gaat dat ook wel maar als je de hele tijd wisselt tussen Engels en Duits wordt het toch verwarrend. Ik kom dan niet meer op simpele Engelse woorden bijvoorbeeld omdat ze alleen in het Duits en mij opkomen. Het lijkt wel of mijn Engels achteruitgaat door het Duits. Maar das gewoon omdat het wisselen verwarring strooit.) Het buffet dus, een erg sociale gebeurtenis, je loopt veel mensen (weer) tegen het lijf en dat bij lekker eten. Daar kunnen andere universiteiten nog iets van leren! Ik denk niet dat ze dit in Antwerpen doen voor hun Erasmussers. Na het buffet loop ik meteen naar een huishoudartikelenwinkel die mijn huisgenoot mij heeft getipt voor ik naar de uni vertrok. (weer door de regen, en ben nu toch nat dus ik kan evengoed tien minuten verderlopen en dan terug naar huis). Ik heb succes! Ik vind een springvorm van de juiste grote! Terug thuis maak ik meteen de taart. Hij moet immers nog drie uur in de ijskast. Terwijl de Kuhlschrank zijn werk doet, ruim ik mijn kamer op, poets ik een beetje want ik moet toch een nette (zowel in de Duitse als in de Nederlandse betekenis) indruk maken op mijn gasten.
Om acht uur zijn mijn gasten er. We hebben een gezellige avond. Eten chocoladetaart, drinken Duvel, jaja, Belgische chocolode, belgisch bier. Het valt in de smaak! We zijn met z’n vier maar ik heb wel bewust geen massa mensen uitgenodigd. Nadien was ik nog af en schrijf ik dit hier. Ik heb erg genoten van de laatse … 48uur. Veel mensen ontmoet, mij geamuseerd met de mensen hier, goei feestje, gezelligheid, ik kreeg vandaag zelfs complimenten van mijn huisgenoot omdat ik er zo goed uit zag. Wat heeft een mens nog meer nodig! Geniet van het BELGISCHE weer, hier voorspellen ze nog een week langer regen! voor de rest geniet ik wel van hier :-). Kuskus.
donderdag 5 maart 2009
Dag 30 in Graz
verslag woensdag 4 maart
Vandaag moest ik vroeg opstaan om naar die onlinedienst te gaan om me in te schrijven voor mijn mastervak. Het gaat allemaal vrij vlot. Een dame schrijft mij in en om kwart na negen ben ik weer buiten. Ik vroeg haar ook hoe het zat met het ene vak waarvoor ik nog op de wachtlijst sta. Ze wist te vertellen dat ze de lijst voor dat vak pas vrijdag meedelen. Dus zoals het er nu uit ziet lijkt het allemaal wel in orde te komen met mijn vakken. Het is nog erg vroeg en mijn belangrijkste activiteit zit er alweer op. Ik besluit een fietstochtje te ondernemen van aan de uni tot aan de Hauptbahnhof. Ik moet daar gaan vragen wat het kost om van hier naar Zwitserland te treinen want dat kan je niet op internet vinden. Ik val zowat achterover als ik de prijs hoor: €162!! Voor even heen en terug. Ik kan er echt ni van over, de komende uren van mijn dag zijn dan ook gevuld met het opzoeken van prijzen, vergelijken van vervoersmiddelen en mogelijke alternatieven. Uiteindelijk besluit: vliegen van Graz naar Genève met een tussenstop in Frankfurt is maar een paar euro duurder als 14 uur op de trein zitten. En de reistijd is zo ongeveer een derde. Daarna ga ik weer lopen. Ik ontdek een nieuwe wijk. Aan de andere kant van een grote baan vlak bij mijn huis. ’t Is echt een super mooie wijk. Een mengeling van kleine kasteeltjes en moderne gebouwen. Ik beklim een berg en als ik boven naast mij kijk zie ik onverwacht een prachtig uitzicht. In het dal staat de kerk waarover ik woon (die herken je altijd al van ver) en daarnaast heb ik in de verte een heel uitzicht op het centrum. Wat een ontdekking! ’s Avonds heb ik afgesproken om naar de three Monkeys te gaan waar er weer karaoké is. Het feest barst niet echt los dus ik vertrek vrij vroeg terug huiswaarts. Tot zover vandaag! Morgen is er dé grote Erasmusparty! Opening van het tweede semester, vol nieuwe ersmussers. We zullen zien. Bis Morgen! X
Vandaag moest ik vroeg opstaan om naar die onlinedienst te gaan om me in te schrijven voor mijn mastervak. Het gaat allemaal vrij vlot. Een dame schrijft mij in en om kwart na negen ben ik weer buiten. Ik vroeg haar ook hoe het zat met het ene vak waarvoor ik nog op de wachtlijst sta. Ze wist te vertellen dat ze de lijst voor dat vak pas vrijdag meedelen. Dus zoals het er nu uit ziet lijkt het allemaal wel in orde te komen met mijn vakken. Het is nog erg vroeg en mijn belangrijkste activiteit zit er alweer op. Ik besluit een fietstochtje te ondernemen van aan de uni tot aan de Hauptbahnhof. Ik moet daar gaan vragen wat het kost om van hier naar Zwitserland te treinen want dat kan je niet op internet vinden. Ik val zowat achterover als ik de prijs hoor: €162!! Voor even heen en terug. Ik kan er echt ni van over, de komende uren van mijn dag zijn dan ook gevuld met het opzoeken van prijzen, vergelijken van vervoersmiddelen en mogelijke alternatieven. Uiteindelijk besluit: vliegen van Graz naar Genève met een tussenstop in Frankfurt is maar een paar euro duurder als 14 uur op de trein zitten. En de reistijd is zo ongeveer een derde. Daarna ga ik weer lopen. Ik ontdek een nieuwe wijk. Aan de andere kant van een grote baan vlak bij mijn huis. ’t Is echt een super mooie wijk. Een mengeling van kleine kasteeltjes en moderne gebouwen. Ik beklim een berg en als ik boven naast mij kijk zie ik onverwacht een prachtig uitzicht. In het dal staat de kerk waarover ik woon (die herken je altijd al van ver) en daarnaast heb ik in de verte een heel uitzicht op het centrum. Wat een ontdekking! ’s Avonds heb ik afgesproken om naar de three Monkeys te gaan waar er weer karaoké is. Het feest barst niet echt los dus ik vertrek vrij vroeg terug huiswaarts. Tot zover vandaag! Morgen is er dé grote Erasmusparty! Opening van het tweede semester, vol nieuwe ersmussers. We zullen zien. Bis Morgen! X
woensdag 4 maart 2009
Dag 29 in Graz
verslag dinsdag 3 maart
Dinsdag van de eerste zogezegde lesweek. Wegens gebrek aan lessen weinig plannen. :-) De rustige dag geraakt toch gevuld. Om 11h moest ik in de uni zijn om nog eens lang die ‘academic advisor’ te gaan. Van zes vakken ben ik ondertussen al zeker maar voor 1 sta ik nog steeds op de wachtlijst en voor mijn mastervak geraak ik maar niet ingeschreven. Ik wordt er door de online-registratiedienst telkens weer uitgegooid. (Ze kunnen bij erasmusstudenten niet zien of ze al een bachelor hebben en moesten ze het kunnen zien zou ik er nog steeds uitgegooid worden, maar bon, ik heb de toelating om het te volgen dus normaal mag er geen probleem zijn). Ik ga dus naar die man om even te melden dat dat niet lukt. Hij is er niet (zeer vreemd want hij heeft enkel op dinsdag spreekuur). In de uni kom ik Henni, een meisje van mijn Duitse les tegen. Zij moet zich ook inschrijven voor haar mastervakken. Nadien gaan we samen lunchen. Voor de lunch lopen we langst een stand die voor het gebouw van sociale en rechtswetenschappen staat. Ze delen er kranten uit en proefabonnementen voor drie weken. Ik schrijf me in. voila se, Der Standard voor drie weken gratis! Nu nog lezen en mijn Duits zal hoge toppen bereiken.
Tijdens de lunch kom ik te weten dat er een andere dienst is waar ze erasmusstudenten inschrijven in mastervakken (waar ze hun eigen systeem kraken!). Ik ga er na de lunch naartoe. Blijkt dat het al gesloten is maar er komt net een vrouw aan die me kan vertellen dat ik morgen om negen uur moet terugkomen. Pfoeh! Ik voel mij hier echt van het kastje naar de muur gestuurd worden! Ik ga dan maar terug naar huis. In de namiddag loop ik nog even en daarna vertrek ik naar het bureau van ‘esn’ (erasmus student network, zij organiseren trips en reisjes voor erasmusstudenten). Deze zaterdag is er een bezoek aan een chocolade fabriek met aansluitend een bezoek aan een spa-resort gepland. Vooral dat eerste interesseert mij. Ik heb al gemaild om mij in te schrijven want er zijn nog maar een paar plaatsen. Ik sta nu op de pre-registrated list maar ik moet dus nu gaan betalen. Ze mailden me dat ik er op tijd moest zijn, anders wordt ik geschrapt. Op zondag stuurde ze dan nog eens een algemene oproep door dat er nog maar een paar plaatsen waren. Een klein uur van te voren sta ik dus aan dat bureau. Ik voel me vrij tot zeer belachelijk. Zo extreem vroeg zijn is helemaal niet mijn ding en ’t is hier nog wel helemaal verlaten. Na vijf minuten voel ik me al niet meer zo belachelijk.. er komen drie mensen binnen voor dezelfde reden. Vanaf dan blijven er constant mensen toestromen. Ik kan dus als eerste binnengaan. Zeg dat ik gemaild heb en na betaling is alles in orde. Ik vroeg nog hoeveel plaatsen er zijn. “Es ist fertig” zegt hij. Ik trek een beetje een vreemde verbaasde kop… ja, er is nog één plaats zegt hij daarna. Ik vertel hem dan toch maar dat er buiten zo’n dertig tot misschien vijftig man staat te wachten voor dezelfde reden als ik. Blij en mezelf dankbaar voor de belachelijke vroegheid ga ik door. Buiten moet ik toch wel wat mensen teleurstellen.. thuisgekomen eet ik nog en verder blijf ik rustig thuis.
(ps: dag 30 volgt over enkele luttele uurtjes!)
Dinsdag van de eerste zogezegde lesweek. Wegens gebrek aan lessen weinig plannen. :-) De rustige dag geraakt toch gevuld. Om 11h moest ik in de uni zijn om nog eens lang die ‘academic advisor’ te gaan. Van zes vakken ben ik ondertussen al zeker maar voor 1 sta ik nog steeds op de wachtlijst en voor mijn mastervak geraak ik maar niet ingeschreven. Ik wordt er door de online-registratiedienst telkens weer uitgegooid. (Ze kunnen bij erasmusstudenten niet zien of ze al een bachelor hebben en moesten ze het kunnen zien zou ik er nog steeds uitgegooid worden, maar bon, ik heb de toelating om het te volgen dus normaal mag er geen probleem zijn). Ik ga dus naar die man om even te melden dat dat niet lukt. Hij is er niet (zeer vreemd want hij heeft enkel op dinsdag spreekuur). In de uni kom ik Henni, een meisje van mijn Duitse les tegen. Zij moet zich ook inschrijven voor haar mastervakken. Nadien gaan we samen lunchen. Voor de lunch lopen we langst een stand die voor het gebouw van sociale en rechtswetenschappen staat. Ze delen er kranten uit en proefabonnementen voor drie weken. Ik schrijf me in. voila se, Der Standard voor drie weken gratis! Nu nog lezen en mijn Duits zal hoge toppen bereiken.
Tijdens de lunch kom ik te weten dat er een andere dienst is waar ze erasmusstudenten inschrijven in mastervakken (waar ze hun eigen systeem kraken!). Ik ga er na de lunch naartoe. Blijkt dat het al gesloten is maar er komt net een vrouw aan die me kan vertellen dat ik morgen om negen uur moet terugkomen. Pfoeh! Ik voel mij hier echt van het kastje naar de muur gestuurd worden! Ik ga dan maar terug naar huis. In de namiddag loop ik nog even en daarna vertrek ik naar het bureau van ‘esn’ (erasmus student network, zij organiseren trips en reisjes voor erasmusstudenten). Deze zaterdag is er een bezoek aan een chocolade fabriek met aansluitend een bezoek aan een spa-resort gepland. Vooral dat eerste interesseert mij. Ik heb al gemaild om mij in te schrijven want er zijn nog maar een paar plaatsen. Ik sta nu op de pre-registrated list maar ik moet dus nu gaan betalen. Ze mailden me dat ik er op tijd moest zijn, anders wordt ik geschrapt. Op zondag stuurde ze dan nog eens een algemene oproep door dat er nog maar een paar plaatsen waren. Een klein uur van te voren sta ik dus aan dat bureau. Ik voel me vrij tot zeer belachelijk. Zo extreem vroeg zijn is helemaal niet mijn ding en ’t is hier nog wel helemaal verlaten. Na vijf minuten voel ik me al niet meer zo belachelijk.. er komen drie mensen binnen voor dezelfde reden. Vanaf dan blijven er constant mensen toestromen. Ik kan dus als eerste binnengaan. Zeg dat ik gemaild heb en na betaling is alles in orde. Ik vroeg nog hoeveel plaatsen er zijn. “Es ist fertig” zegt hij. Ik trek een beetje een vreemde verbaasde kop… ja, er is nog één plaats zegt hij daarna. Ik vertel hem dan toch maar dat er buiten zo’n dertig tot misschien vijftig man staat te wachten voor dezelfde reden als ik. Blij en mezelf dankbaar voor de belachelijke vroegheid ga ik door. Buiten moet ik toch wel wat mensen teleurstellen.. thuisgekomen eet ik nog en verder blijf ik rustig thuis.
(ps: dag 30 volgt over enkele luttele uurtjes!)
maandag 2 maart 2009
Dag 27 en 28 in Graz
verslag zondag 1 en maandag 2 maart
Ik schrijf ineens voor twee dagen nu. Ik denk dat ik anders niet genoeg te vertellen heb. :-) Het kan niet elke dag feest zijn eh. Zondag was vrij rustig: geen plannen. Ik heb wat gelezen, wat op de eerste twintig pagina’s in Das Parfum na een kleine eeuwigheid geleden was. Daarna legde ik de allerlaatste hand aan de inrichting van mijn kamer (ik improviseerde een kast met een doos en mijn reuzevalies.. Ik wil geen nieuwe kast in mijn kamer zetten maar had nog wel een beetje ruimte nodig voor eetgerief, niet alles staat in keuken…). Bij deze acties kon ik heel de (voor)middag het raam van mijn kamer laten openstaan! Zo mooi weer was het. In de namiddag ben ik met een huisgenoot eventjes naar de opening van een jogahuis geweest. Ze geven daar jogalessen. Maar vrij hard gericht op de zen en mediteren en gezond leven had ik de indruk, niet zozeer het stretchen… Das nu het enige wat ik nog zou doen zelf. Het waren daar ook allemaal van die ‘extreem chille’ mensen. Ik weet niet hoe ik dat anders moet omschrijven. Zo rustig dat het een beetje overdreven is. We kwamen op deze vreemde locatie terecht via aan andere huisgenoot (Andy, de fotograaf). Zijn vriendin werkt er. Of dat heb ik toch zo begrepen. ’s Avonds kookte ik, keek wat tv en deed niet al te veel meer. Maandag terug actief! Maar les hebben zin er nog niet in. Ik heb vandaag wel ontdekt dat 6 van de 8 vakken die ik moet volgen al goedgekeurd zijn. Nu wachten op die twee anderen. Maar ik ga morgen veiligheidshalve eens zelf horen op de uni want ik moet een mastervak volgen maar ik wordt heel de tijd van de wachtlijst gegooid omdat ik mijn bachelor nog niet heb (logisch natuurlijk, maar als erasmusstudent mag dat wel). Dat bezoekje aan de verantwoordelijke gaat enkel op dinsdag dus daar kan ik vandaag niets aan veranderen. Voor de rest ben ik gaan lopen, was het weer erg grijs vandaag en ik het tegen de avond zelfs beginnen regenen. Nu ik het typ, merk ik het op: regen! Geen sneeuw, de winter is dus echt officieel voorbij! Maar ik heb al gehoord dat het hier in april nog kan sneeuwen. (April macht was er will… ofzoiets, das een Duits spreekwoord.) Ik heb vandaag ook eens mijn leeronderzoek over de parochies terug opgerakeld, Oh zo leuk van de UA om ons tot hier met taken te achtervolgen. Verder bleef het bij veel muziek downloaden, opzoekingswerk voor nog een reeks lessen Duist en prijzen van treintickets naar hier en ginder. Voila, waarschijnlijk gebeurd er momenteel meer bij jullie! Tschüss!
PS: ik heb mijn fietszadel nog steeds niet lager gekregen… :-(
Ik schrijf ineens voor twee dagen nu. Ik denk dat ik anders niet genoeg te vertellen heb. :-) Het kan niet elke dag feest zijn eh. Zondag was vrij rustig: geen plannen. Ik heb wat gelezen, wat op de eerste twintig pagina’s in Das Parfum na een kleine eeuwigheid geleden was. Daarna legde ik de allerlaatste hand aan de inrichting van mijn kamer (ik improviseerde een kast met een doos en mijn reuzevalies.. Ik wil geen nieuwe kast in mijn kamer zetten maar had nog wel een beetje ruimte nodig voor eetgerief, niet alles staat in keuken…). Bij deze acties kon ik heel de (voor)middag het raam van mijn kamer laten openstaan! Zo mooi weer was het. In de namiddag ben ik met een huisgenoot eventjes naar de opening van een jogahuis geweest. Ze geven daar jogalessen. Maar vrij hard gericht op de zen en mediteren en gezond leven had ik de indruk, niet zozeer het stretchen… Das nu het enige wat ik nog zou doen zelf. Het waren daar ook allemaal van die ‘extreem chille’ mensen. Ik weet niet hoe ik dat anders moet omschrijven. Zo rustig dat het een beetje overdreven is. We kwamen op deze vreemde locatie terecht via aan andere huisgenoot (Andy, de fotograaf). Zijn vriendin werkt er. Of dat heb ik toch zo begrepen. ’s Avonds kookte ik, keek wat tv en deed niet al te veel meer. Maandag terug actief! Maar les hebben zin er nog niet in. Ik heb vandaag wel ontdekt dat 6 van de 8 vakken die ik moet volgen al goedgekeurd zijn. Nu wachten op die twee anderen. Maar ik ga morgen veiligheidshalve eens zelf horen op de uni want ik moet een mastervak volgen maar ik wordt heel de tijd van de wachtlijst gegooid omdat ik mijn bachelor nog niet heb (logisch natuurlijk, maar als erasmusstudent mag dat wel). Dat bezoekje aan de verantwoordelijke gaat enkel op dinsdag dus daar kan ik vandaag niets aan veranderen. Voor de rest ben ik gaan lopen, was het weer erg grijs vandaag en ik het tegen de avond zelfs beginnen regenen. Nu ik het typ, merk ik het op: regen! Geen sneeuw, de winter is dus echt officieel voorbij! Maar ik heb al gehoord dat het hier in april nog kan sneeuwen. (April macht was er will… ofzoiets, das een Duits spreekwoord.) Ik heb vandaag ook eens mijn leeronderzoek over de parochies terug opgerakeld, Oh zo leuk van de UA om ons tot hier met taken te achtervolgen. Verder bleef het bij veel muziek downloaden, opzoekingswerk voor nog een reeks lessen Duist en prijzen van treintickets naar hier en ginder. Voila, waarschijnlijk gebeurd er momenteel meer bij jullie! Tschüss!
PS: ik heb mijn fietszadel nog steeds niet lager gekregen… :-(
zondag 1 maart 2009
Dag 26 in Graz
verslag 28 februari 09
Zaterdag vandaag, ik slaap een beetje uit. Als ik opsta ik het al super warm in mijn kamer en de hemel is staalblauw buiten. De zon schijnt de hele morgen door mijn raam en als je dan onder het raam ligt, ontstaat er een soort van serre-effect. Vandaag begin ik terug met lopen. Ik heb eindelijk mijn loopschoenen. Mijn conditie is helemaal verdwenen dus ik ben weer helemaal klaar om van nul te beginnen. :-) Als ik aan het lopen ben blijkt het echt een super warme zonnige dag te zijn. Iedereen is buiten en je moet zelfs geen (dikke) jas aan doen. Het is zalig om in deze buurt te lopen: brede straten met grote huizen, af en toe een pleintje met wat groen. Na het lopen herschik ik verder mijn kamer (ik was gisteren in de helft gestopt). Vandaag krijg ik de zetel dus verplaats ik (met de hulp van mijn huisgenoten) mijn matras naar boven. Beneden kan ik zo een salon met salontafel creëren. Tussendoor ga ik nog een brood en fruit kopen en om half drie heb ik op de Hauptplatz afgesproken met mijn ‘buddy’. Een buddy is normaal gezien iemand die je komt afhalen van de luchthaven of het station en je dan wegwijst maakt in de stad. Je helpt installeren en je de interessante winkels/cafés/wijken kan wijzen. Ik deed geen aanvraag voor zo’n buddy dus had niemand om mij hier op de vangen. ( ik kwam het concept pas te weten nadat de deadline voor een aanvraag verstreken was.) Op aanraden van anderen deed ik ter plaatse alsnog een aanvraag (ondertussen drie weken geleden). Ze vertelden ons immers dat er nog buddy’s op overschot waren. Na twee weken kreeg ik bericht dat ze iemand voor mij gevonden hadden. Een ander, Frans meisje kreeg dezelfde buddy toegewezen. Met z’n drieën spraken we af voor vandaag. Ze toonde ons een beetje de stad (maar ik wist alles al zijn). we aten een ijsje… dat was wel interessante en ze toonde ons verschillende cafés en plaatsen om uit te gaan. We wandelden ook door het stadspark waar ongelofelijk veel beweging was door het mooie weer. Naar het schijnt zit het park in de zomer helemaal vol. Ik heb al zin om hier in de zomer in het park te zitten. We gaan nog via de universiteit en dan gaan we elk naar huis. Ik moet nog terug richting stad want ik was met de fiets gekomen, heerlijk fietsweer! ’s Avonds heb ik afgesproken met Carole en haar vriend. Die ziet ze altijd in het weekend. Hij is Slowaak en werkt in de week in Bratislava. We praten over ditjes en datjes en over serieuze politieke en sociale zaken ;-). Weetje: ik heb vandaag ook de temperatuur proberen te meten en in de zon was het zeker boven de 15 graden! Ziezo, verslagje van mijn zaterdagje. X
Zaterdag vandaag, ik slaap een beetje uit. Als ik opsta ik het al super warm in mijn kamer en de hemel is staalblauw buiten. De zon schijnt de hele morgen door mijn raam en als je dan onder het raam ligt, ontstaat er een soort van serre-effect. Vandaag begin ik terug met lopen. Ik heb eindelijk mijn loopschoenen. Mijn conditie is helemaal verdwenen dus ik ben weer helemaal klaar om van nul te beginnen. :-) Als ik aan het lopen ben blijkt het echt een super warme zonnige dag te zijn. Iedereen is buiten en je moet zelfs geen (dikke) jas aan doen. Het is zalig om in deze buurt te lopen: brede straten met grote huizen, af en toe een pleintje met wat groen. Na het lopen herschik ik verder mijn kamer (ik was gisteren in de helft gestopt). Vandaag krijg ik de zetel dus verplaats ik (met de hulp van mijn huisgenoten) mijn matras naar boven. Beneden kan ik zo een salon met salontafel creëren. Tussendoor ga ik nog een brood en fruit kopen en om half drie heb ik op de Hauptplatz afgesproken met mijn ‘buddy’. Een buddy is normaal gezien iemand die je komt afhalen van de luchthaven of het station en je dan wegwijst maakt in de stad. Je helpt installeren en je de interessante winkels/cafés/wijken kan wijzen. Ik deed geen aanvraag voor zo’n buddy dus had niemand om mij hier op de vangen. ( ik kwam het concept pas te weten nadat de deadline voor een aanvraag verstreken was.) Op aanraden van anderen deed ik ter plaatse alsnog een aanvraag (ondertussen drie weken geleden). Ze vertelden ons immers dat er nog buddy’s op overschot waren. Na twee weken kreeg ik bericht dat ze iemand voor mij gevonden hadden. Een ander, Frans meisje kreeg dezelfde buddy toegewezen. Met z’n drieën spraken we af voor vandaag. Ze toonde ons een beetje de stad (maar ik wist alles al zijn). we aten een ijsje… dat was wel interessante en ze toonde ons verschillende cafés en plaatsen om uit te gaan. We wandelden ook door het stadspark waar ongelofelijk veel beweging was door het mooie weer. Naar het schijnt zit het park in de zomer helemaal vol. Ik heb al zin om hier in de zomer in het park te zitten. We gaan nog via de universiteit en dan gaan we elk naar huis. Ik moet nog terug richting stad want ik was met de fiets gekomen, heerlijk fietsweer! ’s Avonds heb ik afgesproken met Carole en haar vriend. Die ziet ze altijd in het weekend. Hij is Slowaak en werkt in de week in Bratislava. We praten over ditjes en datjes en over serieuze politieke en sociale zaken ;-). Weetje: ik heb vandaag ook de temperatuur proberen te meten en in de zon was het zeker boven de 15 graden! Ziezo, verslagje van mijn zaterdagje. X
Abonneren op:
Posts (Atom)
