Dag 100 – 102 in Graz

woensdag 13 en donderdag 14 mei

Al klinkt honderd als een spectaculaire dag, iets zo spectaculair als zijn de honderste te zijn had de dag niet. Woensdag en donderdag zijn de dagen dat ik echt even moet doorwerken altijd dus dat was ook deze week het geval. Een taak tegen vrijdag en weer een bundel Duitse teksten. In tussentijd kuis ik mijn kamer ook eens grondig, mail wat met proffen, regel mijn volmacht en vervloek de grijze dagen! Slecht voor het humeur, goed voor de studie zeker. :-)

vrijdag 15 mei ’09

Op vrijdag heb ik na mijn lessen een afspraak met een prof over de stand van zaken van een taak. Hij blijkt mijn taak erg goed te vinden, leent mij twee van zijn persoonlijke boeken uit, zegt waar er nog gaten zijn en biedt tenslotte tot driemaal toe hulp aan waar nodig en dat ik hem altijd mag mailen. Het vriendelijkheidsniveau van de Oostenrijkers schiet weer de hoogte in. Ik plan ineens nog een beetje aan die taak te werken nu al zijn opmerkingen nog vers in mijn geheugen zitten, maar met een het vrijdaggevoel dat toch overheerst lukt dat niet echt. Er blijkt dan ook nog een feestje te zijn in een studentenheim dat ik nog niet ken maar eigenlijk wel vrij dichtbij is. Ik duik dus in de douche, besluit mijn haren te vinden (want ik geloof niet dat ik hier iemand vind die dat kan … aan de reactie te zien die ik kreeg toen ik vertelde dat ik Chris zijn haar had geknipt, blijkt dat toch geen alledaagse bezigheid te zijn). Ik ga op zoek naar een schaar bij mijn kotgenoten maar iedereen heeft lang haar en gebruikt een borstel. Niet te geloven! Een huis zonder kam. Dan maar zonder kam en met vingers die in een kramp schieten. Ik knip het zelfs ik laagjes en verschiet eerder gezegd van het resultaat dat er nog goed doorkan. Lange stukken durfde ik er nu niet echt af te knippen maar om er een andere laag in de brengen is er toch wel wat haar in de vuilbak verdwenen. Daarna kook en eet ik en ik vertrek naar Denisa waar ik met nog twee anderen heb afgesproken om nog even iets te drinken voor we naar het feestje gaan. Ik stel aan hen Elexir d’Anvers voor en dat maakt hen alweer een smaak rijker! Daarna trekken we richting het feestje. Het gebouw is groot en lelijke en doet mij denken aan de blokken op linkeroever. Sja, je moet voor alles openstaan eh… Zo kan ik mezelf nog eens gelukkig prijzen met mijn WG. Het feestje op zich is wel leuk, er zijn zelfs een paar Oostenrijkers, al zijn dat nu net eerder de speciale gevallen … Het wordt vrij laat. Als ik op dit late/vroege uur op mijn kot aankom verwacht ik dan ook geen beweging. Maar als ik de deur opendoe, zie ik daar in het midden van de living mijn kotgenoot Andy staan(das de fotograaf). ‘‘Du bist die letzte’’… Of zoiets versta ik toch. Blijkt dat het vrij tot zeer dronken is maar gelukkig blijft de situatie grappig. Ik drink wat water, raad hem aan hetzelfde te doen, nadat hij uitgebreid verteld dat hij te dronken is om in slaap te vallen. Ik poets mijn tanden, Andy doolt verder door het huis. Ik ga naar mijn kamer en ga slapen, Andy doolt nog wat verder door het huis. Omdat hij vlak naast mij slaapt (en onder mij door moet om naar zijn kamer te gaan hoor ik hem nog even dolen en dan wordt het toch stil in de Sparbersbachgasse. (-> ik slaap op een zo’n soort verhoog, dat boven de ‘gang/doorgang’ is naar zijn kamer).