Dag 106: Graz – Kroatië (Selce)

Woensdag 20 mei ’09

Kroatië, wondermooi Kroatië! Ik wil al terug als ik erover begin :-). Ook wel deels omdat het zo op en top vakantiegevoel was, precies al zomervakantie. Volledig geen stress. Met leuke mensen en de zon gaf ook niet op. In tegenstelling tot terug in Graz, iets kouder, af en toe regen en vollen bak stress! Taken, presentatie, een tussenexamen en vijf eindexamens op het einde van de maand.

Op woensdagmorgen zeven uur vertrekken we naar het warme Zuiden! (ocharme 4 en een half uur rijden, quel luxe!) Om vijf na zeven stopt de auto - die ongelofelijk ruim blijkt te zijn wegens een foutje in verhuurfirma – voor mijn deur. Ik stap in, moet al meteen de weg uit de stad en naar de snelweg wijzen, en even later zijn we goed en wel onderweg! Iedereen vol goesting, enkel een beetje gevloek op de Sloveense wegen. Waarvoor betaald dient te worden en dan sturen ze u nog op een baan met 1 rijstrook en putten! Ik zit in de auto met Chris, Radka, Topi en Elina. (Die twee laatste zijn een koppel en ze komen uit Finland, voor de andere, zie andere verhalen ;-) ). Onderweg naar de kust stoppen we even in Karlovoce (en op die laatste c moet zo’n accent). Topi heeft een kennis (een erasmusser die net als ons dit semester in Graz zit maar eigenlijk in Kroatië woont en studeert) in deze stad. De Kroaat, Gordan, nodigt ons uit voor een pintje in op een prachtig geleden terrasje. Omdat het nu zo ongeveer tien uur, ga ik toch maar voor een koffie ipv bier. Al blijkt het bier wel de moeite. Het oudste bier van Kroatië wordt namelijk in deze stad gebrouwd. Het terrasje was prachtig gelegen maar bij aankomst zagen we niet eens een café. Integendeel. Een oud verlaten hotel dat kapotgeschoten en gebombardeerd is in de burgeroorlog. Kleine confrontatie met het ongelofelijk recente verleden van Kroatië. Ik ga even op in een kleine cultuurshock (er zitten ook nog gaten in sommige huize van de schoten en de Kroaat verteld hoe hij voor de oorlog ook in deze stad woonde en dan verhuisd is, maar nu woont hij er terug.) In elk geval laten we mijn shock niet overroepen. (enkele uren later zal ik namelijk al zorgeloos in de Kroatische zee zwemmen.) Na het drankje worden we nog uitgenodigd bij Gordan thuis. Heerlijk! We krijgen Kroatische broodjes! Met zelf gerookt vlees en nog iets anders, van de boerderij van de bomma. Spannend om zo bij vreemde binnen te dringen en eten te krijgen maar heerlijk interassant :-). We wisselen in deze stad dan ook nog onze euro’s om in Kroatisch geld en dan is het hoog tijd om de zee te zoeken! We rijden nog een tweetal uur verder. Gaan de sleutel van ons het ophalen, staan versteld van het huis en beginnen aan vijf dagen volop genieten! We hebben het beste terras van het dorp! Uitzicht op de prachtige blauwe zee en de huisjes met rode daken. Een groot salon, vriendelijke ‘huisbazen’ (een bejaard koppel dat onder ons woont). We hebben de eerste verdieping van hun huis, en daar hoort dan ook de tweede verdieping bij. We leven gelukkig wel volledig afgesloten van hen. Vooral het terras is super! We kunnen er met twintig man op zitten en elke maaltijd buiten eten aan de grote tafel die er staat. Na de kamers uitgekozen te hebben (allemaal tweepersoonskamers, maar de verdeling was al gebeurd, planning!), bikini’s en zwembroeken te hebben aangeschoten, trekken we naar het strand. Het is zo’n 200m naar beneden wandelen tot de zee, maar daar liggen boten, dus voor een ‘strand’ (geen zand eh) is het nog een beetje verder. We springen direct in het water want we zijn nog niet gewend aan de hoge Kroatische temperaturen. Het water is verfrissend maar helemaal niet koud. Amper mei en al 20 graden! Volgens mij kookt het water hier in de zomer. Dat we hier nog net in het laagseizoen zijn maakt het des te aangenamer: strand, zee en dorp zijn nog rustig. Enkel een paar niet-te hard werkende werkmannen zijn ‘druk’ in de weer alles op te stellen voor het zomerseizoen. Dit dorp is een heus hip, Kroatisch Benidorm. Maar er is natuurlijk ook een negatief puntje. Niets is ideaal natuurlijk. Er zitten hier zee-egels in het water! Seeigel! Dus das met schoenen aan in het water. Omdat ik geen slippers of zomerschoenen heb in Graz (op ballerina’s na) koop ik in de eerste de beste supermarkt prachtige teenslippers voor drie euro! Gered van zweetvoeten en zee-egels! Op de terugweg van het strand kopen we eten en drinken voor de avond en dan gaan we terug naar het huisje. Radka en ik hebben samen iets gekocht en maken dat klaar. Chris kookt even later ook en Topi en Elina gaan uit eten (rijke Finnen, ziet u).
We proberen op te blijven tot een andere auto van onze groep arriveert, maar wegens opstaan om zes uur rekken we het niet langer als half twee.