Dag 46 in (Graz ->) Budapest

Verslag 20 maart ’09

De dag van de trip naar Budapest. Drie dagen, twee nachten om deze hoofdstad te bezichtigen. Het moet wel volstaan als we erin vliegen. Om negen uur vertrekken we dus met de auto. Allemaal vol spanning en zin in het reisje. Het is zo’n vier uur rijden. Om half twee zijn we uiteindelijk in het hostel. (we hebben wat moeten rondrijden want we konden niet van de reuzebrede baan die dwars door de stad loopt geraken. Uiteindelijk geraken we bij het Hostel, waar blijkt tot we tot zes uur vanavond een parkeerticketje moeten nemen. Nu niet dat het zoveel kost maar het kost ons toch wat moeite om aan kleingeld te geraken om in de parkeermeter te steken. Chris en Nick (beiden uit de USA, toevallig zelfs beiden uit Minnesota) gaan op zoek naar geld, wij (Radka, Nikos (Griek, kan geen Duits en zelfs zijn engels is heel gebroken) en ik) wachten bij de auto en bewaken hem voor parkeerticketjes. Ze lopen hier namelijk heel de tijd door de straat. (die parkeerwachters das echt ongelofelijk, dan denk je dan ze er in Antwerpen al flink overgaan. Dan heb je dat hier of in Graz nog niet gezien. Als ik in Graz naar de uni ga (das 10min te voet!) dan kom ik altijd, minstens 1 parkeerwachter tegen die boetes aan het geven is!!) In elk geval, hier in Budapest willen we ook geen risico nemen en we kopen een parkeerticketje, het gaat niet tot zes uur dus om half zes moeten we even terugkomen speciaal voor dat ticketje. Als deze eerste klus geklaard is gaan we naar het Hostel. We kopen binnen in een groot oud gebouw. Het is op de tweede verdieping. De gang en de trap zien er echt afgrijselijk uit: oud, schraal, … (foto’s reeds op facebook!) Als we binnenkomen zien we gelukkig iets totaal anders. Een probere, verzorgde, nieuw uitziende kamer waar achter een toog de receptie is, een tafel staat waar ook aan gegeten kan worden en verschillende deuren die uitkomen op deze ruimte. Daarachter ligt de ‘common room’. In deze gemeenschappelijke ruimte staan een aantal zetels, hangt een grote flatscreenTV en er staan twee computers waarop je gratis internet kan raadplegen. We kunnen meteen op de kamers, kamers van tien maar alles nieuw en verzorgd en ieder heeft een grote locker om al z’n spullen in te steken. Het hostel ziet er dus super goed uit! Er is ook een keuken waar je kan koken. En dan allemaal voor maar 7euro per nacht! Als we onze spullen hier gedropt hebben, helpt de man van het hostel (hij heeft dit hostel samen met zijn vriendin vier maanden geleden geopend en ze zijn de laatste maand al altijd volgeboekt geweest) ons met het opstellen van een plan van wat we vandaag allemaal kunnen doen. Omdat we vroeg ontbeten hebben en niet echt middaggegeten zijn we allemaal wel wat uitgehongerd. We gaan naar een restaurant in de buurt van het hostel en daar eten we een Hongaarse menu. Goulash als voorgerecht, dan een salade en het hoofdgerecht met veel vlees en van die grote aardappel frieten (geen frieten dus maar we zo gebakken) en het dessert is nog het beste. Het is iets met pudding, slagroom en zo’n sponzige koekachtige substantie. (wat wel meer gebruik wordt in desserten maar ik ken de naam niet) Er zaten dan nog wat rozijnen in en rum, wat het wel af maakte (foto’s reeds op facebook). Na het eten is het niet meer de moeite om richting oude centrum te lopen om al wat te verkennen (we moeten om half zes namelijk terug bij de auto zijn en het is nu half vijf ofzo). We bezichtigen nog een grote synagoog die wel in de buurt ligt en daarna gaan we ons parkeerticket vervangen. We zijn er ruim op tijd. Nick loopt al wat voorop en checkt de auto. Als hij rond de auto loopt roept hij ons toe: “we ‘ve got a fee and a boot”. Jaja, daar zitten we dan, na amper een uur in Budapest te hebben geparkeerd hing er al een wielklem aan onze auto. We kunnen het niet echt geloven maar moeten wel want we moeten het binnen het half uur oplossen. (dan is het zes uur en stoppen die mannen met werken tot maandag en dan moeten we tot maandag in deze rotstad blijven..) Ja ons idee van Budapest is er op dit moment niet rooskleuriger van geworden. De man van het hostel helpt ons ze proberen te bereiken. (ze spreken bij dat parkeerboetebedrijf ook geen engels) Na vier, vijf keer proberen krijgen we ze uiteindelijk aan de lijn. Ondertussen hebben we proberen uitzoeken waarom we in hemelsnaam een boete én een wielklem hebben gekregen. We staan half op het voetpad, maar alle auto’s hier… blijkt dat net wij te dicht bij de gevel staan, we staan wel vrij dicht, de andere staan net iets verder. Maar we verdenken ze er ook van dat ze snel een wielklem hebben gezet omdat we hier met een Oostenrijkse nummerplaat rondrijden. Na een half uur, twintig minuten komt de man die de wielklem eraf moet doen aan. We kunnen niet met hem in discussie gaan want ’t is enkel zijn job die dingen eraf te halen en hij kan maar een paar woorden engels. Met die paar woorden probeert hij te onderhandelen want hij wil meer krijgen. Normaal moeten we naar het kantoor om de boete te betalen en komen ze pas achteraf. Nu is hij meteen moeten komen… we ronden dus na een onduidelijk discussie naar boven af. (onduidelijk want we hadden niet door dat hij met ons probeerde onderhandelen) Het is iets van een twee euro dat hij hierdoor in zijn eigen zak steekt. Ik gun het hem ni echt maar veel keuze hebben we niet. Na onze negatieve ervaring met Budapest kunnen we dan eindelijk beginnen met het opzoeken van de mooie plekjes. We wandelen richting oudere centrum. Lopen langs storthopen van huisvuil die in het midden van (het gelukkig erg brede) voetpad liggen. De bergen zijn echt hoger als een met en er liggen de meest uiteenlopende dingen tussen: zetels, oude computers, tv’s, jassen, schoenen, kasten, … ongelofelijk! Na even wandelen (het hostel is wel goed gelegen) komen we voorbij een marktje (voor toeristen wel), door de winkelstraat, zien we de rivier, de philharmonie, de rivier is prachtig bij nacht: het kasteel aan de overkant is helemaal verlicht en ook de bruggen naar de anderen helft van de stad (Buda) zien er prachtig uit. We lopen langs het parlement, een reuzekerk die mij aan die dom in Berlijn doet denken (enkel zijn het in Berlijn twee reuze gebouwen naast elkaar). De stad ziet er echt prachtig uit in het donker. Om alles in het daglicht te zien zullen we moeten wachten tot morgen. Na een paar uur rondlopen zijn we goed afgekoeld en verlangen naar een warm plekje, tevergeefs zoeken we naar een gezellig café. Het is ondertussen negen uur ongeveer. Ik heb wel terug honger eigenlijk en Chris ook dus voor minder als een euro eten we in een bakker/hotdog/hamburger zaak een hotdog. We zijn al terug vlakbij het hostel zonder iets te hebben gevonden waar we gezellig iets konden drinken. Terug in het hostel aangekomen vragen we of hij ons een idee kan geven. Hij wijst ons twee cafés aan maar uiteindelijk gaan we toch niet meer omdat we iets te uitgeput zijn. We zitten nog wat in de gemeenschappelijke ruimten, drinken een warme chocomelk op basis van water bij gebrek aan melk maar niet aan cacao en een paar uur later gaan we slapen. Enkel Nick is nog met een paar andere gasten van het hostel (twee Australiërs en een Mexicaan) iets gaan drinken.