Dag 12 en 13 in Ljubljana ipv Graz

zondag 15/02/09, 22.40h - verslag zaterdag 14 en zondag 15 febr

Pfoeh, het is hier ne chaos momenteel. Ik sta al achter op mijn ‘planning’ (ik moest nog huiswerk maken na mijn thuiskomst van Ljubljana en eten en dat een verslagje schrijven. Het weekend was leuk maar een heel verhaal dus ik zal voor de gemakkelijkheid bij het begin beginnen.
Zaterdagmorgen, mijn wekker stond om 4.55h. Ik ben nog aan het slapen en wordt opeens wakker van mijn telefoon, niet de wekker die gaat, maar iemand die mij belt! Het stresszweet breekt binnen de seconde uit. Mijn gsm rinkelt dus dan kan ik het uur niet zien. Ik neem op, ’t is Sara, die Portugese die mee naar Ljubljana gaat. Ze komt nu terug thuis van een feestje, ze begint zich te excuseren: dat ze dronken is, dat de Portugezen in Graz super zijn, dat ze morgen weer met hen wil feesten, dat ze niet mee naar Ljubljana kan, dat ze dronken is, dat het niet aan mij ligt, dat het hostel geboekt is dus dat ik zonder problemen kan gaan, dat sorry, … Ik word er al horendol van. Tijdens het gesprek heb ik gelukkig de waarschuwing van mijn wekker gehoord en heb ik een idee van het uur. Ik probeer het gesprek te stoppen want ze blijft zichzelf maar herhalen. Uiteindelijk slaag ik erin en mijn ik mij bliksemsnel klaarmaken. Ik was wel goed voorbereid. Ik had vrijdagavond al alles overlopen en klaargelegd. Ik moest gewoon een lunchpakket/ontbijt maken, alles in mijn rugzak steken en mijn bed opruimen (want zondag komt er iemand anders). Ik sta mijn boterhammen te smeren als ineens Achim (huisgenoot) in de keuken staat. Dat was nu wel het laatste was ik verwacht had: op dit onmenselijke uur iemand in het huis tegenkomen. Hij vraagt of de trip al zo vroeg vertrek (nee, ik sta altijd om 5h op?!) Ik ben al wat in de war omdat Sara ineens heeft afgebeld en ik mij samen met haar bij de groep had aangesloten (er gaan immers ook mensen mee die ik niet ken). Toch op tijd sta ik aan de tramhalte. Twintig voor zes, ik heb zelfs nog een minuut tijd om te checken of mijn portefeuille wel écht in mijn rugzak zit. Alles gaat iets te vlot ondanks de choas bij het opstaan. Dan loopt het fout, ik voelde het al aankomen. Ik zie de tram aankomen en dan merk ik dan ik aan de verkeerde kant van de tram sta. (Ik had nog nooit aan die halte gestaan dus was zonder nadenken aan de halte gaan staan die ik ken al Herz Jesus Kirche, mijn halte, AFSTAPhalte) Ik begin als ne zot te lopen maar haal het uiteraard niet aan de volgende halte. De tram is weg. Op de volgende kan ik niet wachten. Ik wandel dus verder naar Jakominiplatz (das zowat de Rooseveld van Graz, alleen stipter). Ik ga ervan uit dat ik daar wel een andere tram of bus zal vinden waardoor ik toch nog om zes uur in het station kan zijn. Ondertussen heb ik ook bedacht dat mijn afspraak met Sara om zes uur was (we moesten nog een ticket voor de trein kopen) maar vermits ze niet komt is het ook goed als ik er om kwart na ben (dan komt iedereen). OP jakomini aangekomen blijkt dat bussen op dit onmenselijke uur nog niet rijden. Ik moet hier dus toch nog een vijftal minuten wachten, maar ben uiteindelijk toch nog sneller dan dat ik mijn volgende tram zou hebben genomen. Ik stap de tram en wie zit daar: de rest van de groep! Ik ben blij dat ik mijn ochtendstress en Sara haar verhaal al even kwijt kan, al moet het hen wel raar zijn overgekomen. Blijkt dat twee van hen ook nog hun ticket moeten kopen in het station dus er is geen enkel probleem. Op de tram tref ik (treffen: op de Duitse manier :-), ontmoet ik): Denisa, van mijn klas, zij die ons uitgenodigd heeft; Katja(weet niet hoe je dat schrijft), een Finse, ook van mijn klas, boyfriend van de Finse: Lauri (das mannelijk in Finland). Maar eigenlijk weet ik op dat moment nog niet echt zeker dat het een koppel is, ’t valt niet zo op. Verder: Radka, Tsjechische, goede vriendin en roommate van Denisa en nog iemand maar ik ben ondertussen vergeten wie het was. In het station blijkt dat we met zen elven zullen zijn, waarvan die zich overslapen hebben en een trein later nemen. ELF! Ik had hier een groep van vijf ofzo verwacht. Veel Finnen zijn erbij, en een Amerikaan (die waarmee ik ook naar het Kunsthaus ben geweest) en een Mexicaan. Drie jongens, de rest meisjes. Om half zeven vertrek de trein. Voilà, hier zit ik dat, met een bijna ‘klas’grote bende onderweg naar Ljubljana. De mensen zijn allemaal wel vriendelijk en sympathiek blijkt snel. De Finnen spenderen bij het eten gemakkelijker hun geld dan de Tsjechen maar het loop allemaal vlot. (Ik kan lekker een tussenweg bewandelen). Het is amper tien uur als we aankomen in Ljubljana, en zie hier, ik heb al een A4 volgeschreven. Waarvoor vroeg opstaan allemaal niet goed is.

In Ljubljana gaan we eerst naar het hostel, dat blijkt op 40minuten wandelen van het station te liggen!! Ze hadden twintig gezegd. Maar goed. Om naar de stad te gaan kunnen we de bus nemen en dan zijn we er in vijf minuten en zo’n ritje kost 80cent. We zetten onze spullen in een jeugdherberg. Ik ging met Sara ik een ‘gedeelde’ kamer liggen (met vreemde). Maar nu lig ik daar dus alleen. Blijkt dat er al een vreemde Roemeen op de kamer ligt, hij is wel raar en ik heb niet veel zin om er te slapen. Maar nu vertrekken we al gauw terug naar de stad. We eten iets voor de middag en wandelen doen een tour van de belangrijke gebouwen en bezienswaardigheden. De beklimming van de burcht sparen we voor morgen. We splitsen ook even op omdat er ‘shoppers’ en cultuurfreaks zijn. Ja, ik hoor bij die tweede. We komen op een marktje terecht, zalig! Sloveense spulletjes, spotgoedkope bloemen (wel 15 a 20 rozen voor 1euro!!) en op een groenten en fruitmarkt: een kilo bananen voor 50cent, 4 appelen voor 28cent, een kilo mandarijnen voor 1,5€!! Ik sla mijn slag en zeul de rest van de dag met fruit rond maar voor deze prijs kan het me niet schelen. We doen nog wat aan sightseeing, maken veel foto’s (morgen bekijkbaar op de blog), drinken een koffie (aan de kant van de rivier, jawel! Maar wel binnen, hoewel er erg veel mensen buiten zitten met dekentjes maar wij moeten toch even echt opwarmen, ’t is staalblauwe hemel en zon maar berenkoud. We bekijken kerken, gaan binnen in het gemeentehuis, vinden een Romeinse muur, een aartslelijke universiteit en ’s avonds gaan we met z’n elven de Romantische Valentijnssfeer verstoren in een Italiaans restaurant. ’t Is een goed, gezellig restaurant, we kunnen allemaal aan één tafel zitten en de prijzen vallen redelijk mee(voor toeristen). Hoe we zoiets goeds vonden? Ach, die Tine was zo goed om het even te gaan vragen aan de ideaal uitgeplukte ober die toevallig deze geweldige tip gaf. :-) We moeten niet altijd bescheiden zijn eh ;-). Na het eten hangen we allemaal boven tafel, het is half tien en iedereen is echt doodop na het eten. We twijfelen nog even om nog iets te gaan drinken maar uiteindelijk nemen we de wijze beslissing om ineens naar het hostel te gaan. Ik zit nog even bij de andere op de kamer en dan ga ik nog naar mijn eenzame, doch gedeelde kamer, chit die vent slaapt nog ni… ik ga terug naar beneden. Ze snappen het wel als ik zeg dat ik het nog wat wil rekken. Daar zittend merk ik dat ik toch te moe ben om het nog lang te rekken en te babbelen. Ik ga na een kwartier terug naar boven, bel nog even met Stefan, besluit een lange en ontspannende douche te nemen om het nog wat te rekken. Uiteindelijk lig ik om twaalf uur in mijn bed (nog niet zo laat maar nu ligt die vent er toch al wel zo’n uur in denk ik. Ik kruip toch nog niet op mijn gemak in mijn bed en val gelukkig wel snel ik slaap. ’s Morgens wordt ik voor de wekker wakker. Blijkt dat er nog twee mensen ’s nacht zijn bijgekomen (had wel iets gehoord maar geen twee extra mensen verwacht) Ze liggen met hun kleren aan te ronken. Ik ben weer helemaal uitgerust en klaar voor een nieuwe dag. Het hostel is zonder ontbijt. Om kwart voor negen hebben we afgesproken voor het hostel. Daar gaan we weer met honger in de maag, als een echt klasuitstap, terug richting centrum. Een paar gaan ontbijten, een paar niet (ik heb nog een boterham en fruit (en masse) van zaterdag. De niet-ontbijt groep (en de take-away van broodjeszaak groep,) waar ik bij hoor(heb mijn eigen gerief nog) gaat ineens de burcht de beklimmen, de anderen (die ook meer de shoppers zijn) gaan dat later doen. We nemen de lift naar boven, kunnen daar de toren niet beklimmen wegens winter maar kunnen toch van het ijskoude uitzicht genieten. Ljubljana is omringt met besneeuwde bergen! Daarna wandelen we naar beneden. We bezoeken ook nog het etnografisch museum (de groep spitst een tweede maal want een deel wil het nationaal, natuurhistorisch museum of zoiets bezoek). Na ons museumbezoek (met vijf van de elf) gaan we iets eten voor de middag. We willen iets kopen voor op de trein maar ALLES is echt dicht op zondag. Uiteindelijk stoten we toch op een zalige bakkerij. We kopen typisch brood (balkanbrood: zoet en zout tegelijk en beetje kaas erover heerlijk, beter dan koffiekoeken). We doen nog een laatste tochtje in de stad(die we nu al wel gezien hebben eigenlijk, zo groot is Ljubljana niet) en genieten van de zon. Daarna, om 16h nemen we de trein weer naar huis. Het is dezelfde trein als met de jins drie jaar geleden, stress en rampscenario’s flitsen terug door mijn hoofd. Dit is niet mijn lievelingsstation. Alles verloopt deze keer echter vlot. Het is (in tegenstelling tot de heenweg) een rechtstreekse trein. We kunnen dus drie uur en twintig minuten blijven zitten, huiswerk maken, slapen, praten. Ik heb genoten van de trip. Het was echt een ‘reisje’. Met leuke mensen (en eigenlijk vind ik het stiekem niet zo erg dat Sara er niet bij was, de andere mensen zijn echt vriendelijk (klinkt oppervlakkig maar das zijn toch de passende woorden in situaties al deze) ). Ik ga voldaan terug naar huis. Om acht uur kom ik, hier, op mijn kot aan, zonder kamer, dat wist ik. Het is hier vollen bak. Achim en Johann zitten iets te regelen in de living, Antonio zit te eten in de eetkamer en tv te kijken er is ook nog een nieuwe man in de keuken en dan zit er ook nog een onbekend meisje in het salon. Vermits ik geen kamer heb weet ik niet waar te kruipen. Ik drink een koffie, eet boterhammen (vanmiddag was’t al warm), en maak kennis met die nieuwe in de keuken: vriendelijke kerel, spontaan, grappig, hij heet Andy. Hij slaapt tot de twintigste in mijn toekomstige kamer. Tussendoor weet Johann mij te vertellen dat Maria niet naar hier komt tot woensdag, dus dat ik een kamer heb. Hip hoi! (in haar kamer heb ik al een paar keer geslapen). Om acht uur kamer de verhuurders dan nog eens binnen waardoor iedereen wat in de living hangt en terwijl het huis zo’n beetje ‘gecontroleerd’ wordt. er is een raam kapot gegaan en ze gingen het contract aanpassen ofzoiets, die dingen ga ik mij nu echt ni aantrekken. Das voor Achim, hij is de officiële huurder. Tegen dat ze weg zijn en ik hieraan kan beginnen is het half tien ofzo, of misschien wat later. In elk geval nu is het half elf. Ik moet nog verder doen aan die massa oefeningen die we hebben gekregen. En dan moet ik ook nog wat over de geschiedenis van Antwerpen schrijven.. Tips?

Ik ga eraan beginnen, lezen in Das Parfum gaat er weer niet van komen, jammer. Hoe lopen de zaken daar, eerste univ-week van het tweede semester zit erop? Bijna Krokus? Hoe was jou Valentijn? :-) Meld mij de nieuwtjes! En de roddels! Verhofstadt wordt weer in de strijd gegooid, dat heb ik in op de site van De Morgen gezien. Hier stond er op de voorpagina iets van de Fritz, die psychopaat, maar ik heb het niet kunnen lezen.

Groeten! Viel Erfolg in het verslaan van de komende maandag.